Konkurs Piosenki Eurowizji 2022 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konkurs Piosenki Eurowizji 2022
The Sound of Beauty
Ilustracja
Informacje ogólne
Półfinały

10 maja 2022
12 maja 2022

Finał

14 maja 2022

Miejsce

PalaOlimpico,
Turyn (Włochy)

Nadawca

Radiotelevisione italiana (Rai)[1]

Prowadzący

Alessandro Cattelan
Laura Pausini
Mika

Informacje dodatkowe
Reżyser

Cristian Biondani
Duccio Forzano[2]

Producent wykonawczy

Claudio Fasulo
Simona Martorelli

Kierownik wykonawczy

Martin Österdahl

Uczestnicy
Powrót

Armenia Armenia
Czarnogóra Czarnogóra

Dyskwalifikacja

Rosja Rosja

Łącznie

40 reprezentacji

Głosowanie
Każdy kraj przyznaje po 1–8, 10 oraz 12 punktów dla dziesięciu najlepiej ocenionych piosenek, osobno w głosowaniu komisji jurorskich i telewidzów.
Zwycięzca

 Ukraina

Reprezentant

Kalush Orchestra

Piosenka

„Stefania”

Tekst i muzyka

Ołeh Psiuk, Iwan Klimenko, Ihor Didenczuk, Tymofij Muzyczuk, Witalij Dużyk

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 2021 2023 ►
Multimedia w Wikimedia Commons

66. Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się 10, 12 i 14 maja 2022 w hali PalaOlimpico w Turynie. Koncerty zorganizowała Europejska Unia Nadawców oraz włoski nadawca publiczny Radiotelevisione italiana (Rai)[1]. Był to trzeci konkurs, który odbył się we Włoszech.

Finał konkursu wygrał zespół Kalush Orchestra, reprezentanci Ukrainy z piosenką „Stefania”, za którą otrzymali łącznie 631 punktów w głosowaniu jurorów i telewidzów.

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Lokalizacja Turynu na mapie Włoch.

Miejsce organizacji konkursu[edytuj | edytuj kod]

Telewizja Rai otrzymała prawa do organizacji 66. Konkursu Piosenki Eurowizji dzięki wygranej zespołu Måneskin, reprezentantów Włoch w finale konkursu w 2021[3]. 8 października Rai i EBU ogłosiła, że konkurs odbędzie się w hali PalaOlimpico w Turynie w dniach 10, 12 i 14 maja[4]. 13 października rada Turynu zagłosowała za ustawą przekazania środków na rzecz organizacji konkursu. Finansowanie o łącznej wartości 3,5 mln euro pochodzi z szeregu organów lokalnych[5].

PalaOlimpico, miejsce organizacji konkursu.

Podobnie jak w poprzednich latach, dla gości i akredytowanych dziennikarzy przygotowane zostanie kilka atrakcji, w tym m.in. wioskę eurowizyjną (ang. Eurovision Village; miejsce na spotkania artystów i członków delegacji z fanami imprezy oraz akredytowanymi dziennikarzami), zlokalizowaną w Parco del Valentino[6], i euroklub (ang. EuroClub; miejsce imprez dla akredytowanych dziennikarzy i fanów), odbywa się w dziesięciu różnych miejscach w Turynie[7]. Uroczysta ceremonia otwarcia konkursu odbyła się 8 maja w Pałacu Venaria[8].

Wybór miejsca organizacji[edytuj | edytuj kod]

Tuż po zwycięstwie szefowa delegacji Włoch Simona Martorelli ogłosiła, że miejsce organizacji zostanie wybrane w specjalnych spotkaniach, które nadawca również organizował przed konkursem w 2017, gdzie miastem wybranym na spełniające najlepsze warunki organizacji konkursu został Turyn[9]. Szefowa delegacji zaprosiła też miasta chętne do organizacji konkursu do zgłoszenia swojej kandydatury[10]. 7 lipca 2021 włoski nadawca Rai i EBU opublikowali listę kryteriów i wymagań dla miast chcących gościć konkurs[1]:

  • Miejsce organizacji musi być dostępne przez co najmniej 6 tygodni przed rozpoczęciem i tydzień po zakończeniu konkursu
  • Hala organizacji musi być kryta z klimatyzacją, mieć pojemność około 8000–10 000 podczas imprezy, co ma stanowić około 70% ogólnej pojemności, biorąc pod uwagę scenę i produkcję
  • Miejsce organizacji musi posiadać główną halę, która może pomieścić scenografię i wszystkie inne wymagania potrzebne do produkcji telewizyjnej oraz posiadać dodatkową ilość miejsca niedaleko hali w celu pomieszczenia m.in. centrum prasowego, pomieszczeń dla delegacji, garderob, pomieszczeń dla artystów i pomieszczeń socjalnych
  • Miasto-gospodarz musi mieć międzynarodowe lotnisko nie dalej niż 90 minut od hali, która gości konkurs
  • Miasto-gospodarz musi mieć ponad 2000 pokoi hotelowych dla delegacji oraz fanów w pobliżu lokalizacji konkursu

Początkowe zainteresowanie organizacją konkursu wyraziło 14 miast, z których cztery nie zgłosiły formalnych aplikacji: Bari, Neapol, Reggio nell’Emilia i Werona. Ostatecznie 17 miast zgłosiło aplikacje: Acireale, Alessandria, Bertinoro, Bolonia, Florencja, Genua, Jesolo, Matera, Mediolan, Palazzolo Acreide, Pesaro, Rimini, Rzym, San Remo, Turyn, Triest i Viterbo. Na opracowanie szczegółowych aplikacji miasta miały czas do 4 sierpnia – uczyniło to 11 miast[11]. 24 sierpnia portal EurovisionIN poinformował, iż w fazie finalnej znalazło się 5 miast: Bolonia, Mediolan, Pesaro, Rimini oraz Turyn, co nie zostało jednak potwierdzone przez EBU[12]. Wybór spośród miast miał zostać dokonany do końca sierpnia[12], jednak tak się nie stało, a w połowie września Stefano Coletta, dyrektor generalny Rai 1, stwierdził, że wybór jest opóźniony, lecz nadawca stara się by zapewnić „przejrzystość i precyzję” w wyborze miasta-gospodarza. 8 października organizatorzy potwierdzili, że konkurs odbędzie się w PalaOlimpico w Turynie[13].

