Belgijski kierowca Bruno Thiry podczas 54. Network Q Rally of Great Britain zajął trzecie miejsce, a w całym sezonie dziewiąte Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1998 były 26 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 13 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1998 został po raz trzeci z rzędu fiński kierowca Tommi Mäkinen startujący samochodem Mitsubishi Lancer Evo , wyprzedzając Hiszpana Carlosa Sainza i Brytyjczyka Colina McRae . Tytuł konstruktorów przypadł ekipie Mitsubishi , którzy wyprzedzili Toyotę i Subaru . Ten rok był także ostatnim pełnym sezonem samochodu Ford Escort , gdyż jego miejsce w roku 1999 zajął Ford Focus WRC . Sezon zakończył się w dramatyczny sposób, gdy Carlos Sainz kierujący Toyotą Corollą WRC zatrzymał się około 500 metrów od linii mety na ostatnim odcinku specjalnym w rajdzie Wielkiej Brytanii z powodu awarii silnika w jego samochodzie, tym samym tracąc swoje czwarte miejsce w rajdzie i pewny tytuł mistrzowski.
Po raz pierwszy od tego sezonu wyniki były mierzone z dokładnością do jednej dziesiątej sekundy[1]
W sezonie 1998 kalendarz mistrzostw świata początkowo składał się z czternastu rajdów (czyli tyle samo co w roku ubiegłym), ale ostatecznie Rajdu Indonezji w kalendarzu zabrakło ponieważ został on odwołany w wyniku niestabilnej sytuacji politycznej w tym kraju[2]
Zgłoszone zespoły i kierowcy [ edytuj | edytuj kod ] Zespół Producent Samochód Opony Numer Kierowca Rundy Team Mitsubishi Ralliart Mitsubishi Lancer Evo IV Lancer Evo V M 1 Tommi Mäkinen wszystkie 2 Richard Burns wszystkie 15 Ed Ordynski 9, 12 16 Uwe Nittel 1–2, 4–5, 8, 10 555 Subaru World Rally Team Subaru Impreza WRC 98 P 3 Colin McRae wszystkie 4 Piero Liatti 1, 3–9, 11–12 Kenneth Eriksson 2 Jarmo Kytölehto 10 Alister McRae 13 10 Piero Liatti 2 12 Ari Vatanen 13 15 Juha Kangas 9 Toyota Castrol Team Toyota Corolla WRC M 5 Carlos Sainz wszystkie 6 Didier Auriol 1, 3–4, 6–13 Thomas Rådström 2 Freddy Loix 5 9 Didier Auriol 2, 5 11 Freddy Loix 4, 8, 12 Marcus Grönholm 4–5, 9–10, 13 12 Neal Bates 12 15 Thomas Rådström 4–5, 8–10 16 Yoshio Fujumoto 9, 12 18 Isolde Holderied 6, 8 27 Henrik Lundgaard 13 37 Pedro Matos Chaves 4 Ford Motor Co Ford Escort WRC M 7 Juha Kankkunen wszystkie 8 Bruno Thiry 1–2, 5–13 Ari Vatanen 3–4 11 Ari Vatanen 10 SEAT Sport SEAT Córdoba WRC P 9 Harri Rovanperä 10–13 10 Oriol Gómez 10 Marc Duez 11–12 Gwyndaf Evans 13 Peugeot Sport Peugeot 306 Maxi M 11 François Delecour 1, 5–6, 11 14 Gilles Panizzi 1, 5–6, 11 25 Manuel Muniente 5 28 Adruzilo Lopes 1, 4–5 Citroën Sport Citroën Xsara F2 M 12 Philippe Bugalski 5–6, 11 16 Jesús Puras 5, 11 Fabien Doenlen 6 19 Patrick Magaud 6, 11 Hyundai World Rally Team Hyundai Coupe Evo Coupe Evo 2 M 20 Kenneth Eriksson 4–5, 7–13 21 Alister McRae 5–6 29 Wayne Bell 4, 8–13 48 Dean Herridge 12
Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1998 zaliczane było sześć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:
Pozycja 1º 2º 3º 4º 5º 6º Punkty 10 6 4 3 2 1
Kolor Opis Złoty Zwycięzca Srebrny 2. miejsce Brązowy 3. miejsce Zielony Punktowane miejsce Niebieski Ukończył nie punktował Fioletowy Nie ukończył NU Czarny Wykluczony X Biały Nie wystartował NW Puste Nie brał udziału
Do klasyfikacji mistrzostw świata producentów w sezonie 1998 zaliczane było sześć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:
Pozycja 1º 2º 3º 4º 5º 6º Punkty 10 6 4 3 2 1
Zespoły mogły mianować dwóch kierowców do zdobywania punktów.
Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N ) [ edytuj | edytuj kod ] Aby zostać sklasyfikowanym należało wziąć udział w jednym rajdzie poza Europą[3]
French
Deutsch
66. Rajd Monte Carlo 
Carlos Sainz 
47. Rajd Szwecji 
Tommi Mäkinen 
46. Rajd Safari 
Richard Burns 
32. Rajd Portugalii 
Didier Auriol 
18. Rajd Argentyny 
45. Rajd Grecji 
28. Rajd Nowej Zelandii 
23. Rajd Indonezji 
40. Rajd San Remo 
11. Rajd Australii 
Team Mitsubishi Ralliart 
Gustavo Trelles 
Manfred Stohl 
Hamed al-Wahaibi 
Volkswagen 
Hyundai