Anders Bardal – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anders Bardal

Anders Bardal
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1982 Steinkjer
Klub	Steinkjer Skiklubb
Wzrost	184 cm
Debiut w PŚ	3 lutego 2001 w Willingen (28. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	3 lutego 2001 w Willingen (28. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	17 marca 2007 w Oslo (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	27 stycznia 2008 w Zakopanem
Rekord życiowy	227,0 m na Letalnicy w Planicy (17 marca 2011)[a]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie brąz Vancouver 2010 duża druż. brąz Soczi 2014 normalna Mistrzostwa świata złoto Val di Fiemme 2013 normalna złoto Falun 2015 duża druż. srebro Sapporo 2007 duża druż. srebro Liberec 2009 duża druż. srebro Oslo 2011 normalna druż. srebro Oslo 2011 duża druż. srebro Falun 2015 norm. druż. miesz. Mistrzostwa świata w lotach srebro Planica 2010 drużynowo srebro Harrachov 2014 indywidualnie brąz Oberstdorf 2008 drużynowo Mistrzostwa świata juniorów srebro Štrbské Pleso 2000 drużynowo Puchar Świata w skokach narciarskich Kryształowa kula 2011/2012 2. miejsce 2012/2013 Letnie Grand Prix 3. miejsce 2013 Puchar Kontynentalny 1. miejsce 2004/2005 1. miejsce 2005/2006 Letni Puchar Kontynentalny 3. miejsce 2005 Inne Medal Holmenkollen 2015
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Anders Bardal (wym. [ɑneʂ bɑːrdɑːl]; ur. 24 sierpnia 1982 w Steinkjer) – norweski skoczek narciarski, reprezentant Steinkjer Skiklubb, zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2011/2012, drugi zawodnik sezonu 2012/2013, mistrz świata w skokach narciarskich z 2013, czterokrotny wicemistrz świata w skokach narciarskich, brązowy medalista igrzysk olimpijskich, srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich, dwukrotny zwycięzca klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy skok oddał w 1989 w wieku 7 lat. W Pucharze Świata zadebiutował w 2001 podczas konkursu w Willingen. Wówczas również zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata. W sezonie 2001/2002 został włączony do norweskiej kadry A. Startował cały sezon, ale ani razu nie znalazł się w pierwszej dziesiątce pucharowych zawodów (choć i tak zakończył sezon jako drugi najlepszy Norweg po Roarze Ljøkelsøyu). Kiedy reprezentację Norwegii objął Mika Kojonkoski do kadry A włączeni zostali Sigurd Pettersen, Bjørn Einar Romøren i Lars Bystøl. Bardal przez kilka następnych sezonów sukcesy odnosił głównie w Pucharze Kontynentalnym, wygrywając ten cykl w sezonach 2004/2005 i 2005/2006. W Pucharze Świata nie miał pewnego miejsca w kadrze. 14 grudnia 2003 w Titisee-Neustadt zajął czwarte miejsce. Regularnie zaczął startować w sezonie 2005/2006, ale wówczas dobre występy zaliczył jedynie podczas słabo obsadzonych konkursów na skoczni Ōkurayama w Sapporo, gdzie dwukrotnie zajął szóste miejsce.

Przełomowy był dla niego sezon 2006/2007, w którym 17 marca 2007 na skoczni Holmenkollbakken w Oslo pierwszy raz stanął na podium zawodów Pucharu Świata, a w pierwszej dziesiątce był w sumie sześć razy. Sezon ten ukończył na 16. miejscu. W kolejnym sezonie osiągnął jeszcze lepsze wyniki – 27 stycznia 2008 w Zakopanem odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ oraz jeszcze czterokrotnie stawał na podium, w efekcie czego zajął piąte miejsce w klasyfikacji końcowej PŚ. 15 marca 2008 w Planicy ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, wynoszący 225,5 m, a w konkursie skoczył 232,5 m, jednak podparł skok.

