Rajdowe Mistrzostwa Świata 1983 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sezon 1983
Rajdowych mistrzostw świata

Liczba rajdów	12
Pierwsza runda	Rajd Monte Carlo
Ostatnia runda	Wielkiej Brytanii
Mistrzowie
Kierowcy	Hannu Mikkola
Konstruktorzy	Lancia
Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1983 były 11 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 12 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1983 został fiński kierowca Hannu Mikkola startujący samochodem Audi Quattro A2, drugi był Niemiec Walter Röhrl a trzeci Fin Markku Alén. Tytuł konstruktorów wygrała Lancia przed Audi i Oplem.

Kalendarz^[1][edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1983 kalendarz rajdów mistrzostw świata, podobnie jak w ubiegłym, składał się z dwunastu rajdów. Jedyną zmianą było zastąpienie Rajdu Brazylii, Rajdem Argentyny.

Runda	Data	Nazwa rajdu	Zwycięzca	Wyniki
1	22–29 stycznia	51. Rajd Monte Carlo	Walter Röhrl	Wyniki
2	11–13 lutego	33. Rajd Szwecji	Hannu Mikkola	Wyniki
3	2–5 marca	17. Rajd Portugalii	Hannu Mikkola	Wyniki
4	30 marca-7 kwietnia	31. Rajd Safari	Ari Vatanen	Wyniki
5	5–7 maja	27. Rajd Francji	Markku Alén	Wyniki
6	30 maja-2 czerwca	30. Rajd Grecji	Walter Röhrl	Wyniki
7	25–28 czerwca	13. Rajd Nowej Zelandii	Walter Röhrl	Wyniki
8	2–6 sierpnia	3. Rajd Argentyny	Hannu Mikkola	Wyniki
9	26–28 sierpnia	33. Rajd Finlandii	Hannu Mikkola	Wyniki
10	2–8 października	25. Rajd San Remo	Markku Alén	Wyniki
11	25–30 października	15. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej	Björn Waldegård	Wyniki
12	19–23 listopada	32. Rajd Wielkiej Brytanii	Stig Blomqvist	Wyniki

Zespoły i kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Zespół	Producent	Samochód	Opony	Kierowcy	Rundy
Martini Racing	Lancia	037 Rally	P	Walter Röhrl	1, 3, 5–7, 10
				Markku Alén	1, 3, 5–6, 8–10
				Jean-Claude Andruet	1, 5
				Adartico Vudafieri	3, 8
				Attilio Bettega	5–7, 10
				Francisco Mayorga	8
				Pentti Airikkala	9
Audi Sport	Audi	Quattro A1 Quattro A2	M P	Hannu Mikkola	All
				Michèle Mouton	1–10, 12
				Stig Blomqvist	1–3, 6–10, 12
				Lasse Lampi	2, 9, 11–12
				Franz Wittmann	3, 6
				Vic Preston	4
				Shekhar Mehta	8
				Rubén Luis di Palma	8
				Bernard Darniche	10
				John Buffum	12
Rothmans Opel Rally Team	Opel	Ascona 400 Manta 400	M	Ari Vatanen	1–2, 4, 6, 9–10, 12
				Henri Toivonen	1, 6, 9–10, 12
				Guy Frequelin	1, 5
				Rauno Aaltonen	4
				Jimmy McRae	6, 12
Renault Elf	Renault	5 Turbo	M	Jean Ragnotti	1, 5–6
				Jean-Luc Thérier	1, 3, 5
				Bruno Saby	1, 5
				François Chatriot	5
Team Nissan Europe	Nissan	240RS	D	Timo Salonen	1, 3–4, 6–7, 9, 12
				Terry Kaby	3
				Shekhar Mehta	4, 6–7
				Mike Kirkland	4
				Jayant Shah	4
				Tony Pond	5
				George Moschous	6
				Reg Cook	7
				Erkki Pitkänen	9
				Peter Geitel	12
Citroën Competitions	Citroën	Visa	M	Maurice Chomat	1, 3, 6, 12
				Alain Coppier	1, 3, 5–6, 9–10, 12
				Christian Dorche	1–3, 5–6, 12
				Philippe Wambergue	3, 6, 12
				Christian Rio	3, 6, 12
BMW Motul	BMW	M1	P	Bernard Béguin	5
Jolly Club	Lancia	037 Rally	P	Adartico Vudafieri	5, 10
				Miki Biasion	10
				Tonino Tognana	10
Toyota Team Europe	Toyota	Celica TCT	P	Björn Waldegård	9, 11–12
				Juha Kankkunen	9, 11–12
				Per Eklund	11

