French
DeutschDawid Kubacki – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Dawid Kubacki po zawodach Letniego Grand Prix 2017 w Klingenthal | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 180 cm[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ | 16 stycznia 2009 w Zakopanem (49. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | 1 grudnia 2012 w Ruce (22. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ | 30 grudnia 2017 w Oberstdorfie (3. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze zwycięstwo w PŚ | 13 stycznia 2019 w Predazzo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Rekord życiowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dawid Grzegorz Kubacki[3] (ur. 12 marca 1990 w Nowym Targu[1]) – polski skoczek narciarski, zawodnik klubu sportowego Wisła Zakopane, reprezentant Polski.
Trzykrotny olimpijczyk. Dwukrotny brązowy medalista olimpijski – indywidualnie (2022) i drużynowo (2018). Zdobywca pięciu medali mistrzostw świata – złotego (2019) i brązowego indywidualnie (2023), oraz złotego (2017) i dwóch brązowych (2013 i 2021) w konkursach drużynowych. Dwukrotny drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich (2018 i 2020). Indywidualny złoty medalista Igrzysk Europejskich 2023. Zwycięzca 68. Turnieju Czterech Skoczni (2019/2020) oraz czterech edycji Letniego Grand Prix (w 2017, 2019, 2020 i 2022). Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2021 i Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. Sześciokrotny letni mistrz Polski. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany na 4. miejscu (sezon 2019/2020 i sezon 2022/2023).
Styl jego skoków charakteryzuje się wysoką parabolą lotu[4][5][6].
Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]
Lata 2005–2010[edytuj | edytuj kod]
25 września 2005 zadebiutował w konkursie FIS Cup, w Bischofshofen zajmując 33. pozycję. 14 stycznia 2006 zdobył pierwsze punkty w tym cyklu po zajęciu 22. miejsca w konkursie w Harrachovie. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006, zajmując 42. miejsce indywidualnie i 7. w drużynie[7]. 18 marca 2007 po raz pierwszy wystartował w zawodach Pucharu Kontynentalnego, zajmując 26. pozycję w konkursie w Zakopanem[8].
W sezonie 2008/2009 trzykrotnie stawał na podium zawodów FIS Cup. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009, zajmując 33. miejsce. 16 stycznia 2009 zadebiutował w Pucharze Świata, w zawodach w Zakopanem zajmując 49. pozycję[9].
W sezonie 2009/2010 Kubacki zdobył pierwsze w karierze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 22. pozycję w zawodach w Hakubie. Stanął również na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego na Alpensia Jumping Park w Korei Południowej. W zimowej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Wystąpił też czterokrotnie w konkursach Pucharu Świata. Najwyższym miejscem zajętym przez Kubackiego w tym cyklu była 32. pozycja z Sapporo. W swoim ostatnim występie na mistrzostwach świata juniorów zajął 31. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[10].
Lata 2010–2012[edytuj | edytuj kod]
W lipcu 2010 występował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie zajmując miejsca na podium. Wystartował we wszystkich konkursach Letniego Grand Prix 2010. Indywidualnie sześć z nich ukończył w pierwszej dziesiątce. Dwukrotnie – 28 i 29 sierpnia w Hakubie – stawał na podium po zajęciu drugiej pozycji. W pierwszym konkursie został pokonany jedynie przez Daiki Itō, zaś w drugim przez Kamila Stocha. Zajął również 1. miejsce w konkursie drużynowym LGP w Hinterzarten[11]. Letnie Grand Prix zakończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej[12].
Zimą 2010/2011 Kubacki zgłoszony został do piętnastu konkursów Pucharu Świata. W żadnym z nich nie udało mu się zdobyć punktów. Siedmiokrotnie odpadał w kwalifikacjach (z których jedne, w Harrachovie, decydowały o obsadzeniu dwóch konkursów). Tyle samo zanotował nieudanych startów w konkursie głównym. Najlepszym miejscem Kubackiego było, podobnie jak w poprzednim sezonie, 32., tym razem zajęte w Engelbergu. Od końca stycznia startował w Pucharze Kontynentalnym, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 13. miejscu w Brotterode[11].
W Letnim Grand Prix 2011 Kubacki osiągnął gorsze rezultaty niż rok wcześniej, najwyższym jego miejscem w konkursie indywidualnym było 15. z Zakopanego. W Letnim Pucharze Kontynentalnym raz zajął 3. pozycję. Zimą ponownie nie zdobył punktów Pucharu Świata. W cyklu startował na początku sezonu, w dziewięciu próbach czterokrotnie awansując do pierwszej serii, a w najlepszym występie zajmując 34. miejsce. W drugiej części sezonu występował w Pucharze Kontynentalnym, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 14. miejscu w Zakopanem[13].
Sezon 2012/2013[edytuj | edytuj kod]
Lato 2012 Kubacki rozpoczął od miejsc na podium w Pucharze Kontynentalnym. W Letnim Grand Prix 2012 czterokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce: w Courchevel był 5., w Hinterzarten 6., w pierwszym konkursie w Hakubie ponownie 5., zaś 26 sierpnia 2012 po raz trzeci w karierze zajął miejsce na podium zawodów Letniego Grand Prix, kończąc na 3. pozycji drugi konkurs w Hakubie[14]. Cały cykl ukończył na 8. pozycji[12].
