Dwór w Mniszkowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dwór w Mniszkowie
Symbol zabytku nr rej. A/913/605/J z 26 lutego 1980[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Mniszków

Adres

Mniszków 17

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

1728

Położenie na mapie gminy Janowice Wielkie
Mapa konturowa gminy Janowice Wielkie, na dole po prawej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dwór w Mniszkowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dwór w Mniszkowie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dwór w Mniszkowie”
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego
Mapa konturowa powiatu karkonoskiego, blisko prawej krawiędzi znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dwór w Mniszkowie”
Ziemia50°51′40″N 15°56′34″E/50,861111 15,942778
Front dworu
Dolina Pałaców i Ogrodów-mapa

Dwór w Mniszkowie – zabytkowy dwór[2] znajdujący się w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Janowice Wielkie, w Mniszkowie.

Dwór usytuowany jest na skraju skarpy w południowym końcu wsi, oddalony kilkadziesiąt metrów na zachód od głównej wiejskiej drogi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Historia Mniszkowa sięga początków XIV w., ówcześnie wieś należała do Alberta Bavarusa[3]. W II połowie XIV w. folwark sprzedaje Heinrich Beier, Clericusowi Boltze, panu z zamku Sokolec. Obiekt, który doczekał dzisiejszych czasów, wzniesiono w 1728 roku (datę umieszczono w portalu). Dwór przeznaczony był prawdopodobnie dla rodziny Geier. Spis mieszkańców Mniszkowa z lat 80. XVIII w. wymienia Johanna Geiera jako właściciela domu. W wieku XX dwór był własnością: 1908–1921 Alberta von Ledebur, przeprowadził on gruntowny remont, projektantem zmian był Paul Schulze-Naumburg; 1921–1945 baronowej Christy von Renthe-Fink.

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Dwór założony na planie prostokąta z przybudówkami od wschodu i północy. Obiekt 2-kondygnacyjny, z piętrem o konstrukcji szachulcowej, nakryty dachem mansardowym z lukarnami. Wnętrze 2-traktowe, na osi sień z klatką schodową. Pomieszczenia parteru nakryte sklepieniami żaglastymi, prócz sieni i wielkiej sali – sklepienia belkowe. Na polichromii stropu sieni przedstawiono sceny dworskie, sceny życia górników i marynistyczne oraz personifikacje pór roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 45. [dostęp 2012-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 marca 2017)].
  2. NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).
  3. Albert Bavarus.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Kapałczyński, Piotr Napierała: Zamki, pałace i dwory Kotliny Jeleniogórskiej. Wrocław: Fundacja Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej, 2005, s. 106–108. ISBN 83-92292-21-9.
  • oprac. Ernst Badstübner et al. ; red. Sławomir Brzezicki i Christine Nielsen ; oprac. Grzegorz Grajewski i Dietmar Popp ; red. językowa Marcin Grabski, Olga Rutkowska ; tł. Barbara Ilkosz i Teresa Szymczyk: Zabytki sztuki w Polsce: Śląsk. Warszawa: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, 2006., 2005, s. 576. ISBN 83-92290-61-5.