Konkurs Piosenki Eurowizji 1996 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konkurs Piosenki Eurowizji 1996

Informacje ogólne
Finał	18 maja 1996
Miejsce	Oslo Spektrum, Oslo (Norwegia)
Nadawca	Norsk Rikskringkasting (NRK)
Prowadzący	Ingvild Bryn Morten Harket
Informacje dodatkowe
Reżyser	Pal Veiglum
Producent wykonawczy	Odd Arvid Strømstad
Kierownik wykonawczy	Christine Marchal-Ortiz
Główny dyrygent	Frode Thingnæs
Występ otwarcia	Morten Harket „Heaven’s Not For Saints”
Występ interwałowy	Film „Beacon Burning” i pokaz tańca
Uczestnicy
Powrót	Estonia  Finlandia  Holandia  Słowacja  Szwajcaria
Łącznie	30 reprezentacji
Mapa uczestników            Państwa uczestniczące tylko w rundzie kwalifikacyjnej.
Głosowanie
Każdy kraj przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki.
Zwycięzca	Irlandia
Reprezentant	Eimear Quinn
Piosenka	„The Voice”
Tekst i muzyka	Brendan Graham
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1995 1997 ►

41. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 18 maja 1996 w Oslo Spektrum w Oslo przez norweskiego nadawcę publicznego Norsk Rikskringkasting (NRK).

W finale konkursu, który poprowadzili Ingvild Bryn i Morten Harket, zwyciężyła reprezentacja Irlandii – utwór Brendana Grahama „The Voice” w wykonaniu Eimear Quinn.

Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]

Organizatorzy do prezentacji wyników głosowania w poszczególnych państwach wykorzystali technologię blue screen^[1].

Przed każdym z występów konkursowych w 1996 zostały wyemitowane pozdrowienia filmowe, które dla uczestników nagrali liderzy polityczni bądź urzędnicy wyższej rangi z danego kraju. Nagrania przesłali: Süleyman Demirel (prezydent Turcji), Virginia Bottomley (minister kultury, mediów i sportu Wielkiej Brytanii), Don Alberto Escudero Claramunt (ambasador Hiszpanii), António Guterres (premier Portugalii), Glafkos Kliridis (prezydent Cypru), Edward Fenech Adami (premier Malty), Zlatko Mateša (premier Chorwacji), Elisabeth Gehrer (federalny minister edukacji, nauki i kultury Austrii), Michel Coquoz (Chargé d’affaires Szwajcarii), Katerína Dimaki (Chargé d’affaires Grecji), Tiit Vähi (premier Estonii, Gro Harlem Brundtland (premier Norwegii, Philippe Douste-Blazy (minister kultury Francji), Milan Kučan (prezydent Słowenii), Aad Nuis (sekretarz stanu ds. edukacji, kultury i nauki Holandii), Luc Van den Brande (minister-prezydent Regionu Flamandzkiego), John Bruton (premier Irlandii, Riitta Uosukainen (przewodnicząca parlamentu w Finlandii), Davíð Oddsson (premier Islandii), Aleksander Kwaśniewski (prezydent Polski), Alija Izetbegović (przewodniczący Prezydium Bośni i Hercegowiny), Vladimír Mečiar (premier Słowacji) i Göran Persson (premier Szwecji).

Kraje uczestniczące[edytuj | edytuj kod]

Z powodu wprowadzenia nowych zasad kwalifikacji do finału, mówiące o niedopuszczeniu do udziału krajów, które zajęły słabe miejsca w poprzednich konkursach, z występu w stawce finałowej imprezy w 1996 roku musieli zrezygnować nadawcy z Danii, Izraela, Niemiec, Rosji i Węgier. Po rocznej przerwie do udziału powróciły natomiast Estonia, Finlandia, Holandia, Słowacja i Szwajcaria^[1].

Powracający artyści[edytuj | edytuj kod]

W konkursie w 1996 roku wzięły udział dwie wokalistki, które w przeszłości reprezentowały swój kraj. Mariana Efstratiu zadebiutowała jako reprezentantka Grecji podczas finału konkursu w 1989 roku. Po raz czwarty w stawce konkursowej znalazła się Elisabeth Andreassen reprezentująca Norwegię, która dwukrotnie reprezentowała kraj podczas finału imprezy: w 1985 była członkinią zwycięskiego duetu Bobbysocks, a w 1994 roku jako solistka zajęła szóste miejsce; w 1982 roku reprezentowała Szwecję jako jedna z wokalistek zespołu Chips^[1].

