René Pleven (ur. 15 kwietnia 1901 w Rennes , zm. 13 stycznia 1993 w Paryżu ) – francuski polityk.
Jego ojcem był pułkownik Jules Pleven , wykładowca na École spéciale militaire de Saint-Cyr [1] . Wykształcenie zdobywał w liceach w Rennes i Laval , a następnie studiował prawo na Uniwersytecie Paryskim [1] . Był także studentem École libre des sciences politiques [1] . W latach 1929–1939 pracował dla Automatic Telephone Company , pełniąc m.in. funkcję dyrektora wszystkich operacji w Europie[1] .
W 1939 został zmobilizowany do Francuskich Sił Powietrznych jako sierżant rezerwy. Jean Monnet mianował go następnie zastępcą szefa francuskiej misji w Stanach Zjednoczonych , mającej na celu zakup samolotów wojskowych[1] . W 1940 roku po raz pierwszy spotkał się z generałem Charles’em de Gaulle’em [1] . Pod koniec czerwca 1940 roku dołączył do sił Wolnej Francji [1] .
W lipcu 1940 roku został mianowany sekretarzem generalnym Francuskiej Afryki Równikowej i wraz z pułkownikiem Philippe’em Marie Leclerkiem oraz Claude’em Hettierem de Boislambertem wyjechał do Afryki, mając za zadanie przyłączenie francuskich kolonii do Wolnej Francji[1] . Odegrał kluczową rolę w wydaniu decyzji o przyłączeniu Czadu do Wolnych Francuzów przez gubernatora Félixa Éboué [1] .
We wrześniu 1941 roku został mianowany komisarzem ds. gospodarki, finansów i kolonii we Francuskim Komitecie Narodowym [1] . W październiku 1941 powrócił do Londynu [1] . W 1942 został mianowany komisarzem ds. gospodarki, kolonii i marynarki handlowej, został także wiceprzewodniczącym Francuskiego Komitetu Narodowego[1] . W październiku 1942 roku objął stanowisko komisarza do spraw zagranicznych i kolonii, a od lutego 1943 ponownie tylko komisarza ds. kolonii[1] . Funkcję komisarza ds. kolonii pełnił także we Francuskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego i Rządzie Tymczasowym Republiki Francuskiej [1] . Na przełomie stycznia i lutego 1944 roku przewodniczył konferencji o dekolonizacji zorganizowanej w Brazzaville [1] .
Po śmierci Aimé Lepercqa w listopadzie 1944 roku objął stanowisko ministra finansów, a od kwietnia 1945 był ministrem finansów i gospodarki[1] . Funkcję ministra przestał pełnić po rezygnacji de Gaulle′a w 1946[1] .
Pomagał w założeniu Demokratycznej i Socjalistycznej Unii Ruchu Oporu , która miała włączyć ludzi wywodzących się z Resistance w życie polityczne Republiki[1] . W latach 1946–1953 był przewodniczącym tego ugrupowania[1] . Jednym z jego partyjnych kolegów był wielokrotny minister, a następnie socjalistyczny prezydent François Mitterrand .
W październiku 1949 roku został mianowany ministrem obrony w rządzie Georges’a Bidaulta [1] . Tą samą funkcję pełnił w rządach Antoine’a Pinaya , René Mayera i Josepha Laniela [1] . W latach 1950–1951 i 1951–1952 pełnił urząd premiera [1] . W maju 1958 roku pełnił krótko funkcję ministra spraw zagranicznych [1] . W latach 1958–1969 był jednym z delegatów Francji w Parlamencie Europejskim [1] . Następnie pełnił funkcję ministra sprawiedliwości w rządach Jacques’a Chabana-Delmasa i Pierre’a Messmera [1] .
Obecnie pamiętany jest głównie ze względu na tzw. „Plan Plevena ”, który zmierzał do stworzenia Europejskiej Wspólnoty Obronnej (co ostatecznie zablokowali komuniści i gaulliści ).