     Miasto wybrane na gospodarza 66. Konkursu Piosenki Eurowizji

Miasto Miejsce Pojemność Uwagi Źr.
Turyn PalaOlimpico 15 657 Poparta przez zgromadzenie Legislacyjne Piemontu i radę miejską Turynu. [14]
Acireale PalaTupparello 8000 — [15]
Alessandria Cittadella — Kandydatura uzależniona od konstrukcji dachu do pokrycia terenu. [15]
Bolonia BolognaFiere 12 000 Poparta przez zgromadzenie Legislacyjne Emilia-Romania [16]
Mediolan Palazzo delle Scintille 18 000 Poparta przez zgromadzenie Legislacyjne Lombardii. [17]
Genua Palasport di Genova 10 000 Hala była w trakcie prac remontowych. [18]
Palazzolo Acreide — — Potrzebna współpraca z innymi gminami w Syrakuzach. [15]
Pesaro Vitrifrigo Arena 10 323 — [19]
Rimini Rimini Fiera 10 000 Organizacja wspólna z San Marino i lokalnym nadawcą San Marino RTV. [20][21]
Rzym Fiera di Roma — Nie spełnia wymagań EBU dotyczących pojemności. [22]
Palazzo dello Sport 11 200 Nie spełnia wymogów EBU. [23]
San Remo Mercato dei Fiori 8000 Miasto corocznie gości Festiwal Piosenki Włoskiej w San Remo. [24]

Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]

Claudio Fasulo i Simona Martorelli będą pełnić rolę kierowników wykonawczych ze strony włoskiej firmy nadawczej Rai, a drugi rok z rzędu kierownikiem wykonawczym ze strony Europejskiej Unii Nadawców został Martin Österdahl[25]. Cristian Biondani i Duccio Forzano będą reżyserami wszystkich koncertów konkursowych[26]. Partnerem prezentacyjnym konkursu po raz kolejny został producent kosmetyków do włosów Moroccanoil, jako część 5-letniego kontraktu podpisanego przez firmę z EBU[27]. Oficjalną linią lotniczą konkursu została linia Vueling Airlines[28].

Projekt grafiki i sceny[edytuj | edytuj kod]

Scena konkursowa podczas gościnnego występu zespołu Il Volo w trakcie drugiego półfinału konkursu.

21 stycznia 2022 roku EBU oraz Rai opublikowali oficjalny motyw graficzny konkursu[29]. Sloganem zostało hasło The Sound of Beauty. Główną inspirację dla szaty graficznej stanowiła cymatyka[30]. Autorzy logo inspirowali się także słońcem i kształtami ogrodów włoskich[30]. Użyta czcionka była bazowana z plakatów autorstwa kultowych włoskich artystów[30]. 22 listopada 2021 rzymskie studio Atelier Francesca Montinaro ogłosiło w swoich mediach społecznościowych, że zostało wybrane przez Rai do zaprojektowania sceny do konkursu w 2022 roku[31].

Występy[edytuj | edytuj kod]

3 września 2021 islandzki nadawca RÚV opublikował zasady konkursu, ujawniając, że drugi rok z rzędu delegacje będą miały możliwość wykorzystania wcześniej nagranych chórków. Korzystanie z nagranych wokali towarzyszących nadal jest całkowicie opcjonalne. Każda delegacja może zdecydować się na użycie wokalistów wspierających, zarówno na scenie, jak i poza nią. Dopuszczalna będzie również kombinacja wokali na żywo i nagranych podkładów. Wszystkie wokale prowadzące muszą być nadal wykonywane na żywo, zgodnie z zasadami[32][33].

28 listopada 2021 ogłoszono, że drugi rok z rzędu każdy krajowy nadawca będzie miał obowiązek stworzyć przed konkursem nagranie zapasowe jako środek gwarantujący wszystkim uczestnikom możliwość wzięcia udziału w konkursie. Nagranie będzie można wykorzystać, jeśli uczestnik nie będzie miał możliwości znaleźć się na scenie w Turynie lub zostanie poddany kwarantannie po przyjeździe[34].

Prowadzący[edytuj | edytuj kod]

Po zwycięstwie Włoch w 65. Konkursie Piosenki Eurowizji rozpoczęły się spekulacje dotyczące prowadzących konkursu. Pierwotnie spekulowano, że konkurs poprowadzi m.in. Raffaella Carrà (spekulacje przerwała jej śmierć w lipcu) oraz Alessandro Cattelan[35]. Podczas wywiadu dla RAI News24, Stefano Coletta, dyrektor generalny Rai 1, ujawnił, że jego intencją było zaproponowanie Carry rolę prowadzącej zarówno Eurowizji, jak i tegorocznego Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo[36], natomiast Cattelan na spekulacje dotyczące prowadzenia konkursu odpowiedział, że „byłby wielce zaszczycony” taką ofertą[37].

24 stycznia 2022 włoska agencja Adnkronos doniosła, że konkurs poprowadzą: Alessandro Cattelan, Laura Pausini oraz Mika[38], co potwierdzono 2 lutego 2022 podczas drugiego wieczoru Festiwalu Piosenki Włoskiej[39][40].

Losowanie półfinałów i kolejność występów[edytuj | edytuj kod]

Losowanie przydzielające poszczególne kraje do półfinałów odbyło się 25 stycznia 2022 w turyńskim Palazzo Madama[41][42][43][44]. Podobnie jak w poprzednich latach, wszystkie kraje uczestniczące, poza Wielką Piątką (czyli Francją, Hiszpanią, Niemcami, Wielką Brytanią i gospodarzami Włochami) zostały podzielone na tak zwane koszyki, a ich ułożenie było zależne od statystyk głosowania mieszkańców danych państw w poprzednich konkursach[44]. Państwa biorące udział w półfinałach zostały podzielone na dwa półfinały, a członkowie Wielkiej Piątki zostali przydzieleni do jednego z półfinałów, w którym będą musieli głosować[44]. Podział na koszyki został opublikowany 18 stycznia 2022[45].

Koszyk 1 Koszyk 2 Koszyk 3 Koszyk 4 Koszyk 5 Koszyk 6

Szczegółowa kolejność występów w półfinałach została ustalona przez produkcję i podana do wiadomości publicznej 29 marca. 15 marca podczas zjazdu delegacji, kraj gospodarz (Włochy) wylosował 9 pozycję w finale[46].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Udział Ukrainy[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Aneksja Krymu przez Rosję.

Po zwycięstwie Aliny Pasz w ukraińskich preselekcjach, zdobywcy drugiego miejsca Kalush Orchestra oskarżyli organizatorów koncertu o sfałszowanie wyników. Wokalista Olech Psiuk twierdził, że organizatorzy selekcji odmówili z nim rozmowy po tym, gdy podczas ogłoszenia wyników pojawiło się kilka problemów technicznych. Podczas ogłaszania wyników na żywo doszło do awarii elektronicznej tablicy wyników, co oznaczało, że gospodarz Timur Mirosznyczenko musiał ręcznie ogłaszać wyniki z kartki papieru[47]. Członek zarządu NSTU Jarosław Łodyhin odparł zarzuty, mówiąc, że prowadzący był zdezorientowany z powodu błędów redakcyjnych w dokumencie z wynikami, a wyniki były prawidłowe[47]. Nadawca NSTU i jego partner audytowy PwC utrzymali aktualność wyników[48].

