Aleksander Zniszczoł (ur. 8 marca 1994 w Cieszynie [1] polski skoczek narciarski , reprezentant klubu WSS Wisła . Indywidualny wicemistrz świata juniorów z 2012 , zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2011 . W drużynie zdobył złoty medal MŚJ 2014 , Zimowej Uniwersjady 2013 i Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2011 , a także dwa srebrne podczas MŚJ w 2012 i 2013 roku. Rekordzista skoczni Areal Horečky we Frenštácie .
Aleksander Zniszczoł po zwycięstwie w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego we Frenstacie podczas Memoriału Jiříego Raški w 2016 roku Sezon 2004/2005 ukończył na 7. miejscu klasyfikacji generalnej cyklu Lotos Cup . W sezonie 2005/2006 został zwycięzcą cyklu, czterokrotnie zajmując pierwsze i czterokrotnie drugie miejsce. W kolejnym sezonie Zniszczoł ponownie zajął pierwsze miejsce. W sezonie 2007/2008 roku stanął na najniższym stopniu podium.
Do sezonu 2009/2010 włącznie wystartował w 10 konkursach FIS Cup . Jego najwyższe miejsce w zawodach tej rangi to 11. lokata w konkursie na skoczni Skalite w Szczyrku 16 lutego 2010.
24 lipca 2010 z klubem Wisła Ustronianka zdobył srebrny medal w drużynowym konkursie mistrzostw Polski.
30 i 31 lipca 2010 debiutował w konkursach letniego Pucharu Kontynentalnego w Courchevel we Francji, lecz nie zdobył punktów. Zajął odpowiednio 46. i 36. miejsce.
20 stycznia 2012 Zniszczoł uplasował się na 9. pozycji w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem , po skokach na odległość 124,5 m i 123 m (awansował z 18. miejsca po pierwszej serii)[3]
3 marca 2012 po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Świata . Miało to miejsce w konkursie drużynowym w Lahti . Skacząc w drużynie z Maciejem Kotem , Klemensem Murańką i Kamilem Stochem reprezentacja Polski uplasowała się na najniższym stopniu podium.
W zawodach drużynowych na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu zdobył srebrny medal[4]
W sezonie 2013/2014 zdobył złote medale w konkursach drużynowych na uniwersjadzie i mistrzostwach świata juniorów [5]
3 marca 2024 po raz pierwszy stanął na podium indywidualnego konkursu Pucharu Świata, uzyskując trzeci wynik w zmaganiach na skoczni Salpausselkä w fińskim Lahti [6]
24 marca 2024 zdobył trzecie miejsce w finałowym konkursie cyklu, który odbył się w niedzielę na skoczni w Planicy . Po pierwszej serii Aleksander Zniszczoł zajmował nawet drugą pozycję, jednak w ostatniej próbie został nieznacznie wyprzedzony przez Domena Prevca ze Słowenii .[7]
Jego pierwszym trenerem był Jan Kawulok[8] Jan Szturc . W sezonie 2010/2011 był podopiecznym Adama Celeja w kadrze juniorów[9] Roberta Mateję [10] Maciej Maciusiak [11] Łukasza Kruczka [12]
Starty A. Zniszczoła na mistrzostwach świata – szczegółowo [ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 40. 26 lutego 2015 Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 110,0 m – 80,6 pkt 188,1 pkt Severin Freund 20. 25 lutego 2023 Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 97,5 m 93,0 m 235,6 pkt 26,2 pkt Piotr Żyła 23. 3 marca 2023 Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 124,5 m 127,0 m 244,6 pkt 42,9 pkt Timi Zajc 4. 4 marca 2023 Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[a] 122,0 m 131,5 m 1129,1 pkt (274,3 pkt ) 49,8 pkt Słowenia
Starty A. Zniszczoła na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo [ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca 12. 26–27 stycznia 2024 Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 223,0 m 215,5 m 198,0 m –[c] 588,2 pkt 59,2 pkt Stefan Kraft 8. 28 stycznia 2024 Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[b] 221,5 m 1279,1 pkt (205,0 pkt ) 336,3 pkt Słowenia
Starty A. Zniszczoła na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo [ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 2. 23 lutego 2012 Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 indywid. 107,5 m 109,5 m 280,5 pkt 6,0 pkt Nejc Dežman 2. 25 lutego 2012 Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 druż.[d] 99,5 m 105,5 m 985,5 pkt (255,5 pkt ) 3,0 pkt Norwegia 9. 24 stycznia 2013 Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 95,5 m 95,5 m 245,5 pkt 39,0 pkt Jaka Hvala 2. 26 stycznia 2013 Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[e] 102,0 m 101,0 m 1062,0 pkt (276,5 pkt ) 24,5 pkt Słowenia 13. 31 stycznia 2014 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 84,5 m 99,5 m 211,8 pkt 19,7 pkt Jakub Wolny 1. 1 lutego 2014 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[f] 101,5 m 96,5 m 1027,0 pkt (267,4 pkt ) –
