Tenis ziemny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tenis ziemny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016
Ilustracja
Miejsce

 Brazylia
Rio de Janeiro

Obiekt

Olympic Tennis Center

Nawierzchnia

twarda

Data

6–14.08.2016

Zwycięzcy
Gra pojedyncza
Wielka Brytania Andy Murray
Gra podwójna
Hiszpania Marc López
Hiszpania Rafael Nadal
Gra pojedyncza
Portoryko Mónica Puig
Gra podwójna
Rosja Jekatierina Makarowa
Rosja Jelena Wiesnina
Gra mieszana
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Stany Zjednoczone Jack Sock
2012 2020
Strona internetowa

Tenis ziemny na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016 – turniej tenisowy, który został rozgrywany pomiędzy 6–14 sierpnia 2016 w Rio de Janeiro. Zawodnicy rywalizowali na obiektach Olympic Tennis Center. 200 tenisistów z 56 krajów rywalizowało w pięciu konkurencjach: singlu i deblu mężczyzn oraz kobiet, a także mikście. Olimpijski turniej tenisowy był organizowany przez Brazylijski Komitet Olimpijski oraz zarządzany przez ITF w imieniu MKOl. Był on również częścią WTA Tour 2016 i ATP World Tour 2016.

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Zasady kwalifikacji[1][2][3]

Do turnieju singlowego zakwalifikowało się 56 najlepszych zawodników na podstawie rankingów ATP i WTA z dnia 6 czerwca 2016 roku. Każdy kraj mógł wystawić maksymalnie 4 zawodników w każdej dyscyplinie, co oznacza, że gracze którzy z danego kraju byli powyżej 56. miejsca w rankingu, ale kraj wystawił już czterech lepszych tenisistów, nie zagrali na igrzyskach. Zawodnicy, którzy byli poniżej 56. miejsca w rankingu, a ich kraj wystawił mniej niż czterech tenisistów, automatycznie zostali zakwalifikowani. Ponadto, gracz mógł otrzymać prawo do uczestnictwa w zawodach tylko wtedy, gdy nie pojawił się sprzeciw ze strony krajowego związku tenisowego, ITF i Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Zawodnik musiał także reprezentować swój kraj w rozgrywkach międzynarodowych (Puchar Davisa lub Fed Cup) w co najmniej dwóch wybranych sezonach: 2013–2016, z zastrzeżeniem, że jednym z nich był rok 2015 lub 2016. Zarówno wśród kobiet, jak i wśród mężczyzn z ośmiu pozostałych miejsc, sześć zostało przyznanych przez ITF, dwa końcowe miejsca przyznano dla graczy z małych krajów przez Komisję Trójstronną.

W deblu, automatycznie zakwalifikowały się 24 drużyny na podstawie rankingu z dnia 6 czerwca 2016 roku, pod warunkiem maksymalnie dwóch zespołów z każdego kraju. Pozostałe osiem wolnych miejsc zostało przyznanych przez organizację ITF. Ponadto gracze z pierwszej dziesiątki rankingu deblowego mogli wybrać dowolnego partnera z obu rankingów.

W mikście 12 par zostało wyłonionych spośród wszystkich uczestników igrzysk na podstawie rankingu z dnia 6 czerwca 2016 roku. Pozostałe cztery wolne miejsca przyznane zostały przez Międzynarodową Federację Tenisową.

System rozgrywania meczów[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie mecze tenisowe rozgrywane podczas Igrzysk XXXI Olimpiady trwały dopóki jedna ze stron nie wygrała dwóch setów. Odstępstwami od tej zasady były:

  • finał gry pojedynczej mężczyzn, w którym zawodnicy rywalizowali w pojedynku do trzech wygranych setów
  • zawody gry mieszanej, gdzie uczestnicy kończyli spotkanie super tie-breakiem (do 10 wygranych punktów) wtedy, gdy żadnej ze stron nie udało się uzyskać dwusetowego prowadzenia.

Podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku turniej tenisowy był rozgrywany według formatu pucharowego, w którym zwycięzcy i przegrani z półfinałowych spotkań grali przeciw sobie w meczach o pozycje medalowe.

W rozgrywkach singlowych szesnastu zawodników oraz szesnaście zawodniczek było rozstawionych. W rozgrywkach deblowych liczba ta zmniejszyła się do ośmiu, a w mikście do czterech miejsc. Rozstawienie ustalane było na podstawie rankingów.

Harmonogram zawodów[edytuj | edytuj kod]

Zawody miały miejsce pomiędzy 6 a 14 sierpnia[4].

Sierpień
Data 6 7 8 9 10 11 12 13 14
singiel mężczyzn Pierwsza runda Druga runda mecze odwołane z powodu deszczu[5] Trzecia runda Ćwierćfinały Półfinały O 3. miejsce
O 1. miejsce
singiel kobiet Pierwsza runda Druga runda Trzecia runda Ćwierćfinały Półfinały O 3. miejsce
O 1. miejsce
debel mężczyzn Pierwsza runda Druga runda Ćwierćfinały Półfinały O 3. miejsce
O 1. miejsce
debel kobiet Pierwsza runda Druga runda Ćwierćfinały Półfinały O 3. miejsce O 1. miejsce
mikst Pierwsza runda Ćwierćfinały Półfinały O 3. miejsce
O 1. miejsce

Kontuzje i rezygnacje[edytuj | edytuj kod]

Przed Igrzyskami[edytuj | edytuj kod]

Przed pierwszym meczem[edytuj | edytuj kod]

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Złoto: Srebro: Brąz:
Mężczyźni
singel
(szczegóły)
Wielka Brytania Andy Murray Argentyna Juan Martín del Potro Japonia Kei Nishikori
debel
(szczegóły)
Hiszpania Marc López
Hiszpania Rafael Nadal
Rumunia Florin Mergea
Rumunia Horia Tecău
Stany Zjednoczone Steve Johnson
Stany Zjednoczone Jack Sock
Kobiety
singel
(szczegóły)
Portoryko Mónica Puig Niemcy Angelique Kerber Czechy Petra Kvitová
debel
(szczegóły)
Rosja Jekatierina Makarowa
Rosja Jelena Wiesnina
Szwajcaria Timea Bacsinszky
Szwajcaria Martina Hingis
Czechy Lucie Šafářová
Czechy Barbora Strýcová
Mikst
mikst
(szczegóły)
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Stany Zjednoczone Jack Sock
Stany Zjednoczone Venus Williams
Stany Zjednoczone Rajeev Ram
Czechy Lucie Hradecká
Czechy Radek Štěpánek

Tabela medalowa[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1  Stany Zjednoczone 1 1 1 3
2  Hiszpania 1 0 0 1
 Portoryko 1 0 0 1
 Rosja 1 0 0 1
 Wielka Brytania 1 0 0 1
6  Argentyna 0 1 0 1
 Niemcy 0 1 0 1
 Rumunia 0 1 0 1
 Szwajcaria 0 1 0 1
10  Czechy 0 0 3 3
11  Japonia 0 0 1 1
Razem 5 5 5 15

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]