W sezonie 2008/2009 ani razu nie stanął na podium (dwukrotnie zajmował 4. miejsce), ale ukończył go po raz drugi w karierze w czołowej dziesiątce – na miejscu dziesiątym. W sezonie 2009/2010 przeżywał kryzys formy, przez co przez pół sezonu nie występował w zawodach Pucharu Świata. Zwyżkę formę zanotował dopiero w lutym, dzięki czemu znalazł się w kadrze Norwegii na igrzyska olimpijskie w Vancouver. W konkursach indywidualnych był 18. na skoczni normalnej i 22. na dużej, natomiast w konkursie drużynowym wywalczył brązowy medal. Zima skończyła się dla niego najwyższym w sezonie, jedenastym miejscem na zakończenie cyklu Pucharu Świata 2009/2010 (w klasyfikacji końcowej zajął 36. miejsce) oraz srebrnym medalem konkursu drużynowego mistrzostw świata w lotach narciarskich w Planicy.

W sezonie 2010/2011 prezentował nierówną formę. Rozpoczął od pozycji na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki, jednak później zanotował regres, nie kwalifikując się kilkukrotnie do drugich serii konkursów. Po przerwie w startach, powrócił do rywalizacji na mistrzostwach świata w Oslo i zajął dwa miejsca w czołowej „10” - 9. na skoczni K-95 i 7. na K-120. W trzech ostatnich konkursach sezonu, najpierw Lahti, a następnie dwukrotnie w Planicy, Bardal był kolejno - 4., 5. i 5. W sezonie 2011/2012 wielokrotnie plasował się w czołówce konkursów Pucharu Świata, a w trzech z nich – w Engelbergu, Tauplitz i Willingen – zwyciężył, co pozwoliło mu zdobyć w tym sezonie Kryształową Kulę z dorobkiem 1325 punktów. Tym samym stał się trzecim Norwegiem, który zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, po Espenie Bredesenie i Vegardzie Opaasie.

W kolejnych dwóch sezonach odniósł 3 zwycięstwa (jedno w sezonie 2012/2013 i dwa w sezonie 2013/2014). W klasyfikacji końcowej Pucharu Świata był, kolejno, 2. (2013) i 4. (2014). Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. Zdobył złoty medal w indywidualnym konkursie skoków narciarskich na skoczni normalnej. Na skoczni dużej był 11. W zawodach drużynowych (mieszanych i męskich) zajął dwukrotnie 4. miejsce^[1]. Z kolei z Igrzysk Olimpijskich w Soczi w 2014 wrócił z brązowym medalem wywalczonym w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Również w 2014 został w Harrachovie wicemistrzem świata w lotach narciarskich, ustępując jedynie Severinovi Freundowi.

W sezonie 2014/2015 doznał kontuzji i wahań formy, zdobył jednak dwa medale mistrzostw świata w Falun – złoty w konkursie drużynowym na dużej skoczni oraz srebrny w konkursie drużyn mieszanych. Indywidualnie Bardal był szósty zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej.

19 marca 2015 ogłosił zakończenie kariery sportowej^[2][3].

Jest nieoficjalnym rekordzistą skoczni Granåsen w Trondheim, gdzie skoczył 146 metrów^[4].

Bardal skakał na nartach firmy Fischer i używał wiązań Win Air.

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2002 Salt Lake City/Park City	–	27. miejsce (K-90), 25. miejsce (K-120)
2010 Vancouver/Whistler	–	18. miejsce (K-95), 22. miejsce (K-125)
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	brązowy medal (K-95), 16. miejsce (K-125)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2002 Salt Lake City/Park City	–	9. miejsce[b]
2010 Vancouver/Whistler	–	brązowy medal[c]
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	6. miejsce[d]