W 2020 roku w wyniku zamieszania wokół udziału Maruv w konkursie w 2019 roku, do ukraińskich preselekcji wprowadzono zasadę uniemożliwiającą udział w konkursie artystom, którzy od 2014 występowali w Rosji lub przekroczyli granicę krymską z naruszeniem ustawodawstwa Ukrainy[49]. 14 lutego 2022 aktywista i bloger Serhij Sternenko nagłośnił, że Pasz wjechała na Krym z terytorium Rosji w 2015, oraz wraz ze swoim zespołem sfałszowała dokumenty podróżne, aby wziąć udział w ukraińskich eliminacjach[50]. Stacja NSTU oświadczyła, że zwrócą się do ukraińskiej Państwowej Straży Granicznej o sprawdzenie, czy dokumentacja nie jest sfałszowana, a Pasz nie będzie oficjalnie reprezentantką Ukrainy w konkursie „dopóki nie zakończy się weryfikacja i wyjaśnienie faktów”[51].

16 lutego piosenkarka ogłosiła w poście na Instagramie, że Państwowa Służba Graniczna nie była w stanie dostarczyć jej nowego zaświadczenia na dowód wjazdu na Krym, o co poprosiła w następstwie kontrowersji, ponieważ powiązane dokumenty są przechowywane tylko przez pięć lat[52]. Wkrótce później Pasz ogłosiła w mediach społecznościowych, że wycofała swoją kandydaturę do reprezentowania Ukrainy w Konkursie Piosenki Eurowizji[53]. 22 lutego przedstawiciele stacji NSTU potwierdzili, że kraj reprezentować będą Kalush Orchestra z utworem „Stefania”[54].

Dyskwalifikacja Rosji[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Inwazja Rosji na Ukrainę.

23 lutego 2022 roku ukraiński nadawca publiczny NSTU zaapelował o wydalenie rosyjskich członków C1R i RTR z Europejskiej Unii Nadawców z powodu uznania przez prezydenta Władimira Putina dnia 21 lutego dwóch separastycznych republik ludowych na terenie Ukrainy. Nadawca wspomniał również o notorycznym łamaniu przez nadawców wolności słowa i informacji[55]. Dzień później, po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji na Ukrainę następujący nadawcy wypowiedzieli się przeciwko udziałowi Rosji w konkursie: DR (Dania)[56], Yle (Finlandia)[57], LRT (Litwa)[58], AVROTROS (Holandia)[59], NRK (Norwegia)[60], SVT (Szwecja)[61], ERR (Estonia)[62], RÚV (Islandia) oraz TVP (Polska)[63]. Nadawcy z Finlandii oraz Estonii ogłosili, że jeżeli Rosja weźmie udział w konkursie, to kraje wycofają się z udziału[64][62]. Udziałowi Rosji sprzeciwili się również reprezentanci Łotwy, Citi Zēni[65].

25 lutego kraj został zdyskwalifikowany z konkursu pod pretekstem „obrony wartości konkursu, który promuje międzynarodową wymianę kulturalną, jednoczy publiczność, celebruje różnorodność poprzez muzykę i jednoczy Europę na jednej scenie”[66]. Dzień później poinformowano o wyjściu z EBU wszystkich trzech stacji pochodzących z Rosji, co uniemożliwiło udział kraju w przyszłych konkursach, dopóki stacje dołączą do EBU ponownie[67].

Możliwe rezygnacje[edytuj | edytuj kod]

12 kwietnia, nadawca publiczny KAN ujawnił, że Izrael może zrezygnować z udziału w konkursie z powodu nasilającego się strajku służb do Minsterstwa Spraw Zagranicznych ze względu na brak zapewnienia bezpieczeństwa reprezentacji w dużych widowiskach[68]. EBU nie otrzymała jednak formalnego zgłoszenia o wycofaniu się kraju z występu. Ostatecznie potwierdzono, że Izrael wystąpi w konkursie[69].

8 maja 2022 roku nadawca MKRTV ogłosił, że potępia zachowanie reprezentantki kraju, Andrei, która podczas ceremonii otwarcia konkursu rzuciła macedońską flagą by zapozować do zdjęcia, opisując je jako „bezczeszczenie symbolu narodowego, które jest karalne przez prawo macedońskie”[70]. Nadawca ogłosił, że rozważa możliwość wycofania reprezentantki z konkursu[70], oraz że prawne możliwości najsurowszego ukarania tego skandalu zostaną podjęte wobec osób odpowiedzialnych w delegacji macedońskiej[70]. Ostatecznie 11 maja nadawca oświadczył, że weźmie udział w konkursie oraz podejmie wszelkie środki dyscyplinarne po powrocie delegacji z Turynu[71].

Zamieszanie wokół hiszpańskich preselekcji[edytuj | edytuj kod]

Po finale hiszpańskich preselekcji pojawiły się zarzuty o faworyzowanie zwyciężczyni, Chanel. Jedna z członków krajowego jury, Miryam Benedited, wcześniej pracowała z Chanel jako choreografka, co doprowadziło do zarzutów o kumoterstwo[72]. Ponadto hiszpańscy widzowie wyrazili frustrację formatem głosowania, gdy ujawniono, że galicyjska grupa folkowa Tanxugueiras, która zajęła trzecie miejsce, wygrała głosowanie publiczne z prawie 71% głosów, podczas gdy zwyciężczyni Chanel otrzymała wyłącznie 4%[73]. Nadawca RTVE wydał oświadczenie, w którym uznał niezadowolenie widzów z selekcji i obiecał otworzyć dialog w celu ulepszenia przyszłych edycji eliminacji, ale utrzymał stanowisko wobec reprezentantki[74].

Problemy techniczne[edytuj | edytuj kod]

Niezadowolenie z prób statystów wyrazili reprezentanci Chorwacji, Holandii, Mołdawii i Łotwy[75]. Pierwszego dnia prób, 30 kwietnia, włoski dziennik „La Stampa” poinformował o problemach z silnikami, które mają umożliwiać ruch pierścieni na scenie, przez co kinetyczne słońce nie może poruszać się tak swobodnie, jak oczekiwano[76]. Do wiadomości podano także, iż problemu nie da się całkowicie rozwiązać i że podjęto decyzję o ograniczeniu zakresu, w jakim instalacja będzie się poruszać[76]. Tego samego ranka litewska delegacja ogłosiła, że występ reprezentantki Moniki Liu nie będzie przebiegał zgodnie z planem, oraz że potrzebne będzie dokonanie zmian w występie[77].

