تعطیلات رسمی در ایران - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در حال حاضر، مجموع تعداد روزهای تعطیلات رسمی در ایران ۲۸ روز است که از این تعداد، ۱۱ روز تعطیلات ملی و انقلابی و ۱۷ روز تعطیلات مذهبی است. همچنین مطابق اصل هفدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تعطیل رسمی هفتگی، روز جمعه است.

در بخشنامه ۱۰۱۶ مورخ اول آبان ۱۳۴۷ به کلیه وزارتخانه‌ها و موسسات و بنگاه‌ها و شرکت‌های دولتی و وابسته به دولت و بر طبق تصمیم جلسه مورخ ۱۶ اسفند ۱۳۴۶ هیئت وزیران، تعطیلات رسمی کشور به شرح زیر اعلام شده بود:^[۳]

• عید نوروز - ۲ روز (۱ و ۲ فروردین)
• ۱۳ فروردین (سیزده‌بدر)
• عاشورا (کشته‌شدن حسین بن علی)
• درگذشت محمد
• کشته‌شدن حسن مجتبی
• جشن مشروطیت
• زادروز محمدرضا پهلوی
• مبعث پیامبر اسلام
• زادروز حجت بن الحسن (نیمه شعبان)
• کشته‌شدن علی بن ابی‌طالب
• عید فطر
• کشته‌شدن جعفر صادق
• زادروز علی بن موسی الرضا
• عید قربان
• عید غدیر

این لایحه قانونی جایگزین «لایحهٔ قانونی برابری ساعات کار کارگران و کارمندان و تعیین تعطیلات رسمی کشور» مصوب ۱۰ اردیبهشت ۱۳۵۸ شد. تعطیلات ذکر شده در این لایحه عبارتند از:

• ۲۹ اسفند تا ۴ فروردین
• ۱۲ فروردین- روز جمهوری اسلامی
• ۱۳ فروردین
• ۱۵ خرداد
• ۲۲ بهمن- روز انقلاب
• عید مبعث
• نیمه شعبان
• ۲۱ رمضان- کشته شدن علی بن ابی‌طالب
• عید فطر
• تاسوعا
• عاشورا
• اربعین
• ۲۸ صفر
• زادروز پیامبر اسلام
• عید قربان
• عید غدیر
• زادروز علی بن ابی طالب- ۱۳ رجب
• زادروز علی بن موسی الرضا - ۱۱ ذیقعده
• درگذشت جعفر صادق - ۲۵ شوال

این قانون اصلاحیه‌ای برای قانون مصوب در تیر ۱۳۵۹ است که دو مادهٔ قانونی به آن اضافه می‌کند.

در مادهٔ دوم این قانون به هیئت وزیران اجازه داده می‌شود که با کسب نظر موافق روسای قوهٔ مقننه و قوهٔ قضاییه به مناسبت بروز بعضی حوادث و وقایع بسیار مهم بعضی نقاط یا سراسر کشور را تعطیل رسمی (عمومی) اعلام کند.

در مادهٔ سوم روز سوم جمادی الثانی به عنوان روز درگذشت فاطمه زهرا تعطیل رسمی (عمومی) اعلام می‌شود و تعطیل روز بیست و نهم اسفند ماه لغو گردید.

در این قانون که اصلاحیه‌ای بر قانون مصوب تیر ۱۳۵۹ است، تعطیلی عید فطر از یک روز به دو روز (اول و دوم شوال) افزایش پیدا می‌کند.

• روزهای هفته و تعطیلات پایان هفته