Pałac w Rząśniku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pałac w Rząśniku
(niem.) Schloss Schönwaldau
	nr rej. pałac A/5490/572 z 18.03.1959, park A/3294/510/J z 8.12.1977
	; Widok od południowego zachodu
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Rząśnik
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	barok
Architekt	Martin Frantz
Inwestor	Johann Holzhausen
Kondygnacje	3
Rozpoczęcie budowy	1734 r.
Ukończenie budowy	koniec XVIII w.
	Położenie na mapie gminy Świerzawa Pałac w Rząśniku
	Położenie na mapie Polski Pałac w Rząśniku
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pałac w Rząśniku
	Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego Pałac w Rząśniku
	51°00′58,18″N 15°46′43,57″E/51,016161 15,778769
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac w Rząśniku – został wybudowany pod koniec XVIII wieku, według projektu Martina Frantza, był restaurowany w XIX wieku i remontowany około 1900 roku. Obecnie znajduje się w stanie ruiny.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Pałac położony jest we wsi Rząśnik w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Świerzawa, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach, u północnego podnóża Gór Kaczawskich^[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budowa pałacu w Rząśniku została rozpoczęta w roku 1734 z inicjatywy Johanna Bernarda Holzhausena, według projektu wybitnego architekta Martina Frantza^[2]. Budowę ukończono dopiero pod koniec XVIII wieku^[2]. W XIX wieku pałac był restaurowany, a około 1900 roku przeprowadzono kompleksowy remont budynku^[2].
Po 1945 roku w budynku znajdowały się mieszkania dla pracowników PGR-u^[2]. W latach 1962-1963 przeprowadzono bieżące naprawy dachu, poza tym nie wykonano całościowego remontu.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Barokowy pałac został wzniesiony na planie prostokąta, z trzema ryzalitami i bocznymi skrzydłami^[2]. Budynek jest trzytraktowy, trzykondygnacyjny, nakryty dachami mansardowymi z lukarnami^[2]. Elewacje są dzielone pilastrami stojącymi na boniowanym cokole parteru, którego wnętrza zachowały część sklepień kolebkowych z lunetami^[2]. Obecnie pałac jest w ruinie^[2]. Budynek jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi jeszcze park^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 271. [dostęp 2015-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 336-338. ISBN 978-83-89102-63-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.
Słownik geografii turystycznej Sudetów. Góry Kaczawskie, tom 6, pod red. M. Staffy, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2000, ISBN 83-85773-27-4, s. 289

[nid-1] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 271. [dostęp 2015-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

[łuczyński-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 336-338. ISBN 978-83-89102-63-8.

[1]

[2]