1 grudnia 2012 po raz pierwszy w karierze zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 22. miejsce w konkursie w Ruce. W kolejnych tygodniach regularnie zajmował miejsca w trzydziestce cyklu, 15 grudnia w Engelbergu sklasyfikowany został na najwyższej w sezonie, 9. pozycji. Od stycznia zaczął osiągać gorsze rezultaty, zdobywając punkty w 8 spośród 17 startów w Pucharze Świata w tej części sezonu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W konkursach indywidualnych zajął 31. miejsce na skoczni normalnej i 20. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zdobył, wraz z Maciejem Kotem, Piotrem Żyłą i Kamilem Stochem, brązowy medal[14], pierwszy w historii reprezentacji Polski w zawodach drużynowych[15]. Sezon 2012/2013 Pucharu Świata Kubacki ukończył na 36. pozycji ze 142 punktami[16].
Lata 2013–2015[edytuj | edytuj kod]
W Letnim Grand Prix 2013 Kubacki wystartował w 5 konkursach, dwukrotnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej cyklu ze 116 punktami uplasował się na 24. pozycji[12]. W sezonie 2013/2014 Pucharu Świata jego najlepszą pozycją było 17. miejsce, zajęte trzykrotnie w konkursach rozgrywanych w grudniu w Titisee-Neustadt i Engelbergu. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował miejsca w czwartej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej sezon ukończył na 49. miejscu z 87 punktami[16]. Został również zgłoszony do startu na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Wystąpił tam tylko podczas konkursu indywidualnego na skoczni normalnej, gdzie po skoku na 97,5 metra uplasował na 32. pozycji[17].
W Letnim Grand Prix 2014 najlepszą lokatą Kubackiego było 12. miejsce w szwajcarskim Einsiedeln. W sezonie zimowym 2014/2015 początkowo startował w Pucharze Świata, jednak w zawodach rozgrywanych od listopada do stycznia tylko czterokrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce konkursu indywidualnego. Najwyżej sklasyfikowany został na 16. miejscu w Zakopanem. Od lutego startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, pięciokrotnie w trakcie sezonu zajmując w nim miejsce na podium. W tym czasie Kubacki otrzymał też powołanie na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Wystąpił tam jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, w którym zajął 29. miejsce[18]. Puchar Świata 2014/2015 Kubacki ukończył na 53. pozycji w klasyfikacji generalnej z 35 punktami[16].
Sezon 2015/2016[edytuj | edytuj kod]
Przed sezonem 2015/2016 Kubacki został przesunięty z kadry A reprezentacji Polski do kadry B[19]. Na początku sierpnia zwyciężył w dwóch pierwszych konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2015, rozgrywanych w Wiśle i Hinterzarten. W kolejnych zawodach cyklu jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[20], a w klasyfikacji generalnej ukończył go na 5. pozycji[12]. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2015 trzykrotnie stawał na podium, w tym dwa razy na najwyższym jego stopniu[20]. Pozwoliło mu to zająć 2. miejsce w klasyfikacji generalnej[21].
Od początku sezonu 2015/2016 Pucharu Świata Kubacki startował w tym cyklu, początkowo uzyskując słabe rezultaty. W grudniu dwukrotnie zdobył punkty za miejsca w trzeciej dziesiątce. Po zawodach Turnieju Czterech Skoczni, na których w trzydziestce znalazł się raz, w Innsbrucku, przesunięty został do kadry na Puchar Kontynentalny w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w jednym z konkursów zajął 2. miejsce. Powołany został na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2016 i zajął na nich 15. pozycję indywidualnie i 5. w drużynie. Pierwsze po mistrzostwach zawody Pucharu Świata, w Zakopanem, ukończył na 16. miejscu. Do końca sezonu wystąpił we wszystkich zawodach cyklu, regularnie zdobywając punkty, w większości za miejsca w trzeciej dziesiątce. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany został 23 lutego w Kuopio, na 7. pozycji[20]. Sezon ukończył na 29. miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata ze 182 punktami[16].
Sezon 2016/2017[edytuj | edytuj kod]
Przed sezonem 2016/2017 Kubacki powrócił do kadry A reprezentacji Polski[22]. W sześciu startach w Letnim Grand Prix 2016 trzykrotnie zakończył zawody w pierwszej dziesiątce, w tym raz na podium – 1 października był drugi w Hinzenbach[23]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 13. pozycji[12].
Sezon 2016/2017 Pucharu Świata Kubacki rozpoczął od 16. miejsca w Ruce. W kolejnych tygodniach indywidualnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce[23], zaś 3 grudnia w Klingenthal był członkiem zespołu, który odniósł pierwsze w historii reprezentacji Polski zwycięstwo w konkursie drużynowym PŚ[24]. W 65. Turnieju Czterech Skoczni zajął 15. miejsce w klasyfikacji generalnej[16], w poszczególnych konkursach zajmując pozycje pomiędzy szesnastą i dwudziestą. 22 stycznia w Zakopanem zajął 8. miejsce, pierwsze w sezonie w pierwszej dziesiątce PŚ indywidualnie, 28 stycznia w Willingen po raz drugi wygrał w konkursie drużynowym. Na próbie przedolimpijskiej w Pjongczangu był 19. na skoczni dużej i 8. na normalnej[23].
Został zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie, zarówno w konkursie na skoczni normalnej, jak i na skoczni dużej zajął 8. pozycję[23], natomiast w konkursie drużynowym, wraz z Piotrem Żyłą, Maciejem Kotem i Kamilem Stochem, wywalczył złoty medal, pierwszy w historii reprezentacji Polski w konkursach drużynowych mistrzostw świata[25]. Raw Air 2017 zakończył na 18. pozycji[16], a w kończących sezon zawodach w Planicy był 23. i 15. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2016/2017 Kubacki znalazł się na 19. miejscu z 345 punktami[16].
