Iga Świątek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Iga Świątek
Ilustracja
Iga Świątek (2023)
Pełne imię i nazwisko

Iga Natalia Świątek

Państwo

 Polska

Data i miejsce urodzenia

31 maja 2001
Warszawa

Wzrost

176 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

październik 2016

Trener

Tomasz Wiktorowski

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

19 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (4 kwietnia 2022)

Australian Open

SF (2022)

Roland Garros

W (2020, 2022, 2023)

Wimbledon

QF (2023)

US Open

W (2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 0 ITF

Najwyżej w rankingu

29 (14 lutego 2022)

Roland Garros

F (2021)

US Open

2R (2019)

Faksymile
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Drużyna mieszana
Igrzyska olimpijskie młodzieży
złoto Buenos Aires 2018 gra podwójna
Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”
złoto 1. miejsce
2022
złoto 1. miejsce
2023
srebro 2. miejsce
2020
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

ⓘIga Natalia Świątek (ur. 31 maja 2001 w Warszawie[1]) – polska tenisistka, zwyciężczyni dziewiętnastu turniejów WTA w grze pojedynczej, w tym czterech turniejów wielkoszlemowych: French Open 2020, 2022 i 2023 oraz US Open 2022, olimpijka z Tokio 2020, od kwietnia 2022 do września 2023 i ponownie od listopada 2023 roku liderka rankingu singlowego WTA.

Triumfatorka juniorskich turniejów wielkoszlemowych: Wimbledonu 2018 w grze pojedynczej oraz French Open 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze z Catherine McNally. Była finalistką juniorskiego Australian Open 2017 w grze podwójnej w parze z Mają Chwalińską oraz złotą medalistką Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze ze Słowenką Kają Juvan. Po zwycięstwie we French Open 2020, gdzie w meczu finałowym pokonała Sofię Kenin 6:4, 6:1, została pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej. 4 kwietnia 2022 roku jako pierwsza Polka została liderką listy WTA. Dwukrotna zwyciężczyni Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na 10 najlepszych sportowców Polski (2022 i 2023).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Tomasza Świątka, byłego wioślarza, uczestnika Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu[2][3] oraz Doroty, ortodontki. Ma starszą o trzy lata siostrę Agatę, która jest lekarzem dentystą.

Jest absolwentką niepublicznego Autorskiego Liceum Ogólnokształcącego nr 42 w Warszawie[4]. Mieszka w Raszynie.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Iga Świątek i Kaja Juvan ze złotym medalem Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2018
Iga Świątek – mistrzyni Wimbledonu juniorek (2018)

Kariera juniorska[edytuj | edytuj kod]

Zaczęła trenować grę w tenisa w wieku pięciu lat[1]. Początkowo trenowała w klubie Mera Warszawa[5], a potem w Klubie Tenisowym Legia Warszawa[6].

Występowała w reprezentacji Polski w tenisie do lat 16. W 2015 roku w parze z Mają Chwalińską zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[7]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[8].

W 2016 roku w drużynie wygrała Junior Fed Cup – juniorską edycję ówczesnego Pucharu Federacji[1].

W 2017 roku razem z Mają Chwalińską awansowały do finału Australian Open w grze podwójnej dziewcząt, lecz zostały w nim pokonane przez Biancę Andreescu i Carson Branstine wynikiem 1:6, 6:7(4).

W czerwcu 2018 roku triumfowała w finale wielkoszlemowego French Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Catherine McNally pokonały w meczu mistrzowskim Yūki Naitō i Naho Satō 6:2, 7:5.

W lipcu 2018 roku zwyciężyła w juniorskim Wimbledonie w grze pojedynczej, pokonując w finale Szwajcarkę Leonie Küng 6:4, 6:2 (wcześniej, w ćwierćfinale pokonała Emmę Raducanu)[9][10]. W październiku tego samego roku wystąpiła na Letnich Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży w Buenos Aires. W grze pojedynczej odpadła w ćwierćfinale z Clarą Burel 4:6, 2:6, walcząc z problemami żołądkowymi. Z tego samego powodu oddała walkowerem mecz drugiej rundy gry mieszanej. W grze podwójnej w parze z Kają Juvan, rozstawione z numerem drugim, doszły do finału bez straty seta. W meczu mistrzowskim, ze względu na problemy zdrowotne Juvan, przegrały pierwszego seta 6:7(5). W drugim, po serii przełamań, odrobiły straty 7:5 i doprowadziły do supertiebreaka. Decydująca część spotkania przebiegała pod dyktando polsko–słoweńskiej pary, która wygrała 10–4 i sięgnęła po złote medale[11].

Na szczeblu juniorskim osiągnęła piąte miejsce w światowym rankingu ITF World Tennis Tour Juniors[1].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 2016 roku, w wieku 15 lat, przeszła na zawodowstwo i wygrała debiutancki turniej zawodowy ITF w Sztokholmie (10 000 $).

W 2017 roku wygrała swój drugi zawodowy turniej ITF w Bergamo (15 000 $), w finale pokonując Martinę Di Giuseppe 6:4, 3:6, 6:3. Na początku maja sięgnęła po tytuł w Győr, w meczu finałowym pokonawszy Gabrielę Horáčkovą 6:2, 6:2.

Po wygraniu juniorskiego Wimbledonu w lipcu 2018 roku postanowiła zakończyć juniorską karierę i zacząć budować swój ranking WTA. Pod koniec miesiąca doszła do półfinału turnieju ITF z pulą nagród 80 000 $ w Pradze. W ćwierćfinale odprawiła Monę Barthel 6:2, 6:3, lecz w meczu o finał przegrała z Martiną Di Giuseppe 6:1, 0:6, 6:7(3). Na przełomie sierpnia i września (zrezygnowała z występu na juniorskim US Open na rzecz startów w rozgrywkach seniorskich) wystąpiła w dwóch turniejach ITF z pulą nagród 60 000 $. W Budapeszcie straciła tylko jednego seta, w pokonanym polu zostawiając takie zawodniczki jak Jana Čepelová (6:1, 6:0), czy Sílvia Soler Espinosa (6:0, 6:4). W meczu mistrzowskim ograła wynikiem 6:2, 6:2 Katarinę Zawacką.

2019[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2019 rozpoczęła od kwalifikacji do zawodów w Auckland – jej pierwszego w karierze turnieju WTA. Premierowy pojedynek wygrała 6:2, 6:2 z Elys Venturą. W rundzie drugiej pokonała Claire Liu, jednak w decydującej fazie uległa w trzech setach Janie Čepelovej 2:6, 6:4, 4:6. Dzięki zajmowanej pozycji w rankingu WTA Tour wystartowała w kwalifikacjach do Australian Open. Po wygraniu trzech spotkań 15 stycznia 2019 rozegrała pierwszy mecz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego. W debiucie odniosła zwycięstwo, pokonując Anę Bogdan 6:3, 3:6, 6:4. Dzień później otrzymała, w parze z Łukaszem Kubotem, dziką kartę do turnieju gry mieszanej. 17 stycznia rozegrała kolejny mecz w głównej drabince w ramach drugiej rundy, przegrywając z Camilą Giorgi 2:6, 0:6 i tym samym odpadając z turnieju głównego. W grze mieszanej u boku Kubota pokonała w pierwszej rundzie parę Alicja Rosolska–Nikola Mektić 6:1, 2:6, 10–5. W drugiej rundzie polska para musiała jednak uznać wyższość późniejszych triumfatorów imprezy Barbory Krejčíkovej i Rajeeva Rama 3:6, 6:4, 5–10.

Kolejnym startem były zawody w Budapeszcie, do których dostała się przez kwalifikacje. W pierwszej rundzie pokonała 6:3, 6:0 Olgę Danilović, aby w drugiej rundzie ulec najwyżej rozstawionej obrończyni tytułu Alison Van Uytvanck 4:6, 5:7. W Indian Wells w pierwszej rundzie kwalifikacji pokonała rozstawioną z numerem 7. Larę Arruabarrenę 6:1, 6:7(6), 6:2, jednak w kolejnej uległa Ysaline Bonaventure 6:1, 2:6, 4:6. Podobnie zaprezentowała się w turnieju w Miami: w pierwszym meczu kwalifikacji pokonała Zarinę Dijas 6:2, 7:5, lecz w kolejnym spotkaniu lepsza okazała się Sachia Vickery, z którą Polka przegrała 6:7(2), 4:6.

Iga Świątek (2019)

W kwietniu po raz pierwszy w karierze Świątek dostała się do turnieju głównego cyklu WTA dzięki pozycji zajmowanej w rankingu, a miało to miejsce na zawodach w Lugano. W pierwszej rundzie pokonała Katarinę Zawacką 6:0, 6:3, w drugiej wyeliminowała rozstawioną z numerem trzecim Viktórię Kužmovą 6:3, 3:6, 6:2. W ćwierćfinale pokonała rozstawioną z numerem ósmym Wierę Łapko 4:6, 6:4, 6:1, a w półfinale pokonała Kristýnę Plíškovą 6:0, 6:1. O tytuł zmierzyła się z Poloną Hercog, z którą przegrała 3:6, 6:3, 3:6. 15 kwietnia 2019 po raz pierwszy awansowała do pierwszej setki rankingu, zajmując 88. pozycję i zostając jednocześnie najwyżej sklasyfikowaną polską tenisistką.

W wielkoszlemowym French Open pokonała w pierwszej rundzie 6:3, 6:0 Sélénę Janicijevic. W kolejnych meczach pokonała kolejno Wang Qiang 6:3, 6:0 i Mónikę Puig, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której uległa Simonie Halep 1:6, 0:6.

Podczas kwalifikacji do zawodów w Birmingham pokonała kolejno Martinę Trevisan, Destanee Aiavę i Bernardę Perę. W turnieju głównym uległa w pierwszej rundzie Jeļenie Ostapenko 0:6, 2:6. W pierwszej rundzie kwalifikacji turnieju w Eastbourne przegrała z Samanthą Stosur 0:6, 3:6. Udział w wielkoszlemowym Wimbledonie zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając 2:6, 6:7(3) z Viktoriją Golubic.

