Kolumbia Brytyjska (kolonia) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kolumbia Brytyjska
Colony of British Columbia
1858–1866
Flaga
Flaga
Państwo

 Wielka Brytania

Data powstania

1858

Data likwidacji

1866

Języki urzędowe

angielski

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Kolumbia Brytyjska w 1863

Kolumbia Brytyjska (ang. Colony of British Columbia) – kolonia brytyjska na środkowo-zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej.

Obejmowała obszar na północ od rzeki Kolumbia, granicząc wzdłuż jej biegu z Terytorium Oregonu (od 1853 Terytorium Waszyngton), na północy granicząc z Nową Rosją (od 1867 Alaska) oraz na zachodzie i północy wzdłuż linii szczytów Gór Skalistych z Terytoriami Północno-zachodnimi administrowanymi przez Kompanię Zatoki Hudsona. Opisane granice były płynne i zostały wyraźnie wytyczone w końcu XIX wieku przez kilka traktatów i porozumień granicznych.

Teren został odkryty i zbadany jednocześnie przez George'a Vancouvera i Alexandra Mackenzie w 1793. Obszar ten leżał w strefie wpływów Kompanii Zatoki Hudsona. W 1858 wobec masowego napływu osadników w związku z gorączką złota nad rzeką Fraser została wprowadzona w Kolumbii Brytyjskiej administracja kolonialna. Od 1867 do 1871 została połączona unią z sąsiednią wyspą Vancouver. Od 1871 jest częścią Kanady.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]