Od 1944 był członkiem kapituły Orderu Wyzwolenia , a od 1948 członkiem Francuskiej Akademii Nauk [1] .
Odznaczony następującymi odznaczeniami[1] :
Wielka Encyklopedia A-Z • Suplement , 2005 Szablony René Plevena
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
XVIII wiek XIX wiek Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1807–1811) Hugues Bernard Maret (1811–1813) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1813–1814) Antoine René Charles Mathurin, hrabia de Laforest (1814) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1814–1815) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1815) Louis, baron Bignon (1815) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1815) Armand Emmanuel du Plessis, książę de Richelieu (1815) Jean-Joseph-Paul-Augustin, markiz Dessolles (1815–1818) Étienne Denis, baron Pasquier (1818–1819) Mathieu de Montmorency (1819–1821) François-René de Chateaubriand (1821–1822) Ange Hyacinthe Maxence, baron de Damas (1822–1824) Auguste de La Ferronays (1824–1828) Anne Pierre Adrien, książę de Montmorency-Laval (1828–1829) Joseph-Marie de Portalis (1829) Jules Auguste Armand Marie, książę de Polignac (1829) Victor Louis Victurnien (1829–1830) Louis, baron Bignon (1830) Jean-Baptiste Jourdan (1830) Louis, hrabia Molé (1830) Nicolas Joseph Maison (1830) Horace François Bastien, hrabia Sébastiani (1830–1832) Victor, duc de Broglie (1832–1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834) Charles Joseph, comte Bresson (1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834–1835) Victor, duc de Broglie (1835–1836) Adolphe Thiers (1836) Louis, comte Molé (1836–1839) Napoléon Auguste Lannes, duc de Montebello (1839) Nicolas Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie (1839–1840) Adolphe Thiers (1840) François Guizot (1840–1848) Alphonse de Lamartine (1848) Jules Bastide (1848) Marie Alphonse Bedeau (1848) Jules Bastide (1848) Édouard Drouyn de Lhuys (1848–1849) Alexis de Tocqueville (1849) Alphonse de Rayneval (1849) Jean-Ernest Ducos, vicomte de La Hitte (1849–1851) Édouard Drouyn de Lhuys (1851) Anatole, baron Brénier de Renaudière (1851) Jules Baroche (1851) Louis Félix Étienne, marquis de Turgot (1851–1852) Édouard Drouyn de Lhuys (1852–1855) Aleksander Colonna-Walewski (1855–1860) Jules Baroche (1860) Édouard Thouvenel (1860–1862) Édouard Drouyn de Lhuys (1862–1866) Charles, marquis de La Valette (1866) Lionel, marquis de Moustier (1866–1868) Charles, marquis de La Valette (1868–1869) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1869–1870) Napoléon, comte Daru (1870) Émile Ollivier (1870) Agenor, duc de Gramont (1870) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1870) Charles, comte de Rémusat (1871–1873) Albert, duc de Broglie (1873) Louis Decazes, duc de Glucksberg (1873–1877) Gaston-Robert, marquis de Banneville (1877) William Henry Waddington (1877–1879) Charles de Freycinet (1879–1880) Jules Barthélemy-Saint-Hilaire (1880–1881) Léon Gambetta (1881–1882) Charles de Freycinet (1882) Charles Duclerc (1882–1883) Armand Fallières (1883) Paul-Armand Challemel-Lacour (1883) Jules Ferry (1883–1885) Charles de Freycinet (1885–1886) Émile Flourens (1886–1888) René Goblet (1888–1889) Eugène Spuller (1889–1890) Alexandre Ribot (1890–1893) Jules Develle (1893) Jean Casimir-Perier (1893–1894) Gabriel Hanotaux (1894–1895) Marcellin Berthelot (1895–1896) Léon Bourgeois (1896) Gabriel Hanotaux (1896–1898) Théophile Delcassé (1898–1905) XX wiek XXI wiek