Kolejnym startem były zawody w Waszyngtonie, podczas których pokonała Uns Dżabir 4:6, 6:4, 6:4. W kolejnej rundzie uległa jednak Jessice Peguli 7:5, 4:6, 1:6. W turnieju w Toronto przeszła eliminacje, wygrywając kolejno z Shelby Rogers 6:4, 7:5 oraz Heather Watson 6:4, 6:2. W głównej drabince turnieju wygrała z Ajlą Tomljanović po kreczu przy stanie 4:1. Następnie pokonała Caroline Wozniacki 1:6, 6:3, 6:4, w trzeciej rundzie zaś przegrała z Naomi Ōsaką 6:7(4), 4:6. Po tym sukcesie po raz pierwszy znalazła się w pierwszej 50. rankingu, zajmując 49. miejsce[12].

W turnieju w Cincinnati również przeszła przez kwalifikacje, zwyciężając w nich Katerynę Kozłową i Wang Yafan. W turnieju głównym wygrała w pierwszej rundzie z Caroline Garcią 7:6(1), 6:1, ulegając jednak w drugiej Anett Kontaveit 4:6, 6:7(2). Podczas wielkoszlemowego US Open w grze pojedynczej wygrała w pierwszej rundzie z Ivaną Jorović 6:0, 6:1, w drugiej rundzie uległa jednak Anastasii Sevastovej 6:1, 1:6, 3:6. Wzięła także udział w zawodach gry podwójnej wraz z Magdą Linette, pokonując w pierwszej rundzie Coco Vandeweghe i Bethanie Mattek-Sands 3:6, 6:3, 7:5, a następnie przegrywając z Hsieh Su-wei i Barborą Strýcovą 4:6, 6:7(4).

21 września ogłosiła, że nie wystąpi w żadnych kolejnych zawodach w 2019 z powodu kontuzji stopy, a do gry w turniejach zamierza powrócić podczas rozgrywek w Australii w styczniu 2020[13], zaczynając sezon od wielkoszlemowego Australian Open[14]. Sezon zakończyła na 61. miejscu w rankingu WTA[12].

2020[edytuj | edytuj kod]

Sezon rozpoczęła od udziału w wielkoszlemowym Australian Open. W pierwszej rundzie gry pojedynczej pokonała Tímeę Babos 6:3, 6:2, natomiast w drugiej wygrała z Carlą Suárez Navarro 6:3, 7:5. W trzeciej rundzie stoczyła pojedynek z Donną Vekić, wygrywając 7:5, 6:3. W czwartej rundzie przegrała z Anett Kontaveit 7:6(4), 5:7, 5:7.

W ramach Australian Open wzięła udział także w zawodach gry mieszanej wraz z Łukaszem Kubotem, pokonując w pierwszej rundzie parę Ellen Perez–Luke Saville 6:4, 7:5, a w drugiej duet Chan Hao-ching–Michael Venus 6:2, 6:3. Polski duet odpadł w ćwierćfinale po przegranym pojedynku z parą Astra Sharma–John-Patrick Smith 6:3, 6:7(4), 3–10.

Na początku lutego wraz z prowadzoną przez Dawida Celta reprezentacją Polski, będącą w grupie ze Słowenią, Turcją i Szwecją, rozpoczęła rozgrywki kwalifikacyjne w Pucharze Federacji w Luksemburgu, wygrywając wszystkie trzy mecze kolejno ze Słowenką Niką Radišić 6:2, 6:1, Turczynką Berfu Cengiz 6:3, 6:0 i Szwedką Mirjam Björklund 7:5, 4:6, 6:3. Tym samym reprezentacja Polski zapewniła sobie awans do fazy play-offów. Pod koniec miesiąca rozpoczęła zawody w grze pojedynczej w turnieju w Dosze, pokonując w pierwszej rundzie Donnę Vekić 6:4, 7:5. W drugiej rundzie uległa jednak Swietłanie Kuzniecowej 2:6, 2:6 i odpadła z turnieju.

W wielkoszlemowym US Open w pierwszej rundzie pokonała rozstawioną z numerem 29. Wieronikę Kudiermietową 6:3, 6:3, następnie Sachię Vickery 6:7(5), 6:3, 6:4, a w trzeciej rundzie przegrała z Wiktoryją Azaranką 4:6, 2:6.

We French Open wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem 15. Markétę Vondroušovą 6:1, 6:2. W kolejnych meczach pokonała Hsieh Su-wei 6:1, 6:4 i Eugenie Bouchard 6:3, 6:2, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której ponownie spotkała się z najwyżej rozstawioną Simoną Halep. Wygrywając 6:1, 6:2, zrewanżowała się za porażkę 1:6, 0:6 sprzed roku. W ćwierćfinale zwyciężyła Martinę Trevisan 6:3, 6:1, a w półfinale Nadię Podoroską 6:2, 6:1. W meczu finałowym pokonała rozstawioną z numerem 4. Sofię Kenin 6:4, 6:1, zostając pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej[15][16]. Wystartowała również na kortach Rolanda Garrosa w grze podwójnej z Nicole Melichar, pokonując w pierwszej rundzie parę Xenia Knoll–Danka Kovinić 6:1, 6:3, w następnej Laurę Siegemund i Wierę Zwonariową (skreczowały przy stanie 6:3). W trzeciej rundzie pokonały rozstawione z numerem 6. Květę Peschke i Demi Schuurs 6:3, 6:4, a w ćwierćfinale Asię Muhammad i Jessicę Pegulę 6:3, 6:4. Debel odpadł w półfinale po przegranym pojedynku z parą Alexa Guarachi–Desirae Krawczyk 6:7(5), 6:1, 4:6.

10 października poinformowała o zakończeniu gry w sezonie 2020 i planowanym powrocie w sezonie 2021[17].

W dniach 7–8 grudnia WTA powiadomiła o przyznaniu jej dwóch spośród kilku najważniejszych dorocznych nagród przydzielanych przez tę organizację: WTA Fan Favorite (dla ulubionej zawodniczki z punktu widzenia kibiców)[18] oraz WTA Most Improved Player of the Year (dla zawodniczki, która w ciągu minionego sezonu uczyniła największy postęp w swoim poziomie gry). Nadto jej główny trener Piotr Sierzputowski otrzymał nagrodę WTA Coach of the Year (dla najlepszego trenera tenisowego na przestrzeni ocenianego roku)[19]. Sezon zakończyła na 17. miejscu w rankingu WTA[12].

2021[edytuj | edytuj kod]

Iga Świątek (2021)

9 stycznia w ramach organizowanego przez „Przegląd Sportowy” Plebiscytu na 10 Najlepszych Sportowców Polski 2020 roku zajęła 2. miejsce (za Robertem Lewandowskim)[20].

Sezon rozpoczęła od gry w turnieju w Melbourne. Dzięki tzw. wolnemu losowi zmagania zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Kaję Juvan 2:6, 6:2, 6:1, jednak w trzeciej uległa Jekatierinie Aleksandrowej 4:6, 2:6. Kolejnym turniejem był Australian Open, w którym w pierwszej rundzie pokonała Arantxę Rus 6:1, 6:3. W drugiej rundzie wygrała z Camilą Giorgi 6:2, 6:4, a w trzeciej rundzie pokonała Fionę Ferro 6:4, 6:3. W meczu o ćwierćfinał uległa Simonie Halep 6:3, 1:6, 4:6. W zawodach gry mieszanej razem z Łukaszem Kubotem pokonali w pierwszym meczu parę Astra Sharma–John-Patrick Smith 5:7, 7:6(6), 10–6, natomiast w kolejnym spotkaniu ulegli mikstowi Hayley Carter–Sander Gillé 4:6, 1:6.

Kolejnym startem Świątek były zawody w Adelaide, w których została rozstawiona z numerem 5. W pierwszej rundzie pokonała Madison Brengle 6:3, 6:4, w drugiej natomiast wygrała z Maddison Inglis 6:1, 6:3. W ćwierćfinale pokonała Danielle Collins po kreczu przy stanie 6:2, 3:0, a w półfinale zwyciężyła z Jil Teichmann 6:3, 6:2. W meczu mistrzowskim triumfowała 6:2, 6:2 nad Belindą Bencic, tym samym sięgając po drugi w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour.

Następnie wzięła udział w turnieju w Dubaju jako rozstawiona z numerem 8. Zawody rozpoczęła od drugiej rundy, w której wygrała z Misaki Doi 6:2, 6:4. W trzeciej rundzie uległa Garbiñe Muguruzie 0:6, 4:6. Udział w singlowej rywalizacji podczas turnieju rangi WTA 1000 w Miami polska tenisistka, rozstawiona z numerem 15., zakończyła na trzeciej rundzie, po zwycięstwie 6:4, 6:2 z Barborą Krejčíkovą i porażce 4:6, 6:2, 2:6 z Aną Konjuh[21].

W turnieju w Madrycie Świątek dotarła do trzeciej rundy, wcześniej wygrywając z Alison Riske i Laurą Siegemund. W meczu o ćwierćfinał przegrała z liderką rankingu Ashleigh Barty 5:7, 4:6. Kolejnym startem były rozgrywki w Rzymie, w których została rozstawiona z numerem 15. W pierwszej rundzie pokonała Alison Riske po kreczu rywalki przy stanie 5:4, w drugiej pokonała Madison Keys 7:5, 6:1, a w trzeciej rundzie wygrała z Barborą Krejčíkovą 3:6, 7:6(5), 7:5. W ćwierćfinale zwyciężyła z rozstawioną z numerem szóstym Eliną Switoliną 6:2, 7:5, a w półfinale pokonała Coco Gauff 7:6(3), 6:3. W meczu mistrzowskim triumfowała 6:0, 6:0 nad byłą liderką rankingu Karolíną Plíškovą, tym samym sięgając po trzeci w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour i pierwszy tytuł rangi WTA 1000.