Sezon 2017/2018[edytuj | edytuj kod]
W trzech pierwszych konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2017, rozgrywanych w lipcu w Wiśle i Hinterzarten oraz w sierpniu w Courchevel, zajmował pierwsze miejsca. W kolejnych czterech nie wystartował, a w kończących cykl zawodach w Hinzenbach i Klingenthal odniósł kolejne dwa zwycięstwa[26], tym samym wygrywając cały cykl[12]. Został drugim zawodnikiem, po Takanobu Okabe (LGP 1994), który zwycięstwo w Letnim Grand Prix odniósł, wygrywając równocześnie we wszystkich konkursach, w których brał udział[27].
W pierwszych tygodniach sezonu 2017/2018 Pucharu Świata Kubacki zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. 30 grudnia 2017 otwierający 66. Turniej Czterech Skoczni konkurs w Oberstdorfie ukończył na 3. pozycji, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata[26]. Cały turniej ukończył na 6. miejscu[16]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. W konkursie indywidualnym zajął 10. miejsce, a w zawodach drużynowych, wraz z Piotrem Żyłą, Stefanem Hulą i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal. 3 lutego 2018 w Willingen po raz drugi stanął na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata, zajmując 3. pozycję[26].
Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Zajął 3. miejsce w kwalifikacjach do konkursu na skoczni normalnej, wygrał też jeden z treningów. W samych zawodach, skacząc w najgorszych warunkach wietrznych w całej stawce, oddał krótką próbę w pierwszej serii, w efekcie kończąc konkurs na 35. miejscu. Na skoczni dużej indywidualnie zajął 10. pozycję[26]. W konkursie drużynowym, wraz z Maciejem Kotem, Hulą i Stochem zdobył brązowy medal, pierwszy dla reprezentacji Polski w konkursach drużynowych igrzysk olimpijskich[28]. W marcowych zawodach Pucharu Świata czterokrotnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce indywidualnie. Konkurs w Lillehammer 13 marca w ramach Raw Air 2018 ukończył na 2. pozycji, po raz trzeci w sezonie stając na podium cyklu[26]. W klasyfikacji generalnej sezon 2017/2018 Pucharu Świata zakończył na 9. miejscu z 633 punktami[16].
Sezon 2018/2019[edytuj | edytuj kod]
W Letnim Grand Prix 2018 Kubacki wystąpił w 6 konkursach indywidualnych, we wszystkich zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium – był 3. w drugich zawodach w Râșnovie[29]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 8. pozycji[12].
Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od 8. miejsca w Wiśle. 1 stycznia 2019 po raz pierwszy w sezonie stanął na podium indywidualnego konkursu cyklu, zajmując 3. miejsce w konkursie 67. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen. 5 dni później był 2. w Bischofshofen[29]. Cały turniej zakończył na 4. miejscu w klasyfikacji generalnej[16]. 12 stycznia 2019 zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Val di Fiemme, a dzień później odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach cyklu, wyprzedzając bezpośrednio Stefana Krafta i Kamila Stocha. Na początku lutego dwukrotnie zajmował miejsca na podium konkursów w lotach narciarskich w Oberstdorfie: pierwszego dnia ukończył zawody na 2., a trzeciego na 3. lokacie[29].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Na skoczni dużej zajął 12. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie[29]. W rozgrywanych 1 marca 2019 zawodach indywidualnych na skoczni normalnej zdobył złoty medal: w odbywającym się w zmiennych warunkach pogodowych konkursie po pierwszej serii zajmował 27. pozycję, ze stratą 19,2 punktu do lidera Ryōyū Kobayashiego. W drugiej serii Kubacki oddał najdłuższy skok zawodów (104,5 m), co pozwoliło mu na odrobienie strat i zwycięstwo w całym konkursie[30]. Dzień później znalazł się w składzie reprezentacji Polski w jej pierwszym występie w konkursie mieszanym na mistrzostwach świata. Wraz z Kingą Rajdą, Kamilą Karpiel oraz Kamilem Stochem zajął 6. miejsce[31].
W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był na 6. pozycji[29]. Cały sezon zakończył na 5. miejscu w klasyfikacji generalnej z 988 punktami. Również w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019 znalazł się na 5. pozycji[16].
Sezon 2019/2020[edytuj | edytuj kod]
W ramach Letniego Grand Prix 2019 zajął 2. miejsca w Wiśle i Zakopanem, zwyciężył w Hinzenbach i zajął 5. lokatę w Klingenthal[32]. Pozwoliło to Kubackiemu na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej cyklu[12].
Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął od 7. miejsca w Wiśle. Po raz pierwszy stanął na podium konkursu indywidualnego cyklu w rozpoczynających 68. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, gdzie zajął 3. pozycję. Na 3. miejscu ukończył również konkurs w Garmisch-Partenkirchen, w Innsbrucku był 2., a w Bischofshofen zwyciężył[32]. Tym samym odniósł również triumf w całym turnieju – z notą 1131,6 pkt wyprzedził bezpośrednio Mariusa Lindvika i Karla Geigera. Został trzecim Polakiem w historii (po Adamie Małyszu i Kamilu Stochu), który wygrał TCS[33].
Pomiędzy 11 stycznia a 1 lutego 2020 w zawodach Pucharu Świata kolejno zajął dwukrotnie trzecie miejsce w Predazzo, dwukrotnie zwyciężył w Titisee-Neustadt, a następnie zajął trzecią pozycję w Zakopanem oraz w pierwszym konkursie w Sapporo. W kolejnym konkursie był 6., tym samym kończąc serię 10 miejsc na podium. W dalszej części sezonu najczęściej kończył zawody w pierwszej dziesiątce, jednak poza czołową trójką. Najwyżej klasyfikowany był na 4. lokacie w Râșnovie[32]. Puchar Świata 2019/2020 zakończył na 4. pozycji w klasyfikacji generalnej z 1169 punktami. Trzeci Ryōyū Kobayashi wyprzedził Kubackiego o 9 punktów[16].