Starty A. Bardala na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
27.	10 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-90	—	indywid.	91,0 m	89,0 m	227,0 pkt	42,0 pkt	Simon Ammann
25.	13 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-120	—	indywid.	118,5 m	114,5 m	212,9 pkt	68,5 pkt	Simon Ammann
9.	18 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-120	—	druż.[b]	121,0 m	117,5 m	790,8 pkt (224,8 pkt)	126,0 pkt	Niemcy
18.	13 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-106	indywid.	98,0 m	100,0 m	242,5 pkt	34,0 pkt	Simon Ammann
22.	20 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	indywid.	119,0 m	124,0 m	211,4 pkt	72,2 pkt	Simon Ammann
3.	22 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	druż.[c]	128,0 m	127,0 m	1030,3 pkt (235,5 pkt)	77,6 pkt	Austria
3.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	101,5 m	98,5 m	264,1 pkt	13,9 pkt	Kamil Stoch
16.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	127,5 m	127,5 m	246,5 pkt	32,2 pkt	Kamil Stoch
6.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.[d]	137,5 m	133,0 m	990,7 pkt (272,5 pkt)	50,4 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2007 Sapporo	–	16. miejsce (K-90)
2009 Liberec	–	12. miejsce (K-90), 5. miejsce (K-120)
2011 Oslo	–	9. miejsce (K-95), 7. miejsce (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	złoty medal (K-95), 11. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	6. miejsce (K-90), 6. miejsce (K-120)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2007 Sapporo	–	srebrny medal[e]
2009 Liberec	–	srebrny medal[c]
2011 Oslo	–	srebrny medal (K-95)[f],srebrny medal (K-120)[c]
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[g], 4. miejsce (K-120)[h]
2015 Falun	–	srebrny medal (drużyna mieszana/K-90)[i], złoty medal (K-120)[j]

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	25 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	druż.[e]	119,0 m	114,5 m	953,3 pkt (212,3 pkt)	56,9 pkt	Austria
16.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	indywid.	91,5 m	92,0 m	235,0 pkt	42,0 pkt	Adam Małysz
12.	21 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	97,5 m	94,5 m	252,5 pkt	29,5 pkt	Wolfgang Loitzl
5.	27 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	indywid.	131,0 m	—[k]	135,8 pkt	5,5 pkt	Andreas Küttel
2.	28 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	druż.[c]	128,0 m	133,0 m	1000,8 pkt (269,3 pkt)	33,5 pkt	Austria
9.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	97,0 m	98,5 m	232,6 pkt	36,6 pkt	Thomas Morgenstern
2.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.[f]	105,5 m	101,0 m	1000,5 pkt (255,9 pkt)	25,0 pkt	Austria
7.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	133,5 m	125,0 m	263,8 pkt	13,7 pkt	Gregor Schlierenzauer
2.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.[c]	127,5 m	—[k]	456,4 pkt (119,9 pkt)	43,6 pkt	Austria
1.	23 lutego	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	103,5 m	100,0 m	252,6 pkt	—
4.	24 lutego	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. mix[g]	100,5 m	101,0 m	969,3 pkt (264,3 pkt)	41,7 pkt	Japonia
11.	28 lutego	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	127,5 m	129,0 m	276,4 pkt	19,4 pkt	Kamil Stoch
4.	2 marca	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.[g]	128,5 m	129,0 m	1117,3 pkt (291,6 pkt)	18,6 pkt	Austria
6.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	93,0 m	91,5 m	238,2 pkt	14,5 pkt	Rune Velta
2.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. mix.[i]	92,5 m	89,5 m	915,6 pkt (222,4 pkt)	2,3 pkt	Niemcy
6.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	131,5 m	122,0 m	236,5 pkt	32,2 pkt	Severin Freund
1.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[j]	125,0 m	125,5 m	872,6 pkt (228,5 pkt)	—

Mistrzostwa świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2002 Harrachov	–	15. miejsce
2008 Oberstdorf	–	18. miejsce
2012 Vikersund	–	7. miejsce
2014 Harrachov	–	srebrny medal

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2008 Oberstdorf	–	brązowy medal[f]
2010 Planica	–	srebrny medal[l]
2012 Vikersund	–	4. miejsce[m]

