Dozor-85 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dozor-85 (ros. Дозор-85)^[a] – rosyjski wielozadaniowy bezzałogowy statek powietrzny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dozor-85 został opracowany przez firmę Tranzas (ros. Транзас). Jest produkowany seryjnie od 2007 r. W 2008 r. przeszedł testy na posterunku granicznym w Dagestanie. Publiczne prezentacja drona nastąpiła na międzynarodowym forum "Systemy bezzałogowe-2009" (ros. Беспилотные системы-2009). Swoje zainteresowanie maszyną wyraziła Służba Pograniczna Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej i rozpoczęła jego testowanie^[2].

Dron jest przeznaczony do szeroko pojętego monitorowania sytuacji naziemnej, polegającego na wyszukiwaniu, wykrywaniu i identyfikacji obiektów. Może wykonywać lot po zadanej trasie wprowadzonej do jego pamięci przed startem lub być sterowany ręcznie przez operatora. Wg. danych producenta dokładność nawigacji po trasie mieści się w granicach 15-25 m^[3]. W nawigacji wykorzystywane są systemy GLONASS/GPS. Zainstalowane wyposażenie umożliwia prowadzenie obserwacji w zakresie pasma widzialnego (o rozdzielczości 752 x 582 pikseli), podczerwieni oraz wykonywanie zdjęć (o rozdzielczości 12 Mpix). Dane są przesyłane w czasie rzeczywistym do naziemnego stanowiska kontrolnego oraz zapisywane w pamięci maszyny. Dozor-85 jest przewożony w kontenerze (o wymiarach 2,5 x1,0x1,0 m) zamocowanym na nadwoziu samochodu Land Rover Defender. W skład obsługi wchodzą pilot-operator, nawigator-operator oraz inżynier-mechanik. Na samochodzie zamontowany jest teleskopowy maszt podnoszony na 12 m ułatwiający komunikację z dronem. Maszyna potrzebuje powierzchni o wymiarach 100 x 20 metrów do startu i lądowania. W sytuacji awaryjnej może lądować z wykorzystaniem spadochronu^[4]. Obsługa potrzebuje ok. 45 minut do przygotowania drona do startu^[5].

Konstrukcja drona posłużyła do opracowania jego udoskonalonej wersji noszącej oznaczenie Dozor-100^[6].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Bezzałogowy statek powietrzny o napędzie tłokowym.

Kadłub o konstrukcji wykonanej z kratownicy z duraluminium. W części zaskrzydłowej przechodzi w układ dwubelkowy zakończony podwójnym usterzeniem pionowym. Jego poszycie jest z wykonane z tworzywa sztucznego. Płat o obrysie prostokątnym, dwudzielny z rurowym dźwigarem i kompozytowymi żebrami. Pokrycie płata wykonane z tworzywa sztucznego. Napęd stanowi dwusuwowy silnik spalinowy 3W 170TS napędzający śmigło w układzie pchającym. Konstrukcja drona zapewnia jego szybki montaż i demontaż^[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]