15 stycznia 2021 otrzymał statuetkę Nordic Ski King (Nordischer Skikönig, Króla Nart) za rok 2020, przyznawaną od 1996 przez Forum Nordicum, międzynarodowe gremium skupiające dziennikarzy zajmujących się sportami zimowymi[34].
Sezon 2020/2021[edytuj | edytuj kod]
Zwyciężył w obu konkursach Letniego Grand Prix 2020, rozgrywanych w Wiśle[35] i tym samym zajął również 1. miejsce w klasyfikacji generalnej. Ze względu na ograniczenie kalendarza LGP, Kubacki nie otrzymał od Międzynarodowej Federacji Narciarskiej nagrody za zwycięstwo w cyklu[36].
W listopadzie 2020 dwukrotnie zajął 3. lokatę w zawodach Pucharu Świata w Ruce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Indywidualnie zajął 15. miejsce, a w drużynie, wraz z Piotrem Żyłą, Andrzejem Stękałą i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal. W grudniowych zawodach Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 8. miejscu, w Engelbergu. W ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył w Garmisch-Partenkirchen i zajął 3. pozycję w Innsbrucku. W dwóch pozostałych konkursach zajął 15. miejsce[35] i cały turniej zakończył na 3. lokacie[16].
W dalszej części sezonu w Pucharze Świata indywidualnie zajmował najczęściej pozycje w pierwszej dziesiątce, ale poza podium. W lutym 2021 najwyżej w cyklu klasyfikowany był na 4. miejscu, w Râșnovie. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 5. pozycję na skoczni normalnej i 15. na dużej, w drużynie mieszanej był 6., zaś w zespole męskim, startując wraz z Żyłą, Stękałą i Stochem, zdobył brązowy medal[35]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 8. miejscu w klasyfikacji generalnej z 786 punktami[16].
Sezon 2021/2022[edytuj | edytuj kod]
W ramach Letniego Grand Prix 2021 czterokrotnie kończył konkursy w pierwszej dziesiątce, w tym dwa razy na podium – w lipcowych zawodach w Wiśle zajął 3. oraz 1. miejsce[37]. Cykl ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej[12].
W zawodach Pucharu Świata rozgrywanych między listopadem 2021 a styczniem 2022 Kubacki zdobył punkty w połowie swoich występów, a najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu, w otwierającym sezon konkursie w Niżnym Tagile. W lutym wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Na skoczni dużej był 26., a oba konkursy drużynowe – mieszany i męski – ukończył na 6. lokacie[37].
W kolejnych tygodniach regularnie zdobywał punkty Pucharu Świata, a najwyżej klasyfikowany w cyklu był na 7. miejscu, które zajął dwukrotnie: w lutym 2022 w Lahti i w marcu w Oberstdorfie. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022 wystartował w konkursie drużynowym, w którym zajął 5. pozycję[37]. Sezon 2021/2022 Pucharu Świata ukończył na 27. miejscu w klasyfikacji generalnej z 231 punktami[16].
Sezon 2022/2023[edytuj | edytuj kod]
W czterech startach w Letnim Grand Prix 2022 odniósł trzy zwycięstwa, w zawodach w Wiśle, Hinzenbach i Klingenthal, a raz, w drugim konkursie w Wiśle, zajął 2. miejsce[38]. Pozwoliło to Kubackiemu na czwartą w karierze wygraną w klasyfikacji generalnej cyklu[12].
5 listopada 2022 zwyciężył w inauguracyjnym konkursie sezonu 2022/2023 Pucharu Świata w Wiśle. Dzień później na tej samej skoczni ponownie był najlepszy[38]. Kubacki został tym samym czwartym Polakiem (po Adamie Małyszu, Krzysztofie Biegunie i Kamilu Stochu), który założył żółty plastron lidera Pucharu Świata[39]. W kolejnych konkursach cyklu był 4. i 6. w Ruce, a w następnych tygodniach kończył zawody na podium, utrzymując pozycję lidera PŚ. W grudniu w Titisee-Neustadt zajął 2. miejsce w pierwszym konkursie i zwyciężył w drugim. Takie same wyniki uzyskał następnie w Engelbergu. Wygrał zawody 71. Turnieju Czterech Skoczni w Innsbrucku, a w Oberstdorfie, Garmisch-Partenkirchen i Bischofshofen zajmował 3. lokaty[38]. Cały turniej ukończył na 2. pozycji[16].
W styczniu 2023 na podium Pucharu Świata stanął jeszcze w Zakopanem i pierwszym konkursie w Sapporo, w obu przypadkach zajmując 2. miejsce[38]. Drugi konkurs w Sapporo ukończył na 4. pozycji, zamykając tym samym na 10 serię miejsc w czołowej trójce w zawodach cyklu[40]. 28 stycznia, po zajęciu 10. lokaty w Bad Mitterndorf, utracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Halvora Egnera Graneruda[41]. W lutym 2023 raz stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując 3. miejsce w Willingen[38]. 11 lutego w parze z Piotrem Żyłą zwyciężył w Lake Placid w pierwszym w historii Pucharu Świata konkursie duetów[42].
Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, na których zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. Indywidualnie na skoczni normalnej był 5., a w drużynie męskiej zajął 4. pozycję[38]. W marcu 2023 dwukrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata rozgrywanych w ramach Raw Air 2023: w drugim konkursie w Oslo zajął 3. lokatę, a w drugim konkursie w Lillehammer zwyciężył[38].
20 marca 2023 poinformował o zakończeniu sezonu z powodu ciężkiego stanu zdrowia żony, Marty[43]. W tym momencie zajmował 2. pozycję w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[44]. Ostatecznie ukończył cykl na 4. miejscu z 1592 punktami[16].
