French
Deutschداروهای ضد پلاکت - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
داروهای ضد پلاکت (به انگلیسی: Antiplatelet drug) در داروشناسی به گروهی از داروهای کاهش دهنده پلاکت گفته می‌شود [۱] که از تشکیل ترومبوز جلوگیری می‌کنند. این داروها در پیشگیری از انواع بیماری‌های انعقادی قلبی-عروقی و نیز مغزی نقش دارند.
داروهای شناخته‌شده[ویرایش]
برخی از داروهای این گروه شامل این موارد است:
- مهارکننده انتخابی کوکس۲ غیرقابل بازگشت
- استیل‌سالیسیلیک اسید (آسپیرین)
- کلوپیدوگرل (پلاویکس)
- تیکلوپیدین (تیکلید)
- دی پیریدامول (پرسانتین)
- ترومبوکسان
عوارض مسمومیت[ویرایش]
از عوارض مسمومیت با این گروه داروها به ویژه هنگامی‌که چند نوع گوناگون داروی ضد پلاکت با هم مصرف شود٬ خونریزی‌های داخلی و به ویژه خونریزی در دستگاه هاضمه است.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ "Antiplatelet agents" at Dorland's Medical Dictionary
- ↑ Shehab, Nadine; Laurence S. Sperling; Scott R. Kegler; Daniel S. Budnitz (2010-11-22). "National Estimates of Emergency Department Visits for Hemorrhage-Related Adverse Events From Clopidogrel Plus Aspirin and From Warfarin". Arch Intern Med. 170 (21): 1926–1933. doi:10.1001/archinternmed.2010.407. PMID 21098354. Retrieved 2015.
{{cite journal}}: Check date values in:|accessdate=(help)
 | این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |