Nicolas Kiefer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nicolas Kiefer
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1977
Holzminden

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1995

Zakończenie kariery

2010

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

4 (10 stycznia 2000)

Australian Open

SF (2006)

Roland Garros

4R (2005)

Wimbledon

QF (1997)

US Open

QF (2000)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

56 (17 lutego 2003)

Australian Open

2R (2004)

Roland Garros

1R (2001, 2003, 2004)

Wimbledon

2R (2003)

US Open

1R (2002)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Ateny 2004 tenis ziemny
(gra podwójna)
Strona internetowa

Nicolas Kiefer (ur. 5 lipca 1977 w Holzminden) – niemiecki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atenach (2004) w grze podwójnej.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Kiefer ma za sobą bogatą karierę juniorską; w 1995 roku sklasyfikowano go na 2. miejscu na świecie wśród juniorów (za Marianem Zabaletą) i zwyciężył w dwóch juniorskich turniejach wielkoszlemowych (Australian Open i US Open), a także był w finale Wimbledonu oraz półfinale French Open.

Występuje w gronie tenisistów zawodowych od 1995 roku. W przeciągu swojej kariery wygrał 6 turniejów rangi ATP World Tour w grze pojedynczej oraz 13–krotnie był finalistą tych rozgrywek. Najlepszym wynikiem wielkoszlemowym Niemca jest półfinał Australian Open z roku 2006, gdzie wyeliminował po drodze m.in. Sébastiena Grosjeana; przegrał z Rogerem Federerem.

W grze podwójnej Niemiec ma w swoim dorobku 3 triumfy w cyklu ATP World Tour. W 2004 roku wywalczył razem z Rainerem Schüttlerem srebrny medal podczas igrzysk olimpijskich w Atenach. Niemiecka para pokonała po drodze m.in. debel Mahesh BhupathiLeander Paes, jednak pojedynek finałowy przegrała z Fernandem Gonzálezem i Nicolásem Massú[1].

W latach 1998–2009 Kiefer reprezentował Niemcy w Pucharze Davisa. Rozegrał przez ten okres dla zespołu 26 meczów, wygrywając z 12 nich (10 w singlu i 2 w deblu). W 2005 roku zdobył wraz z zespołem Drużynowy Puchar Świata.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w styczniu 2000 roku, natomiast w zestawieniu deblistów w połowie lutego 2003 roku zajmował 56. pozycję. Pod koniec grudnia 2010 roku Kiefer ogłosił zakończenie kariery tenisowej[2].

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (6–13)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 28 września 1997 Tuluza Twarda (hala) Australia Mark Philippoussis 7:5, 5:7, 6:4
Finalista 1. 12 października 1997 Singapur Dywanowa (hala) Szwecja Magnus Gustafsson 6:4, 3:6, 3:6
Finalista 2. 14 lutego 1999 Dubaj Twarda Francja Jérôme Golmard 4:6, 2:6
Zwycięzca 2. 18 kwietnia 1999 Tokio Twarda Południowa Afryka Wayne Ferreira 7:6(5), 7:5
Zwycięzca 3. 13 czerwca 1999 Halle Trawiasta Szwecja Nicklas Kulti 6:3, 6:2
Zwycięzca 4. 19 września 1999 Taszkent Twarda Szwajcaria George Bastl 6:4, 6:2
Finalista 3. 17 października 1999 Wiedeń Twarda (hala) Wielka Brytania Greg Rusedski 7:6(5), 6:2, 3:6, 5:7, 4:6
Zwycięzca 5. 13 lutego 2000 Dubaj Twarda Hiszpania Juan Carlos Ferrero 7:5, 4:6, 6:3
Zwycięzca 6. 8 października 2000 Hongkong Twarda Australia Mark Philippoussis 7:6(4), 2:6, 6:2
Finalista 4. 7 października 2001 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow 4:6, 5:7
Finalista 5. 16 czerwca 2002 Halle Trawiasta Rosja Jewgienij Kafielnikow 6:2, 4:6, 4:6
Finalista 6. 15 czerwca 2003 Halle Trawiasta Szwajcaria Roger Federer 1:6, 3:6
Finalista 7. 22 lutego 2004 Memphis Twarda (hala) Szwecja Joachim Johansson 6:7(5), 3:6
Finalista 8. 7 marca 2004 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Vince Spadea 5:7, 7:6(5), 3:6
Finalista 9. 18 lipca 2004 Los Angeles Twarda Niemcy Tommy Haas 6:7(6), 4:6
Finalista 10. 25 lipca 2004 Indianapolis Twarda Stany Zjednoczone Andy Roddick 2:6, 3:6
Finalista 11. 16 października 2005 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Igor Andriejew 7:5, 6:7(3), 2:6
Finalista 12. 30 października 2005 Petersburg Dywanowa (hala) Szwecja Thomas Johansson 4:6, 2:6
Finalista 13. 27 lipca 2008 Toronto Twarda Hiszpania Rafael Nadal 3:6, 2:6

Gra podwójna (3–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 25 października 1998 Ostrawa Dywanowa (hala) Niemcy David Prinosil Południowa Afryka David Adams
Czechy Pavel Vízner
6:4, 6:3
Zwycięzca 2. 28 lipca 2002 Los Angeles Twarda Francja Sébastien Grosjean Stany Zjednoczone Justin Gimelstob
Francja Michaël Llodra
6:4, 6:4
Zwycięzca 3. 5 października 2003 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Justin Gimelstob Stany Zjednoczone Scott Humphries
Bahamy Mark Merklein
6:7(6), 6:3, 7:6(4)
Finalista 1. 22 sierpnia 2004 Ateny Twarda Niemcy Rainer Schüttler Chile Fernando González
Chile Nicolás Massú
2:6, 6:4, 6:3, 6:7(7), 4:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1R QF 3R QF 2R 1R 1R 1R SF 1R 0 / 10 16–10
French Open 1R 2R 1R 1R 1R 1R 2R 2R 4R 3R 2R 0 / 11 9–10
Wimbledon QF 3R 2R 1R 4R 3R 1R 1R 3R 3R 3R 1R 1R 0 / 13 18–13
US Open 3R 3R QF 1R 1R 2R 4R 4R 2R 1R 2R 0 / 11 17–11

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Chile cheers Olympic first [online], 22 sierpnia 2004 [dostęp 2018-08-19] (ang.).
  2. German Kiefer retires from tennis [online], 30 grudnia 2010 [dostęp 2018-03-24] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]