1790-1944 Marguerite Louis François Duport-Dutertre Jean-Marie Roland de La Platière Antoine Duranthon Étienne Louis Hector Dejoly Georges Danton Dominique Joseph Garat Louis Jérôme Gohier Philippe Antoine Merlin de Douai Charles François Jean Joseph Victor Génissieu Philippe Antoine Merlin de Douai Charles Joseph Mathieu Lambrechts Jean Jacques Régis de Cambacérès André Joseph Abrial Claude Régnier, duc de Massa Mathieu Louis Molé Pierre Paul Nicolas, baron Henrion de Pansey Charles, chevalier Dambray Jean Jacques Régis de Cambacérès, duc de Parme Antoine, comte Boulay de la Meurthe Étienne Denis, baron Pasquier François, comte de Barbé-Marbois Charles, chevalier Dambray Étienne Denis, baron Pasquier Pierre François Hercule, comte de Serre Charles Ignace, comte de Peyronnet Joseph Marie, comte Portalis Pierre Alpinien Bertrand Bourdeau Jean Joseph Antoine de Courvoisier Jean de Chantelauze Jacques Charles Dupont de l'Eure Joseph Mérilhou Félix Barthe Jean Persil Paul Sauzet Jean Persil Félix Barthe Louis Gaspard Amédée, baron Girod de l'Ain Jean-Baptiste Teste Alexandre François Vivien Nicolas Martin du Nord Michel Pierre Alexis Hébert Adolphe Crémieux Eugène Bethmont Alexandre Marie Eugène Rouher Joseph Corbin Alfred Daviel Eugène Rouher Jacques Abbatucci Paul de Royer Claude Alphonse Delangle Jules Baroche Jean-Baptiste Duvergier Émile Ollivier Michel Grandperret Adolphe Crémieux Jules Dufaure Jean Ernoul Octave Depeyre Adrien Tailhand Jules Dufaure Louis Martel Albert, duc de Broglie François Le Pelletier Jules Dufaure Philippe Le Royer Jules Cazot Gustave Humbert Paul Devès Félix Martin-Feuillée Henri Brisson Charles Demôle Ferdinand Sarrien Charles Mazeau Armand Fallières Jean-Baptiste Ferrouillat Edmond Guyot-Dessaigne François Thévenet Armand Fallières Louis Ricard Léon Bourgeois Jules Develle Léon Bourgeois Eugène Guérin Antonin Dubost Eugène Guérin Ludovic Trarieux Louis Ricard Jean-Baptiste Darlan Victor Milliard Ferdinand Sarrien Georges Lebret Ernest Monis Ernest Vallé Joseph Chaumié Ferdinand Sarrien Edmond Guyot-Dessaigne Aristide Briand Louis Barthou Théodore Girard Antoine Perrier Jean Cruppi Aristide Briand Louis Barthou Antony Ratier Jean-Baptiste Bienvenu-Martin Alexandre Ribot Jean-Baptiste Bienvenu-Martin Aristide Briand René Viviani Raoul Péret Louis Nail Gustave L'Hopiteau Laurent Bonnevay Louis Barthou Maurice Colrat Edmond Lefebvre du Prey Antony Ratier René Renoult Théodore Steeg Anatole de Monzie Camille Chautemps René Renoult Pierre Laval Maurice Colrat Louis Barthou Lucien Hubert Théodore Steeg Raoul Péret Henry Chéron Léon Bérard Paul Reynaud René Renoult Abel Gardey Eugène Penancier Albert Dalimier Eugène Raynaldy Eugène Penancier Henry Chéron Henry Lémery Georges Pernot Léon Bérard Marc Rucart Vincent Auriol César Campinchi Marc Rucart Paul Reynaud Paul Marchandeau Georges Bonnet Albert Sérol Charles Frémicourt Raphaël Alibert Joseph Barthélemy Maurice Gabolde od 1944
Ministrowie wojny (1791-1940) Ministrowie wojnyFrancji Vichy (1940-1944) Komisarze wojenniWolnej Francji (1941-1944) Minister obrony (od 1944)