Slobodan Kačar – Wikipedia, wolna encyklopedia

Slobodan Kačar

Data i miejsce urodzenia	15 września 1957 Jajce
Obywatelstwo	Jugosławia
Wzrost	188 cm
Masa ciała	81 kg
Kategoria wagowa	półciężka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	24
Zwycięstwa	22
Przez nokauty	12
Porażki	2
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Jugosławia Igrzyska olimpijskie złoto Moskwa 1980 boks (waga półciężka) Mistrzostwa świata brąz Belgrad 1978 waga średnia Igrzyska śródziemnomorskie złoto Split 1979 waga półciężka

Slobodan Kačar (ur. 15 września 1957 w Jajcach^[1]) – jugosłowiański bokser, mistrz olimpijski z 1980, później zawodowy mistrz świata organizacji IBF.

Wystąpił w wadze średniej (do 75 kg) na mistrzostwach Europy w 1977 w Halle. Pokonał Wiesława Niemkiewicza, ale w ćwierćfinale uległ późniejszemu mistrzowi Leonidowi Szaposznikowowi ze Związku Radzieckiego^[2].

Na mistrzostwach świata w 1978 w Belgradzie zdobył brązowy medal w wadze średniej po pokonaniu w ćwierćfinale Szaposznikowa i porażce w półfinale z José Gómezem z Kuby. Na tych samych mistrzostwach jego starszy brat Tadija wywalczył srebrny medal w wadze półciężkiej (do 81 kg)^[3]. Slobodan Kačar zwyciężył w wadze półciężkiej na igrzyskach śródziemnomorskich w 1979 w Splicie (na tych samych igrzyskach Tadija Kačar wygrał w wadze średniej)^[4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie Slobodan Kačar zdobył złoty medal w wadze półciężkiej. Wygrał cztery walki, w tym z Dawitem Kwaczadze z ZSRR w ćwierćfinale, Herbertem Bauchem z NRD w półfinale i z Pawłem Skrzeczem w finale^[1].

Był mistrzem Jugosławii w wadze średniej w 1977^[5] i 1978^[6] oraz w wadze półciężkiej w 1980^[7], a także wicemistrzem w wadze półśredniej (do 67 kg) w 1975^[8].

W 1983 przeszedł na zawodowstwo. Wygrał pierwszych 20 walk i 21 grudnia 1985 w Pesaro zmierzył się z Eddiem Mustafą Muhammadem w pojedynku o pas mistrza świata organizacji IBF w kategorii półciężkiej, wakujący po rezygnacji z niego przez Michaela Spinksa. Kačar wygrał niejednogłośnie na punkty i został nowym mistrzem świata. Stracił ten tytuł w pierwszej obronie 6 września 1986 w Las Vegas, gdy Bobby Czyz pokonał go przez techniczny nokaut w 5. rundzie. Była to pierwsza porażka Kačara na zawodowym ringu. Później stoczył jeszcze jedną wygraną i jedną przegraną walkę i w 1987 zakończył karierę^[9].

Jest bratem Tadiji Kačara, wicemistrza olimpijskiego w boksie z 1976 oraz wujem Gojko Kačara, serbskiego piłkarza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]