Runda kwalifikacyjna[edytuj | edytuj kod]

Przed organizacją konkursu w 1996 roku Europejska Unia Nadawców (EBU) planowała zmniejszyć liczbę krajów uczestniczących w widowisku z powodu zbyt dużej ilości nadawców publicznych chętnych do uczestnictwa. Podczas imprezy w 1996 roku zorganizowano rundę kwalifikującą, w której nie wystąpił jedynie reprezentant gospodarzy konkursu, czyli norweska wokalistka Elisabeth Andreassen. W rundzie brało udział 29 krajów – mimo udziału Macedonii, z powodu braku kwalifikacji jej debiut nie został uznany aż do pierwszego udziału w finale w 1998. Ponadto zgłoszono również uczestnictwo Bułgarii, która nie wzięła udziału, lecz pojawiła się na jurorskich kartach głosowania^[2].

Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Po zsumowaniu ocen z każdego kraju ogłoszono finalistów, a liczbę punktów i miejsca początkowo pozostawiono w tajemnicy. Później wszystkie wyniki zostały opublikowane^[1].

Państwo	Język	Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty
Austria	alemański	George Nussbaumer	„Weil’s dr guat got”	6	80
Belgia	niderlandzki	Lisa del Bo	„Liefde is een kaartspel”	12	45
Bośnia i Hercegowina	bośniacki	Amila Glamočak	„Za našu ljubav”	21	29
Chorwacja	chorwacki	Maja Blagdan	„Sveta ljubav”	19	30
Cypr	grecki	Konstandinos Christoforu	„Mono ja mas”	15	42
Dania	duński	Dorthe Andersen i Martin Loft	„Kun med dig”	25	22
Estonia	estoński	Maarja-Liis Ilus i Ivo Linna	„Kaelakee hääl”	5	106
Finlandia	fiński	Jasmine	„Niin kaunis on taivas”	22	28
Francja	bretoński	Dan Ar Braz i L’Héritage des Celtes	„Diwanit bugale”	11	55
Grecja	grecki	Mariana Efstratiou	„Emis forame to himona anixiatika”	12	45
Hiszpania	hiszpański	Antonio Carbonell	„¡Ay, qué deseo!”	14	43
Holandia	niderlandzki	Maxine i Franklin Brown	„De eerste keer”	9	63
Irlandia	angielski	Eimear Quinn	„The Voice”	2	198
Islandia	islandzki	Anna Mjöll	„Sjúbídú”	10	59
Izrael	hebrajski	Galit Bell	„Shalom olam”	28	12
Macedonia	macedoński	Kaliopi	„Samo ti”	26	14
Malta	angielski	Miriam Christine	„In a Woman’s Heart”	4	138
Niemcy	niemiecki	Leon	„Planet of Blue”	24	24
Polska	polski	Kasia Kowalska	„Chcę znać swój grzech...”	15	42
Portugalia	portugalski	Lúcia Moniz	„O meu coração não tem cor”	18	32
Rumunia	rumuński	Monica Anghel i Sincron	„Rugă pentru pacea lumii”	29	11
Rosja	rosyjski	Andrej Kosinskij	„Ja eto ja”	26	14
Słowacja	słowacki	Marcel Palonder	„Kým nás máš”	17	36
Słowenia	słoweński	Regina	„Dan najlepših sanj”	19	30
Szwajcaria	francuski	Kathy Leander	„Mon cœur l’aime”	8	67
Szwecja	szwedzki	One More Time	„Den vilda”	1	227
Turcja	turecki	Şebnem Paker	„Beşinci mevsim”	7	69
Węgry	węgierski	Gjon Delhusa	„Fortuna”	23	26
Wielka Brytania	angielski	Gina G	„Ooh Aah... Just a Little Bit”	3	153

