Miguel Muñoz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Miguel Muñoz
Pełne imię i nazwisko	Miguel Muñoz Mozún
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1922 ; Madryt
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1990 ; Madryt
Wzrost	184 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
1940–1941	AD Ferroviaria
1941–1942	UD Girod
1942–1943	Imperio CF
Kariera seniorska
1943–1944	CD Logroñés
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1959	Real Madryt
1959–1960	Plus Ultra CF
1960–1974	Real Madryt
1969	Hiszpania
1975–1976	Granada CF
1977–1979	UD Las Palmas
1979–1982	Sevilla FC
1982–1988	Hiszpania
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa Europy w piłce nożnej
	Multimedia w Wikimedia Commons

Miguel Muñoz Mozún (ur. 19 stycznia 1922 w Madrycie, zm. 16 lipca 1990 tamże) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Hiszpanii w latach 1948–1955, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Występował w wielu zespołach juniorskich z Madrytu – Escolapios, Buenavista, Pavón, Imperio FC i Girod. Później grał dla CD Logroñés, Racingu Santander i Celty Vigo. W 1948 razem z Pahiño pomógł temu klubowi w zajęciu czwartego miejsca w Primera División, strzelił także bramkę w wygranym finale Pucharze Króla przeciwko Sevilli. Po tym sezonie razem ze swoim kolegą został zakontraktowany przez działaczy Realu Madryt. Między 1948 a 1958 rozegrał 347 meczów w tym klubie. Siedmiokrotnie reprezentował Hiszpanię w międzynarodowych spotkaniach.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej utytułowany trener piłkarski w tym kraju, przez większość kariery związany z Realem Madryt, z którym odniósł najwięcej sukcesów. Początkowo był trenerem rezerw Los Merengues – Plus Ultra CF – zanim w 1959 roku otrzymał posadę pierwszego szkoleniowca. Za jego kadencji Real Madryt dominował w Primera División, wygrywając ją dziewięciokrotnie. Dwa razy triumfował także w Pucharze Mistrzów. Później trenował także Granada CF (1975–76), Hércules CF (1976–77), UD Las Palmas (1976–1977) i Sevilla FC (1979–82).

Dwukrotnie powierzano mu opiekę nad reprezentacją Hiszpanii. W 1969 poprowadził ją w czterech meczach. Po przygodzie z Sevilla FC ponownie mu zaufano. Z tym szkoleniowcem La Selección dotarła do finału EURO 84 (porażka 0–2 z Francją) i ćwierćfinału Mundialu 86' (przegrana w karnych z Belgią). Po tej imprezie definitywnie ogłosił koniec kariery.