French
DeutschPuchar Davisa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Puchar Davisa, Davis Cup – największe na świecie międzynarodowe zawody tenisowe drużyn męskich. Rozgrywki organizowane są corocznie przez Międzynarodową Federację Tenisową i odbywają się systemem mieszanym, pucharowym bądź kołowym. Kobiecym odpowiednikiem jest Puchar Billie Jean King.
Zasady[edytuj | edytuj kod]
Każda runda składa się z pięciu meczów (rubberów): dwa pierwsze to gry singlowe, następnie rozgrywany jest debel i kolejne dwa pojedynki singlowe, w których biorą udział zawodnicy z początkowych starć zamieniając się przeciwnikami (single odwrócone). Nie ma ograniczeń, co do zawodników biorących udział w grze podwójnej; mogą być to ci sami, co w singlach, dwaj inni zawodnicy lub ich kombinacja. W przypadku, gdy jedna drużyna rozstrzygnęła rubbery na swoją korzyść każda z ekip może zmienić zawodników biorących udział w drugiej turze singli, muszą być oni jednak wpisani na listę uczestników turnieju, a pary z pierwszej tury nie mogą się powtarzać.
Możliwe jest też wcześniejsze zakończenie konkursu, gdy jedna drużyna ma na koncie trzy zwycięstwa (np. 3-0 lub 3-1).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Turniej został wymyślony przez czterech zawodników z drużyny tenisowej Harvard University, którzy chcieli rzucić wyzwanie studentom brytyjskim. Idea ta zaczęła zyskiwać uznanie poszczególnych związków tenisa ziemnego, więc jeden z pomysłodawców – Dwight Davis postanowił dopracować reguły konkursu i z własnych oszczędności zakupił srebrny puchar – główną nagrodę.
Pierwsze zawody pomiędzy Stanami Zjednoczonymi, a Wielką Brytanią zostały rozegrane 10 sierpnia 1900 w Brookline. Drużyna amerykańska, której jednym z zawodników był Davis, rozgromiła Brytyjczyków, wygrywając trzy pierwsze mecze. W następnym roku kraje te się nie spotkały, ale USA ponownie zdobyło puchar w 1902. Do roku 1905 w turnieju wzięły udział takie kraje jak: Belgia, Francja, Austria i Australazja – (do 1913 połączone drużyny Australii i Nowej Zelandii)
Nazwa Puchar Davisa została nadana dopiero w roku 1945, po śmierci pomysłodawcy zawodów. W latach 1950-1967 turniej zdominowała Australia, wygrywając 15 razy w ciągu 18 lat. Niekwestionowanym liderem jest jednak USA – zwycięzca 32 edycji.
W setnej edycji Pucharu Davisa w turnieju wzięło udział 129 państw.
Wyniki finałów[edytuj | edytuj kod]
Podział na grupy[edytuj | edytuj kod]
| Poziom | Grupy | |||
|---|---|---|---|---|
| 1 | Grupa światowa 16 państw | |||
| 2 | Strefa amerykańska Grupa I 6 państw | Strefa europejsko-afrykańska Grupa I 12 państw | Strefa azjatycko-australijska Grupa I 6 państw | |
| 3 | Strefa amerykańska Grupa II 8 państw | Strefa europejsko-afrykańska Grupa II 16 państw | Strefa azjatycko-australijska Grupa II 8 państw | |
| 4 | Strefa amerykańska Grupa III 9 państw | Grupa III Europa 13 państw | Grupa III Afryka 15 państw | Strefa azjatycko-australijska Grupa III 8 państw |
| 5 | Strefa azjatycko-australijska Grupa IV 11 państw | |||
Statystyki[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej zwycięstw[edytuj | edytuj kod]
| Państwo | Liczba zwycięstw |
|---|---|
 Stany Zjednoczone | 32 |
 Australia | 28 |
 Francja | 10 |
 Wielka Brytania | 10 |
 Szwecja | 7 |
 Hiszpania | 6 |
 Czechosłowacja Czechy | 3 |
 RFN Niemcy | 3 |
 Chorwacja | 2 |
 Rosja | 2 |
 Argentyna | 1 |
 Południowa Afryka | 1 |
 Serbia | 1 |
 Szwajcaria | 1 |
 Włochy | 1 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
