Data i miejsce urodzenia 27 grudnia 1985 Shimokawa
Klub Megmilk Snow Brand Ski Team
Wzrost 173 cm[1]
Debiut w PŚ 13 marca 2002 w Falun (48. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ 23 stycznia 2004 w Hakubie (9. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ 6 stycznia 2005 w Bischofshofen (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ 28 stycznia 2012 w Sapporo
Rekord życiowy 243,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (19 marca 2017)
Dorobek medalowy Inne nagrody
Daiki Itō (jap. 伊東大貴 Itō Daiki ; ur. 27 grudnia 1985 w Shimokawie na Hokkaido ) − japoński skoczek narciarski , reprezentant klubu Megmilk Snow Brand Ski Team. Drużynowy brązowy medalista olimpijski (2014 ) oraz pięciokrotny medalista mistrzostw świata. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2010 .
W Pucharze Świata zadebiutował podczas konkursu w Falun , 13 marca 2002, a pierwsze punkty zdobył 23 stycznia 2004 w Hakubie . W 2005 podczas ostatniego konkursu Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Świata . W klasyfikacji Pucharu Świata najwyższe miejsce (19.) zdobył w sezonie 2004/2005; sezon wcześniej był 32. W Pucharze Kontynentalnym w sezonie 2001/2002 był 109., w sezonie 2002/2003 zajął miejsce 79., a sezon później 23. W sezonie 2004/2005 zajął również 18. miejsce w Letnim Grand Prix . W sezonie olimpijskim 2005/2006 stanął na podium w Sapporo oraz zajął 4. miejsce w Sapporo i w Willingen. Cały sezon zakończył na 19. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ, notując przeciętne wyniki podczas igrzysk olimpijskich.
W 2010 zwyciężył w cyklu Letniego Grand Prix, wyprzedzając w klasyfikacji generalnej o 30 punktów Kamila Stocha , który zajął 2. miejsce i o 50 punktów Adama Małysza , który zajął 3. miejsce.
28 stycznia 2012 po raz pierwszy zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Sapporo po skokach na odległość 134 i 130 m[2]
Podczas mistrzostw świata w lotach rozegranych w 2012 roku w Vikersund w konkursie indywidualnym zajął 5. miejsce. W konkursie drużynowym ustanowił swój rekord życiowy wynoszący 240 m i również uplasował się na 5. pozycji.
20 stycznia 2013 w drugiej serii konkursu w Sapporo spadł z belki startowej i zsunął się w dół rozbiegu, zatrzymując się tuż przed progiem. Japończyk został zdyskwalifikowany za start przed zapaleniem się zielonego światła i nie uzyskał możliwości powtarzania skoku[3]
W marcu 2022 roku ogłosił zakończenie kariery[4] słoweńskiej Planicy . Lądował wówczas w pierwszej serii na odległość 192,5 m i w drugiej serii na 197,5 m. Drużyna Japonii zajęła wówczas 6. miejsce na 8 startujących reprezentacji[5] [6]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 18. 12 lutego 2006 Pragelato Trampolino a Monte K-95 HS-106 indywid. 100,0 m 96,0 m 243,5 pkt 23,0 pkt Lars Bystøl 42. 18 lutego 2006 Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 indywid. 112,5 m – 82,5 pkt 194,4 pkt Thomas Morgenstern 6. 20 lutego 2006 Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 druż.[a] 121,5 m 121,5 m 893,1 pkt (213,4 pkt ) 90,9 pkt Austria 15. 13 lutego 2010 Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-106 indywid. 100,5 m 100,0 m 249,5 pkt 27,0 pkt Simon Ammann 20. 20 lutego 2010 Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 indywid. 117,0 m 128,5 m 216,9 pkt 66,7 pkt Simon Ammann 5. 22 lutego 2010 Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 druż.[b] 129,5 m 133,5 m 1007,7 pkt (252,9 pkt ) 100,2 pkt Austria 9. 15 lutego 2014 Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 indywid. 137,5 m 124,0 m 252,5 pkt 26,2 pkt Kamil Stoch 3. 17 lutego 2014 Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 druż.[c] 130,5 m 132,0 m 1024,9 pkt (257,3 pkt ) 16,2 pkt Niemcy 20. 10 lutego 2018 Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 103,0 m 102,0 m 214,7 pkt 44,6 pkt Andreas Wellinger 6. 19 lutego 2018 Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[d] 126,0 m 123,0 m 940,5 pkt (227,4 pkt ) 158,0 pkt Norwegia