Po turnieju w Rzymie przystąpiła do udziału we French Open w grze pojedynczej oraz podwójnej. W singlu rozstawiona z numerem 8. bez straty seta przeszła przez pierwsze rundy turnieju, po drodze pokonując Kaję Juvan 6:0, 7:5, Rebeccę Peterson 6:1, 6:1, Anett Kontaveit 7:6(4), 6:0 oraz Martę Kostiuk 6:3, 6:4. W ćwierćfinale uległa rozstawionej z numerem 17. Marii Sakari 4:6, 4:6. W grze podwójnej w parze z Bethanie Mattek-Sands została rozstawiona z numerem 14. i dotarła do finału imprezy. Polka i Amerykanka pokonały Aubane Droguet i Sélénę Janicijevic 6:0, 6:1, następnie Annę-Lenę Friedsam i Wang Yafan 7:5, 6:3, w trzeciej rundzie najwyżej rozstawione Hsieh Su-wei i Elise Mertens 5:7, 6:4, 7:5, w ćwierćfinale parę rozstawioną z numerem 11. – Dariję Jurak i Andreję Klepač 6:3, 6:2 oraz w półfinale Irinę-Camelię Begu i Nadię Podoroską 6:3, 6:4. W finale uległy parze oznaczonej numerem drugim, Barborze Krejčíkovej i Kateřinie Siniakovej 4:6, 2:6.

Okres gry na kortach trawiastych zainaugurowała udziałem w turnieju w Eastbourne. W pierwszej rundzie pokonała Heather Watson 6:3, 6:7(4), 7:5, w drugim meczu zaś uległa Darji Kasatkinie 6:4, 0:6, 1:6. Podczas Wimbledonu pokonała bez straty seta Hsieh Su-wei, Wierę Zwonariową i Irinę-Camelię Begu, a w czwartej rundzie przegrała z Uns Dżabir 7:5, 1:6, 1:6. Osiągnięty rezultat pozwolił Polce awansować w rankingu WTA na ósmą pozycję, najwyższą w dotychczasowej karierze[22].

Po Wimbledonie zagrała na igrzyskach olimpijskich. W pierwszej rundzie singla pokonała Monę Barthel 6:2, 6:2. W kolejnej rundzie Polka uległa Pauli Badosie 3:6, 6:7(4). W duecie z Łukaszem Kubotem wystąpiła też w turnieju miksta. Ich przeciwnikami byli Francuzi Fiona Ferro i Pierre-Hugues Herbert. Polska para wygrała mecz 6:3, 7:6(3). W pojedynku ćwierćfinałowym Kubot i Świątek przegrali z reprezentantami Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego – Jeleną Wiesniną i Asłanem Karacewem 4:6, 4:6.

W kolejnym turnieju na twardej nawierzchni, w Cincinnati, była rozstawiona z numerem 6., co dało jej wolny los w pierwszej rundzie. W drugiej uległa jednak Uns Dżabir 3:6, 3:6. Następnie przystąpiła jako rozstawiona z numerem 7. do US Open. Doszła do czwartej rundy, w której 7:6(12), 6:3 pokonała ją Belinda Bencic. Po drodze pokonała Jamie Loeb 6:3, 6:4, Fionę Ferro 3:6, 7:6(3), 6:0 oraz Anett Kontaveit 6:3, 4:6, 6:3.

Następnie w Ostrawie po raz pierwszy wystartowała jako najwyżej rozstawiona w turnieju rangi WTA 500. W pierwszej rundzie skorzystała z wolnego losu, a w kolejnych dwóch pokonała tenisistki z Kazachstanu: Juliję Putincewę 6:4, 6:4 oraz Jelenę Rybakinę 7:6(5), 6:2. W półfinale uległa jednak rozstawionej z czwórką Marii Sakari 4:6, 5:7. Zdobyte punkty pozwoliły jej awansować na najwyższe w karierze, czwarte miejsce w rankingu WTA.

Tak wysokie miejsce w rankingu pozwoliło jej na rozstawienie z nr 2. i wolny los w pierwszej rundzie turnieju w Indian Wells. W rudzie drugiej pokonała Petrę Martić 6:1, 6:2, a w trzeciej Wieronikę Kudiermietową 6:1, 6:0, jednak w czwartej rundzie uległa zwyciężczyni French Open 2017 – Jeļenie Ostapenko – 4:6, 3:6.

Zdobyte w 2021 punkty rankingowe pozwoliły jej, jako drugiej Polce w historii, wystąpić w WTA Finals, które odbyły się w meksykańskiej Guadalajarze. W czteroosobowej grupie poniosła dwie porażki – z Marią Sakari 2:6, 4:6 i Aryną Sabalenką 6:2, 2:6, 5:7 – oraz odniosła jedno zwycięstwo – z Paulą Badosą 7:5, 6:4. Rok 2021 zakończyła na 9. miejscu w rankingu.

4 grudnia 2021 Iga Świątek zakończyła współpracę z trenerem Piotrem Sierzputowskim, który trenował tenisistkę przez okres ponad pięciu lat[23]. Nowym trenerem został Tomasz Wiktorowski, który wcześniej pełnił funkcję trenera m.in. Agnieszki Radwańskiej[24].

2022[edytuj | edytuj kod]

Sezon rozpoczęła od startu w turnieju w Adelaide, gdzie broniła tytułu. Po zwycięstwach w trzech pierwszych rundach nad Darią Saville 6:3, 6:3, Leylah Fernandez 6:1, 6:2 i Wiktoryją Azaranką 6:3, 2:6, 6:1, w półfinale musiała uznać wyższość liderki rankingu Ashleigh Barty 2:6, 4:6[25].

Do pierwszego wielkoszlemowego turnieju sezonu, Australian Open, przystąpiła jako rozstawiona z numerem 7. W pierwszej rundzie pokonała kwalifikantkę Harriet Dart 6:3, 6:0, w drugiej Rebeccę Peterson 6:2, 6:2, a w trzeciej Darję Kasatkinę 6:2, 6:3. Dzięki tym wynikom awansowała po raz szósty z rzędu do drugiego tygodnia turnieju wielkoszlemowego. W czwartej rundzie jej rywalką była Sorana Cîrstea, z którą pojedynek wygrała 5:7, 6:3, 6:3. Turniej zakończyła półfinałową porażką z Danielle Collins 4:6, 1:6, po drodze pokonując w ćwierćfinale Kaię Kanepi 4:6, 7:6(2), 6:3. Dzięki punktom zdobytym na australijskich kortach ponownie osiągnęła 4. miejsce w rankingu WTA.

W pierwszym meczu turnieju WTA 500 w Dubaju pokonała Darję Kasatkinę 6:1, 6:2, ale w następnej rundzie przegrała z Jeleną Ostapenko 6:4, 1:6, 6:7(4).

W pierwszym w ciągu roku turnieju WTA 1000, w Dosze, w pierwszej rundzie miała wolny los. W meczu II rundy z Viktoriją Golubic zwyciężyła 6:2, 3:6, 6:2. W III rundzie triumfowała nad Darją Kasatkiną 6:3, 6:0. W ćwierćfinale zmierzyła się z wiceliderką światowego rankingu, Aryną Sabalenką, odnosząc zwycięstwo 6:2, 6:3. W półfinale nastąpił pojedynek z Marią Sakari, z którą do tej pory Polka nie wygrała ani jednego z trzech rozegranych spotkań. Mecz zakończył się wynikiem 6:4, 6:3, dzięki czemu po raz drugi w karierze awansowała do finału turnieju WTA rangi 1000. Jej rywalką była Anett Kontaveit, którą Polka pokonała 6:2, 6:0, zdobywając drugi tytuł mistrzowski w turnieju tej rangi. Dzięki temu zwycięstwu Iga Świątek wróciła na 4. miejsce w światowym rankingu, wyrównując swój dotychczasowy rekord.

Następnie przystąpiła do zawodów w Indian Wells rozpoczynając zmagania od drugiej rundy, w której pokonała Anhelinę Kalininę 5:7, 6:0, 6:1. Kolejny mecz z Clarą Tauson zakończył się wynikiem 6:7(3), 6:2, 6:1. W czwartej rundzie pokonała Angelique Kerber 4:6, 6:2, 6:3. W ćwierćfinale wygrała z Madison Keys 6:1, 6:0, a w półfinale zwyciężyła Simonę Halep 7:6(6), 6:4. Finałową przeciwniczką była Maria Sakari, którą Polka pokonała 6:4, 6:1. Po turnieju awansowała na pozycję wiceliderki rankingu singlowego.

Na turnieju w Miami była rozstawiona z numerem 2. i zmagania rozpoczęła od drugiej rundy, w której pokonała Viktoriję Golubic 6:2, 6:0. Kolejno wygrywała następnie z: Madison Brengle 6:0, 6:3, Coco Gauff 6:3, 6:1, w ćwierćfinale z Petrą Kvitovą 6:3, 6:3, w półfinale zaś Jessicą Pegulą 6:2, 7:5. W finale zwyciężyła z Naomi Ōsaką 6:4, 6:0, jako czwarta zawodniczka w historii zdobywając tzw. Sunshine Double (zwycięstwo w obydwu amerykańskich wiosennych turniejach rangi 1000)[26]. Po turnieju jako pierwsza Polka w historii awansowała na pozycję liderki rankingu WTA.

W kwietniu wzięła udział w turnieju w Stuttgarcie, będąc rozstawiona z nr 1.[27] Podczas zawodów pokonała kolejno: Evę Lys 6:1, 6:1, Emmę Raducanu 6:4, 6:4, w półfinale Ludmiłę Samsonową 6:7(4), 6:4, 7:5 i w finale Arynę Sabalenkę 6:2, 6:2. Iga Świątek wygrała tym samym czwarty turniej WTA z rzędu i umocniła się na pozycji liderki rankingu WTA[28].

W pierwszej połowie maja wzięła udział w zawodach w Rzymie, gdzie broniła tytułu zdobytego przed rokiem. Wystartowała najwyżej rozstawiona i pokonywała kolejno od drugiej rundy zaczynając: Elenę-Gabrielę Ruse 6:3, 6:0, Wiktoryję Azarankę 6:4, 6:1, Biancę Andreescu 7:6(2), 6:0. W półfinale wygrała z Aryną Sabalenką 6:2, 6:1 (zostając siódmą zawodniczką, która dotarła do dwóch finałów w Rzymie przed ukończeniem 21. roku życia[29]), w finale zaś pokonała Uns Dżabir 6:2, 6:2. Zdobyła w ten sposób piąty z rzędu tytuł WTA, w tym czwarty w kategorii WTA 1000, jako druga zawodniczka w XXI w. (po Serenie Williams). Tym samym przedłużyła passę wygranych meczów z rzędu do 28. (czwarta najdłuższa seria w tym stuleciu)[30][31].