Podczas ogłaszania wyników jury podczas finału trzech sekretarzy (Azerbejdżanu, Rumunii i Gruzji) nie mogło połączyć się ze względu na problemy techniczne.

Ataki hakerskie na nadawców i organizację[edytuj | edytuj kod]

23 lutego z profilu bułgarskiego nadawcy BNT poświęconego Eurowizji na Twitterze zniknęły wszystkie wpisy na temat formacji Intelligent Music Project, wyłonionej na reprezentanta kraju w konkursie[78]. Pojawiły się także wpisy z datą 15 marca oraz sylwetką mężczyzny[78] sugerujące, że telewizja wyłoniła nowego reprezentanta – Kristiana Kostowa, zdobywcy drugiego miejsca na Eurowizji 2017, który obchodzi urodziny 15 marca[78]. Zaowocowało to wzrostem Bułgarii w zakładach bukmacherskich, która z 39. miejsca przed incydentem osiągnęła w najwyższym momencie trzecie miejsce[79]. Kilka godzin później nadawca BNT ogłosił, że „zamieszanie wywołał fan konkursu, który miał dostęp do konta. Tweety zostały usunięte, a teraz temat jest zakończony”[79]. Sam Kostow wyjaśnił, że nie doszło do jego ponownej selekcji, lecz chciałby powrócić do konkursu w przyszłości[79].

Kristian Kostow podczas występu w trakcie 62. Konkursu Piosenki Eurowizji (2017).

11 maja 2022 prorosyjska grupa hakerska Killnet przeprowadziła atak na wiele włoskich instytucjonalnych stron internetowych, m.in. Ministerstwa Obrony, Senatu, Narodowego Instytutu Zdrowia i Automobile Club d’Italia[80]. Oficjalna strona internetowa Konkursu Piosenki Eurowizji została później ujawniona jako jedna ze stron, które były celem ataku. Hakerzy planowali również atak na platformę, na której oparty jest system głosowania konkursu. Atak ostatecznie się nie powiódł oraz nie nastąpiły żadne zakłócenia ani na stronie internetowej, ani na platformie do głosowania[81].

Anulowanie głosów sześciu państw[edytuj | edytuj kod]

W oświadczeniu opublikowanym w czasie głosowania finałowego EBU poinformowała, że w analizie głosowania jury po drugiej próbie generalnej drugiego półfinału w wynikach sześciu krajów (Azerbejdżanu, Gruzji, Czarnogóry, Polski, Rumunii i San Marino) wykryto nieprawidłowości – organizatorzy podejrzewali bowiem, że państwa te oddawały swoje głosy w sposób stronniczy, jednocześnie próbując zmanipulować ostateczny wynik. W konsekwencji wykrytych nieprawidłowości w drugim półfinale oraz finale Eurowizji anulowano głosy wspomnianych państw i zastosowano zastępcze wyniki opartymi na wcześniejszych schematach głosowania. W sprawie decyzji Europejskiej Unii Nadawców swoje oświadczenia opublikowali nadawcy z Azerbejdżanu, Gruzji, Rumunii i Polski, żądając wyjaśnień[82]. 19 maja EBU ujawniła głosy jurorów z 6 krajów w półfinale, na którym widać wyraźnie, że ci jurorzy wymieniali się punktami dla samych siebie. Wyniki nie zostały zmienione i zostały zatwierdzone[83].

Wyniki głosowania jury Ukrainy[edytuj | edytuj kod]

Kalush Orchestra – zwycięzcy konkursu – otrzymali maksymalną liczbę punktów zarówno od polskiego jury, jak i widzów głosujących SMS-owo. Natomiast reprezentant Polski od ukraińskiego jury nie otrzymał żadnego punktu (za to od widzów z Ukrainy dostał maksymalną liczbę pkt), na co szybko zwrócono uwagę w mediach społecznościowych. Ambasador Ukrainy w Polsce Andrij Deszczycia i ukraiński minister kultury Ołeksandr Tkaczenko skrytykowali decyzję jury[84].

Kraje uczestniczące[edytuj | edytuj kod]

Kraje miały czas do 16 września 2021 na złożenie wniosków o udział w konkursie, a do 11 października na wycofanie ich bez narażania się na sankcje finansowe[85]. 20 października 2021 EBU potwierdziła, że w konkursie wezmą udział reprezentacje z 41 krajów, w tym m.in. Czarnogóry i Armenii, które powrócą do stawki po przerwie[86]. 25 lutego 2022 w świetle rosyjskiej inwazji na Ukrainę zdyskwalifikowana została Rosja, zmniejszając liczbę uczestników do 40.

Powracający artyści[edytuj | edytuj kod]

Jednym z członków zespołu Intelligent Music Project, który reprezentował Bułgarię, jest Stojan Jankułow, który wraz z Elicą Todorową wystąpił w barwach kraju w konkursie w 2007 i 2013. Zespół Zdob și Zdub reprezentujący Mołdawię wraz z Advahov Brothers z utworem „Trenulețul”, reprezentował kraj już w konkursach w 2005 oraz 2011 roku. Mahmood, reprezentujący Włochy wraz z Blanco, brał udział w konkursie w 2019, który odbył się w Tel Awiwie. Jednym z członków zespołu Kalush Orchestra reprezentującego Ukrainę jest Ihor Didenczuk, który już wcześniej reprezentował kraj jako członek zespołu Go A w 2020 i 2021 roku. Jedną z członkiń zespołu Reddi reprezentującego Danię jest Ihan Haydar, która była w chórze Soluny Samay, reprezentującej kraj w konkursie w 2012 w Baku.

Reprezentantka Litwy Monika Liu była współautorką tekstu utworu „This Time”, który Monika Linkytė i Vaidas Baumila zaśpiewali w barwach kraju podczas konkursu w 2015. Utwór „Snap” reprezentujący Armenię został częściowo skomponowany przez Tamar Kaprelian – amerykańsko-ormiańską artystkę, która reprezentowała kraj w konkursie w 2015 jako członkini zespołu Genealogy.