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 36. 19 lutego 2005 Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-106 indywid. 88,0 m – 110,5 pkt 146,0 pkt Rok Benkovic 9. 20 lutego 2005 Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-106 druż.[e] 83,5 m – 409,5 pkt (99,0 pkt ) 561,0 pkt Austria 31. 25 lutego 2005 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 122,5 m – 118,0 pkt 195,2 pkt Janne Ahonen 29. 24 lutego 2007 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 indywid. 112,0 m 106,0 m 173,9 pkt 92,2 pkt Simon Ammann 3. 25 lutego 2007 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 druż.[f] 117,0 m 131,5 m 905,9 pkt (243,3 pkt ) 94,3 pkt Austria 20. 3 marca 2007 Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 indywid. 89,5 m 91,5 m 227,5 pkt 49,5 pkt Adam Małysz 22. 21 lutego 2009 Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 95,5 m 90,5 m 237,5 pkt 44,5 pkt Wolfgang Loitzl 20. 27 lutego 2009 Liberec Ještěd K-120 HS-134 indywid. 123,5 m – 119,8 pkt 21,5 pkt Andreas Küttel 3. 28 lutego 2009 Liberec Ještěd K-120 HS-134 druż.[f] 118,5 m 123,5 m 981,2 pkt (231,1 pkt ) 53,1 pkt Austria 13. 26 lutego 2011 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 92,5 m 98,0 m 229,9 pkt 69,3 pkt Thomas Morgenstern 5. 27 lutego 2011 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 druż.[g] 100,5 m 105,5 m 931,1 pkt (250,7 pkt ) 94,4 pkt Austria 18. 3 marca 2011 Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 indywid. 123,0 m 123,5 m 236,3 pkt 41,2 pkt Gregor Schlierenzauer 6. 5 marca 2011 Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 druż.[h] 123,0 m – 410,7 pkt (110,9 pkt ) 89,3 pkt Austria 15. 23 lutego 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 96,5 m 230,6 pkt 22,0 pkt Anders Bardal 1. 24 lutego 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. mix[i] 100,0 m 100,0 m 1011,0 pkt (259,1 pkt ) – 10. 28 lutego 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 127,5 m 127,0 m 276,9 pkt 18,9 pkt Kamil Stoch 5. 2 marca 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[j] 128,0 m 130,5 m 1099,1 pkt (283,8 pkt ) 36,8 pkt Austria 12. 21 lutego 2015 Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 91,0 m 89,0 m 225,3 pkt 27,4 pkt Rune Velta 28. 26 lutego 2015 Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 119,0 m 111,0 m 192,1 pkt 76,6 pkt Severin Freund 4. 28 lutego 2015 Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[k] 120,5 m 122,5 m 831,2 pkt (201,3 pkt ) 41,4 pkt Norwegia 10. 25 lutego 2017 Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 95,5 m 94,5 m 249,8 pkt 21,0 pkt Stefan Kraft 3. 26 lutego 2017 Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[l] 92,5 m 96,5 m 979,7 pkt (254,6 pkt ) 55,8 pkt Niemcy 15. 2 marca 2017 Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 122,0 m 120,0 m 248,7 pkt 30,6 pkt Stefan Kraft 7. 4 marca 2017 Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[m] 119,0 m 114,0 m 922,7 pkt (247,0 pkt ) 181,5 pkt Polska 20. 23 lutego 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 119,0 m 126,0 m 225,7 pkt 53,7 pkt Markus Eisenbichler 3. 24 lutego 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[n] 117,0 m 116,0 m 920,2 pkt (206,4 pkt ) 67,3 pkt Niemcy 34. 1 marca 2019 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 89,5 m – 81,9 pkt 136,4 pkt Dawid Kubacki
[ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca 20. 20-21 lutego 2004 Planica Velikanka K-185 – indywid. 182,0 m 191,5 m 208,0 m 100,0 m 614,3 pkt 217,8 pkt Roar Ljøkelsøy 5. 22 lutego 2004 Planica Velikanka K-185 – druż.[o] 203,0 m 196,5 m 1574,5 pkt (387,9 pkt ) 137,3 pkt Norwegia 27. 22-23 lutego 2008 Oberstdorf Im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 indywid. 187,0 m 180,5 m 176,0 m 168,0 m 650,3 pkt 185,1 pkt Gregor Schlierenzauer 7. 24 lutego 2008 Oberstdorf Im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 druż.[b] 182,0 m 174,5 m 1241,2 pkt (328,8 pkt ) 312,1 pkt Austria 20. 19-20 marca 2010 Planica Letalnica K-185 HS-215 indywid. 200,5 m 191,5 m 209,5 m 197,5 m 743,5 pkt 192,3 pkt Simon Ammann 10. 24-25 lutego 2012 Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 indywid. 206,0 m 219,0 m –[q] –[q] 365,2 pkt 43,5 pkt Robert Kranjec 5. 26 lutego 2012 Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 druż.[p] 240,0 m 215,5 m 1472,9 pkt (439,5 pkt ) 175,5 pkt Austria
[ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 7. 1 lutego 2001 Karpacz Orlinek K-85 druż.[s] 79,5 m 82,0 m 779,0 pkt (208,5 pkt ) 113,0 pkt Finlandia 24. 3 lutego 2001 Karpacz Orlinek K-85 indywid. 76,5 m 80,5 m 196,0 pkt 50,0 pkt Veli-Matti Lindström 5. 24 stycznia 2002 Schonach Langenwaldschanze K-90 druż.[t] 83,5 m 88,5 m 766,5 pkt (212,5 pkt ) 186,5 pkt Finlandia 2. 26 stycznia 2002 Schonach Langenwaldschanze K-90 indywid. 89,0 m 98,0 m 248,0 pkt 7,5 pkt Janne Happonen 9. 6 lutego 2003 Sollefteå Hallstabacken K-107 druż.[u] 96,0 m 95,5 m 728,1 pkt (178,4 pkt ) 217,1 pkt Austria 23. 8 lutego 2003 Sollefteå Hallstabacken K-107 indywid. 94,0 m 95,0 m 173,4 pkt 87,6 pkt Thomas Morgenstern
Daiki Itō na zawodach w Holmenkollen w Norwegii [ edytuj | edytuj kod ] Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy 1. 28 stycznia 2012 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 134,0 m 130,0 m 252,6 pkt – 2. 29 stycznia 2012 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 127,5 m 137,0 m 243,7 pkt – 3. 4 marca 2012 Lahti Salpausselkä K-90 HS-97 93,0 m 92,0 m 245,5 pkt – 4. 8 marca 2012 Trondheim Granåsen K-123 HS-140 137,5 m 141,0 m 295,1 pkt –
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem 2001/2002 – – – – 2003/2004 – – – – 2004/2005 – – 1 1 2005/2006 – 1 – 1 2006/2007 – – – – 2007/2008 – – – – 2008/2009 – – – – 2009/2010 – – 2 2 2010/2011 – – – – 2011/2012 4 3 2 9 2012/2013 – 1 1 2 2013/2014 – – 1 1 2014/2015 – 1 – 1 2015/2016 – – – – 2016/2017 – – – – 2017/2018 – – – – 2018/2019 – – – – 2019/2020 – – – – Suma 4 6 7 17
[ edytuj | edytuj kod ] Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 6 stycznia 2005 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 127,0 m 143,0 m 238,9 pkt 3. 7,5 pkt Martin Höllwarth 2. 22 stycznia 2006 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 137,5 m 128,0 m 280,9 pkt 2. 0,5 pkt Roar Ljøkelsøy 3. 20 grudnia 2009 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 134,5 m – 132,6 pkt 3. 12,2 pkt Simon Ammann 4. 16 stycznia 2010 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 133,0 m 128,0 m 266,3 pkt 3. 5,2 pkt Thomas Morgenstern 5. 9 grudnia 2011 Harrachov Čerťák K-125 HS-142 129,0 m 136,5 m 245,8 pkt 2. 1,0 pkt Gregor Schlierenzauer 6. 1 stycznia 2012 Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 138,5 m 141,5 m 269,6 pkt 3. 4,9 pkt Gregor Schlierenzauer 7. 15 stycznia 2012 Tauplitz /Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 209,0 m 171,5 m 363,3 pkt 2. 1,6 pkt Anders Bardal 8. 28 stycznia 2012 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 134,0 m 130,0 m 252,6 pkt 1. – 9. 29 stycznia 2012 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 127,5 m 137,0 m 243,7 pkt 1. – 10. 12 lutego 2012 Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 149,5 m 144,0 m 264,4 pkt 3. 12,6 pkt Anders Bardal 11. 18 lutego 2012 Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 209,0 m 209,5 m 433,2 pkt 2. 10,2 pkt Martin Koch 12. 4 marca 2012 Lahti Salpausselkä K-90 HS-97 93,0 m 92,0 m 245,5 pkt 1. – 13. 8 marca 2012 Trondheim Granåsen K-123 HS-140 137,5 m 141,0 m 295,1 pkt 1. – 14. 12 marca 2013 Kuopio Puijo K-120 HS-127 129,0 m 132,0 m 257,2 pkt 2. 10,9 pkt Kamil Stoch 15. 15 marca 2013 Trondheim Granåsen K-124 HS-140 130,0 m 135,5 m 272,1 pkt. 3. 8,3 pkt Kamil Stoch 16. 8 grudnia 2013 Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,5 m 138,0 m 275,7 pkt 3. 3,3 pkt Severin Freund 17. 28 listopada 2014 Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,0 m 137,5 m 276,1 pkt 2. 8,0 pkt Simon Ammann
French
Deutsch.jpg)
Turyn/Pragelato 
Vancouver/Whistler 
Soczi/Krasnaja Polana 
Pjongczang 
Oberstdorf 
Sapporo 
Liberec 
Oslo 
Falun 
Lahti 
Seefeld/Innsbruck 
Planica 
Karpacz 
Szczyrbskie Jezioro 
Engelberg .svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