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja kierowców[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1983 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie (tylko kierowcy samochodów grupy A,B lub N^[2]) i punktowane one były według zasady:

W klasyfikacji na koniec sezonu uwzględniane było siedem z dwunastu najlepszych występów. Rajdy nie uwzględnione w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach.

Miejsce	Kierowca	MCO	SWE	POR	KEN	FRA	GRE	NZL	ARG	FIN	ITA	CIV	GBR	Pkt.
1	Hannu Mikkola	(10)	20	20	15	–	–	–	20	20	–	15	15	125
2	Walter Röhrl	20	–	12	–	15	20	20	–	–	15	–	–	102
3	Markku Alén	15	–	10	–	20	15	–	8	12	20	–	–	100
4	Stig Blomqvist	12	15	–	–	–	12	–	15	15	–	–	20	89
5	Michèle Mouton	–	10	15	12	–	–	–	12	–	4	–	–	53
6	Ari Vatanen	8	6	–	20	–	10	–	–	–	–	–	–	44
7	Attilio Bettega	–	–	–	–	10	8	12	–	–	12	–	–	42
8	Lasse Lampi	–	12	–	–	–	–	–	–	4	–	–	10	26
9	Shekhar Mehta	–	–	–	–	–	6	10	10	–	–	–	–	26
10	Per Eklund	–	–	–	–	–	–	–	–	10	–	12	–	22
11	Björn Waldegård	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	20	–	20
12	Adartico Vudafieri	–	–	8	–	12	–	–	–	–	–	–	–	20
13	Timo Salonen	–	–	–	–	–	–	15	–	3	–	–	–	18
14	Henri Toivonen	6	–	–	–	–	–	–	–	–	13	–	–	16
15	Jimmy McRae	–	–	–	–	–	3	–	–	–	–	–	12	15
16	Kalle Grundel	–	8	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3	11
17	Jayant Shah	–	–	–	10	–	–	–	–	–	–	–	–	10
	Alain Ambrosino	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	10	–	10
19	Juha Kankkunen	–	–	–	–	–	–	–	–	6	–	–	4	10
20	Bruno Saby	1	–	–	–	8	–	–	–	–	–	–	–	9
21	Johnny Hellier	–	–	–	8	–	–	–	–	–	–	–	–	8
	Reg Cook	–	–	–	–	–	–	8	–	–	–	–	–	8
	Pentti Airikkala	–	–	–	–	–	–	–	–	8	–	–	–	8
	Miki Biasion	–	–	–	–	–	–	–	–	–	8	–	–	8
	Eugène Salim	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	8	–	8
	Russell Brookes	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	8	8
27	Franz Wittmann	–	–	4	–	–	4	–	–	–	–	–	–	8
28	Antonio Zanini	–	–	6	–	–	–	–	–	–	–	–	–	6
	Wolfgang Stiller	–	–	–	6	–	–	–	–	–	–	–	–	6
	Tony Pond	–	–	–	–	6	–	–	–	–	–	–	–	6
	Possum Bourne	–	–	–	–	–	–	6	–	–	–	–	–	6
	Franz Wurz	–	–	–	–	–	–	–	6	–	–	–	–	6
	Dario Cerrato	–	–	–	–	–	–	–	–	–	6	–	–	6
	John Buffum	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	6	6
35	Jean Ragnotti	4	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	4
	Sören Nilsson	–	4	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	4
	Manoj Shah	–	–	–	4	–	–	–	–	–	–	–	–	4
	Jean-Sébastien Couloumiès	–	–	–	–	4	–	–	–	–	–	–	–	4
	Michael Bish	–	–	–	–	–	–	4	–	–	–	–	–	4
	Ernesto Soto	–	–	–	–	–	–	–	4	–	–	–	–	4
41	Jean-Claude Andruet	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3
	Mikael Ericsson	–	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3
	Terry Kaby	–	–	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3
	Paul de Voest	–	–	–	3	–	–	–	–	–	–	–	–	3
	Alain Coppier	–	–	–	–	3	–	–	–	–	–	–	–	3
	Peter Watt	–	–	–	–	–	–	3	–	–	–	–	–	3
	Jorge Recalde	–	–	–	–	–	–	–	3	–	–	–	–	3
	Lucky	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3	–	–	3
49	Mikael Sundström	–	–	–	–	–	–	–	–	1	–	–	2	3
50	Francis Serpaggi	2	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2
	Lars-Erik Walfridsson	–	2	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2
	Christian Dorche	–	–	2	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2
	Jean-Michel Guyot	–	–	–	–	2	–	–	–	–	–	–	–	2
	Philippe Wambergue	–	–	–	–	–	2	–	–	–	–	–	–	2
	Mike Cameron	–	–	–	–	–	–	2	–	–	–	–	–	2
	Carlos Celis	–	–	–	–	–	–	–	2	–	–	–	–	2
	Erkki Pitkänen	–	–	–	–	–	–	–	–	2	–	–	–	2
	Bernard Darniche	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2	–	–	2
59	Ola Strömberg	–	1	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1
	Marc Duez	–	–	1	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1
	Jean-Louis Ravenel	–	–	–	–	1	–	–	–	–	–	–	–	1
	Maurice Chomat	–	–	–	–	–	1	–	–	–	–	–	–	1
	Gerardo Campo	–	–	–	–	–	–	–	1	–	–	–	–	1
	Gabriele Noberasco	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1	–	–	1
	Mats Holmbom	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1	1