Sezon 2023/2024[edytuj | edytuj kod]
Wystartował w zawodach skoków narciarskich na Igrzyskach Europejskich 2023, zdobywając złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. Na obiekcie normalnym był 10., a w drużynie mieszanej zajął 5. miejsce[45].
Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]
Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]
2014  Soczi/Krasnaja Polana | – | 32. miejsce (K-95) |
2018  Pjongczang | – | 35. miejsce (K-98), 10. miejsce (K-125) |
2022  Pekin/Zhangjiakou | – | brązowy medal (K-95), 26. miejsce (K-125) |
Drużynowo[edytuj | edytuj kod]
| 2018 Pjongczang | – | brązowy medal[a] |
| 2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 6. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 6. miejsce[c] |
Starty D. Kubackiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 32. | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 97,5 m | – | 118,3 pkt | 159,7 pkt | Kamil Stoch |
| 35. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 88,0 m | – | 92,0 pkt | 167,3 pkt | Andreas Wellinger |
| 10. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 134,5 m | 126,0 m | 258,0 pkt | 27,7 pkt | Kamil Stoch |
3. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[a] | 138,5 m | 135,5 m | 1072,4 pkt (275,0 pkt) | 26,1 pkt | Norwegia |
| 3. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 104,0 m | 103,0 m | 265,9 pkt | 9,1 pkt | Ryōyū Kobayashi |
| 6. | 7 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | druż. mix.[b] | 96,0 m | 101,0 m | 763,2 pkt (238,2 pkt) | 238,3 pkt | Słowenia |
| 26. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 131,0 m | 131,5 m | 251,2 pkt | 44,9 pkt | Marius Lindvik |
| 6. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż.[c] | 122,0 m | 126,0 m | 880,1 pkt (203,0 pkt) | 62,6 pkt | Austria |
Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]
Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]
2013  Val di Fiemme/Predazzo | – | 31. miejsce (K-95), 20. miejsce (K-120) |
2015  Falun | – | 29. miejsce (K-120) |
2017  Lahti | – | 8. miejsce (K-90), 8. miejsce (K-116) |
2019  Seefeld/Innsbruck | – | 12. miejsce (K-120), złoty medal (K-99) |
2021  Oberstdorf | – | 5. miejsce (K-95), 15. miejsce (K-120) |
2023  Planica | – | 5. miejsce (K-95), brązowy medal (K-125) |
Drużynowo[edytuj | edytuj kod]
| 2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | brązowy medal (K-120)[d] |
| 2017 Lahti | – | złoty medal (K-116)[e] |
| 2019 Seefeld/Innsbruck | – | 4. miejsce (K-120)[f], 6. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[g] |
| 2021 Oberstdorf | – | 6. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[h], brązowy medal (K-120)[i] |
| 2023 Planica | – | 4. miejsce (K-125)[j] |
Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 31. | 23 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 93,5 m | – | 103,4 pkt | 149,0 pkt | Anders Bardal |
| 20. | 28 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 126,5 m | 126,0 m | 265,3 pkt | 30,5 pkt | Kamil Stoch |
3. | 2 marca | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | druż.[d] | 126,0 m | 128,0 m | 1121,0 pkt (276,2 pkt) | 14,9 pkt | Austria |
| 29. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 115,5 m | 115,5 m | 188,7 pkt | 80,0 pkt | Severin Freund |
| 8. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 96,5 m | 93,5 m | 251,5 pkt | 19,3 pkt | Stefan Kraft |
| 8. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 128,5 m | 123,0 m | 263,8 pkt | 15,5 pkt | Stefan Kraft |
1. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[e] | 129,0 m | 119,5 m | 1104,2 pkt (267,6 pkt) | – | |
| 12. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 128,5 m | 125,5 m | 240,2 pkt | 39,2 pkt | Markus Eisenbichler |
| 4. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[f] | 127,0 m | 126,5 m | 909,1 pkt (237,6 pkt) | 78,4 pkt | Niemcy |
| 1. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 93,0 m | 104,5 m | 218,3 pkt | – | |
| 6. | 2 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | druż. mix.[g] | 112,0 m | 110,0 m | 914,9 pkt (265,4 pkt) | 97,3 pkt | Niemcy |
| 5. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 102,0 m | 99,0 m | 257,1 pkt | 11,7 pkt | Piotr Żyła |
| 6. | 28 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | druż. mix.[h] | 97,0 m | 103,0 m | 837,6 pkt (259,9 pkt) | 163,2 pkt | Niemcy |
| 15. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 130,5 m | 119,0 m | 235,8 pkt | 40,7 pkt | Stefan Kraft |
| 3. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[i] | 131,0 m | 127,5 m | 1031,2 pkt (257,3 pkt) | 15,4 pkt | Niemcy |
| 5. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 97,0 m | 102,0 m | 256,9 pkt | 4,9 pkt | Piotr Żyła |
| 3. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 129,0 m | 135,0 m | 276,2 pkt | 11,3 pkt | Timi Zajc |
| 4. | 4 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | druż.[j] | 137,0 m | 128,5 m | 1129,1 pkt (291,0 pkt) | 49,8 pkt | Słowenia |
Mistrzostwa świata w lotach[edytuj | edytuj kod]
Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]
| 2016 Tauplitz | – | 15. miejsce |