Uczestnicy i wyniki[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy półfinał[edytuj | edytuj kod]

  • Pierwszy półfinał odbył się 10 maja 2022 o godzinie 21:00 (CEST).
  • Podczas półfinału możliwość głosowania mieli mieszkańcy krajów rywalizujących w tym koncercie, a także państw-finalistów: Francji i Włoch.
  • Do finału zakwalifikowało się dziesięć krajów z największą liczbą punktów zdobytych w głosowaniu jurorów i telewidzów.
Uczestnicy i wyniki pierwszego półfinału Konkursu Piosenki Eurowizji 2022[87]
Lp. Kraj Wykonawca Utwór Język Miejsce Punkty
1  Albania Ronela Hajati „Sekret” angielski, albański[a] 12 58
2  Łotwa Citi Zēni „Eat Your Salad” angielski 14 55
3  Litwa Monika Liu „Sentimentai” litewski 7 159
4  Szwajcaria Marius Bear „Boys Do Cry” angielski 9 118
5  Słowenia LPS „Disko” słoweński 17 15
6  Ukraina Kalush Orchestra „Stefania” (Стефанія) ukraiński 1 337
7  Bułgaria Intelligent Music Project „Intention” angielski 16 29
8  Holandia S10 „De diepte” niderlandzki 2 221
9  Mołdawia Zdob și Zdub i Advahov Brothers „Trenulețul” rumuński[b] 8 154
10  Portugalia Maro „Saudade, saudade” portugalski, angielski 4 208
11  Chorwacja Mia Dimšić „Guilty Pleasure” angielski, chorwacki 11 75
12  Dania Reddi „The Show” angielski 13 55
13  Austria Lumix ft. Pia Maria „Halo” angielski 15 42
14  Islandia Systur „Með hækkandi sól” islandzki 10 103
15  Grecja Amanda Georgiadi Tenfjord „Die Together” angielski 3 211
16  Norwegia Subwoolfer „Give That Wolf a Banana” angielski 6 177
17  Armenia Rosa Linn „Snap” angielski 5 187

Tabela punktacyjna pierwszego półfinału










     Jurorzy

     Telewidzowie

 Kraje głosujące
Albania Łotwa Litwa Szwajcaria Słowenia Ukraina Bułgaria Holandia Mołdawia Portugalia Chorwacja Dania Austria Islandia Grecja Norwegia Armenia Francja Włochy
Uczestnicy konkursu Albania 58 12 12
46 8 6 1 2 2 12 2 5 8
Łotwa 55 39 2 2 3 3 4 12 1 1 4 4 2 1
16 10 5 1
Litwa 159 56 1 3 12 2 6 10 5 8 5 2 2
103 1 10 3 5 12 5 5 6 6 6 8 4 5 5 8 7 6 1
Szwajcaria 118 107 6 4 10 4 6 12 7 10 4 6 6 7 5 4 5 5 6
11 3 2 1 3 1 1
Słowenia 15 7 1 1 5
8 8
Ukraina 337 135 12 12 12 8 7 8 12 7 7 7 10 3 6 7 10 7
202 8 12 12 10 10 12 12 12 12 12 12 12 12 10 10 12 10 12
Bułgaria 29 11 1 10
18 12 5 1
Holandia 221 142 10 3 8 12 10 12 4 2 8 2 12 8 7 6 8 12 8 10
79 3 3 6 2 3 6 3 8 8 3 4 5 8 4 1 4 4 4
Mołdawia 154 19 1 2 1 1 7 1 1 5
135 8 7 7 7 10 8 10 10 10 6 10 7 6 6 6 7 10
Portugalia 208 121 4 5 7 4 6 8 5 10 5 12 8 10 6 5 10 10 6
87 5 6 8 12 2 4 6 6 4 1 3 1 2 3 2 8 8 6
Chorwacja 75 42 3 8 3 6 3 3 8 4 4
33 6 6 12 2 1 6
Dania 55 35 6 5 5 5 2 3 5 1 3
20 2 1 1 3 3 6 4
Austria 42 6 2 1 3
36 4 1 4 3 2 4 2 4 2 3 5 1
Islandia 103 64 5 8 4 6 4 5 3 10 4 4 2 2 3 4
39 5 2 1 8 4 2 7 7 3
Grecja 211 151 8 10 6 10 5 7 10 12 8 5 8 10 6 2 12 8 12 12
60 10 8 1 7 3 1 4 12 10 1 3
Norwegia 177 73 2 7 3 7 2 1 7 6 7 2 3 4 12 1 6 3
104 2 7 5 4 7 4 7 10 7 7 10 7 10 7 3 2 5
Armenia 187 82 7 2 1 1 10 8 4 6 3 1 2 12 3 7 7 8
105 7 4 4 5 2 10 8 7 5 5 5 8 3 8 5 12 7

Drugi półfinał[edytuj | edytuj kod]

  • Drugi półfinał odbył się 12 maja 2022 o godzinie 21:00 (CEST).
  • Podczas półfinału możliwość głosowania mieli mieszkańcy krajów rywalizujących w tym koncercie, a także państw-finalistów: Niemiec, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii.
  • Do finału zakwalifikowało się dziesięć krajów z największą liczbą punktów zdobytych w głosowaniu jurorów i telewidzów.
Uczestnicy i wyniki drugiego półfinału Konkursu Piosenki Eurowizji 2022[89]
Lp. Kraj Wykonawca Utwór Język Miejsce Punkty
1  Finlandia The Rasmus „Jezebel” angielski 7 162
2  Izrael Michael Ben Dawid „I.M” angielski 13 61
3  Serbia Konstrakta „In corpore sano” serbski, łacina 3 237
4  Azerbejdżan Nadir Rüstamli „Fade to Black” angielski 10 96
5  Gruzja Circus Mircus „Lock Me In” angielski 18 22
6  Malta Emma Muscat „I Am What I Am” angielski 16 47
7  San Marino Achille Lauro „Stripper” włoski, angielski 14 50
8  Australia Sheldon Riley „Not the Same” angielski 2 243
9  Cypr Andromache „Ela” (Έλα) grecki, angielski 12 63
10  Irlandia Brooke „That’s Rich” angielski 15 47
11  Macedonia Północna Andrea „Circles” angielski 11 76
12  Estonia Stefan „Hope” angielski 5 209
13  Rumunia WRS „Llámame” angielski, hiszpański 9 118
14  Polska Ochman „River” angielski 6 198
15  Czarnogóra Vladana „Breathe” angielski 17 33
16  Belgia Jérémie Makiese „Miss You” angielski 8 151
17  Szwecja Cornelia Jakobs „Hold Me Closer” angielski 1 396
18  Czechy We Are Domi „Lights Off” angielski 4 227