Następnym turniejem rozgrywanym przez liderkę rankingu był wielkoszlemowy French Open. Rozstawiona z numerem 1. w pierwszych czterech rundach Świątek odniosła zwycięstwa w meczach z: Łesią Curenko 6:2, 6:0, Alison Riske 6:0, 6:2, Danką Kovinić 6:3, 7:5 oraz Zheng Qinwen 6:7(5), 6:0, 6:2. W ćwierćfinale zmierzyła się z Jessicą Pegulą, którą pokonała 6:3, 6:2. W półfinale mecz z Darją Kasatkiną zakończył się wynikiem 6:2, 6:1 na korzyść Polki. W finale zmierzyła się z osiemnastoletnią Coco Gauff, odnosząc po 68 minutach zwycięstwo 6:1, 6:3 i tym samym dołączając do grona dziesięciu zawodniczek, które wygrały więcej niż jeden raz turniej im. Rolanda Garrosa. Finał francuskiego turnieju był 35. spotkaniem z rzędu wygranym przez Świątek. Wyrównała nim osiągnięcie Venus Williams i wyprzedziła Serenę Williams[32].

Kolejnym turniejem, w którym wzięła udział, był Wimbledon. W pierwszej rundzie pokonała Janę Fett 6:0, 6:3, w drugiej rundzie Lesley Pattinamę Kerkhove 6:4, 4:6, 6:3, ustanawiając swój rekord 37 spotkań bez porażki i zrównała się z Martiną Hingis. W 3. rundzie przegrała z Alizé Cornet 4:6, 2:6[33].

Pod koniec lipca wystąpiła w turnieju WTA 250 w Warszawie, pokonując w pierwszym spotkaniu Magdalenę Fręch 6:1, 6:2[34]. W kolejnym meczu pokonała Gabrielę Lee 6:3, 6:2, a w ćwierćfinale przegrała z Caroline Garcią 1:6, 6:1, 4:6.

Następnie wzięła udział w turnieju w Toronto. W pierwszej rundzie miała wolny los, w drugiej pokonała Ajlę Tomljanović 6:1, 6:2. W 3. rundzie przegrała z Beatriz Haddad Maią 4:6, 6:3, 5:7[35].

Tydzień później w Cincinnati zmagania również zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Sloane Stephens 6:4, 7:5. W 3. rundzie uległa Madison Keys 3:6, 4:6[36].

Podczas wielkoszlemowego US Open liderka rankingu w pierwszych czterech rundach odniosła zwycięstwa w meczach z: Jasmine Paolini 6:3, 6:0, Sloane Stephens 6:3, 6:2, Lauren Davis 6:3, 6:4 oraz Jule Niemeier 2:6, 6:4, 6:0. W ćwierćfinale trafiła na Jessicę Pegulę, którą pokonała 6:3, 7:6(4). W półfinale zmierzyła się z Aryną Sabalenką, którą pokonała w trzech setach: 3:6, 6:1, 6:4. W finale pokonała Uns Dżabir wynikiem 6:2, 7:6(5). Zdobyła w ten sposób swój dziesiąty tytuł w cyklu WTA Tour oraz trzeci tytuł wielkoszlemowy. Świątek została pierwszą polską triumfatorką US Open[37].

Po tym turnieju udała się do Ostrawy, gdzie zmagania zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Ajlę Tomljanović po kreczu 7:5, 2:2. W ćwierćfinale zmierzyła się z Catherine McNally, którą pokonała 6:4, 6:4. W półfinale trafiła na Jekatierinę Aleksandrową, którą pokonała w trzech setach 7:6(5), 2:6, 6:4. W finale przegrała z Barborą Krejčíkovą 7:5, 6:7(4), 3:6[38].

Następnym turniejem Świątek był turniej w San Diego, w którym również miała wolny los. W drugiej rundzie pokonała Zheng Qinwen 6:4, 4:6, 6:1. W ćwierćfinale zwyciężyła Coco Gauff 6:0, 6:3, a w półfinale rozprawiła się z Jessicą Pegulą 4:6, 6:2, 6:2. W finale mierzyła się z Donną Vekić, którą pokonała wynikiem 6:3, 3:6, 6:0[39]. Zdobyła tym samym swój jedenasty tytuł w cyklu WTA w karierze oraz ósmy w sezonie.

Sezon zakończyła startem w Turnieju Mistrzyń rozgrywanym w Fort Worth, do którego przystąpiła jako najwyżej rozstawiona. Trafiła do grupy „Tracy Austin” wraz z: Coco Gauff, Caroline Garcia oraz Darją Kasatkiną[40]. W zmaganiach grupowych pokonała wszystkie przeciwniczki: Darię Kasatkinę 6:2, 6:3, Caroline Garcię 6:3, 6:2[41] a Coco Gauff 6:3, 6:0[42]. Zmagania w WTA Finals 2022 zakończyła na etapie półfinału, w którym przegrała z Aryną Sabalenką 2:6, 6:2, 1:6[43].

Sezon 2022 zakończyła na 1. miejscu w rankingu.

2023[edytuj | edytuj kod]

Sezon rozpoczęła udziałem w rozgrywkach United Cup. Wygrała wszystkie swoje mecze w fazie grupowej oraz w finale miasta. W półfinale lepsza okazała się Jessica Pegula, natomiast Stany Zjednoczone zwyciężyły w konfrontacji z Polską i awansowały do finału.

Kolejnym turniejem był wielkoszlemowy Australian Open, w którym Świątek grała z nr 1. W pierwszych trzech rundach pokonała kolejno Jule Niemeier 6:4, 7:5, Camilę Osorio 6:2, 6:3 i Cristinę Bucșę 6:0, 6:1. Zmagania zakończyła na czwartej rundzie przegrywając z Jeleną Rybakiną 4:6, 4:6.

Kolejnym startem Polki był turniej rangi WTA 500 w Dosze, gdzie broniła wywalczonego rok wcześniej tytułu. W pierwszej rundzie miała wolny los. W meczu drugiej rundy pokonała Danielle Collins 6:0, 6:1. W ćwierćfinale jej rywalka, Belinda Bencic, poddała mecz walkowerem. W półfinale Polka zmierzyła się z Wieroniką Kudiermietową, odnosząc zwycięstwo 6:0, 6:1. W finale jej rywalką była Jessica Pegula, którą Polka pokonała 6:3, 6:0. Był to dwunasty tytuł Świątek w turniejach WTA, po raz drugi w karierze udało jej się przy tym obronić tytuł sprzed roku. W drodze po tytuł straciła tylko 5 gemów i tym samym pobiła rekord Chris Evert, która w 1981 roku w Lugano straciła siedem gemów w drodze po tytuł[44].

Następnie Polka udała się na turniej rangi WTA 1000 w Dubaju. W pierwszej rundzie miała wolny los. W drugiej rundzie pokonała Leylah Fernandez 6:1, 6:1, a w trzeciej Ludmiłę Samsonową 6:1, 6:0. W ćwierćfinale jej rywalka, Karolína Plíšková poddała mecz walkowerem. W półfinale Świątek pokonała Coco Gauff 6:4, 6:2, dochodząc do swojego 15 finału w karierze. W finale zmierzyła się z Barborą Krejčíkovą przegrywając 4:6, 2:6.

Następnym startem Polki był turniej rangi WTA 1000 w Indian Wells, gdzie broniła tytułu sprzed roku. W pierwszej rundzie miała wolny los. W rundzie drugiej pokonała Claire Liu 6:0, 6:1. W meczu trzeciej rundy pokonała Biancę Andreescu 6:3, 7:6(1), a w czwartej rundzie Emmę Raducanu 6:3, 6:1. W meczu ćwierćfinałowym wygrała z Soraną Cîrsteą 6:2, 6:3. Udział w turnieju zakończyła na półfinale, przegrywając 2:6, 2:6 z Jeleną Rybakiną.

Następnym turniejem Polki miał być turniej rangi WTA 1000 w Miami, gdzie była rozstawiona z nr 1. i broniła tytułu sprzed roku. W drugiej rundzie miała rozegrać mecz z Claire Liu, jednak z powodu urazu żebra Polka wycofała się z turnieju przed rozpoczęciem rywalizacji.

Następnym, po ponad miesięcznej przerwie, turniejem Polki były zawody rangi WTA 500 w Stuttgarcie, gdzie broniła tytułu sprzed roku. W pierwszej rundzie miała wolny los. W drugiej pokonała Zheng Qinwen 6:1, 6:4. W ćwierćfinale zwyciężyła Karolínę Plíškovą 4:6, 6:1, 6:2. W półfinale zmierzyła się z Uns Dżabir, która poddała mecz przy stanie 3:0 z powodu kontuzji. W finale zmierzyła się z wiceliderką rankingu WTA Aryną Sabalenką, którą pokonała 6:3, 6:4. Był to trzynasty w karierze i drugi w sezonie wygrany turniej przez Świątek. Po raz trzeci w karierze udało jej się obronić tytuł zdobyty rok wcześniej.

Kolejnym startem Polki był turniej rangi WTA 1000 w Madrycie. W pierwszej rundzie Polka miała wolny los. W następnych trzech rundach pokonała kolejno Julię Grabher 6:3, 6:2, Bernardę Perę 6:3, 6:2 i Jekatierinę Aleksandrową 6:4, 6:7(3), 6:3. W ćwierćfinale pokonała Petrę Martić 6:0, 6:3, a w półfinale Wieronikę Kudiermietową 6:1, 6:1. W finale, w drugim turnieju z rzędu, zmierzyła się z Aryną Sabalenką, tym razem przegrywając 3:6, 6:3, 3:6.

Natępnym startem był turniej rangi WTA 1000 w Rzymie gdzie Świątek broniła tytułu. W pierwszej rundzie Polka miała wolny los. W drugiej rundzie zmierzyła się z Anastasiją Pawluczenkową którą pokonała 6:0, 6:0. W trzeciej rundzie pokonała Łesię Curenko 6:2, 6:0, a w czwartej rundzie Donnę Vekić 6:3, 6:4. Zmagania zakończyła na ćwierćfinale w którym przegrała z Jeleną Rybakiną 6:2, 6:7(3), 2:2 krecz, poddając mecz w trzecim secie z powodu kontuzji prawego uda.