| 2018 Oberstdorf | – | 10. miejsce |
| 2020 Planica | – | 15. miejsce |
| 2024 Tauplitz | – | 24. miejsce |
Drużynowo[edytuj | edytuj kod]
| 2016 Tauplitz | – | 5. miejsce[k] |
| 2018 Oberstdorf | – | brązowy medal[f] |
| 2020 Planica | – | brązowy medal[l] |
2022  Vikersund | – | 5. miejsce[m] |
| 2024 Tauplitz | – | 8. miejsce[n] |
Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 15. | 15–16 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | indywid. | 208,0 m | 200,5 m | 206,5 m | –[o] | 519,1 pkt | 121,0 pkt | Peter Prevc |
| 5. | 17 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | druż.[k] | 166,0 m | 190,0 m | 1211,9 pkt (266,0 pkt) | 255,8 pkt | Norwegia | ||
| 10. | 19–20 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | indywid. | 207,5 m | 208,0 m | 215,5 m | –[o] | 589,8 pkt | 62,1 pkt | Daniel-André Tande |
| 3. | 21 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | druż.[f] | 204,5 m | 221,5 m | 1592,1 pkt (400,5 pkt) | 70,1 pkt | Norwegia | ||
| 15. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 219,0 m | 215,5 m | 211,0 m | 196,0 m | 754,4 pkt | 122,8 pkt | Karl Geiger |
| 3. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[l] | 211,0 m | 209,0 m | 1665,5 pkt (393,0 pkt) | 62,2 pkt | Norwegia | ||
| 5. | 13 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | druż.[m] | 213,0 m | 212,0 m | 1495,8 pkt (373,1 pkt) | 215,7 pkt | Słowenia | ||
| 24. | 26–27 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | indywid. | 205,5 m | 203,0 m | 183,5 m | –[o] | 529,7 pkt | 117,7 pkt | Stefan Kraft |
| 8. | 28 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | druż.[n] | 206,5 m | 195,0 m | 1279,1 pkt (349,4 pkt) | 336,3 pkt | Słowenia | ||
Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]
Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]
| 2006 Kranj | – | 42. miejsce |
2009  Szczyrbskie Jezioro | – | 33. miejsce |
| 2010 Hinterzarten | – | 31. miejsce |
Drużynowo[edytuj | edytuj kod]
| 2006 Kranj | – | 7. miejsce[p] |
| 2010 Hinterzarten | – | 5. miejsce[q] |
Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 42. | 2 lutego | 2006 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | indywid. | 87,0 m | – | 86,1 pkt | 173,5 pkt | Gregor Schlierenzauer |
| 7. | 4 lutego | 2006 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | druż.[p] | 86,0 m | 76,5 m | 772,7 pkt (151,5 pkt) | 157,9 pkt | Austria |
| 33. | 5 lutego | 2009 | Szczyrbskie Jezioro | MS 1970 B | K-90 | HS-100 | indywid. | 87,0 m | – | 106,0 pkt | 147,0 pkt | Lukas Müller |
| 31. | 28 stycznia | 2010 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | HS-108 | indywid. | 92,5 m | – | 107,5 pkt | 175,0 pkt | Michael Hayböck |
| 5. | 30 stycznia | 2010 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | HS-108 | druż.[q] | 91,0 m | 94,0 m | 916,0 pkt (214,0 pkt) | 114,5 pkt | Austria |
Igrzyska europejskie[edytuj | edytuj kod]
Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]
2023  Kraków/Zakopane[r] | – | 10. miejsce (K-95), złoty medal (K-125) |
Drużynowo[edytuj | edytuj kod]
| 2023 Kraków/Zakopane[r] | – | 5. miejsce (drużyna mieszana)[s] |
Starty D. Kubackiego na igrzyskach europejskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 10. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | indywid. | 95,5 m | 101,0 m | 241,8 pkt | 28,5 pkt | Daniel Tschofenig |
| 5. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | druż. miesz[s]. | 101,5 m | 96,5 m | 767,2 pkt (222,8 pkt) | 172,1 pkt | Austria |
1. | 1 lipca | 2023 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 139,0 m | 134,5 m | 279,1 pkt | – | |
Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
| Sezon | Miejsce |
|---|---|
| 2012/2013 | 36. |
| 2013/2014 | 49. |
| 2014/2015 | 53. |
| 2015/2016 | 29. |
| 2016/2017 | 19. |
| 2017/2018 | 9. |
| 2018/2019 | 5. |
| 2019/2020 | 4. |
| 2020/2021 | 8. |
| 2021/2022 | 27. |
| 2022/2023 | 4. |
| 2023/2024 | 28. |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Przypisy |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 13 stycznia | 2019 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-135 | 129,5 m | 131,5 m | 271,1 pkt | – |
| 2. | 6 stycznia | 2020 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 143,0 m | 140,5 m | 300,9 pkt | * TCS 2019/2020 |
| 3. | 18 stycznia | 2020 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 140,5 m | 141,0 m | 290,1 pkt | * T-NF 2020 |
| 4. | 19 stycznia | 2020 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 143,0 m | 133,5 m | 283,3 pkt | * T-NF 2020 |
| 5. | 1 stycznia | 2021 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-142 | 139,0 m | 144,0 m | 282,1 pkt | * TCS 2020/2021 |
| 6. | 5 listopada | 2022 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 130,5 m | 132,5 m | 272,2 pkt | – |
| 7. | 6 listopada | 2022 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 131,0 m | 133,5 m | 287,0 pkt | – |
| 8. | 11 grudnia | 2022 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 139,5 m | 143,0 m | 309,7 pkt | – |
| 9. | 18 grudnia | 2022 |  Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-140 | 141,5 m | 135,5 m | 300,4 pkt | – |