Starty A. Zniszczoła na igrzyskach europejskich – szczegółowo [ edytuj | edytuj kod ] Starty A. Zniszczoła na uniwersjadzie – szczegółowo [ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 10. 14 grudnia 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 95,5 m 102,0 m 247,2 pkt 23,1 pkt Sami Niemi 1. 18 grudnia 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[h] 97,5 m 99,0 m 755,5 pkt (251,1 pkt ) – 8. 20 grudnia 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 122,0 m 122,5 m 250,7 pkt 27,9 pkt Krzysztof Biegun
Starty A. Zniszczoła na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo [ edytuj | edytuj kod ] Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 7. 15 lutego 2011 Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 93,0 m 95,5 m 246,0 pkt 48,5 pkt Jarkko Määttä 1. 17 lutego 2011 Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[i] 96,0 m 93,0 m 913,5 pkt (246,5 pkt ) –
Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 3 marca 2012 Lahti Salpausselkä K-90 HS-97 [j] 82,0 m 94,0 m 877,5 pkt (211,4 pkt ) 3. 14,1 pkt Austria 2. 25 marca 2023 Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 [k] 123,0 m 120,5 m 1022,3 pkt (249,0 pkt ) 3. 35,0 pkt Austria
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP [ edytuj | edytuj kod ] stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 20 lipca 2019 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 [l] 125,5 m 124,5 m 1094,1 pkt (252,5 pkt) 1. –
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP [ edytuj | edytuj kod ] stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota 1. 17 marca 2019 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 138,5 m 134,5 m 259,6 pkt 2. 23 marca 2019 Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 101,0 m 101,5 m 249,8 pkt 3. 24 marca 2019 Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 138,0 m 133,5 m 274,6 pkt 4. 16 stycznia 2021 Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 128,0 m 127,5 m 259,5 pkt 5. 28 marca 2021 Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 122,5 m 140,5 m 229,6 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 13 grudnia 2011 Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 131,0 m 132,0 m 253,4 pkt 2. 17,3 pkt Michael Hayböck 2. 29 stycznia 2012 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-137 132,0 m 129,5 m 248,6 pkt 2. 11,1 pkt Anže Lanišek 3. 7 marca 2015 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 97,5 m 105,0 m 242,6 pkt 2. 2,7 pkt Dawid Kubacki 4. 21 stycznia 2017 Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 126,0 m 137,5 m 226,9 pkt 3. 11,5 pkt Clemens Aigner 5. 15 grudnia 2018 Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 144,0 m – 117,4 pkt 2. 6,2 pkt Robin Pedersen 6. 17 marca 2019 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 138,5 m 134,5 m 259,6 pkt 1. – 7. 23 marca 2019 Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 101,0 m 101,5 m 249,8 pkt 1. – 8. 24 marca 2019 Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 138,0 m 133,5 m 274,6 pkt 1. – 9. 16 stycznia 2021 Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 128,0 m 127,5 m 259,5 pkt 1. – 10. 28 marca 2021 Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 122,5 m 140,5 m 229,6 pkt 1. – 11. 5 marca 2022 Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 123,5 m 126,5 m 271,8 pkt 2. 22,3 pkt Thomas Lackner 12. 9 grudnia 2023 Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 134,5 m 132,0 m 256,1 pkt 2. 2,9 pkt Luca Roth 13. 15 grudnia 2023 Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 141,5 m 136,0 m 297,8 pkt 2. 4,8 pkt Benjamin Østvold
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
French
Deutsch
Falun 
Planica 
Tauplitz 
Erzurum 
Liberec 
Val di Fiemme/Predazzo 
Kraków/Zakopane[g] 
Lahti .svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Czajkowskij 
Ałmaty 
Sapporo 
Lillehammer 