آنتاگونیست آدرنرژیک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تعریف شماتیک آنتاگونیست، که در آن با آگونیست‌ها و آگونیست‌های معکوس مقایسه شده‌است.

آنتاگونیست آدرنرژیک(به انگلیسی: Adrenergic antagonist) دارویست که عملکرد گیرنده‌های آدرنرژیک را تحریک می‌کند. پنج گیرنده آدرنرژیک وجود دارد که به دو گروه تقسیم می‌شوند. اولین گروه، گیرنده‌های آدرنرژیک بتا (β) هستند که شامل گیرنده‌های β۱ ، β۲ و β۳ هستند. گروه دوم شامل گیرنده‌های آلفا (α) است و شامل گیرنده‌های α۱ و α۲ هستند. گیرنده‌های آدرنرژیک در نزدیکی قلب ، کلیه‌ها ، ریه‌ها و دستگاه گوارش قرار دارند.[۱] همچنین گیرنده‌های α-آدرنویی وجود دارند که بر روی عضله صاف عروقی قرار دارند.[۲]

نمونه‌ها[ویرایش]

مسدودکننده‌های آلفا[ویرایش]

مسدودکننده‌های بتا[ویرایش]

عملکرد ترکیبی[ویرایش]

مصارف پزشکی[ویرایش]

آنتاگونیست‌های آدرنرژیک بیشتر برای بیماری‌های قلبی عروقی استفاده می‌شود. آنتاگونیست‌های آدرنرژیک به‌طور گسترده‌ای برای کاهش فشار خون و تسکین فشار خون بالا استفاده می‌شود.[۵] ثابت شده‌است که این آنتاگونیست‌ها درد ناشی از سکته قلبی و همچنین اندازه آنفارکتوس را که با ضربان قلب ارتباط دارد تسکین می‌دهند.[۶]

کاربردهای غیر قلبی عروقی کمی برای آنتاگونیست‌های آدرنرژیک وجود دارد. آنتاگونیست‌های آلفا-آدرنرژیک برای درمان سنگ‌های حالب، اختلالات درد و وحشت، علائم ترک مواد مخدر و بیهوشی استفاده می‌شود.[۷][۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

 

  1. Wiysonge, CS; Volmink, J; Opie, LH (2007). "Beta-blockers and the treatment of hypertension: it is time to move on". Cardiovasc J Afr. 18 (6): 351–2. PMC 4170499. PMID 18092107.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Giovannitti JA, Thoms SM, Crawford JJ (2015). "Alpha-2 adrenergic receptor agonists: a review of current clinical applications". Anesth Prog. 62 (1): 31–9. doi:10.2344/0003-3006-62.1.31. PMC 4389556. PMID 25849473. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «pmid 25849473» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. Wiysonge, Charles S.; Bradley, Hazel A.; Volmink, Jimmy; Mayosi, Bongani M.; Opie, Lionel H. (20 January 2017). "Beta-blockers for hypertension". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 1: CD002003. doi:10.1002/14651858.CD002003.pub5. ISSN 1469-493X. PMC 5369873. PMID 28107561.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Stereospecific Pharmacokinetics and Pharmacodynamics of Beta-Adrenergic Blockers in Humans, Mehvar, R., & Brocks, D. R. (2001). Stereospecific pharmacokinetics and pharmacodynamics of beta-adrenergic blockers in humans.
  5. Effects of β-Blockers With and Without Vasodilating Properties on Central Blood Pressure, Pucci, G., Ranalli, M. G., Battista, F., & Schillaci, G. (2015). Effects of β-Blockers With and Without Vasodilating Properties on Central Blood Pressure. Hypertension, HYPERTENSIONAHA-115.
  6. John Malcolm Cruickshank (2010). The Modern Role of Beta-Blockers in Cardiovascular Medicine. Shelton, Conn: PMPH-USA. ISBN 978-1-60795-108-7.
  7. Hollingsworth JM, Canales BK, Rogers MA, Sukumar S, Yan P, Kuntz GM, Dahm P (December 2016). "Alpha blockers for treatment of ureteric stones: systematic review and meta-analysis". BMJ. 355: i6112. doi:10.1136/bmj.i6112. PMC 5131734. PMID 27908918.

پیوند به بییرون[ویرایش]