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
15.	9-10 marca	2002	Harrachov	Čerťák	K-185	—	indywid.	183,0 m	157,0 m	—[k]	—[k]	307,3 pkt	89,0 pkt	Sven Hannawald
18.	22-23 lutego	2008	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	178,5 m	194,0 m	193,5 m	192,5 m	717,7 pkt	117,7 pkt	Gregor Schlierenzauer
3.	24 lutego	2008	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	druż.[f]	177,0 m		183,5 m		1453,2 pkt (335,6 pkt)	100,1 pkt	Austria
2.	21 marca	2010	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	druż.[l]	179,5 m		189,5 m		1542,3 pkt (344,8 pkt)	99,1 pkt	Austria
7.	24-25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	212,0 m	203,5 m	—[k]	—[k]	360,3 pkt	48,4 pkt	Robert Kranjec
4.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.[m]	194,5 m		211,0 m		1542,2 pkt (381,9 pkt)	106,2 pkt	Austria
2.	14-15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	indywid.	203,5 m	188,0 m	—[k]	—[k]	379,9 pkt	11,1 pkt	Severin Freund

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

1999 Saalfelden	–	6. miejsce[n]
2000 Szczyrbskie Jezioro	–	srebrny medal[o]

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	4 lutego	1999	Saalfelden	Bibergschanze	K-85	druż.[n]	79,5 m	83,5 m	886,0 pkt (211,0 pkt)	76,0 pkt	Austria
2.	27 stycznia	2000	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	druż.[o]	86,0 m	91,0 m	904,0 pkt (225,0 pkt)	13,0 pkt	Austria

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

1999 Poprad/Szczyrbskie Jezioro

–

19. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

1999 Poprad/Szczyrbskie Jezioro

–

7. miejsce[p]

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[5]
2000/2001	53.
2001/2002	36.
2002/2003	42.
2003/2004	32.
2004/2005	54.
2005/2006	27.
2006/2007	16.
2007/2008	5.
2008/2009	10.
2009/2010	36.
2010/2011	14.
2011/2012	1.
2012/2013	2.
2013/2014	4.
2014/2015	18.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	27 stycznia	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	137,0 m	—[k]	149,1 pkt	—
2.	17 grudnia	2011	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	130,5 m	133,0 m	266,2 pkt	—
3.	15 stycznia	2012	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	197,5 m	183,5 m	364,9 pkt	* Loty 2011/2012
4.	12 lutego	2012	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	145,5 m	148,0 m	277,0 pkt	* FTT 2012
5.	9 stycznia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,0 m	128,0 m	264,4 pkt	—
6.	19 stycznia	2014	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	131,5 m	—[k]	127,0 pkt	—
7.	7 marca	2014	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	136,5 m	131,0 m	269,3 pkt	—

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2006/2007	-	-	1	1
2007/2008	1	2	2	5
2008/2009	-	-	-	-
2009/2010	-	-	-	-
2010/2011	-	-	-	-
2011/2012	3	4	5	12
2012/2013	1	2	3	6
2013/2014	2	4	3	9
2014/2015	-	1	-	1
Suma	7	13	14	34

