Nicolas Mahut – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nicolas Mahut
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1982
Angers

Wzrost

191 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Nicolas Copin, Nicolas Renavand

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

37 (5 maja 2014)

Australian Open

3R (2012)

Roland Garros

3R (2012, 2015, 2019)

Wimbledon

4R (2016)

US Open

3R (2016, 2017)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

37

Najwyżej w rankingu

1 (6 czerwca 2016)

Australian Open

W (2019)

Roland Garros

W (2018, 2021)

Wimbledon

W (2016)

US Open

W (2015)

Nicolas Mahut (ur. 21 stycznia 1982 w Angers) – francuski tenisista, zwycięzca US Open 2015, Wimbledonu 2016, French Open 2018 i 2021, a także Australian Open 2019 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Występując jeszcze w gronie juniorów, Mahut wygrał wielkoszlemowy Wimbledon 2000. W finale pokonał Maria Ančicia. Tegoż samego roku zwyciężył również w deblowych rozgrywkach podczas Australian Open, będąc wówczas w parze z Tommym Robredo. Wcześniej, w 1999 roku, triumfował także w zmaganiach deblowych na US Open, w których grał razem z Julienem Benneteau.

Grając już jako zawodowiec, Mahut wywalczył cztery tytuły z cyklu ATP Tour z sześciu rozegranych finałów.

W grze podwójnej Mahut wygrał trzydzieści siedem turniejów ATP Tour, w tym US Open 2015, Wimbledon 2016, French Open w latach 2018 i 2021 oraz Australian Open 2019 wspólnie z Pierre’em-Huguesem Herbertem. Ponadto Mahut przegrał dwadzieścia jeden finałów, w tym French Open 2013, gdzie grał w parze z Michaëlem Llodrą, Australian Open 2015, gdzie partnerował mu Pierre-Hugues Herbert, a także Wimbledon 2019, w którym występował razem z Édouardem Rogerem-Vasselinem.

W roku 2010 podczas 1. rundy Wimbledonu Francuz zagrał najdłuższy mecz w historii tenisa. Trwał on 11 godzin i 5 minut, rozgrywany był przez 3 dni, a Mahut przegrał go z Johnem Isnerem 2:3 (68:70 w ostatnim secie).

W 2016 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro w konkurencji gry podwójnej i mieszanej, z których odpadł w 1. rundach.

W marcu 2015 roku zadebiutował w reprezentacji Francji w zmaganiach o Puchar Davisa.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów Mahut był na 37. miejscu 5 maja 2014 roku, z kolei w zestawieniu deblistów 6 czerwca 2016 roku objął pozycję lidera.

Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 17 czerwca 2007 Londyn (Queen’s) Trawiasta Stany Zjednoczone Andy Roddick 6:4, 6:7(7), 6:7(2)
Finalista 2. 15 lipca 2007 Newport Trawiasta Francja Fabrice Santoro 4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 22 czerwca 2013 's-Hertogenbosch Trawiasta Szwajcaria Stanislas Wawrinka 6:3, 6:4
Zwycięzca 2. 15 lipca 2013 Newport Trawiasta Australia Lleyton Hewitt 5:7, 7:5, 6:3
Zwycięzca 3. 14 czerwca 2015 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Belgia David Goffin 7:6(1), 6:1
Zwycięzca 4. 13 czerwca 2016 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Luksemburg Gilles Müller 6:4, 6:4