| 10. | 4 stycznia | 2023 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-128 | 127,0 m | 121,5 m | 265,2 pkt | * TCS 2022/2023 |
| 11. | 16 marca | 2023 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 137,5 m | 138,5 m | 283,1 pkt | * RA 2023 |
Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]
| Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
| 2008/2009 | – | – | – | – |
| 2009/2010 | – | – | – | – |
| 2010/2011 | – | – | – | – |
| 2011/2012 | – | – | – | – |
| 2012/2013 | – | – | – | – |
| 2013/2014 | – | – | – | – |
| 2014/2015 | – | – | – | – |
| 2015/2016 | – | – | – | – |
| 2016/2017 | – | – | – | – |
| 2017/2018 | – | 1 | 2 | 3 |
| 2018/2019 | 1 | 3 | 2 | 6 |
| 2019/2020 | 3 | 1 | 6 | 10 |
| 2020/2021 | 1 | – | 3 | 4 |
| 2021/2022 | – | – | – | – |
| 2022/2023 | 6 | 4 | 5 | 15 |
| 2023/2024 | - | - | - | - |
| Suma | 11 | 9 | 18 | 38 |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 30 grudnia | 2017 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 126,5 m | 129,0 m | 270,1 pkt | 3. | 9,6 pkt | Kamil Stoch |
| 2. | 3 lutego | 2018 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 145,0 m | 139,5 m | 254,8 pkt | 3. | 6,5 pkt | Daniel-André Tande |
| 3. | 13 marca | 2018 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 139,0 m | 140,5 m | 278,7 pkt | 2. | 27,7 pkt | Kamil Stoch |
| 4. | 1 stycznia | 2019 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-142 | 133,5 m | 133,0 m | 256,2 pkt | 3. | 10,4 pkt | Ryōyū Kobayashi |
| 5. | 6 stycznia | 2019 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 138,0 m | 130,0 m | 268,3 pkt | 2. | 13,8 pkt | Ryōyū Kobayashi |
| 6. | 12 stycznia | 2019 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-135 | 122,0 m | 131,5 m | 288,5 pkt | 2. | 26,5 pkt | Ryōyū Kobayashi |
| 7. | 13 stycznia | 2019 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-135 | 129,5 m | 131,5 m | 271,1 pkt | 1. | – | |
| 8. | 1 lutego | 2019 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | 221,5 m | 218,0 m | 424,8 pkt | 2. | 5,3 pkt | Timi Zajc |
| 9. | 3 lutego | 2019 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | 207,0 m | 228,5 m | 405,4 pkt | 3. | 7,8 pkt | Kamil Stoch |
| 10. | 29 grudnia | 2019 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 132,0 m | 133,0 m | 294,7 pkt | 3. | 10,4 pkt | Ryōyū Kobayashi |
| 11. | 1 stycznia | 2020 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-142 | 137,0 m | 139,5 m | 284,0 pkt | 3. | 5,8 pkt | Marius Lindvik |
| 12. | 4 stycznia | 2020 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | 133,0 m | 120,5 m | 252,0 pkt | 2. | 1,3 pkt | Marius Lindvik |
| 13. | 6 stycznia | 2020 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 143,0 m | 140,5 m | 300,9 pkt | 1. | – | |
| 14. | 11 stycznia | 2020 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-104 | 98,5 m | 104,0 m | 279,9 pkt | 3. | 14,7 pkt | Karl Geiger |
| 15. | 12 stycznia | 2020 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-104 | 102,5 m | 101,0 m | 278,2 pkt | 3. | 7,0 pkt | Karl Geiger |
| 16. | 18 stycznia | 2020 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 140,5 m | 141,0 m | 290,1 pkt | 1. | – | |
| 17. | 19 stycznia | 2020 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 143,0 m | 133,5 m | 283,3 pkt | 1. | – | |
| 18. | 26 stycznia | 2020 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 140,0 m | 133,0 m | 287,8 pkt | 3. | 7,9 pkt | Kamil Stoch |
| 19. | 1 lutego | 2020 |  Sapporo | Ōkurayama | K-123 | HS-137 | 136,0 m | 126,0 m | 229,5 pkt | 3. | 14,8 pkt | Yukiya Satō |
| 20. | 28 listopada | 2020 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 139,0 m | 132,5 m | 293,9 pkt | 3. | 19,5 pkt | Markus Eisenbichler |
| 21. | 29 listopada | 2020 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 132,0 m | 139,0 m | 265,6 pkt | 3. | 16,4 pkt | Halvor Egner Granerud |
| 22. | 1 stycznia | 2021 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-142 | 139,0 m | 144,0 m | 282,1 pkt | 1. | – | |
| 23. | 3 stycznia | 2021 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-128 | 126,0 m | 127,0 m | 248,3 pkt | 3. | 13,3 pkt | Kamil Stoch |
| 24. | 5 listopada | 2022 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 130,5 m | 132,5 m | 272,2 pkt | 1. | – | |
| 25. | 6 listopada | 2022 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 131,0 m | 133,5 m | 287,0 pkt | 1. | – | |
| 26. | 9 grudnia | 2022 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 130,5 m | 144,0 m | 271,5 pkt | 2. | 1,3 pkt | Anže Lanišek |
| 27. | 11 grudnia | 2022 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 139,5 m | 143,0 m | 309,7 pkt | 1. | – | |
| 28. | 17 grudnia | 2022 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-140 | 139,0 m | 140,0 m | 317,0 pkt | 2. | 3,3 pkt | Anže Lanišek |
| 29. | 18 grudnia | 2022 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-140 | 141,5 m | 135,5 m | 300,4 pkt | 1. | – | |
| 30. | 29 grudnia | 2022 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 140,5 m | 136,0 m | 294,9 pkt | 3. | 17,5 pkt | Halvor Egner Granerud |