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	17 marca	2007	Oslo	Holmenkollbakken	K-115	HS-128	125,5 m	117,0 m	254,0 pkt	3.	18,9 pkt	Adam Małysz
2.	6 stycznia	2008	Bischofshofen	im. P.Ausserleitnera	K-125	HS-140	132,5 m	124,5 m	243,6 pkt	2.	8,0 pkt	Janne Ahonen
3.	27 stycznia	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	137,0 m	—	149,1 pkt	1.	—
4.	3 lutego	2008	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	127,0 m	131,5 m	264,3 pkt	3.	24,4 pkt	Thomas Morgenstern
5.	17 lutego	2008	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	142,0 m	143,5 m	279,9 pkt	3.	6,7 pkt	Bjørn Einar Romøren
6.	4 marca	2008	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	117,5 m	128,0 m	240,4 pkt	2.	7,9 pkt	Janne Ahonen
7.	4 grudnia	2011	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	125,0 m	140,5 m	249,2 pkt	2.	1,8 pkt	Andreas Kofler
8.	9 grudnia	2011	Harrachov	Čerťák	K-125	HS-142	131,0 m	135,5 m	245,0 pkt	3.	1,8 pkt	Gregor Schlierenzauer
9.	17 grudnia	2011	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	130,5 m	133,0 m	266,2 pkt	1.	—
10.	18 grudnia	2011	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	131,5 m	135,0 m	260,5 pkt	3.	4,2 pkt	Andreas Kofler
11.	6 stycznia	2012	Bischofshofen	im. P.Ausserleitnera	K-125	HS-140	135,0 m	—[k]	136,5 pkt	2.	2,2 pkt	Thomas Morgenstern
12.	15 stycznia	2012	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	205,5 m	—[k]	201,6 pkt	3.	10,9 pkt	Robert Kranjec
13.	15 stycznia	2012	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	197,5 m	183,5 m	364,9 pkt	1.	—
14.	21 stycznia	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	132,0 m	126,0 m	293,1 pkt	3.	7,2 pkt	Gregor Schlierenzauer
15.	28 stycznia	2012	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	134,0 m	135,0 m	252,5 pkt	2.	0,1 pkt	Daiki Itō
16.	5 lutego	2012	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	123,5 m	128,0 m	248,6 pkt	3.	9,9 pkt	Kamil Stoch
17.	12 lutego	2012	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	145,5 m	148,0 m	277,0 pkt	1.	—
18.	4 marca	2012	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-97	90,5 m	96,0 m	239,2 pkt	2.	6,3 pkt	Daiki Itō
19.	24 listopada	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	98,0 m	101,0 m	267,0 pkt	3.	1,5 pkt	Severin Freund
20.	1 stycznia	2013	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	136,5 m	135,5 m	267,2 pkt	3.	10,5 pkt	Anders Jacobsen
21.	4 stycznia	2013	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	125,0 m	120,0 m	235,4 pkt	3.	18,3 pkt	Gregor Schlierenzauer
22.	9 stycznia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,0 m	128,0 m	264,4 pkt	1.	—
23.	12 stycznia	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	132,5 m	132,0 m	271,6 pkt	2.	1,7 pkt	Anders Jacobsen
24.	10 marca	2013	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	121,5 m	126,0 m	266,9 pkt	2.	7,3 pkt	Richard Freitag
25.	8 grudnia	2013	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	131,0 m	138,0 m	277,0 pkt	2.	2,0 pkt	Severin Freund
26.	21 grudnia	2013	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	131,0 m	140,0 m	268,3 pkt	3.	7,1 pkt	Jan Ziobro
27.	29 grudnia	2013	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	133,0 m	133,5 m	297,9 pkt	2.	4,0 pkt	Simon Ammann
28.	19 stycznia	2014	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	131,5 m	—	127,0 pkt	1.	—
29.	4 marca	2014	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	123,0 m	127,5 m	257,6 pkt	3.	5,1 pkt	Kamil Stoch
30.	7 marca	2014	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	136,5 m	131,0 m	269,3 pkt	1.	—
31.	9 marca	2014	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	128,0 m	127,0 m	252,1 pkt	2.	13,3 pkt	Severin Freund
32.	21 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	136,5 m	134,5 m	288,8 pkt	2.	0,3 pkt	Severin Freund
33.	23 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	138,5 m	136,5 m	278,5 pkt	3.	5,2 pkt	Peter Prevc
34.	10 marca	2015	Kuopio	Puijo	K-92	HS-100	102,5 m	—	135,9 pkt	2.	3,4 pkt	Severin Freund

