Aleksy Antkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksy Antkiewicz
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1923 ; Katlewo
Data i miejsce śmierci	3 kwietnia 2005 ; Gdańsk
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa Europy
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksy Antkiewicz (ur. 12 listopada 1923 w Katlewie, zm. 3 kwietnia 2005 w Gdańsku) – polski bokser, pierwszy powojenny medalista olimpijski, zwany „Bombardierem z Wybrzeża”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]

Syn Bronisława i Leokadii z domu Zabłona. W rodzinnej miejscowości mieszkał tylko trzy lata, gdyż w 1926 roku rodzina przeniosła się do Gdyni. Pierwsze zetknięcie z boksem miało miejsce w 1938 roku w miejscowym klubie Błękitni. Gdy pierwszy klub został rozwiązany, zmienił tuż przed wojną barwy klubowe na Flotę Gdynia. Podczas okupacji niemieckiej pracował na kolei jako przymusowy robotnik. Koniec wojny zastał go w obozie pracy w Burghausen, w Bawarii, który został wyzwolony przez VIII Armię USA. Tam też stoczył pierwsze walki z czarnoskórymi Amerykanami. Wrócił do Polski przez Czechosłowację. Rodzina (miał jeszcze trzech młodszych braci: Ryszarda, Henryka i Mieczysława) przeżyła wojnę. Po powrocie do Trójmiasta wrócił też do boksu, ale często zmieniał kluby: Grom Gdynia (1945), Kotwica Gdynia (1946), a następnie MKS Gdynia (1946–1948), który po przeniesieniu do Gdańska przekształcił się w Gwardię Gdańsk (1949–1955). W barwach tego klubu walczył do zakończenia kariery (6 lutego 1955).

Od 2 sierpnia 1948 roku służył w Milicji Obywatelskiej w Gdańsku. Nie pełnił typowej służby, zajmował się treningami i przygotowaniami do występów sportowych. Służbę w MO zakończył 1 maja 1959 roku w stopniu porucznika^[1].

Pochowany na Cmentarzu Salvator Nowy w Gdańsku (kwatera 4-3-1)^[2].

Sukcesy sportowe[edytuj | edytuj kod]

Jako jedyny Polak zdobył medal podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie 1948, gdzie zajął trzecie miejsce w wadze piórkowej (w półfinale pokonał go późniejszy mistrz Ernesto Formenti z Włoch). Jeszcze większy sukces odniósł cztery lata później, gdy na olimpiadzie w Helsinkach 1952 wywalczył srebrny medal w wadze lekkiej (przegrał z innym Włochem Aureliano Bolognesim).

Czterokrotnie startował w Mistrzostwach Europy. W Dublinie 1947 i w Oslo 1949 zajmował miejsca w ćwierćfinale wagi piórkowej. W Mediolanie 1951 odpadł w eliminacjach wagi lekkiej, a w pamiętnych dla Polski mistrzostwach w Warszawie 1953 zdobył brązowy medal (także w kategorii lekkiej).

Był pięciokrotnym mistrzem Polski: w wadze piórkowej w 1947, 1948, 1949 i 1950 oraz w wadze lekkiej w 1951, a raz wicemistrzem (w wadze lekkiej w 1954).

Wystąpił 13 razy w reprezentacji Polski, wygrywając 6 walk i 7 przegrywając. W swojej karierze stoczył 250 walk, 215 wygrał, 8 zremisował i 27 przegrał.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery pracował jako trener w macierzystym klubie Wybrzeżu Gdańsk. Jego wychowankami byli m.in. olimpijczycy Henryk Dampc, Hubert Skrzypczak i Kazimierz Adach. W latach 1974–1989 prowadził drużynę bokserską Czarnych Słupsk.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie żonaty: pierwsza małżonka Lidia (1929–1976), druga żona Zofia. Miał trzy córki: Bożenę, Elżbietę i Katarzynę. Wiele lat mieszkał w Słupsku, potem u córki w Gdańsku.

Nagrody, odznaczenia i tytuły[edytuj | edytuj kod]

W 1948 został laureatem Plebiscytu Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski, a w 1989 Nagrody im. Aleksandra Rekszy. W 1999 nadano mu tytuł honorowego obywatela miasta Słupska.

Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim (2003)^[3] Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1953)^[4], odznaką Zasłużony Mistrz Sportu i medalem Europejskiej Federacji Boksu Amatorskiego.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Słupskie rondo u zbiegu ulic Kaszubskiej, Madalińskiego i Kościuszki od 2005 roku nosi imię Aleksego Antkiewicza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-06-02]. (pol.).
↑ Wyszukiwarka miejsca pochówku w Gdańsku
↑ M.P. z 2003 r. nr 53, poz. 839 „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju polskiego boksu”.
↑ M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1255 „za zasługi w dziedzinie upowszechniania kultury fizycznej”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-06-02]. (pol.).

[2] Wyszukiwarka miejsca pochówku w Gdańsku

[3] M.P. z 2003 r. nr 53, poz. 839 „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju polskiego boksu”.

[4] M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1255 „za zasługi w dziedzinie upowszechniania kultury fizycznej”.

[1]

[2]

[3]

[4]