Henri Kontinen – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 19 czerwca 1990 |
Wzrost | 191 cm |
Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend |
Status profesjonalny | 2008 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Gra pojedyncza | |
Najwyżej w rankingu | 220 (18 października 2010) |
Australian Open | 1Q (2010) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 24 |
Najwyżej w rankingu | 1 (3 kwietnia 2017) |
Australian Open | W (2017) |
Roland Garros | QF (2018) |
Wimbledon | SF (2017) |
US Open | SF (2017) |
Strona internetowa |
Henri Kontinen (ur. 19 czerwca 1990 w Helsinkach) – fiński tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2016 w grze mieszanej oraz Australian Open 2017 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]W grze juniorskiej Kontinen wygrał wielkoszlemowy French Open w 2008 roku. W parze z Christopherem Rungkatem zwyciężył w grze podwójnej chłopców. W finale pokonali debel Jaan-Frederik Brunken–Matt Reid 6:3, 6:0. Kontinen razem z Rungkatem awansował również do finału juniorskiego US Open w 2008 roku. W singlu Fin doszedł w tym samym sezonie do finału Wimbledonu.
Status profesjonalisty Kontinen otrzymał w 2007 roku.
Fin sukcesy odnosi w grze podwójnej, w której zwyciężył w 24 turniejach rangi ATP Tour spośród 30 rozegranych finałów. W styczniu 2017 został zwycięzcą Australian Open, partnerując Johnowi Peersowi. W finale debel ten pokonał Boba i Mike’a Bryanów 7:5, 7:5.
W 2016 roku zwyciężył w rozgrywkach gry mieszanej podczas Wimbledonu, w których partnerowała mu Heather Watson. Rok później para Watson–Kontinen przegrała finał tegoż turnieju.
W 2008 roku zadebiutował w reprezentacji Finlandii w zawodach o Puchar Davisa.
W rankingu gry pojedynczej Kontinen najwyżej był na 220. miejscu (18 października 2010), a w klasyfikacji gry podwójnej na 1. pozycji (3 kwietnia 2017).
Finały w turniejach ATP Tour
[edytuj | edytuj kod]Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (24–6)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 2 sierpnia 2014 | Kitzbühel | Ceglana | Jarkko Nieminen | Daniele Bracciali Andriej Gołubiew | 6:1, 6:4 |
Finalista | 1. | 21 września 2014 | Metz | Twarda (hala) | Marin Draganja | Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 7:6(3), 3:6, 8–10 |
Finalista | 2. | 26 października 2014 | Bazylea | Twarda (hala) | Marin Draganja | Vasek Pospisil Nenad Zimonjić | 6:7(13), 6:1, 5–10 |
Zwycięzca | 2. | 8 lutego 2015 | Zagrzeb | Twarda (hala) | Marin Draganja | Fabrice Martin Purav Raja | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 3. | 22 lutego 2015 | Marsylia | Twarda (hala) | Marin Draganja | Colin Fleming Jonathan Marray | 6:4, 3:6, 10–8 |
Zwycięzca | 4. | 26 kwietnia 2015 | Barcelona | Ceglana | Marin Draganja | Jamie Murray John Peers | 6:3, 6:7(6), 11–9 |
Finalista | 3. | 8 sierpnia 2015 | Kitzbühel | Ceglana | Robin Haase | Nicolás Almagro Carlos Berlocq | 7:5, 3:6, 9–11 |
Zwycięzca | 5. | 27 września 2015 | Petersburg | Twarda (hala) | Treat Huey | Julian Knowle Alexander Peya | 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 6. | 4 października 2015 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Treat Huey | Raven Klaasen Rajeev Ram | 7:6(4), 6:2 |
Zwycięzca | 7. | 10 stycznia 2016 | Brisbane | Twarda | John Peers | James Duckworth Chris Guccione | 7:6(4), 6:1 |
Zwycięzca | 8. | 1 maja 2016 | Monachium | Ceglana | John Peers | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:3, 3:6, 10–7 |
Zwycięzca | 9. | 17 lipca 2016 | Hamburg | Ceglana | John Peers | Daniel Nestor Aisam-ul-Haq Qureshi | 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 10. | 27 sierpnia 2016 | Winston-Salem | Twarda | Guillermo García-López | Andre Begemann Leander Paes | 4:6, 7:6(6), 10–8 |
Zwycięzca | 11. | 25 września 2016 | Petersburg | Twarda (hala) | Dominic Inglot | Andre Begemann Leander Paes | 4:6, 6:3, 12–10 |
Finalista | 4. | 16 października 2016 | Szanghaj | Twarda | John Peers | John Isner Jack Sock | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 12. | 6 listopada 2016 | Paryż | Twarda (hala) | John Peers | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:4, 3:6, 10–6 |
Zwycięzca | 13. | 20 listopada 2016 | Londyn | Twarda (hala) | John Peers | Raven Klaasen Rajeev Ram | 2:6, 6:1, 10–8 |
Zwycięzca | 14. | 28 stycznia 2017 | Australian Open, Melbourne | Twarda | John Peers | Bob Bryan Mike Bryan | 7:5, 7:5 |
Zwycięzca | 15. | 6 sierpnia 2017 | Waszyngton | Twarda | John Peers | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 7:6(5), 6:4 |
Zwycięzca | 16. | 8 października 2017 | Pekin | Twarda | John Peers | John Isner Jack Sock | 6:3, 3:6, 10–7 |
Zwycięzca | 17. | 15 października 2017 | Szanghaj | Twarda | John Peers | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 18. | 19 listopada 2017 | Londyn | Twarda (hala) | John Peers | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 19. | 7 stycznia 2018 | Brisbane | Twarda | John Peers | Leonardo Mayer Horacio Zeballos | 3:6, 6:3, 10–2 |
Zwycięzca | 20. | 24 czerwca 2018 | Londyn | Trawiasta | John Peers | Jamie Murray Bruno Soares | 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 21. | 12 sierpnia 2018 | Toronto | Twarda | John Peers | Raven Klaasen Michael Venus | 6:2, 6:7(7), 10–6 |
Finalista | 5. | 27 stycznia 2019 | Australian Open, Melbourne | Twarda | John Peers | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 4:6, 6:7(1) |
Zwycięzca | 22. | 17 lutego 2019 | Rotterdam | Twarda (hala) | Jérémy Chardy | Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 7:6(5), 7:6(4) |
Zwycięzca | 23. | 20 października 2019 | Sztokholm | Twarda (hala) | Édouard Roger-Vasselin | Mate Pavić Bruno Soares | 6:4, 6:2 |
Finalista | 6. | 16 lutego 2020 | Rotterdam | Twarda (hala) | Jan-Lennard Struff | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:7(5), 6:4, 7–10 |
Zwycięzca | 24. | 28 lutego 2021 | Montpellier | Twarda (hala) | Édouard Roger-Vasselin | Jonatan Erlich Andrej Wasileuski | 6:2, 7:5 |
Gra mieszana (1–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 10 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Heather Watson | Anna-Lena Grönefeld Robert Farah | 7:6(5), 6:4 |
Finalista | 1. | 16 lipca 2017 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Heather Watson | Martina Hingis Jamie Murray | 4:6, 4:6 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-08-02] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-08-02] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-08-02] (ang.).