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2000/2001
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	28	39	42	29	14	13	dq	27	47
Sezon 2001/2002
																						punkty
q	19	29	26	-	47	13	-	-	26	43	47	42	-	20	23	-	-	24	13	22	21	109
Sezon 2002/2003
																											punkty
35	34	46	q	-	-	-	-	35	46	q	25	33	38	35	17	23	18	q	8	35	32	43	48	47	27	-	77
Sezon 2003/2004
																							punkty
39	50	18	4	30	47	q	23	26	26	26	19	16	27	41	44	q	46	30	25	22	23	13	162
Sezon 2004/2005
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	41	19	43	42	-	-	34	-	-	36	27	19	-	28
Sezon 2005/2006
																						punkty
13	19	27	23	34	42	-	-	-	25	29	6	6	45	41	-	41	q	41	23	19	22	161
Sezon 2006/2007
																								punkty
38	46	11	29	20	9	20	25	36	24	12	13	20	29	14	17	10	39	16	3	4	8	6	14	418
Sezon 2007/2008
																											punkty
20	10	12	23	12	15	20	18	11	19	2	9	7	16	7	1	10	3	5	15	3	6	2	6	9	5	6	942
Sezon 2008/2009
																											punkty
5	4	14	17	18	12	9	49	19	31	17	10	20	16	8	14	10	-	12	11	7	5	11	8	35	4	13	598
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	41	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	40	19	38	27	24	19	12	23	23	29	11	99
Sezon 2010/2011
																										punkty
13	10	10	7	19	11	10	20	25	17	17	24	35	-	-	22	12	10	39	37	33	-	-	4	5	5	419
Sezon 2011/2012
																										punkty
11	15	2	3	4	1	3	6	9	4	2	3	1	40	3	2	14	4	3	1	12	2	4	10	12	23	1325
Sezon 2012/2013
																											punkty
3	5	10	5	4	7	11	11	3	3	5	1	2	4	15	12	17	-	-	21	16	2	4	13	7	15	16	999
Sezon 2013/2014
																												punkty
-	-	4	2	10	4	3	5	2	13	14	6	-	-	9	1	-	-	-	-	6	9	11	3	1	2	2	3	1071
Sezon 2014/2015
																															punkty
11	19	8	7	7	6	19	15	13	21	21	32	22	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	2	5	16	6	-	-	477
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2001/2002
					-	-	-	5	6
Sezon 2004/2005
							-	7	-
Sezon 2006/2007
								2	2
Sezon 2007/2008
							1	1	1
Sezon 2008/2009
				5	2	4	3	3	1
Sezon 2009/2010
						-	-	-	1
Sezon 2010/2011
					2	4	-	2	2
Sezon 2011/2012
				8	1	1	3	4	2
Sezon 2012/2013
			1	4	7	2	1	2	2
Sezon 2013/2014
					6	3	5	3	3
Sezon 2014/2015
					3	-	-	1	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[5]
2001/2002	35.
2002/2003	34.
2003/2004	33.
2005/2006	38.
2006/2007	23.
2007/2008	7.
2008/2009	29.
2010/2011	16.
2011/2012	4.
2012/2013	5.
2013/2014	6.
2014/2015	20.

Turniej Nordycki (Skandynawski)[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce
2001	20.[6]
2002	20.[5]
2004	16.[5]
2005	41.[5]
2006	36.[5]
2007	15.[5]
2008	5.[5]
2009	16.[5]
2010	16.[5]

Puchar Świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[5]
2000/2001	48.
2008/2009	10.
2009/2010	33.
2010/2011	17.
2011/2012	5.
2012/2013	19.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[7]
2002	52.
2003	46.
2005	38.
2006	8.
2007	51.
2008	27.
2010	47.
2011	59.
2012	14.
2013	3.
2014	32.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	14 września	2013	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	92,5 m	96,5 m	248,1 pkt
2.	21 września	2013	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131,0 m	135,5 m	263,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Miejsce	Strata	Zwycięzca
1.	26 sierpnia	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	126,5 m	126,0 m	252,0 pkt	3.	5,0 pkt	Adam Małysz
2.	3 października	2006	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	K-120	HS-140	133,0 m	130,5 m	277,8 pkt	2.	8,1 pkt	Adam Małysz
3.	23 września	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131,5 m	—[k]	112,8 pkt	3.	4,6 pkt	Taku Takeuchi
4.	14 września	2013	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	92,5 m	96,5 m	248,1 pkt	1.	—
5.	15 września	2013	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	127,0 m	125,0 m	259,9 pkt	3.	8,4 pkt	Jakub Janda
6.	21 września	2013	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131,0 m	135,5 m	263,0 pkt	1.	—

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]

2001
							punkty
q	36	q	q	-	-	-	0
2002
						punkty
40	32	26	-	-	-	5
2003
				punkty
q	22	35	q	9
2004
							punkty
44	42	-	-	-	q	32	0
2005
								punkty
-	-	-	-	-	-	16	15	31
2006
										punkty
37	-	6	16	3	-	-	-	10	2	221
2007