Kolejnym startem Polki był wielkoszlemowy French Open, w którym Świątek broniła tytułu sprzed roku. W pierwszych czterech rundach pokonała kolejno Cristinę Bucșę 6:4, 6:0, Claire Liu 6:4, 6:0, Wang Xinyu 6:0, 6:0 i Łesię Curenko 5:1 krecz. W ćwierćfinale pokonała zeszłoroczną finalistkę turnieju Coco Gauff 6:4, 6:2. W półfinale pokonała Beatriz Haddad Maię 6:2, 7:6(7). W finale zmierzyła się z Karolíną Muchovą, którą pokonała 6:2, 5:7, 6:4. Był to czwarty wielkoszlemowy tytuł Świątek i trzeci zdobyty na kortach im. Rolanda Garrosa. Polka jest pierwszą zawodniczką od 2007 roku, której udało się obronić tytuł na French Open. Był to czternasty tytuł Polki w karierze i trzeci w sezonie.

Następnie Polka debiutowała w turnieju rangi WTA 250 w Bad Homburg vor der Höhe, który był jej pierwszym turniejem na kortach trawiastych w tym sezonie. W pierwszym meczu pokonała Tatjanę Marię 5:7, 6:2, 6:0, a w kolejnej rundzie wygrała z Jil Teichmann 6:3, 6:1. W ćwierćfinale Polka wygrała z Anną Blinkową 6:3, 6:2. Ze względu na zatrucie pokarmowe Świątek nie była w stanie zagrać w półfinale i wycofała się z turnieju[45].

Następnie jako najwyżej rozstawiona rozpoczęła zmagania na Wimbledonie. Pokonała w nich Zhu Lin 6:1, 6:3, Sarę Sorribes Tormo 6:2, 6:0, Petrę Martić 6:2, 7:5 oraz w czwartej rundzie Belindę Bencic 6:7(4), 7:6(2), 6:3, obroniwszy piłki meczowe[46]. Po raz pierwszy w karierze awansowała do ćwierćfinału tego turnieju, jednak przegrała w nim z Eliną Switoliną 5:7, 7:6(5), 2:6.

Świątek podczas US Open 2023

Do gry na kortach twardych powróciła podczas turnieju WTA 250 w Warszawie. W pierwszym meczu pokonała Niginę Abduraimovą 6:4, 6:3, a następnie Claire Liu 6:2, 6:2 i Lindę Noskovą 6:1, 6:4. W półfinale zwyciężyła z Yaniną Wickmayer 6:1, 7:6(6). W finale wygrała z Laurą Siegemund 6:0, 6:1, tym samym zdobywając pierwszy w karierze tytuł zawodów tej rangi.

W kolejnych tygodniach uczestniczyła w rozgrywkach rangi WTA 1000 w Ameryce Północnej. W turnieju w Montrealu Polka zaczęła zmagania od drugiej rundy, zwyciężając kolejno z Karolíną Plíškovą 7:6(6), 6:2, Karolíną Muchovą 6:1, 4:6, 6:4 oraz Danielle Collins 6:3, 4:6, 6:2. W półfinale liderka rankingu uległa rozstawionej z numerem 4. Jessice Peguli 2:6, 7:6(4), 4:6.

W rywalizacji w Cincinnati w spotkaniu drugiej rundy pokonała Danielle Collins z wynikiem 6:1, 6:0. Następnie wygrała z Zheng Qinwen 3:6, 6:1, 6:1 oraz z Markétą Vondroušovą 7:6(3), 6:1. W półfinale przegrała z rozstawioną z numerem 7. Coco Gauff 6:7(2), 6:3, 4:6, jednocześnie osiągając swój najlepszy rezultat w tym turnieju.

Następnym turniejem Polki było wielkoszlemowe US Open w którym rozstawiona z numerem 1. broniła punktów za zeszłoroczne zwycięstwo. W pierwszych trzech rundach pokonała kolejno Rebeccę Peterson 6:0, 6:1, Darię Saville 6:3, 6:4 i Kaję Juvan 6:0, 6:1. W czwartej rundzie przegrała z Jeļeną Ostapenko 6:3, 3:6, 1:6. Nieobronione punkty sprzed roku sprawiły, że po 75. tygodniach przestała być liderką rankingu WTA.

Trzy tygodnie później została najwyżej rozstawiona w turnieju rangi WTA 500 w Tokio. Zmagania zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Mai Hontamę 6:4, 7:5. W ćwierćfinale przegrała z rozstawioną z numerem 8. Wieroniką Kudiermietową 2:6, 6:2, 4:6.

Następnie zaczęła rywalizację w turnieju rangi WTA 1000 w Pekinie, rozstawiona z numerem 2. Kolejno pokonała Sarę Sorribes Tormo 6:4, 6:3, Warwarę Graczową 6:4, 6:1 i Magdę Linette 6:1, 6:1. W ćwierćfinale pokonała Caroline Garcię 6:7(8), 7:6(5), 6:1. W półfinale trafiła na rozstawioną z numerem 3. Coco Gauff, pokonując ją 6:2, 6:3. W finale zmierzyła się z Ludmiłą Samsonową, którą pokonała 6:2, 6:2, tym samym zdobywając 16. singlowy tytuł WTA.

Świątek sezon kończyła udziałem w zawodach WTA Finals w Cancún. W fazie grupowej pokonała Markétę Vondroušovą 7:6(3), 6:0; Coco Gauff 6:0, 7:5 oraz Uns Dżabir 6:1, 6:2, a w półfinale wygrała z najwyżej rozstawioną Aryną Sabalenką 6:3, 6:2[47]. W finale pokonała rozstawioną z numerem 5. Jessicę Pegulę 6:1, 6:0, tym samym zdobyła pierwszy w karierze tytuł w rozgrywkach WTA Finals[48]. Zdobyte punkty pozwoliły Polce, po 8 tygodniach liderowania Aryny Sabalenki, powrócić na 1. miejsce w rankingu WTA i drugi rok z rzędu zakończyć sezon jako liderka rankingu[49].

2024[edytuj | edytuj kod]

Na początku roku wystąpiła w drużynowych rozgrywkach United Cup. W obu konfrontacjach fazy grupowej wygrywała w spotkaniach singla i miksta. W ćwierćfinale i półfinale, w których rywalizowała jedynie w grze pojedynczej, pokonała swoje przeciwniczki. W meczu singlowym w finale zawodów pokonała Angelique Kerber 6:3, 6:0, ale w parze z Hubertem Hurkaczem ulegli w spotkaniu miksta 4:6, 7:5, 4–10 z parą Laura Siegemund–Alexander Zverev.

Kolejnym turniejem był wielkoszlemowy Australian Open, w którym grała z pierwszym numerem. W pierwszych dwóch rundach pokonała kolejno Sofię Kenin 7:6(2), 6:2 i Danielle Collins 6:4, 3:6, 6:4, a w trzeciej rundzie przegrała z Lindą Noskovą 6:3, 3:6, 4:6. Następnie uległa w półfinale turnieju WTA 1000 Annie Kalinskiej, z którą przegrała 4:6, 4:6, jednak porażka nie ma wpływu na pozycję Świątek w rankingu WTA, którego pozostaje liderką[50].

Następnie wystąpiła w turnieju w Indian Wells gdzie pokonała kolejno Danielle Collins 6:3, 6:0, zrewanżowała się Lindzie Noskovej, z którą wygrała 6:4, 6:0. Następnie pokonała Julię Putincewą 6:1, 6:2. W ćwierćfinale Caroline Wozniacki nie mogła dokończyć gry i poddała mecz przy stanie 6:4, 1:0, w półfinale pokonała Martę Kostiuk 6:2, 6:1, a w finale pokonała Marię Sakkari 6:4, 6:0 i sięgnęła po 19. tytuł WTA.

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 2R 4R 4R SF 4R 3R 0 / 6 17 – 6
French Open A A A 4R W QF W W 3 / 5 28 – 2
Wimbledon A A A 1R NH 4R 3R QF 0 / 4 9 – 4
US Open A A A 2R 3R 4R W 4R 1 / 5 16 – 4
Ranking na koniec roku 903 690 175 61 17 9 1 1 4 / 20 70 – 16

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A SF F A A 0 / 2 9 – 2
Wimbledon A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
US Open A A A 2R A A A A 0 / 1 1 – 1
Ranking na koniec roku – – 1097 453 75 41 – – 0 / 3 10 – 3

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 2R QF 2R A A A 0 / 3 4 – 3
French Open A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
US Open A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
0 / 3 4 – 3

Występy juniorskie w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2016 2017 2018 Tytuły
Australian Open A 1R A 0 / 1
French Open QF QF SF 0 / 3
Wimbledon 1R A W 1 / 2
US Open 2R A A 0 / 1

Występy juniorskie w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2016 2017 2018 Tytuły
Australian Open A F A 0 / 1
French Open QF 1R W 1 / 3
Wimbledon SF A A 0 / 1
US Open SF A A 0 / 1

