French
DeutschDwór w Pławnicy – Wikipedia, wolna encyklopedia
 nr rej. 461/1977 z 22.12.1971[1] | |
 Dwór w Pławnicy w 1737 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | dwór |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy | pierwsza połowa XVIII w. |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°17′35,28″N 16°40′11,80″E/50,293133 16,669944 | |
Dwór w Pławnicy – zabytkowy dwór[1] został wybudowany przez hr. Georga Oliviera von Wallisa w pierwszej połowie XVIII wieku. Obecnie nie istnieje, z całego zespołu dworskiego zachowała się jedynie oficyna, służąca jako budynek mieszkalny.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Dwór leżał na północno-zachodnim skraju Pławnicy – wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dwukondygnacyjny dwór został wybudowany przez hr. Georga Oliviera von Wallisa w pierwszej połowie XVIII wieku[2]. Po 1815 roku popadał w ruinę, następnie uległ całkowitemu zniszczeniu[2]. Z całego założenia dworskiego do dziś przetrwała oficyna (budynek nr 103) i część zabudowań gospodarczych[3]. Obecnie oficyna jest własnością prywatną i służy jako budynek mieszkalny.
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 22 grudnia 1971 roku oficyna została wpisana do rejestru zabytków[1].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Oficyna dworska w Pławnicy to budynek murowany, wzniesiony na planie zbliżonym do kwadratu, dwukondygnacyjny, nakryty dachem mansardowym z wybudowanymi później lukarnami[3]. Budynek stylistycznie nawiązuje do antycznych willi rzymskich[2]. Fasada jest trzyosiowa z centralnie umieszczonym głównym wejściem[2]. Elewacje budynku zachowały podziały ramowe, wydatny gzyms wieńczący i uszate obramowania otworów okiennych[3]. Układ wnętrz dwutraktowy z sienią przebiegającą na osi budynku[3]. W dwóch pomieszczeniach parteru zachowały się sklepienia kolebkowe[3]. Od południa i zachodu do budynku przylegają zabudowania gospodarcze[3].
.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 64. [dostęp 2014-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
- ↑ a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 343. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ a b c d e f Damian Dąbrowski: Pławnica. [w:] www.palaceslaska.pl [on-line]. [dostęp 2017-08-26].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1.