| 31. | 1 stycznia | 2023 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-142 | 136,0 m | 138,5 m | 294,4 pkt | 3. | 9,3 pkt | Halvor Egner Granerud |
| 32. | 4 stycznia | 2023 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-128 | 127,0 m | 121,5 m | 265,2 pkt | 1. | – | |
| 33. | 6 stycznia | 2023 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 135,5 m | 140,0 m | 303,7 pkt | 3. | 9,7 pkt | Halvor Egner Granerud |
| 34. | 15 stycznia | 2023 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 137,5 m | 124,0 m | 286,6 pkt | 2. | 1,1 pkt | Halvor Egner Granerud |
| 35. | 20 stycznia | 2023 | Sapporo | Ōkurayama | K-123 | HS-137 | 137,0 m | 125,5 m | 264,3 pkt | 2. | 7,2 pkt | Ryōyū Kobayashi |
| 36. | 4 lutego | 2023 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-147 | 147,0 m | 137,0 m | 281,3 pkt | 3. | 15,3 pkt | Halvor Egner Granerud |
| 37. | 12 marca | 2023 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 127,0 m | 130,0 m | 257,7 pkt | 3. | 8,4 pkt | Stefan Kraft |
| 38. | 16 marca | 2023 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 137,5 m | 138,5 m | 283,1 pkt | 1. | – | |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
| Sezon 2007/2008 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small} |  | |  | |  | |  | | | |  | | .svg){kind=small} | .svg){kind=small} | | .svg){kind=small} | | | | | | | | | .svg){kind=small} | | punkty | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | q | q | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 | ||||||||||||||||||||||
| Sezon 2008/2009 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | .svg){kind=small} | | | | | | | | | | | | punkty | ||||||||||||||||||||||
| - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 49 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 | ||||||||||||||||||||||
| Sezon 2009/2010 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | punkty | ||||||||||||||||||||||||||
| - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 37 | 32 | 40 | 43 | - | - | - | - | - | - | - | 0 | ||||||||||||||||||||||||||
| Sezon 2010/2011 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | punkty | |||||||||||||||||||||||
| q | q | q | 44 | q | q | 32 | 40 | 40 | 48 | 43 | q | - | - | 47 | q | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 | ||||||||||||||||||||||||
| Sezon 2011/2012 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | punkty | |||||||||||||||||||||||
| 36 | 46 | q | 34 | q | q | q | - | - | - | 36 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 | |||||||||||||||||||||||
| Sezon 2012/2013 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | |  | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | punkty | ||||||||||||||||||||||
| 34 | 45 | 22 | 30 | 17 | 9 | 17 | 26 | 28 | 36 | 42 | 44 | 32 | 23 | 18 | 32 | 28 | 30 | 34 | 31 | - | 47 | 24 | 17 | 20 | 35 | 21 | 142 | ||||||||||||||||||||||
| Sezon 2013/2014 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |  | | | | | | | | punkty | |||||||||||||||||||||
| 22 | 30 | q | 31 | 17 | 42 | 17 | 17 | - | - | 47 | 35 | q | 33 | 28 | 38 | - | - | 34 | 22 | 24 | 20 | 26 | 35 | 31 | 35 | 38 | 41 | 87 | |||||||||||||||||||||
| Sezon 2014/2015 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | punkty | ||||||||||||||||||
| 33 | 44 | 38 | q | 35 | 23 | 54 | 28 | q | 40 | 38 | 22 | 31 | - | 16 | 40 | 36 | 35 | - | - | - | 31 | - | - | - | - | - | - | - | 40 | - | 35 | ||||||||||||||||||
| Sezon 2015/2016 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |  | | | | | | | punkty | ||||||||||||||||||||
| 33 | 56 | 36 | 25 | 21 | 35 | 34 | - | 31 | 24 | 46 | - | 16 | 25 | 32 | 13 | 23 | 22 | 32 | 27 | 11 | 7 | 30 | 25 | 20 | 27 | 39 | 24 | 23 | 182 | ||||||||||||||||||||
| Sezon 2016/2017 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | |  | | | | | | | punkty | |||||||||||||||||||||||
| 16 | 14 | 13 | 13 | 12 | 22 | 18 | 16 | 20 | 17 | 18 | 21 | 36 | 8 | 14 | 28 | 17 | 23 | 35 | 19 | 8 | 23 | 37 | 17 | 23 | 15 | 345 | |||||||||||||||||||||||
| Sezon 2017/2018 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | punkty | |||||||||||||||||||||||||||
| 10 | 8 | 11 | 19 | 11 | 8 | 20 | 3 | 12 | 20 | 9 | 33 | 7 | 3 | 7 | 4 | 26 | 2 | 9 | 16 | 9 | 21 | 633 | |||||||||||||||||||||||||||
| Sezon 2018/2019 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | punkty | |||||||||||||||||||||
| 8 | 35 | 12 | 20 | 11 | 13 | 5 | 5 | 3 | 18 | 2 | 2 | 1 | 12 | 15 | 12 | 2 | 22 | 3 | 28 | 5 | 5 | 24 | 8 | 18 | 10 | 7 | 6 | 988 | |||||||||||||||||||||
| Sezon 2019/2020 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |  | | | | | | punkty | ||||||||||||||||||||||
| 7 | 12 | 5 | 17 | 14 | 22 | 47 | 3 | 3 | 2 | 1 | 3 | 3 | 1 | 1 | 3 | 3 | 6 | 15 | 5 | 32 | 8 | 4 | 6 | 11 | 25 | 8 | 1169 | ||||||||||||||||||||||
| Sezon 2020/2021 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | punkty | ||||||||||||||||||||||||
| 11 | 3 | 3 | - | - | 9 | 8 | 15 | 1 | 3 | 15 | 7 | 6 | 15 | 23 | 5 | 10 | 6 | 7 | 11 | 6 | 4 | 31 | 16 | 18 | 786 | ||||||||||||||||||||||||
| Sezon 2021/2022 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | ||||||||||||||||||||||||||