Andrzej Wroński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Wroński
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Andrzej Adam Wroński

Data i miejsce urodzenia

8 października 1965
Kartuzy

Informacje klubowe
Klub

Legia Warszawa

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
Reprezentacja  Polska
złoto Seul 1988 zapasy
(kat. do 100 kg)
złoto Atlanta 1996 zapasy
(kat. do 100 kg)
Mistrzostwa Świata
złoto Tampere 1994 zapasy (kat. do 100 kg)
srebro Ateny 1999 zapasy (kat. do 100 kg)
brąz Sztokholm 1993 zapasy (kat. do 100 kg)
brąz Wrocław 1997 zapasy (kat. do 100 kg)
Mistrzostwa Europy
złoto Oulu 1989 zapasy (kat. do 100 kg)
złoto Kopenhaga 1992 zapasy (kat. do 100 kg)
złoto Ateny 1994 zapasy (kat. do 100 kg)
brąz Poznań 1990 zapasy (kat. do 100 kg)
brąz Budapeszt 1996 zapasy (kat. do 100 kg)
Mistrzostwa Świata Wojskowych
srebro Stambuł 2003 (kat. do 120 kg)
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Andrzej Adam Wroński (ur. 8 października 1965 w Kartuzach) – polski zapaśnik, Kaszub, dwukrotny mistrz olimpijski oraz zawodnik mieszanych sztuk walki wagi ciężkiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kartuzach, w kaszubskiej rodzinie, syn Jana i Renaty z d. Elgert. W 1994 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Warszawie oraz w 1997 Studium Trenerskie IKF w Gorzowie Wielkopolskim, w filii poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego[1].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Reprezentował barwy klubu GLKS Morena Żukowo (1976–1984), Legii Warszawa startował w stylu klasycznym, w kategorii ciężkiej (do 100 kg, po zmianie podziału na kategorie do 97 kg)[2].

Podczas Igrzysk Olimpijskich w Seulu w 1988 zdobył złoty medal, wygrywając w finale z Gerhardem Himmelem z RFN. Cztery lata później w Barcelonie zajął 4. miejsce. W Atlancie w 1996 powtórzył sukces z Seulu i ponownie zdobył złoty medal. Natomiast na olimpiadzie w Sydney w 2000, gdzie podczas ceremonii otwarcia był chorążym polskiej reprezentacji, startował bez powodzenia.

Oprócz sukcesów olimpijskich Wroński zdobył także tytuł mistrza świata w Tampere w 1994. Był również wicemistrzem w 1999 i dwukrotnie brązowym medalistą w 1993 i 1997. Trzy razy był mistrzem Europy w 1989, 1992 i 1994 oraz dwa razy brązowym medalistą w latach 1990 i 1996.

Piętnaście razy zdobywał tytuł mistrza Polski – nieprzerwanie od 1988 do 2000, a także w 2004 (w kategorii do 120 kg).

Od września 2008 jako instruktor zapasów prowadzi zajęcia w ramach mieszanych sztuk walk (MMA) w klubie „Akademia Sarmatia” w Gdańsku. 20 sierpnia 2011, podczas gali „Wieczór Mistrzów” w Koszalinie, stoczył swoją pierwszą walkę w MMA. Jego rywalem był inny medalista olimpijski, Paweł Nastula. Wroński przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie.

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Chorąży sztabowy Andrzej Wroński jest żołnierzem 3 Batalionu Zabezpieczenia Dowództwa Wojsk Lądowych w Warszawie.

1 stycznia 2014 na podstawie zapisów ustawy z dnia 11 października 2013 o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw został awansowany do stopnia starszego chorążego sztabowego[3].

Inna działalność[edytuj | edytuj kod]

Bez powodzenia kandydował do sejmiku województwa pomorskiego w tym samym roku z listy Krajowej Wspólnoty Samorządowej i w 2014 z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego, a także z listy PSL w 2015 do Sejmu[potrzebny przypis].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” w 1994 został uznany najlepszym sportowcem Polski. Ponadto w plebiscycie w 1988 zajął drugie miejsce, a w 1996 trzecie. Długoletni przyjaciel Marka Pawlaka (Legia Warszawa) i Jacka Fafińskiego (Legia Warszawa).

Andrzej Wroński podczas walki zapaśniczej z Bogusławem Dąbrowskim w 1991

Za wybitne osiągnięcia sportowe został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski:

  • Krzyżem Kawalerskim w 1988.
  • Krzyżem Oficerskim w 1995[4].
  • Krzyżem Komandorskim w 1996[5].

Lista walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 0-1 Polska Paweł Nastula (2-4) TKO (ciosy pięściami) 1 1:09 Wieczór Mistrzów 20.08.2011 Polska Koszalin Debiut w MMA

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. T.Gawlik, Andrzej Wroński [online], szwajcaria-kaszubska.pl [dostęp 2022-10-10] (pol.).
  2. Andrzej Wroński – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  3. Dz.U. z 2013 r. poz. 1355
  4. M.P. z 1995 r. nr 15, poz. 175
  5. M.P. z 1996 r. nr 66, poz. 626

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]