Gra podwójna (37–21)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 5 października 2003 Metz Twarda (hala) Francja Julien Benneteau Francja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
7:6(3), 6:4
Finalista 1. 12 października 2003 Lyon Dywanowa (hala) Francja Julien Benneteau Izrael Jonatan Erlich
Izrael Fabrice Santoro
1:6, 3:6
Finalista 2. 11 lipca 2004 Newport Trawiasta Francja Grégory Carraz Australia Jordan Kerr
Stany Zjednoczone Jim Thomas
3:6, 7:6(5), 3:6
Zwycięzca 2. 17 października 2004 Metz Twarda (hala) Francja Arnaud Clément Chorwacja Ivan Ljubičić
Włochy Uros Vico
6:2, 7:6(8)
Finalista 3. 30 września 2007 Bangkok Twarda (hala) Francja Michaël Llodra Tajlandia Sanchai Ratiwatana
Tajlandia Sonchat Ratiwatana
6:3, 5:7, 7–10
Zwycięzca 3. 1 listopada 2009 Lyon Twarda (hala) Francja Julien Benneteau Francja Arnaud Clément
Francja Sébastien Grosjean
6:4, 7:6(6)
Finalista 4. 13 listopada 2011 Paryż Twarda (hala) Francja Julien Benneteau Indie Rohan Bopanna
Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
2:6, 4:6
Zwycięzca 4. 5 lutego 2012 Montpellier Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Australia Paul Hanley
Wielka Brytania Jamie Murray
6:4, 7:6(4)
Zwycięzca 5. 26 lutego 2012 Marsylia Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Niemcy Dustin Brown
Francja Jo-Wilfried Tsonga
3:6, 6:3, 10–6
Zwycięzca 6. 23 września 2012 Metz Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Szwecja Johan Brunström
Dania Frederik Nielsen
7:6(3), 6:4
Finalista 5. 9 czerwca 2013 French Open, Paryż Ceglana Francja Michaël Llodra Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
4:6, 6:4, 6:7(4)
Zwycięzca 7. 15 lipca 2013 Newport Trawiasta Francja Édouard Roger-Vasselin Stany Zjednoczone Tim Smyczek
Stany Zjednoczone Rhyne Williams
6:7(4), 6:2, 10–5
Finalista 6. 22 września 2013 Metz Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga Szwecja Johan Brunström
Południowa Afryka Raven Klaasen
4:6, 6:7(5)
Finalista 7. 9 lutego 2014 Montpellier Twarda (hala) Francja Marc Gicquel Rosja Nikołaj Dawydienko
Uzbekistan Denis Istomin
4:6, 6:1, 7–10
Zwycięzca 8. 16 lutego 2014 Rotterdam Twarda (hala) Francja Michaël Llodra Holandia Jean-Julien Rojer
Rumunia Horia Tecău
6:2, 7:6(4)
Finalista 8. 31 stycznia 2015 Australian Open, Melbourne Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Włochy Simone Bolelli
Włochy Fabio Fognini
4:6, 4:6
Finalista 9. 13 czerwca 2015 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Francja Pierre-Hugues Herbert Chorwacja Ivo Karlović
Polska Łukasz Kubot
2:6, 6:7(9)
Zwycięzca 9. 21 czerwca 2015 Londyn (Queen’s) Trawiasta Francja Pierre-Hugues Herbert Polska Marcin Matkowski
Serbia Nenad Zimonjić
6:2, 6:2
Zwycięzca 10. 12 września 2015 US Open, Nowy Jork Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Wielka Brytania Jamie Murray
Australia John Peers
6:4, 6:4
Finalista 10. 27 września 2015 Metz Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Polska Łukasz Kubot
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:2, 3:6, 7–10
Zwycięzca 11. 14 lutego 2016 Rotterdam Twarda (hala) Kanada Vasek Pospisil Niemcy Philipp Petzschner
Austria Alexander Peya
7:6(2), 6:4
Zwycięzca 12. 19 marca 2016 Indian Wells Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Kanada Vasek Pospisil
Stany Zjednoczone Jack Sock
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 13. 2 kwietnia 2016 Miami Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Południowa Afryka Raven Klaasen
Stany Zjednoczone Rajeev Ram
5:7, 6:1, 10–7
Zwycięzca 14. 18 kwietnia 2016 Monte Carlo Ceglana Francja Pierre-Hugues Herbert Wielka Brytania Jamie Murray
Brazylia Bruno Soares
4:6, 6:0, 10–6
Zwycięzca 15. 19 czerwca 2016 Londyn (Queen’s) Trawiasta Francja Pierre-Hugues Herbert Australia Chris Guccione
Brazylia André Sá
6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 16. 9 lipca 2016 Wimbledon, Londyn Trawiasta Francja Pierre-Hugues Herbert Francja Julien Benneteau
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:4, 7:6(1), 6:3
Finalista 11. 23 października 2016 Antwerpia Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Kanada Daniel Nestor
Francja Édouard Roger-Vasselin
4:6, 4:6
Finalista 12. 6 listopada 2016 Paryż Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Finlandia Henri Kontinen
Australia John Peers
4:6, 6:3, 6–10
Zwycięzca 17. 26 lutego 2017 Marsylia Twarda (hala) Francja Julien Benneteau Holandia Robin Haase