Klasyfikacja zespołowa[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1983 system punktacji producentów był taki sam jak w zeszłym roku. Składał się on z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem z dziesięciu najlepszych występów. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Szwecji i Wybrzeża Kości Słoniowej nie były brane pod uwagę podczas klasyfikacji zespołowej.

Miejsce	Zespół	MCO	POR	KEN	FRA	GRE	NZL	ARG	FIN	ITA	GBR	Pkt
1	Lancia	18	14	–	18	18	18	(10)	14	18	–	118
2	Audi	14	18	16	–	14	–	18	18	(6)	18	116
3	Opel	10	(9)	18	12	12	–	–	9	12	14	87
4	Nissan	–	4	12	8	8	16	–	4	–	–	52
5	Renault	6	–	–	10	–	–	11	–	–	–	27
6	Toyota	–	–	10	–	–	–	–	8	–	6	24
7	Subaru	–	–	–	–	–	13	–	–	–	–	13
8	British Leyland	–	–	–	–	–	11	–	–	–	–	11
	Volkswagen	–	–	–	–	–	–	–	–	–	11	11
10	Peugeot	–	–	10	–	–	–	–	–	–	–	10
	Vauxhall	–	–	–	–	–	–	–	–	–	10	10
12	Mazda	–	–	–	–	–	9	–	–	–	–	9
	Alfa Romeo	–	–	–	–	–	–	–	–	9	–	9
14	Citroën	–	2	–	5	2	–	–	–	–	–	9
15	Talbot	–	8	–	–	–	–	–	–	–	–	8
16	Mitsubishi	–	–	–	–	–	7	–	–	–	–	7

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Wyniki sezonu na stronie eWRC.com

Przypisy[edytuj | edytuj kod]