Tabela punktacyjna drugiego półfinału











     Jurorzy

     Telewidzowie

 Kraje głosujące
Finlandia Izrael Serbia Azerbejdżan Gruzja Malta San Marino Australia Cypr Irlandia Macedonia Północna Estonia Rumunia Polska Czarnogóra Belgia Szwecja Czechy Hiszpania Niemcy Wielka Brytania
Uczestnicy konkursu Finlandia 162 63 5 5 4 3 3 3 2 4 8 4 4 4 5 4 2 2 1
99 1 5 6 6 3 2 2 1 8 12 4 6 4 12 10 6 7 4
Izrael 61 34 1 2 10 3 1 1 7 3 3 2 1
27 10 10 2 3 2
Serbia 237 63 8 1 3 2 2 4 5 7 12 7 2 5 5
174 8 8 12 12 12 12 12 4 12 4 10 7 12 6 10 12 5 10 6
Azerbejdżan 96 96 7 8 4 4 4 3 6 1 6 3 3 5 3 5 4 12 10 8
0
Gruzja 22 13 1 1 3 5 3
9 2 5 1 1
Malta 47 27 2 2 1 1 6 6 1 7 1
20 2 3 1 3 3 3 1 2 2
San Marino 50 21 5 2 2 12
29 4 8 5 2 3 3 3
Australia 243 169 10 10 2 10 10 10 10 10 5 5 10 10 10 10 8 12 8 10 6 3
74 6 6 7 2 7 7 4 7 5 3 2 3 3 4 5 3
Cypr 63 9 3 4 2
54 10 12 1 1 4 5 7 3 8 1 1 1
Irlandia 47 12 6 1 4 1
35 3 3 8 1 1 7 12
Macedonia Północna 76 56 2 1 5 7 1 5 5 1 10 12 7
20 8 10 2
Estonia 209 113 4 3 10 7 7 8 7 5 7 8 2 7 7 6 10 7 4 4
96 12 4 4 7 3 3 6 1 8 10 7 7 8 8 2 4 2
Rumunia 118 18 4 2 4 8
100 3 2 6 6 5 5 8 4 10 5 2 5 8 3 4 12 5 7
Polska 198 84 1 8 3 8 8 6 8 8 8 3 6 1 3 7 6
114 5 7 1 3 4 5 6 8 12 2 6 1 2 12 7 7 4 12 10
Czarnogóra 33 11 7 3 1
22 12 10
Belgia 151 105 7 6 5 5 5 8 3 2 10 5 6 6 8 8 6 8 5 2
46 1 1 3 4 1 6 2 4 7 5 1 5 5 1
Szwecja 396 222 12 12 12 12 12 12 12 12 12 12 7 12 12 12 12 10 12 6 7 12
174 10 12 5 8 8 10 10 10 7 10 7 10 12 12 6 10 6 8 8 5
Czechy 227 102 6 6 4 6 6 7 6 2 4 10 7 8 8 2 4 6 10
125 7 10 7 2 4 2 6 7 5 8 6 8 6 8 4 5 6 10 6 8

Finał[edytuj | edytuj kod]

  • Finał odbył się 14 maja 2022 o godzinie 21:00 (CEST).
  • Podczas koncertu wystąpili przedstawiciele 25 krajów, w tym 20 uczestników półfinału oraz przedstawiciele krajów tzw. „Wielkiej Piątki” (tj. Francji, Hiszpanii, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Włoch). Ponieważ gospodarz (Włochy), również należy do „Wielkiej Piątki”, która zapełnia automatyczną kwalifikację do finału, szóste miejsce, zarezerwowane dla gospodarza nie było wykorzystane[91].
  • O wynikach zdecydowali jurorzy i telewidzowie ze wszystkich krajów rywalizujących w konkursie.
  • Po zsumowaniu punktów ze wszystkich krajów państwo z najwyższą liczbą punktów zostało ogłoszone zwycięzcą 66. Konkursu Piosenki Eurowizji.
Uczestnicy i wyniki finału Konkursu Piosenki Eurowizji 2022[92]
Lp. Kraj Wykonawca Utwór Język Miejsce Punkty
1  Czechy We Are Domi „Lights Off” angielski 22 38
2  Rumunia WRS „Llámame” angielski, hiszpański 18 65
3  Portugalia Maro „Saudade, saudade” portugalski, angielski 9 207
4  Finlandia The Rasmus „Jezebel” angielski 21 38
5  Szwajcaria Marius Bear „Boys Do Cry” angielski 17 78
6  Francja Alvan i Ahez „Fulenn” bretoński 24 17
7  Norwegia Subwoolfer „Give That Wolf a Banana” angielski 10 182
8  Armenia Rosa Linn „Snap” angielski 20 61
9  Włochy Mahmood i Blanco „Brividi” włoski 6 268
10  Hiszpania Chanel „SloMo” hiszpański, angielski 3 459
11  Holandia S10 „De diepte” niderlandzki 11 171
12  Ukraina Kalush Orchestra „Stefania” (Стефанія) ukraiński 1 631
13  Niemcy Malik Harris „Rockstars” angielski 25 6
14  Litwa Monika Liu „Sentimentai” litewski 14 128
15  Azerbejdżan Nadir Rüstamli „Fade to Black” angielski 16 106
16  Belgia Jérémie Makiese „Miss You” angielski 19 64
17  Grecja Amanda Georgiadi Tenfjord „Die Together” angielski 8 215
18  Islandia Systur „Með hækkandi sól” islandzki 23 20
19  Mołdawia Zdob și Zdub i Advahov Brothers „Trenulețul” rumuński, angielski 7 253
20  Szwecja Cornelia Jakobs „Hold Me Closer” angielski 4 438
21  Australia Sheldon Riley „Not the Same” angielski 15 125
22  Wielka Brytania Sam Ryder „Space Man” angielski 2 466
23  Polska Ochman „River” angielski 12 151
24  Serbia Konstrakta „In corpore sano” serbski, łaciński 5 312
25  Estonia Stefan „Hope” angielski 13 141

Tabela punktacyjna finału

     Jurorzy

     Telewidzowie

 Kraje głosujące
Czechy Rumunia Portugalia Finlandia Szwajcaria Francja Norwegia Armenia Włochy Hiszpania Holandia Ukraina Niemcy Litwa Azerbejdżan Belgia Grecja Islandia Mołdawia Szwecja Australia Wielka Brytania Polska Serbia Estonia Albania Austria Bułgaria Chorwacja Cypr Czarnogóra Dania Gruzja Irlandia Izrael Łotwa Macedonia Malta San Marino Słowenia
Uczestnicy konkursu Czechy 38 33 2 1 2 2 2 5 4 3 7 2 3
5 5
Rumunia 65 12 4 1 7
53 1 8 10 2 10 3 5 4 4 2 3 1
Portugalia 207 171 5 7 5 1 10 8 8 10 8 7 5 3 5 2 6 3 7 7 7 1 10 4 10 4 8 7 4 6 3
36 7 6 4 1 4 7 1 1 5
Finlandia 38 12 1 6 5
26 1 4 7 8 2 2 1 1
Szwajcaria 78 78 6 5 2 1 3 1 10 6 2 7 7 2 5 1 7 1 2 3 1 1 5
0
Francja 17 9 7 1 1
8 1 1 1 2 2 1
Norwegia 182 36 2 4 1 3 3 8 3 5 2 5
146 3 2 2 6 4 3 5 2 1 2 7 6 10 6 10 10 6 4 8 4 5 1 5 2 8 4 4 5 2 4 2 3
Armenia 61 40 1 1 7 4 8 2 2 4 6 5
21 5 5 1 10
Włochy 268 158 4 2 2 10 10 4 10 8 1 6 3 4 10 12 3 1 4 1 10 10 6 8 7 7 3 12
110 4 3 8 3 5 3 3 5 4 7 1 4 8 3 2 6 5 6 3 6 10 5 6
Hiszpania 459 231 7 1 12 8 5 7 12 5 8 5 5 10 5 3 3 12 12 10 1 4 5 2 8 6 6 8 4 5 12 3 12 12 12 1
228 6 8 10 3 6 7 1 8 7 1 2 6 10 6 12 3 8 2 6 5 6 10 1 7 1 8 7 8 8 1 6 5 8 4 10 7 10 4
Holandia 171 129 3 7 5 10 4 5 4 12 8 4 6 4 4 4 3 1 6 8 2 3 10 4 1 4 7
42 4 2 3 4 1 10 5 1 3 6 2 1
Ukraina 631 192 4 12 8 3 10 3 6 10 12 6 6 10 12 7 12 7 8 7 6 5 6 3 7 12 2 8
439 12 10 12 12 10 12 12 10 12 12 12 12 12 12 12 10 12 12 12 12 12 12 7 12 10 12 12 10 12 10 12 12 12 12 12 8 8 12 10
Niemcy 6 0
6 2 2 2

