Nereo Rocco – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nereo Rocco
Data i miejsce urodzenia	20 maja 1912 ; Triest
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1979 ; Triest
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska
1929–1937	Triestina Calcio
1937–1940	SSC Napoli
1940–1942	Calcio Padova
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1947–1950	Triestina Calcio
1950–1953	ACD Treviso
1953–1954	Triestina Calcio
1954–1961	Calcio Padova
1961–1963	AC Milan
1963–1967	FC Torino
1967–1973	AC Milan
1974–1975	ACF Fiorentina
1977	AC Milan
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nereo Rocco (ur. 20 maja 1912 w Trieście, zm. 20 lutego 1979 tamże) – włoski piłkarz i trener. Jeden z bardziej utytułowanych włoskich trenerów piłkarskich. Jeden z pierwszych szkoleniowców, stosujących taktykę catenaccio.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Występował jako skrzydłowy w takich klubach jak Triestina, SSC Napoli i Padova. W ciągu 11 sezonów rozegrał 287 spotkań w Serie A, strzelając 69 bramek. Zaliczył również 1 występ w reprezentacji Włoch.

W roku 1947 Rocco zadebiutował jako trener, prowadząc zespół Triestiny. Po 4 latach przeniósł się do Treviso, a następnie powrócił do Triestu.

W 1953 objął posadę trenera Padovy, z którą awansował do Serie A; w sezonie 1957/1958 zajął z tym klubem trzecie miejsce, co było najlepszym dotychczasowym osiągnięciem klubu.

W 1961 Rocco został trenerem A.C. Milan, wygrywając z tym klubem mistrzostwo Włoch i Puchar Europy. Jako trener mediolańskiego zespołu pracował w latach 1961–1963, 1967–1972, 1973–1974. W międzyczasie zaliczył staż trenerski w Torino FC i Fiorentinie. Po powrocie do Mediolanu zdobył kolejne mistrzostwo, Puchar Europy, Puchar Interkontynentalny, Puchar Włoch i 2 Puchary Zdobywców Pucharów. Karierę trenerską zakończył w roku 1974. W 1977 piastował stanowisko dyrektora technicznego Milanu.

Zmarł 20 lutego 1979 r. w Trieście. 18 października 1992 r. nowo wybudowany stadion w tym mieście otrzymał jego imię.

Rocco był znany we Włoszech jako El Paròn (w lokalnym dialekcie „Mistrz”), często w swoich publicznych wypowiedziach używał dialektu triesteńskiego.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Trenerskie[edytuj | edytuj kod]

AC Milan

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[a]