Wielka Brytania Dominic Inglot
6:4, 6:7(9), 10–5
Finalista 13. 14 maja 2017 Madryt Ceglana Francja Édouard Roger-Vasselin Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
5:7, 3:6
Zwycięzca 18. 21 maja 2017 Rzym Ceglana Francja Pierre-Hugues Herbert Chorwacja Ivan Dodig
Hiszpania Marcel Granollers
4:6, 6:4, 10–3
Zwycięzca 19. 13 sierpnia 2017 Montreal Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Indie Rohan Bopanna
Chorwacja Ivan Dodig
6:4, 3:6, 10–6
Zwycięzca 20. 20 sierpnia 2017 Cincinnati Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Wielka Brytania Jamie Murray
Brazylia Bruno Soares
7:6(6), 6:4
Zwycięzca 21. 18 lutego 2018 Rotterdam Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Austria Oliver Marach
Chorwacja Mate Pavić
2:6, 6:2, 10–7
Zwycięzca 22. 9 czerwca 2018 French Open, Paryż Ceglana Francja Pierre-Hugues Herbert Austria Oliver Marach
Chorwacja Mate Pavić
6:2, 7:6(4)
Zwycięzca 23. 23 września 2018 Metz Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Wielka Brytania Ken Skupski
Wielka Brytania Neal Skupski
6:1, 7:5
Zwycięzca 24. 21 października 2018 Antwerpia Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Brazylia Marcelo Demoliner
Meksyk Santiago González
6:4, 7:5
Finalista 14. 18 listopada 2018 Londyn Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Stany Zjednoczone Mike Bryan
Stany Zjednoczone Jack Sock
7:5, 1:6, 11–13
Zwycięzca 25. 27 stycznia 2019 Australian Open, Melbourne Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Finlandia Henri Kontinen
Australia John Peers
6:4, 7:6(1)
Finalista 15. 13 lipca 2019 Wimbledon, Londyn Trawiasta Francja Édouard Roger-Vasselin Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
7:6(5), 6:7(5), 6:7(6), 7:6(5), 3:6
Finalista 16. 22 września 2019 Metz Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Szwecja Robert Lindstedt
Niemcy Jan-Lennard Struff
6:2, 6:7(1), 4–10
Zwycięzca 26. 6 października 2019 Tokio Twarda Francja Édouard Roger-Vasselin Chorwacja Nikola Mektić
Chorwacja Franko Škugor
7:6(7), 6:4
Zwycięzca 27. 3 listopada 2019 Paryż Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Rosja Karen Chaczanow
Rosja Andriej Rublow
6:4, 6:1
Zwycięzca 28. 17 listopada 2019 Londyn Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Południowa Afryka Raven Klaasen
Nowa Zelandia Michael Venus
6:3, 6:4
Zwycięzca 29. 16 lutego 2020 Rotterdam Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Finlandia Henri Kontinen
Niemcy Jan-Lennard Struff
7:6(5), 4:6, 10–7
Zwycięzca 30. 23 lutego 2020 Marsylia Twarda (hala) Kanada Vasek Pospisil Holandia Wesley Koolhof
Chorwacja Nikola Mektić
6:3, 6:4
Zwycięzca 31. 18 października 2020 Kolonia Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
6:4, 6:4
Finalista 17. 23 maja 2021 Lyon Ceglana Francja Pierre-Hugues Herbert Monako Hugo Nys
Niemcy Tim Pütz
4:6, 7:5, 8–10
Zwycięzca 32. 12 czerwca 2021 French Open, Paryż Ceglana Francja Pierre-Hugues Herbert Kazachstan Aleksandr Bublik
Kazachstan Andriej Gołubiew
4:6, 7:6(1), 6:4
Zwycięzca 33. 20 czerwca 2021 Londyn Trawiasta Francja Pierre-Hugues Herbert Stany Zjednoczone Reilly Opelka
Australia John Peers
6:4, 7:5
Zwycięzca 34. 24 października 2021 Antwerpia Twarda (hala) Francja Fabrice Martin Holandia Wesley Koolhof
Holandia Jean-Julien Rojer
6:0, 6:1
Finalista 18. 7 listopada 2021 Paryż Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Niemcy Tim Pütz
Nowa Zelandia Michael Venus
3:6, 7:6(4), 9–11
Zwycięzca 35. 21 listopada 2021 Turyn Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Stany Zjednoczone Rajeev Ram
Wielka Brytania Joe Salisbury
6:4, 7:6(0)
Zwycięzca 36. 6 lutego 2022 Montpellier Twarda (hala) Francja Pierre-Hugues Herbert Wielka Brytania Lloyd Glasspool
Finlandia Harri Heliövaara
4:6, 7:6(3), 12–10
Zwycięzca 37. 16 października 2022 Florencja Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Chorwacja Ivan Dodig
Stany Zjednoczone Austin Krajicek
7:6(4), 6:3
Finalista 19. 30 października 2022 Bazylea Twarda (hala) Francja Édouard Roger-Vasselin Chorwacja Ivan Dodig
Stany Zjednoczone Austin Krajicek
4:6, 6:7(5)
Finalista 20. 26 lutego 2023 Marsylia Twarda (hala) Francja Fabrice Martin Meksyk Santiago González
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:4, 6:7(4), 7–10
Finalista 21. 2 kwietnia 2023 Miami Twarda Stany Zjednoczone Austin Krajicek Meksyk Santiago González
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:7(4), 5:7

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]