     Jurorzy

     Telewidzowie

 Kraje głosujące
Czechy Rumunia Portugalia Finlandia Szwajcaria Francja Norwegia Armenia Włochy Hiszpania Holandia Ukraina Niemcy Litwa Azerbejdżan Belgia Grecja Islandia Mołdawia Szwecja Australia Wielka Brytania Polska Serbia Estonia Albania Austria Bułgaria Chorwacja Cypr Czarnogóra Dania Gruzja Irlandia Izrael Łotwa Macedonia Malta San Marino Słowenia
Uczestnicy konkursu Litwa 128 35 5 2 1 2 2 7 2 3 1 10
93 1 2 10 2 10 2 4 3 2 7 2 3 7 3 2 7 5 8 10 1 2
Azerbejdżan 106 103 3 12 5 6 3 12 1 7 2 7 12 3 3 3 10 1 4 2 7
3 3
Belgia 64 59 6 7 5 6 4 1 5 8 2 6 2 4 3
5 4 1
Grecja 215 158 3 2 4 6 12 3 12 2 10 2 12 7 3 4 2 6 4 12 3 12 12 3 7 1 10 4
57 7 3 3 12 6 10 1 7 8
Islandia 20 10 6 2 1 1
10 8 2
Mołdawia 253 14 1 5 2 6
239 8 12 8 5 4 10 4 5 10 7 10 6 10 5 8 3 6 4 8 7 12 6 1 7 7 8 7 5 8 7 6 7 7 4 7
Szwecja 438 258 10 10 12 7 8 5 7 1 4 7 3 8 7 12 8 10 12 10 5 12 8 7 5 5 7 7 8 10 12 10 6 10 5
180 5 6 7 8 3 8 7 5 6 2 5 10 4 5 4 8 5 5 4 10 1 10 6 4 1 10 3 5 6 4 5 3 5
Australia 125 123 1 6 8 4 2 8 7 3 5 1 8 6 10 6 6 8 8 2 5 2 5 6 6
2 2
Wielka Brytania 466 283 12 8 10 10 6 12 6 6 3 4 12 12 10 12 12 7 10 8 8 1 4 10 12 10 3 5 6 12 8 10 8 8 8 8 2
183 2 3 6 4 5 2 6 1 6 8 8 7 6 4 8 3 5 7 3 6 7 3 5 4 8 3 6 6 4 6 10 3 12 6
Polska 151 46 8 2 10 8 2 6 2 4 4
105 7 1 4 5 3 1 6 12 8 1 7 4 5 3 10 4 3 4 4 10 1 2
Serbia 312 87 3 7 4 6 1 4 4 8 1 12 4 12 5 10 6
225 10 7 5 7 12 8 3 6 7 2 3 7 6 2 8 1 8 8 1 5 3 10 10 12 7 12 7 1 7 2 12 6 8 12
Estonia 141 43 8 3 5 6 1 5 10 5
98 4 5 10 2 12 1 5 8 7 4 2 8 6 5 2 3 3 8 3

Pozostałe nagrody[edytuj | edytuj kod]

Nagrody im. Marcela Bezençona[edytuj | edytuj kod]

W 2022 po raz kolejny przyznane zostały tzw. Nagrody im. Marcela Bezençona, czyli wyróżnienia przyznawane od 2002 dla najlepszych piosenek biorących udział w koncercie finałowym, sygnowane nazwiskiem twórcy konkursu – Marcela Bezençona. Pomysłodawcami statuetek byli szwedzcy piosenkarze Christer Björkman i Richard Herrey z zespołu Herreys[93].

Nagrody podzielone są na trzy kategorie[93]:

  • Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze),
  • Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu),
  • Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie).
Kategoria[94] Kraj[94] Wykonawca[94] Piosenka[94] Autor(zy)
Nagroda Dziennikarzy  Wielka Brytania Sam Ryder „Space Man” Sam Ryder, Amy Wadge, Max Wolfgang
Nagroda Artystyczna  Serbia Konstrakta „In corpore sano” Ana Đurić, Milovan Bošković
Nagroda Kompozytorów  Szwecja Cornelia Jakobs „Hold Me Closer” Cornelia Jakobsdotter, David Zandén, Isa Molin

Faworyt OGAE[edytuj | edytuj kod]

Od 2007 corocznie, przed każdym konkursem, większość oddziałów Stowarzyszenia Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji (OGAE)[95][96], zrzeszającej 44 krajowych fanklubów Konkursu Piosenki Eurowizji[97], przeprowadza głosowanie, w którym głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do danej edycji (z wyłączeniem propozycji krajowej), przy użyciu tak zwanego systemu eurowizyjnego (to znaczy 1–8, 10 i 12 punktów dla dziesięciu ulubionych utworów)[95].

Wyniki głosowania na faworyta OGAE 2022[98]
Kraj Wykonawca Utwór Punkty
OGAE
Szwecja Szwecja Cornelia Jakobs „Hold Me Closer” 393
Włochy Włochy Mahmood i Blanco „Brividi” 387
Hiszpania Hiszpania Chanel „SloMo” 294
Holandia Holandia S10 „De diepte” 218
Wielka Brytania Wielka Brytania Sam Ryder „Space Man” 204

Pozostałe kraje[edytuj | edytuj kod]

Możliwość wzięcia udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji wymaga narodowego nadawcy z aktywnym członkostwem w EBU, który będzie mógł nadawać konkurs za pośrednictwem sieci Eurowizji. EBU ogłosi zaproszenie do udziału w konkursie do wszystkich pięćdziesięciu sześciu aktywnych członków.