     Kraje zakwalifikowane do finału

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Lp.	Państwo	Język	Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty
1	Turcja	turecki	Şebnem Paker	„Beşinci mevsim”	12	57
2	Wielka Brytania	angielski	Gina G	„Ooh Aah... Just a Little Bit”	8	77
3	Hiszpania	hiszpański	Antonio Carbonell	„¡Ay, qué deseo!”	20	17
4	Portugalia	portugalski	Lúcia Moniz	„O meu coração não tem cor”	6	92
5	Cypr	grecki	Konstandinos Christoforu	„Mono ja mas”	9	72
6	Malta	angielski	Miriam Christine	„In a Woman’s Heart”	10	68
7	Chorwacja	chorwacki	Maja Blagdan	„Sveta ljubav”	4	98
8	Austria	alemański	George Nussbaumer	„Weil’s dr guat got”	10	68
9	Szwajcaria	francuski	Kathy Leander	„Mon cœur l’aime”	17	22
10	Grecja	grecki	Mariana Efstratiou	„Emis forame to himona anixiatika”	14	36
11	Estonia	estoński	Maarja-Liis Ilus i Ivo Linna	„Kaelakee hääl”	5	94
12	Norwegia	norweski	Elisabeth Andreassen	„I evighet”	2	114
13	Francja	bretoński	Dan Ar Braz i L’Héritage des Celtes	„Diwanit bugale”	19	18
14	Słowenia	słoweński	Regina	„Dan najlepših sanj”	21	16
15	Holandia	niderlandzki	Maxine i Franklin Brown	„De eerste keer”	7	78
16	Belgia	niderlandzki	Lisa del Bo	„Liefde is een kaartspel”	16	22
17	Irlandia	angielski	Eimear Quinn	„The Voice”	1	162
18	Finlandia	fiński	Jasmine	„Niin kaunis on taivas”	23	9
19	Islandia	islandzki	Anna Mjöll	„Sjúbídú”	13	51
20	Polska	polski	Kasia Kowalska	„Chcę znać swój grzech...”	15	31
21	Bośnia i Hercegowina	bośniacki	Amila Glamočak	„Za našu ljubav”	22	13
22	Słowacja	słowacki	Marcel Palonder	„Kým nás máš”	18	19
23	Szwecja	szwedzki	One More Time	„Den vilda”	3	100

Tabela punktacyjna finału[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacja do konkursu w 1997[edytuj | edytuj kod]

Oprócz Irlandii, gospodarza konkursu, w Konkursie Piosenki Eurowizji 1997 mogły wziąć udział 24 kraje z najwyższymi średnimi wynikami w latach 1993–1996, a także wszystkie kraje, które nie brały udziału w rundzie kwalifikacyjnej w 1996.

Legenda:

     Gospodarz konkursu

     Kraje zakwalifikowane

     Kraje zastępujące kraje zakwalifikowane, które nie biorą udziału

     Kraje, które zrezygnowały z udziału

Lp.	Kraj	Średnia	Wyniki
			1993	1994	1995	1996
1	Irlandia	154.75	187	226	44	162
2	Norwegia	114.50	120	76	148	114
3	Wielka Brytania	95.00	164	63	76	77
4	Szwecja	84.25	89	48	100	100
5	Malta	77.50	69	97	76	68
6	Francja	76.75	121	74	94	18
7	Polska	70.67		166	15	31
8	Węgry	62.50		122	3
9	Chorwacja	61.75	31	27	91	98
10	Szwajcaria	61.67	148	15		22
11	Holandia	58.00	92	4		78
12	Portugalia	57.50	60	73	5	92
13	Cypr	54.75	17	51	79	72
14	Grecja	53.00	64	44	68	36
15	Hiszpania	52.75	58	17	119	17
16	Dania	50.50	9		92
17	Niemcy	49.00	18	128	1
18	Estonia	48.00		2		94
19	Austria	46.50	32	19	67	68
20	Rosja	43.50		70	17
21	Islandia	43.25	42	49	31	51
22	Izrael	42.50	4		81
23	Słowenia	36.33	9		84	16
24	Turcja	29.33	10		21	57
25	Bośnia i Hercegowina	23.25	27	39	14	13
26	Słowacja	17.00		15		19
27	Rumunia	14.00		14
28	Finlandia	13.33	20	11		9
29	Belgia	11.00	3		8	22
30	Macedonia	0.00

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Zobacz multimedia związane z tematem: Konkurs Piosenki Eurowizji 1996