French
DeutschFreddie Mills – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Pełne imię i nazwisko | Frederick Percival Mills |
|---|---|
| Pseudonim | Fearless Freddie |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 179 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | półciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 101 |
| Zwycięstwa | 77 |
| Przez nokauty | 55 |
| Porażki | 18 |
| Remisy | 6 |
Freddie Mills, właśc. Frederick Percival Mills (ur. 26 czerwca 1919 w Bournemouth, zm. 25 lipca 1965 w Londynie) – angielski bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.
Kariera bokserska[edytuj | edytuj kod]
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1936. 20 czerwca 1942 zdobył tytuł mistrza Imperium Brytyjskiego i mistrza Wielskiej Brytanii w wadze półciężkiej po pokonaniu Lena Harveya przez nokaut w 2. rundzie[1]. 15 września 1944 spróbował zdobyć te tytuły w wadze ciężkiej, ale przegrał na punkty z Jackiem Londonem.
14 maja 1946 w Londynie Mills zmierzył się w pojedynku o pas mistrza świata w wadze półciężkiej z ówczesnym mistrzem Gusem Lesnevichem. Po bardzo zaciętej walce Lesnevich zwyciężył przez techniczny nokaut w 10. rundzie[2]. 4 czerwca tego roku Mills został pokonany na punkty przez Bruce’a Woodcocka.
Mills zdobył wakujący tytuł zawodowego mistrza Europy (EBU) w kategorii półciężkiej 8 września 1947 w Londynie po znokautowaniu w 4. rundzie Pola Goffaux.
Ponownie zmierzył się z Gusem Lesnevichem w walce o tytuł mistrza świata 26 lipca 1948 na White City Stadium w Londynie. Tym razem zwyciężył na punkty i został nowym mistrzem[3]. 2 czerwca 1949 spróbował odebrać Bruce’owi Woodcockowi tytuły mistrza Europy, Imperium Brytyjskiego i Wielkiej Brytanii w wadze ciężkiej, ale został znokautowany w 14 rundzie.
24 stycznia 1950 w Londynie utracił tytuł mistrza świata wagi półciężkiej, gdy Joey Maxim znokautował go w 10. rundzie[4]. Była to jego ostatnia walka bokserska.
Późniejsze życie[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu kariery boksera zawodowego Mills otworzył restaurację w Soho, zmienioną później w klub nocny. Występował również w filmach grając role epizodyczne, m. in w filmie Posterunkowy, do dzieła z cyklu Cała naprzód[5]. Zmarł tragicznie 25 lipca 1965 w Londynie. Został znaleziony z kulą w głowie w swoim samochodzie zaparkowanym niedaleko swego klubu. Policja stwierdziła samobójstwo, choć okoliczności śmierci nie zostały nigdy ostatecznie wyjaśnione. Podejrzewano, że był ofiarą porachunków gangsterskich Pojawiła się również hipoteza, że Mills był seryjnym mordercą określanym jako Jack the Stripper, który w latach 1959-1965 zabił 8 kobiet[6][7].
Jest pochowany w Londynie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Boxing – Freddie Mills Knocks Out Len Harvey (1942) [online], YouTube [dostęp 2017-02-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1946-05-14 Gus Lesnevich w rsc 10 (15) Freddie Mills, The Arena, Harringay, London, England – WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2017-02-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1948-07-26 Freddie Mills w pts 15 Gus Lesnevich, White City Stadium, Shepherds Bush, London, England – WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2017-02-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1950-01-24 Joey Maxim w co 10 (15) Freddie Mills, Exhibition Centre, Earls Court, London, England – WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2017-02-04] (ang.).
- ↑ Freddie Mills [online], Filmweb [dostęp 2017-02-04] (pol.).
- ↑ How boxing champion was driven to suicide by threat from Krays. „The Guardian”, 2004-07-11. [dostęp 2017-02-04]. (ang.).
- ↑ Mike Casey, Why Freddie Can’t Rest in Peace [online], boxing.com, 24 grudnia 2012 [dostęp 2017-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-04] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Freddie Mills („Fearless Freddie”). The Cyber Boxing Zone Encyclopedia. [dostęp 2017-02-04]. (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Millsa. boxrec.com. [dostęp 2017-02-04]. (ang.).
- Freddie Mills w bazie IMDb (ang.)