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009
–
2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 23 (19–4)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 14 kwietnia 2019 Lugano Ceglana Słowenia Polona Hercog 3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 1. 10 października 2020 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Sofia Kenin 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 2. 27 lutego 2021 Adelaide Twarda Szwajcaria Belinda Bencic 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 3. 16 maja 2021 Rzym Ceglana Czechy Karolína Plíšková 6:0, 6:0
Zwyciężczyni 4. 26 lutego 2022 Doha Twarda Estonia Anett Kontaveit 6:2, 6:0
Zwyciężczyni 5. 20 marca 2022 Indian Wells Twarda Grecja Maria Sakari 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 6. 2 kwietnia 2022 Miami Twarda Japonia Naomi Ōsaka 6:4, 6:0
Zwyciężczyni 7. 24 kwietnia 2022 Stuttgart Ceglana (hala) Aryna Sabalenka 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 8. 15 maja 2022 Rzym Ceglana Tunezja Uns Dżabir 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 9. 4 czerwca 2022 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Coco Gauff 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 10. 10 września 2022 US Open Twarda Tunezja Uns Dżabir 6:2, 7:6(5)
Finalistka 2. 9 października 2022 Ostrawa Twarda (hala) Czechy Barbora Krejčíková 7:5, 6:7(4), 3:6
Zwyciężczyni 11. 16 października 2022 San Diego Twarda Chorwacja Donna Vekić 6:3, 3:6, 6:0
Zwyciężczyni 12. 18 lutego 2023 Doha Twarda Stany Zjednoczone Jessica Pegula 6:3, 6:0
Finalistka 3. 25 lutego 2023 Dubaj Twarda Czechy Barbora Krejčíková 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 13. 23 kwietnia 2023 Stuttgart Ceglana (hala) Aryna Sabalenka 6:3, 6:4
Finalistka 4. 6 maja 2023 Madryt Ceglana Aryna Sabalenka 3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 14. 10 czerwca 2023 French Open Ceglana Czechy Karolína Muchová 6:2, 5:7, 6:4
Zwyciężczyni 15. 30 lipca 2023 Warszawa Twarda Niemcy Laura Siegemund 6:0, 6:1
Zwyciężczyni 16. 8 października 2023 Pekin Twarda Ludmiła Samsonowa 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 17. 6 listopada 2023 Cancún Twarda Stany Zjednoczone Jessica Pegula 6:1, 6:0
Zwyciężczyni 18. 17 lutego 2024 Doha Twarda Kazachstan Jelena Rybakina 7:6(8), 6:2
Zwyciężczyni 19. 17 marca 2024 Indian Wells Twarda Grecja Maria Sakari 6:4, 6:0

Gra podwójna 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 13 czerwca 2021 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands Czechy Barbora Krejčíková
Czechy Kateřina Siniaková 		4:6, 2:6

Historia występów w turniejach WTA w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Legenda
W = zwycięstwo
F = finał
SF = półfinał
QF = ćwierćfinał
xR = x runda (x – numer rundy)
RR = odpadła w fazie grupowej
LQ = odpadła w kwalifikacjach
A = nie uczestniczyła w turnieju
NH = turniej nie odbywał się
Przypisy
a Uwzględniono tylko mecze rozegrane w głównej drabince turnieju.
b Uwzględniono tylko turnieje, w których zawodniczka wystąpiła.
c Statystyki całej kariery uwzględniają wyniki w turniejach WTA, ITF, kwalifikacjach do tych turniejów oraz spotkania rozegrane w Pucharze Federacji.
Q Do turnieju głównego dostała się przez kwalifikacje.
P5 Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier 5.
P Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier
1000 Turniej w danym roku miał rangę WTA 1000.
500 Turniej w danym roku miał rangę WTA 500.
Turniej Kategoria
do 2020		 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Z–P
Wielki Szlem
Australia Australian Open A A A 2RQ 4R 4R SF 4R 3R 17–6
Francja French Open A A A 4R W QF W W 28–2
Wielka Brytania Wimbledon A A A 1R NH 4R 3R QF 9–4
Stany Zjednoczone US Open A A A 2R 3R 4R W 4R 16–4
Z–P w Wielkim Szlemiea 0–0 0–0 0–0 5–4 12–2 13–4 21–2 17–3 2–1 70–16
Igrzyska olimpijskie
Letnie igrzyska olimpijskie A 2R 1–1
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals A A A A NH RR SF W 9–3
Turnieje WTA 1000
Katar Doha Premier 5/Premier A A A A 2R 500 W 500 W 10–1
Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj Premier 5/Premier A A A A P 3R 500 F SF 7–3
Stany Zjednoczone Indian Wells Premier Mandatory A A A LQ NH 4R W SF W 19–3
Stany Zjednoczone Miami Premier Mandatory A A A LQ NH 3R W A 4R 10–3
Hiszpania Madryt Premier Mandatory A A A A NH 3R A F 7–2
Włochy Rzym Premier 5 A A A A 1R W W QF 14–2
Kanada Montreal/Toronto Premier 5 A A A 3RQ NH A 3R SF 8–3
Stany Zjednoczone Cincinnati Premier 5 A A A 2RQ 1R 2R 3R SF 7–5
Meksyk Guadalajara – Nie rozegrano A A 0–0
Wuhan Premier 5 A A A A NH 0–0
Pekin Premier Mandatory A A A A NH W 6–0
Turnieje WTA 500b
Australia Melbourne – Nie rozegrano 3R NH 1–1
Australia Adelaide Premier Nie rozegrano A W SF A A 8–1
Katar Doha Premier 5/Premier A A A A P5 A 1000 W 1000 3–0
Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj Premier 5/Premier A A A A A 1000 2R 1000 1000 1–1
Niemcy Stuttgart Premier A A A A NH A W W 8–0
Wielka Brytania Eastbourne Premier A A A LQ NH 2R A A 1–2
Czechy Ostrawa Premier Nie rozegrano A SF F NH 5–2
Stany Zjednoczone San Diego – Nie rozegrano W A A 4–0
Japonia Tokio Premier A A A A NH QF 1–1
Turnieje WTA 250b
Nowa Zelandia Auckland International A A A LQ A NH A A 2–1
Wielka Brytania Birmingham Premier A A A 1RQ NH A A A 3–1
Niemcy Bad Homburg vor der Höhe – Nie rozegrano A A SF 3–0
Węgry Budapeszt International ITF A A 2RQ NH A A A 3–1
Czechy Praga International A A A 1RQ A A A A 3–1
Polska Gdynia/Warszawa – Nie rozegrano A QF W 7–1
Stany Zjednoczone Waszyngton International A A A 2R NH A 500 1–1
Dawne turnieje WTAb
Szwajcaria Lugano International NH A A F NH 4–1
Statystyki całej karieryc
Bilans spotkań na nawierzchni twardej 10–1 0–0 8–1 20–10 7–4 20–11 47–7 42–8 22–3 176–45
Bilans spotkań na nawierzchni ziemnej 0–0 11–2 34–5 10–3 7–1 12–2 18–1 19–2 0–0 111–16
Bilans spotkań na nawierzchni trawiastej 0–0 0–0 0–0 3–3 0–0 4–2 2–1 7–1 0–0 16–7
Bilans spotkań na nawierzchni dywanowej 0–1 0–0 0–0 0–0 0–0 0–0 0–0 0–0 0–0 0–1
Ogólny bilans spotkań 10–2 11–2 42–6 33–16 14–5 36–15 67–9 68–11 22–3 303–69
Liczba rozegranych turniejów WTA 0 0 0 15 6 16 17 18 5 77
Wygrane turnieje 0 0 0 0 1 2 8 6 2 19
Procent zwycięstw 83,33 84,62 86,67 67,35 73,68 70,59 88,15 86,08 88,00 81,45
Ranking na koniec roku 903 690 175 61 17 9 1 1

Finały turniejów ITF[edytuj | edytuj kod]

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 7 (7–0)[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Zwyciężczyni 1. 30/10/2016 Sztokholm 10 000 Twarda (hala) Rumunia Laura-Ioana Andrei 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 2. 18/02/2017 Bergamo 15 000 Ceglana (hala) Włochy Martina Di Giuseppe 6:4, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni 3. 07/05/2017 Győr 15 000 Ceglana Czechy Gabriela Horáčková 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 4. 25/02/2018 Szarm el-Szejk 15 000 Twarda Belgia Britt Geukens 6:3, 6:1
Zwyciężczyni 5. 15/04/2018 Pelham 25 000 Ceglana Stany Zjednoczone Allie Kiick 6:2, 6:0
Zwyciężczyni 6. 01/09/2018 Budapeszt 60 000 Ceglana Ukraina Katarina Zawacka 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 7. 09/09/2018 Montreux 60 000 Ceglana Belgia Kimberley Zimmermann 6:2, 6:2

Gra podwójna 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 12/02/2018 Szarm el-Szejk 15 000 Twarda Niemcy Constanze Stepan Rosja Anna Morgina
Rosja Walerija Sołowjowa 		4:6, 2:6

Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Polska [6]
I runda  Niemcy: Mona Barthel 6:2, 6:2
II runda  Hiszpania: Paula Badosa 3:6, 6:7(4)

Gra mieszana[edytuj | edytuj kod]

Runda Partner Przeciwnicy Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Polska
I runda Polska Łukasz Kubot  Francja: Fiona Ferro / Pierre-Hugues Herbert 6:3, 7:6(3)
Ćwierćfinał  Rosyjski Komitet Olimpijski: Jelena Wiesnina / Asłan Karacew 4:6, 4:6

Mistrzostwa kończące sezon – WTA Finals[edytuj | edytuj kod]

Runda Data Przeciwniczka Wynik
WTA Finals 2021
Rozstawienie: 5.
Faza grupowa
(4. miejsce) 		11 listopada Grecja Maria Sakari [4] 2:6, 4:6
13 listopada Białoruś Aryna Sabalenka [1] 6:2, 2:6, 5:7
15 listopada Hiszpania Paula Badosa [7] 7:5, 6:4
WTA Finals 2022
Rozstawienie: 1.
Faza grupowa 1 listopada Darja Kasatkina [8] 6:2, 6:3
3 listopada Francja Caroline Garcia [6] 6:3, 6:2
5 listopada Stany Zjednoczone Coco Gauff [4] 6:3, 6:0
Półfinał 6 listopada Aryna Sabalenka [7] 2:6, 6:2, 1:6
WTA Finals 2023
Rozstawienie: 2.
Faza grupowa 30 października Czechy Markéta Vondroušová [7] 7:6(3), 6:0
1 listopada Stany Zjednoczone Coco Gauff [3] 6:0, 7:5
3 listopada Tunezja Uns Dżabir [6] 6:1, 6:2
Półfinał 4 listopada Aryna Sabalenka [1] 6:3, 6:2
Finał 6 listopada Stany Zjednoczone Jessica Pegula [5] 6:1, 6:0

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2018 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Szwajcaria Leonie Küng 6:4, 6:2

Gra podwójna (2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2017 Australian Open Twarda Polska Maja Chwalińska Kanada Bianca Andreescu
Stany Zjednoczone Carson Branstine 		1:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni 2018 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Catherine McNally Japonia Yūki Naitō
Japonia Nato Saho 		6:2, 7:5

