آنتاگونیست H1 - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آنتاگونیست‌های H۱ که مسدودکننده‌های H۱ نیز نامیده می‌شوند، دسته ای از داروها هستند که از عملکرد هیستامین در گیرنده H۱ ( مانند ماهیچه های صاف نایژه و دستگاه گوارش و پوست ) جلوگیری می‌کنند و به کاهش واکنش‌های آلرژیک کمک می‌ کنند. عواملی که در آنها اثر درمانی اصلی با مدولاسیون منفی گیرنده‌های هیستامین ایجاد می‌شود، آنتی‌هیستامین نامیده می‌شوند. سایر عوامل ممکن است اثر آنتی هیستامینرژیک داشته باشند اما آنتی‌هیستامین واقعی نیستند.[نیازمند منبع]

در استفاده رایج، اصطلاح «آنتی‌هیستامین» فقط به آنتی‌هیستامین‌های H۱ اشاره دارد. تقریباً تمام آنتی‌هیستامین‌های H۱ به عنوان آگونیست معکوس در گیرنده هیستامین H1 عمل می‌کنند، برخلاف آنتاگونیست‌های خنثی، همانطور که قبلاً تصور می‌شد.[۱][۲][۳]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Leurs R, Church MK, Taglialatela M (April 2002). "H1-antihistamines: inverse agonism, anti-inflammatory actions and cardiac effects". Clinical and Experimental Allergy. 32 (4): 489–98. doi:10.1046/j.0954-7894.2002.01314.x. PMID 11972592.
  2. ↑ Simons FE (November 2004). "Advances in H1-antihistamines". The New England Journal of Medicine. 351 (21): 2203–17. doi:10.1056/NEJMra033121. PMID 15548781.
  3. ↑ Khilnani G, Khilnani AK (September 2011). "Inverse agonism and its therapeutic significance". Indian Journal of Pharmacology. 43 (5): 492–501. doi:10.4103/0253-7613.84947. PMC 3195115. PMID 22021988.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آنتاگونیست_H1&oldid=37127272»