Focke-Wulf Fw 47 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | samolot meteorologiczny |
Załoga | 2 (pilot i obserwator) |
Historia | |
Data oblotu | czerwiec 1931 |
Liczba egz. | 36 |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 × Argus As 10C |
Moc | 180 kW (240 KM) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 17,75 m |
Długość | 10,55 m |
Wysokość | 3,04 m |
Powierzchnia nośna | 35,00 m² |
Masa | |
Własna | 1065 kg |
Startowa | 1580 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 190 km/h |
Pułap | 5600 m |
Zasięg | 640 km |
Dane operacyjne |
Focke-Wulf Fw 47 – niemiecki samolot meteorologiczny oblatany w czerwcu 1931 roku.
Był to górnopłat typu parasol o tradycyjnej konstrukcji. Charakterystyczna była jedynie bardzo duża powierzchnia skrzydeł. Najpierw był testowany przez Reichsverband der Deutschen Luftfahrtindustrie, a następnie przez stację meteorologiczną w Hamburgu. Ostatecznie zlecono jego produkcję, która miała zaopatrzyć stacje meteorologiczne w całych Niemczech. Meteorolodzy nazywali ten samolot Höhengeier, tzn. sęp, który lata wysoko.
Warianty[edytuj | edytuj kod]
- Fw 47a - prototyp napędzany silnikiem Argus As 10
- Fw 47C - wersja produkcyjna napędzana silnikiem Argus As 10C
- Fw 47D - wersja produkcyjna napędzana silnikiem Argus As 10D
- Fw 47E - wersja produkcyjna napędzana silnikiem Argus As 10E
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Heinz Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 2. Bonn: Bernard and Graefe Verlag, 1983, s. 55. ISBN 3-7637-5466-0.