Puchar Federacji[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Rok Runda Data i miejsce Przeciwnik Nawierzchnia Rywal Zwycięstwo/Porażka Rezultat
2018 Europa/Afryka Grupa I 7–10 lutego 2018
Tallinn, Estonia 		 Bułgaria (2:0) Twarda (hala) Petia Arshinkova Zwycięstwo 6:0, 6:4
2019 6–9 lutego 2019
Zielona Góra, Polska 		 Rosja (1:2) Natalja Wichlancewa Porażka 0:6, 2:6
 Dania (3:0) Clara Tauson Zwycięstwo 6:3, 7:6(7)
 Ukraina (2:1) Dajana Jastremśka Porażka 6:7(2), 4:6
2020 5–8 lutego 2020
Esch-sur-Alzette, Luksemburg 		 Słowenia (2:1) Nika Radišić Zwycięstwo 6:2, 6:1
 Turcja (3:0) Berfu Cengiz Zwycięstwo 6:3, 6:0
 Szwecja (2:0) Mirjam Björklund Zwycięstwo 7:5, 4:6, 6:3

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Rok Runda Data i miejsce Przeciwnik Nawierzchnia Partnerka Rywalki Zwycięstwo/Porażka Rezultat
2018 Europa/Afryka Grupa I 7–10 lutego 2018
Tallinn, Estonia 		 Turcja (2:1) Twarda (hala) Alicja Rosolska Ayla Aksu
Başak Eraydın 		Porażka 3:6, 6:2, 1:6
2019 6–9 lutego 2019
Zielona Góra, Polska 		 Rosja (1:2) Margarita Gasparian
Darja Kasatkina 		Zwycięstwo 6:0, 3:6, 6:3
 Ukraina (2:1) Marta Kostiuk
Kateryna Kozłowa 		Zwycięstwo 6:1, 1:6, 7:6(5)

Bilans spotkań przeciwko pierwszej dziesiątce rankingu WTA[edytuj | edytuj kod]

Bilans spotkań w turniejach WTA przeciwko zawodniczkom klasyfikowanym w pierwszej dziesiątce rankingu (aktualne na dzień 17 marca 2024).

Tenisistka Liczba spotkań Bilans Lista spotkań
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 1. miejscu w rankingu WTA
Rumunia Simona Halep 4 2:2
Czechy Karolína Plíšková 3 3:0
Dania Caroline Wozniacki 2 2:0
Białoruś Wiktoryja Azaranka 4 3:1
Australia Ashleigh Barty 2 0:2
Hiszpania Garbiñe Muguruza 1 0:1
Japonia Naomi Ōsaka 2 1:1
Niemcy Angelique Kerber 2 2:0
Białoruś Aryna Sabalenka 9 6:3
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 2. miejscu w rankingu WTA
Rosja Wiera Zwonariowa 1 1:0
Rosja Swietłana Kuzniecowa 1 0:1
Czechy Barbora Krejčíková 4 2:2
Czechy Petra Kvitová 1 1:0
Hiszpania Paula Badosa 2 1:1
Estonia Anett Kontaveit 5 3:2
Tunezja Uns Dżabir 7 5:2
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 3. miejscu w rankingu WTA
Stany Zjednoczone Sloane Stephens 3 3:0
Ukraina Elina Switolina 3 2:1
Grecja Maria Sakari 6 3:3
Stany Zjednoczone Jessica Pegula 9 6:3
Kazachstan Jelena Rybakina 5 2:3
Stany Zjednoczone Coco Gauff 10 9:1
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 4. miejscu w rankingu WTA
Szwajcaria Belinda Bencic 4 3:1
Francja Caroline Garcia 5 4:1
Stany Zjednoczone Sofia Kenin 2 2:0
Australia Samantha Stosur 1 0:1
Kanada Bianca Andreescu 2 2:0
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 5. miejscu w rankingu WTA
Łotwa Jeļena Ostapenko 4 0:4
Kanada Eugenie Bouchard 1 1:0
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 6. miejscu w rankingu WTA
Hiszpania Carla Suárez Navarro 1 1:0
Czechy Markéta Vondroušová 3 3:0
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 7. miejscu w rankingu WTA
Stany Zjednoczone Madison Keys 3 2:1
Stany Zjednoczone Danielle Collins 7 6:1
Zheng Qinwen 6 6:0
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 8. miejscu w rankingu WTA
Rosja Darja Kasatkina 6 5:1
Czechy Karolína Muchová 3 2:1
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 9. miejscu w rankingu WTA
Rosja Wieronika Kudiermietowa 5 4:1
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 10. miejscu w rankingu WTA
Brazylia Beatriz Haddad Maia 3 2:1
Wielka Brytania Emma Raducanu 2 2:0

Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTA[edytuj | edytuj kod]

Rok 2020 2021 2022 2023 2024 Łącznie
Wygrane 2 3 15 13 3 36
Lp. Zawodnik Ranking Turniej Nawierzchnia Runda Wynik
2020
1. Rumunia Simona Halep Nr 2 French Open, Paryż Ceglana 4. runda 6:1, 6:2
2. Stany Zjednoczone Sofia Kenin Nr 6 Finał 6:4, 6:1
2021
3. Ukraina Elina Switolina Nr 6 Internazionali d’Italia, Rzym Ceglana Ćwierćfinał 6:2, 7:5
4. Czechy Karolína Plíšková Nr 9 Finał 6:0, 6:0
5. Hiszpania Paula Badosa Nr 10 WTA Finals, Guadalajara Twarda Faza grupowa 7:5, 6:4
2022
6. Białoruś Aryna Sabalenka Nr 2 Qatar Ladies Open, Doha Twarda Ćwierćfinał 6:2, 6:3
7. Grecja Maria Sakari Nr 6 Półfinał 6:4, 6:3
8. Estonia Anett Kontaveit Nr 7 Finał 6:2, 6:0
9. Grecja Maria Sakari Nr 6 Indian Wells Masters, Indian Wells Twarda Finał 6:4, 6:1
10. Aryna Sabalenka Nr 4 Porsche Tennis Grand Prix, Stuttgart Ceglana (hala) Finał 6:2, 6:2
11. Aryna Sabalenka Nr 8 Internazionali d’Italia, Rzym Ceglana Półfinał 6:2, 6:1
12. Tunezja Uns Dżabir Nr 7 Finał 6:2, 6:2
13. Stany Zjednoczone Jessica Pegula Nr 8 US Open, Nowy Jork Twarda Ćwierćfinał 6:3, 7:6(4)
14. Aryna Sabalenka Nr 6 Półfinał 3:6, 6:1, 6:4
15. Tunezja Uns Dżabir Nr 5 Finał 6:2, 7:6(5)
16. Stany Zjednoczone Coco Gauff Nr 8 San Diego Open, San Diego Twarda Ćwierćfinał 6:0, 6:3
17. Stany Zjednoczone Jessica Pegula Nr 6 Półfinał 4:6, 6:2, 6:2
18. Darja Kasatkina Nr 8 WTA Finals, Fort Worth Twarda (hala) Faza grupowa 6:2, 6:3
19. Francja Caroline Garcia Nr 6 6:3, 6:2
20. Stany Zjednoczone Coco Gauff Nr 4 6:3, 6:0
2023
– Szwajcaria Belinda Bencic Nr 9 Qatar Ladies Open, Doha Twarda Ćwierćfinał walkower
21. Stany Zjednoczone Jessica Pegula Nr 4 Finał 6:3, 6:0
22. Stany Zjednoczone Coco Gauff Nr 6 Dubai Tennis Championships, Dubaj Twarda Półfinał 6:4, 6:2
23. Tunezja Uns Dżabir Nr 4 Porsche Tennis Grand Prix, Stuttgart Ceglana (hala) Półfinał 3:0 krecz
24. Aryna Sabalenka Nr 2 Finał 6:3, 6:4
25. Stany Zjednoczone Coco Gauff Nr 6 French Open, Paryż Ceglana Ćwierćfinał 6:4, 6:2
26. Czechy Markéta Vondroušová Nr 10 Cincinnati Masters, Cincinnati Twarda Ćwierćfinał 7:6(3), 6:1
27. Francja Caroline Garcia Nr 10 China Open, Pekin Twarda Ćwierćfinał 6:7(8), 7:6(5), 6:1
28. Stany Zjednoczone Coco Gauff Nr 3 Półfinał 6:2, 6:3
29. Czechy Markéta Vondroušová Nr 6 WTA Finals, Cancún Twarda Faza grupowa 7:6(3), 6:0
30. Stany Zjednoczone Coco Gauff Nr 3 6:0, 7:5
31. Tunezja Uns Dżabir Nr 7 6:1, 6:2
32. Aryna Sabalenka Nr 1 Półfinał 6:3, 6:2
33. Stany Zjednoczone Jessica Pegula Nr 5 Finał 6:1, 6:0
2024
34. Kazachstan Jelena Rybakina Nr 4 Qatar Ladies Open, Doha Twarda Finał 7:6(8), 6:2
35. Zheng Qinwen Nr 7 Dubai Tennis Championships, Dubaj Twarda Ćwierćfinał 6:3, 6:2
36. Grecja Maria Sakari Nr 9 Indian Wells Masters, Indian Wells Twarda Finał 6:4, 6:0

Najdłuższa passa zwycięstw (2022)[edytuj | edytuj kod]

