Tommy Loughran – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tommy Loughran
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Thomas Patrick Loughran

Pseudonim

Phantom of Philly

Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1902
Filadelfia

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1982
Altoona

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

182 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

półciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

169

Zwycięstwa

89

Przez nokauty

14

Porażki

25

Remisy

10

Tommy Loughran, właśc. Thomas Patrick Loughran (ur. 29 listopada 1902 w Filadelfii, zm. 7 lipca 1982 w Altoonie w Pensylwanii) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.

Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1919. W 1922 stoczył walki no decision z Mikiem McTiguem, Genem Tunneyem i Harrym Grebem. W 1923 stoczył serię czterech walk z Grebem, z których pierwsza była no decision, drugą, o tytuł mistrza Stanów Zjednoczonych wagi półciężkiej, przegrał po 15 rundach na punkty[1], trzecią wygrał, a czwartą znowu przegrał. W tym samym roku walczył m.in. dwa razy z McTiguem o tytuł zawodowego mistrza świata wagi półciężkiej. Obie walki były no decision i McTigue pozostał mistrzem, choć zgodnie ze sprawozdaniami prasowymi Loughran pierwszą z nich wygrał[2]. W 1923 stoczył również dwie walki no decision z Jeffem Smithem. W 1924 Loughran pokonał Johnny'ego Wilsona, zremisował z Grebem,oraz przegrał z Jackiem Delaneyem i Youngiem Striblingiem. W kolejnym roku m.in. ponownie przegrał ze Striblingiem i pokonał Delaneya. W 1926 wygrał m.in. na punkty z byłym mistrzem świata wagi półciężkiej Georgesem Carpentierem z Francji. W 1927, po pokonaniu Striblinga, dostał wreszcie kolejną szansę walki o tytuł mistrza świata.

7 października 1927 w Nowym Jorku pokonał po 15 rundach na punkty Mike'a McTigue'a (w ich czwartej walce) i został nowym mistrzem świata wagi półciężkiej w wersji NYSAC. W tym samym roku wygrał w obronie tytułu z Jimmym Slatterym, a w 1928 z Pete'em Latzo (dwukrotnie) i z Leo Lomskim. W 1929 pokonał w obronie tytułu Mickeya Walkera, byłego mistrzem świata wagi półśredniej i średniej, a także Jamesa J. Braddocka, przyszłego mistrza świata wagi ciężkiej. W walce towarzyskiej pokonał Erniego Schaafa. We wrześniu tego roku Loughran zrezygnował z tytułu w kategorii półciężkiej i zaczął spotykać się z zawodnikami wagi ciężkiej. 26 września tego roku przegrał przez techniczny nokaut z przyszłym mistrzem świata Jackiem Sharkeyem.

W 1930 Loughran m.in. pokonał Pierre'a Charlesa z Belgii i Kinga Levinsky'ego oraz dwukrotnie przegrał z Erniem Schaafem. W 1931 pokonał przyszłego mistrza świata Maxa Baera, Schaafa i Hiszpana Paulino Uzcuduna, a przegrał z Levinskim. Była to jego jedyna porażka na 11 walk w tym roku. Loughran po raz drugi został wybrany bokserem roku przez magazyn The Ring (po raz pierwszy w 1929). 1932 nie był udany dla Loughrana. Najpierw przegrał dwie walki ze Steve'em Hamasem (pierwszą przez techniczny nokaut w 2. rundzie), potem pokonał Hamasa, by w ostatniej walce tego roku ulec Kingowi Levinsky'emu. W 1933 wygrał 6 na 7 walk, pokonując m.in. Levinsky'ego, Hamasa i Jacka Sharkeya.

1 marca 1934 w Miami zmierzył się w walce o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej z ówczesnym mistrzem włoskim olbrzymem Primo Carnerą, któremu uległ na punkty po 15 rundach.

Kontynuował karierę walcząc ze zmiennym szczęściem do 1937. Stoczył w sumie 169 walk, z których wygrał 89, przegrał 25, zremisował 10, a 43 były no decision.

Został wybrany do Bokserskiej Galerii Sławy magazynu The Ring w 1956, a w 1991 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Na stronie Tommy Loughran [online], harrygreb.com [dostęp 2013-01-01] (ang.). znajduje się dokładny opis tej walki, runda po rundzie.
  2. ↑ Wykaz walk zawodowych Loughrana [online], boxrec.com [dostęp 2013-01-01] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bokser roku według czasopisma The Ring
Mistrzowie świata wagi półciężkiej w boksie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tommy_Loughran&oldid=69892159”