Lawrence Doherty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lawrence Doherty
Ilustracja
Lawrence Doherty (z prawej)
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

8 października 1875
Londyn

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 1919
Broadstairs

Wzrost

178 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Zakończenie kariery

1906

Gra pojedyncza
Wimbledon

W (1902–1906)

US Open

W (1903)

Gra podwójna
Wimbledon

W (1897–1901, 1903–1905)

US Open

W (1902, 1903)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
złoto Paryż 1900 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
złoto Paryż 1900 tenis ziemny
(gra podwójna)
brąz Paryż 1900 tenis ziemny
(gra mieszana)

Hugh Lawrence Doherty, Laurie Doherty, „Little Do”[1] (ur. 8 października 1875 w Londynie, zm. 21 sierpnia 1919 w Broadstairs) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu i US Open w grze pojedynczej i podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, mistrz olimpijski.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Doherty był młodszym bratem Reginalda Doherty’ego, razem z którym dominował na kortach Wimbledonu na przełomie XIX i XX wieku. W latach 1897–1906 nie było finału gry pojedynczej, w którym nie grałby co najmniej jeden z braci, a w 1898 roku w finale spotkali się obydwaj (wygrał starszy). W tym samym czasie nieprzerwanie także grali w finałach debla[1].

Nauczył się grał w tenisa dzięki starszemu bratu. Studiował w Trinity Hall na Uniwersytecie Cambridge i reprezentował uczelnię w meczach z Oxfordem w latach 1896–1899. W 1898 roku wygrał wimbledoński turniej pretendentów (All Comers) i po raz pierwszy walczył o tytuł mistrzowski, ulegając bratu w pięciu setach. W 1902 roku odniósł pierwsze wimbledońskie zwycięstwo. Pozostał niepokonany w czterech kolejnych edycjach, a właściwie finałach, gdyż jako zwycięzca miał zagwarantowany udział od razu w finale (challenge round). W 1903 i 1904 roku pokonał Franka Riseleya, w 1905 roku Normana Brookesa, w 1906 roku ponownie Riseleya. W 1907 roku nie przystąpił do obrony tytułu i mistrzem został Brookes, pierwszy zwycięzca spoza Wysp Brytyjskich[1].

Dwukrotnie startował w międzynarodowych mistrzostwach USA (obecne US Open). W 1903 roku Doherty pokonał 6:3, 6:2, 6:3 Williama Clothiera w finale turnieju pretendentów, by następnie wygrać także z broniącym mistrzostwa Williamem Larnedem. Stał się w ten sposób pierwszym zagranicznym triumfatorem gry pojedynczej w mistrzostwach USA. W 1902 i 1903 roku bracia Doherty wygrywali grę podwójną na tym turnieju[1].

W pierwszym finale deblowym na Wimbledonie, w 1897 roku bracia Doherty spotkali się z inną parą braterską, bliźniakami Wilfredem i Herbertem Baddeleyami. W kolejnych edycjach jedyne porażki ponieśli w finałach w 1902 i 1906 roku, a ich pogromcami byli Sidney Smith i Frank Riseley[1]. Bracia triumfowali wspólnie także pięć razy na mistrzostwach Irlandii (1898–1902). Lawrence Doherty zdobył tytuł mistrza Irlandii w grze pojedynczej w 1902 roku (po trzech kolejnych zwycięstwach starszego brata), a w 1901 i 1902 roku wygrywał na tym turnieju grę mieszaną.

W latach 1902–1906 Lawrence Doherty wystąpił w pięciu edycjach Pucharu Davisa, pozostając w tych rozgrywkach niepokonany. W 1902 roku zdobył z bratem punkt deblowy przeciwko Stanom Zjednoczonym, jednak to tenisiści z USA zdobyli trofeum. W latach 1903–1906 puchar wygrywali Brytyjczycy, już regularnie z Lawrence’em Dohertym w składzie[1].

Lawrence Doherty zdobył także trzy medale igrzysk olimpijskich z Paryża, w tym dwoma złotymi – w grze pojedynczej i podwójnej z bratem Reginaldem. Brązowy medal wywalczył w grze mieszanej, partnerując Amerykance Marion Jones.

Lawrence Doherty jest uważany za jednego z najwybitniejszych tenisistów w okresie poprzedzającym I wojnę światową – jego styl jest określany jako jeden z bardziej widowiskowych, ofensywnych i zarazem skutecznych wśród graczy brytyjskich. Jego specjalnymi zagraniami były smecz i wolej. Był tenisistą bardzo szybkim i ruchliwym, aczkolwiek nie nadawał on piłkom rotacji[1].

Zakończył karierę dość wcześnie, na prośbę matki obawiającej się o jego zdrowie (podobnie jak Reginald był dość chorowity)[1]. Bracia zostali szczególnie uhonorowani na obiekcie All England Lawn Tennis and Croquet Club, gdzie jedną z bram nazwano „The Doherty Gates”. W 1980 roku obaj zostali wpisani do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (6–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1898 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty 3:6, 3:6, 6:2, 7:5, 1:6
Zwycięzca 1. 1902 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Arthur Gore 6:4, 6:3, 3:6, 6:0
Zwycięzca 2. 1903 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Frank Riseley 7:5, 6:3, 6:0
Zwycięzca 3. 1903 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Stany Zjednoczone William Larned 6:0, 6:3, 10:8
Zwycięzca 4. 1904 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Frank Riseley 6:1, 7:5, 8:6
Zwycięzca 5. 1905 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Norman Brookes 8:6, 6:2, 6:4
Zwycięzca 6. 1906 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Frank Riseley 6:4, 4:6, 6:2, 6:3

Gra podwójna (10–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1897 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Wielka Brytania Herbert Baddeley
Wielka Brytania Wilfred Baddeley
6:4, 4:6, 8:6, 6:4
Zwycięzca 2. 1898 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Wielka Brytania Harold Nisbet
Stany Zjednoczone Clarence Hobart
6:4, 6:4, 6:2
Zwycięzca 3. 1899 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Wielka Brytania Harold Nisbet
Stany Zjednoczone Clarence Hobart
7:5, 6:0, 6:2
Zwycięzca 4. 1900 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Wielka Brytania Harold Nisbet
Wielka Brytania Herbert Roper-Barrett
9:7, 7:5, 4:6, 3:6, 6:3
Zwycięzca 5. 1901 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Stany Zjednoczone Dwight Davis
Stany Zjednoczone Holcombe Ward
4:6, 6:2, 6:3, 9:7
Finalista 1. 1902 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Wielka Brytania Sydney Howard Smith
Wielka Brytania Frank Riseley
6:4, 6:8, 3:6, 6:4, 9:11
Zwycięzca 6. 1902 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Stany Zjednoczone Dwight Davis
Stany Zjednoczone Holcombe Ward
11:9, 12:10, 6:4
Zwycięzca 7. 1903 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Wielka Brytania Sydney Howard Smith
Wielka Brytania Frank Riseley
6:4, 6:4, 6:4
Zwycięzca 8. 1903 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Stany Zjednoczone Kreigh Collins
Stany Zjednoczone L. Harry Waidner
7:5, 6:3, 6:3
Zwycięzca 9. 1904 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Wielka Brytania Sydney Howard Smith
Wielka Brytania Frank Riseley
6:1, 6:2, 6:4
Zwycięzca 10. 1905 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Wielka Brytania Sydney Howard Smith
Wielka Brytania Frank Riseley
6:2, 6:4, 6:8, 6:3
Finalista 2. 1906 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty Wielka Brytania Sydney Howard Smith
Wielka Brytania Frank Riseley
8:6, 4:6, 7:5, 3:6, 3:6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Dutkowski 1979 ↓, Czempion okresu pionierskiego, s. 41–51.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]