Lp. Turniej Kategoria Data rozpoczęcia turnieju Nawierzchnia Runda Przeciwniczka Ranking Wynik
– Dubai Tennis Championships WTA 500 14 lutego 2022 Twarda 2R Łotwa Jeļena Ostapenko nr 21 6:4, 1:6, 6:7(4)
1. Qatar Ladies Open WTA 1000 21 lutego 2022 Twarda 2R Szwajcaria Viktorija Golubic nr 36 6:2, 3:6, 6:2
2. 3R Rosja Darja Kasatkina nr 28 6:3, 6:0
3. QF Białoruś Aryna Sabalenka (1) nr 2 6:2, 6:3
4. SF Grecja Maria Sakari (6) nr 6 6:4, 6:3
5. F Estonia Anett Kontaveit (4) nr 7 6:2, 6:0
6. Indian Wells Masters WTA 1000 7 marca 2022 Twarda 2R Ukraina Anhelina Kalinina nr 50 5:7, 6:0, 6:1
7. 3R Dania Clara Tauson (29) nr 40 6:7(3), 6:2, 6:1
8. 4R Niemcy Angelique Kerber (15) nr 16 4:6, 6:2, 6:3
9. QF Stany Zjednoczone Madison Keys (25) Nr 29 6:1, 6:0
10. SF Rumunia Simona Halep (24) nr 26 7:6(8), 6:4
11. F Grecja Maria Sakari (6) nr 6 6:4, 6:1
12. Miami Open WTA 1000 21 marca 2022 Twarda 2R Szwajcaria Viktorija Golubic nr 42 6:2, 6:0
13. 3R Stany Zjednoczone Madison Brengle nr 59 6:0, 6:3
14. 4R Stany Zjednoczone Coco Gauff (14) nr 17 6:3, 6:1
15. QF Czechy Petra Kvitová (28) nr 32 6:3, 6:3
16. SF Stany Zjednoczone Jessica Pegula (16) nr 21 6:2, 7:5
17. F Japonia Naomi Ōsaka nr 77 6:4, 6:0
18. Puchar Billie Jean King Puchar Billie Jean King 15 kwietnia 2022 Twarda (hala) QR Rumunia Mihaela Buzărnescu nr 123 6:1, 6:0
19. Rumunia Andreea Prisăcariu nr 324 6:0, 6:0
20. Porsche Tennis Grand Prix WTA 500 18 kwietnia 2022 Ceglana (hala) 2R Niemcy Eva Lys (Q) nr 342 6:1, 6:1
21. QF Wielka Brytania Emma Raducanu (8) nr 12 6:4, 6:4
22. SF Ludmiła Samsonowa nr 31 6:7(4), 6:4, 7:5
23. F Aryna Sabalenka (3) nr 4 6:2, 6:2
24. Internazionali d’Italia WTA 1000 9 maja 2022 Ceglana 2R Rumunia Elena-Gabriela Ruse (LL) nr 57 6:3, 6:0
25. 3R Wiktoryja Azaranka (16) nr 16 6:4, 6:1
26. QF Kanada Bianca Andreescu (PR) nr 90 7:6(2), 6:0
27. SF Aryna Sabalenka (3) nr 8 6:2, 6:1
28. F Tunezja Uns Dżabir (9) nr 7 6:2, 6:2
29. French Open Wielki Szlem 22 maja 2022 Ceglana 1R Ukraina Łesia Curenko (Q) nr 119 6:2, 6:0
30. 2R Stany Zjednoczone Alison Riske nr 43 6:0, 6:2
31. 3R Czarnogóra Danka Kovinić nr 95 6:3, 7:5
32. 4R Zheng Qinwen nr 74 6:7(5), 6:0, 6:2
33. QF Stany Zjednoczone Jessica Pegula (11) nr 11 6:3, 6:2
34. SF Darja Kasatkina (20) nr 20 6:2, 6:1
35. F Stany Zjednoczone Coco Gauff (18) nr 23 6:1, 6:3
36. Wimbledon Wielki Szlem 27 czerwca 2022 Trawiasta 1R Chorwacja Jana Fett (Q) nr 252 6:0, 6:3
37. 2R Holandia Lesley Pattinama Kerkhove (LL) nr 138 6:4, 4:6, 6:3
– 3R Francja Alizé Cornet nr 37 4:6, 2:6

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Sprzęt i sponsorzy[edytuj | edytuj kod]

Zawodniczka używa odzieży i obuwia On[56] oraz rakiety tenisowej Tecnifibre[57]. Na okazję zwycięstwa Roland Garros 2023 z rakietą Tecnifibre i uznania dla zawodniczki, przedsiębiorstwo na 7 dni zmieniło marketingowo firmę na Swiateknifibre i znak towarowy na kolory biały i czerwony. To pierwszy kobiecy tytuł wielkoszlemowy dla tego producenta[58]. Iga Świątek współpracuje ze sponsorem głównym grupą PZU, a także ze sponsorami: On, Tecnifibre, Rolex, Oshee, Porsche[59], Lego[60]. Do 31 marca 2023 roku była również ambasadorką Xiaomi Polska[61].

Działalność charytatywna[edytuj | edytuj kod]

W 2021 roku przekazała 200 tysięcy złotych na rzecz fundacji działających w obszarze zdrowia psychicznego dzieci, zaangażowała się w pomoc rodzinom potrzebującym w Szlachetnej Paczce, a także poprzez aukcje charytatywne w działania WOŚP – dzięki aukcjom Igi udało się zebrać dla fundacji przeszło 300 tysięcy złotych. Wydarzenie “Iga Świątek i Przyjaciele dla Ukrainy” było pierwszym dużym autorskim projektem pomocowym Igi i jej zespołu[1]. W wyniku wydarzenia w Krakowie z udziałem m.in. Agnieszki Radwańskiej, Eliny Svitoliny i Andrija Szewczenki, zebrano 2,5 miliona złotych, które za pośrednictwem trzech organizacji (United 24, Elina Svitolina Foundation, UNICEF Polska) wsparły dzieci dotknięte wojną w Ukrainie[62]. We wrześniu Iga Świątek została zaproszona do inicjatywy pomocowej dla Ukrainy Tennis Plays For Peace organizowanej przez amerykańską federację tenisa USTA. Na stadionie US Open zagrała miksta w parze z Rafaelem Nadalem przeciwko Coco Gauff i Johnowi McEnroe[63]. Z okazji Światowego Dnia Zdrowia Psychicznego w 2022 roku zawodniczka po raz drugi zdecydowała się wesprzeć finansowo organizację związaną z obszarem zdrowia psychicznego dzieci. Po finale turnieju WTA 500 w Ostrawie (Agel Open) ogłosiła, że przekaże nagrodę z turnieju na ten cel. Kwotą 280 tysięcy złotych zdecydowała się wesprzeć SOS Wioski Dziecięce[64]. Szlachetną Paczkę w 2022 roku wsparła po raz trzeci, pomagając jednej z potrzebujących rodzin, a także zachęcając innych do zaangażowania się[65].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Iga Świątek. igaswiatek.pl. [dostęp 2023-06-11].
  2. ↑ Wielki skok Igi Świątek. Największy sukces w karierze 16-letniej tenisistki [online], Wyborcza.pl [dostęp 2018-04-16].
  3. ↑ Dan Imhoff: Swiatek follows father’s footsteps 38 years later. Australian Open, 26 stycznia 2020. (ang.).
  4. ↑ Monika Piorun: Czego jeszcze nie wiesz o Idze Świątek? Droga od Raszyna do Roland Garros. natemat.pl, 2020-10-12. [dostęp 2022-04-03].
  5. ↑ Michał Szaflarski: Iga Świątek podbija Paryż. 15-letnia tenisistka Legii awansowała do ćwierćfinałów singla i debla. legia.sport.pl, 2016-06-03. [dostęp 2016-09-09].
  6. ↑ Iga Światek na stronie Warsaw Sports Group. Warsaw Sports Group. [dostęp 2016-09-09].
  7. ↑ Marcin Motyka: Trzy triumfy polskich tenisistów w mistrzostwach Europy, Iga Świątek podwójnie złota!. Wirtualna Polska, 2015-07-28. [dostęp 2019-03-31].
  8. ↑ Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21].
  9. ↑ The Championships 2018: Girl’s Singles [online], Wimbledon [dostęp 2018-07-15] (ang.).
  10. ↑ Tadeusz Kądziela, Iga Świątek. Talent na tenisowego szlema [online], wyborcza.pl, 15 lipca 2018 [dostęp 2018-07-16].
  11. ↑ Młodzieżowe Igrzyska Olimpijskie 2018. polski-tenis.pl, 2018-10-13. [dostęp 2018-10-13].
  12. ↑ a b c Iga Swiatek Rankings History. wtatennis.com. [dostęp 2023-06-09]. (ang.).
  13. ↑ Iga Świątek [online], Facebook [dostęp 2019-09-23].
  14. ↑ Tomasz Świątek: Iga zacznie sezon od Australian Open. Sytuacja jest dynamiczna [online], Przegląd Sportowy, 9 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-10].
  15. ↑ Swiatek soars to first grand slam title [online], Roland Garos, 10 października 2020 [dostęp 2020-10-10] (ang.).
  16. ↑ Piotr Chłystek: Polska królowa Paryża! Wielki triumf Świątek w Garrosie!. [w:] Tenis [on-line]. przegladsportowy.pl, 2020-10-10. [dostęp 2020-10-12].
  17. ↑ Iga Świątek kończy sezon. Zrezygnowała z ostatniego turnieju [online], Sport.pl [dostęp 2020-10-21].
  18. ↑ Swiatek sweeps 2020 WTA Fan Favorite [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
  19. ↑ 2020 WTA Player and Coach Awards revealed [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
  20. ↑ Gala Mistrzów Sportu 2021 – WYNIKI. Kto wygrał 86. Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”? [online], www.gala.pl [dostęp 2021-01-11].
  21. ↑ Tym razem się nie powiodło. Iga Świątek odpadła z WTA w Miami [online], www.tvp.info, 27 marca 2021 [dostęp 2021-03-29].
  22. ↑ Polska Agencja Prasowa, Ranking WTA: Iga Świątek najwyżej w karierze, awansowała na ósme miejsce [online], TVP Sport, 12 lipca 2021 [dostęp 2021-07-12].
  23. ↑ Telewizja Polska SA, Zaskakująca zmiana u Świątek! Polka zrezygnowała z trenera [online], sport.tvp.pl, 4 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-10].
  24. ↑ Łukasz Witczyk: Pracował ze Świątek i Radwańską. „Nie ma sensu porównywać”. Sportowe Fakty, 2022-01-04. [dostęp 2022-01-26].
  25. ↑ Tenis. Iga Świątek przegrała z Ashleigh Barty w turnieju WTA w Adelajdzie [online], Polski Tenis, 8 stycznia 2022 [dostęp 2022-03-08].
  26. ↑ Rafał Smoliński: Wielki wyczyn Igi Świątek! Polka obok legend. wp.pl, 2022-04-02. [dostęp 2022-04-04].