Aktywni członkowie EBU[edytuj | edytuj kod]

  •  Andora – w listopadzie 2019 partia rządząca Demokraci na rzecz Andory oznajmiła, że kraj może powrócić do udziału w konkursie tylko jeśli najpierw będzie mógł wstępnie ocenić koszty uczestnictwa[99]. 20 maja 2020 roku piosenkarka Susanne Georgi, która reprezentowała kraj w konkursie w 2009 ogłosiła, że posiada sponsora, który mógłby pomóc w powrocie kraju na konkurs[100]. 2 czerwca nadawca publiczny Ràdio i Televisió d’Andorra (RTVA) potwierdził, iż kraj nie powróci w 2021 roku[101]. Mimo tego wyrażono wówczas możliwą zgodę na powrót w 2022 roku, jeżeli pandemia wirusa SARS-CoV-2 się zakończy[102]. Na pytanie czy powrót do udziału w konkursie jest planowany Ministerstwo Kultury Andory odrzekło, że nic im na ten temat nie wiadomo i nie posiadają żadnych informacji w tej kwestii[103]. 23 maja 2021 dyrektor generalny RTVA Xavier Mujal poinformował, że powrót na dzień dzisiejszy jest niemożliwy i kraj nie weźmie udziału w 2022[104].
  •  Bośnia i Hercegowina – 24 czerwca 2021 nadawca Bosanskohercegovačka radiotelevizija (BHRT) poinformował, że jest mało prawdopodobne, aby powrócił do Konkursu Piosenki Eurowizji, jeśli nie uda się ustalić sposobu finansowania. 12 października 2021 nadawca potwierdził, że nie powróci do udziału w konkursie w 2022[105]. Bośnia i Hercegowina nie bierze udziału w konkursie od 2016 roku z powodu zadłużenia wobec EBU i braku środków na sfinansowanie udziału[106].
  •  Turcja – 19 czerwca 2021 İbrahim Eren, dyrektor generalny Türkiye Radyo Televizyon Kurumu (TRT), stwierdził, że rozpoczęły się dyskusje między EBU a nadawcą dotyczące Konkursu Piosenki Eurowizji[107][108]. 24 czerwca 2021 potwierdził te doniesienia także dział prasowy EBU za pośrednictwem oficjalnej strony konkursu[109]. 18 lipca 2021 chęć powrotu Turcji do konkursu wyraził lider Republikańskiej Partii Ludowej Turcji, Kemal Kılıçdaroğlu[110]. 20 października 2021 kraj pomimo spekulacji nie znalazł się na liście państw uczestniczących opublikowanej przez EBU[111].

Poniższe kraje potwierdziły, że nie planują powrócić do udziału w konkursie w 2022 bez podania przyczyny:

Członkowie spoza EBU[edytuj | edytuj kod]

  •  Białoruś – 28 maja 2021 podczas specjalnie zwołanego spotkania Europejska Unia Nadawców zdecydowała się na zawieszenie członkostwa białoruskiego nadawcy Biełteleradyjokampanija (BTRC), przez co formalnie białoruski nadawca nie może m.in. uczestniczyć w konkursach EBU[116]. Od 28 maja zarząd stacji miał dwa tygodnie na ustosunkowanie się do decyzji[117], jednak tego nie zrobił. 1 lipca stacja oficjalnie została wykluczona z organizacji[118][119]. W ten sam dzień w sieci pojawiło się oficjalne oświadczenie BTRC, w którym to podkreślono, że wykluczenie z Unii jest dla stacji satysfakcją, od lat byli oni świadomi tego co się wydarzy, zarzucili EBU brak własnego zdania, a zakończyli je zdaniem „Nigdy więcej Eurowizji”[120][121].
  •  Liechtenstein – 20 sierpnia 2021 krajowy nadawca 1FLTV wykluczył debiut w konkursie z powodu kosztów uczestnictwa[122]. Nadawca musiałby otrzymać wsparcie ze strony rządu, lecz przedtem musiałby zostać członkiem Europejskiej Unii Nadawców.
  •  Rosja – mimo początkowego potwierdzenia udziału, kraj został wykluczony 25 lutego 2022 w świetle rosyjskiej inwazji na Ukrainę. EBU skomentowała sprawę w następujący sposób: „w świetle bezprecedensowego kryzysu na Ukrainie, uwzględnienie w tegorocznym konkursie rosyjskiego reprezentanta zhańbiłoby konkurencję. [...] Pozostajemy oddani ochronie wartości konkursu, który promuje międzynarodową wymianę kulturalną, jednoczy publiczność, celebruje różnorodność poprzez muzykę i jednoczy Europę na jednej scenie[123][66].” Dzień później poinformowano o wyjściu z EBU wszystkich trzech stacji pochodzących z Rosji (Pierwyj kanał, RTR i Radio Dom Ostankino), co uniemożliwiło udział kraju w przyszłych konkursach, dopóki stacje dołączą do EBU ponownie[67].

Oglądalność[edytuj | edytuj kod]

W czwartek, 12 maja podczas drugiego półfinału 4 mln widzów (MOR) w momencie największej oglądalności zgromadził w TVP1 i TVP Polonia występ Krystiana Ochmana dając TVP udziały na poziomie 11,9%, dzięki czemu stacja stała się liderem dnia[124]. Według TVP Info, „występ Ochmana, który będzie zapamiętany na długo obejrzało 5,42 mln widzów”[125]. Finał 66. Konkursu Piosenki Eurowizji obejrzało w TVP1 i TVP Polonia 3,77 mln widzów, o 2,29 mln osób więcej niż zeszłoroczny finał – oglądalność finału wyniosła w TVP1 3,41 mln widzów przy udziale w rynku telewizyjnym na poziomie 36,35% w grupie 4+, 31,98, w grupie 16-49, i 33,04% w grupie 16-59 (z danych NAM)[124][126]. Pierwszy półfinał, który odbył się 10 maja, w TVP1 i TVP Polonia oglądało 1,11 mln widzów. Konkurs w 2022 roku odnotował w Polsce najwyższą oglądalność od 2016[126].

Według TVP Info, „występ Ochmana, który będzie zapamiętany na długo obejrzało 5,42 mln widzów”[125]. Finał 66. Konkursu Piosenki Eurowizji obejrzało w TVP1 i TVP Polonia 3,77 mln widzów, o 2,29 mln osób więcej niż zeszłoroczny finał – oglądalność finału wyniosła w TVP1 3,41 mln widzów przy udziale w rynku telewizyjnym na poziomie 36,35% w grupie 4+, 31,98, w grupie 16-49, i 33,04% w grupie 16-59 (z danych NAM)[124][126]. Pierwszy półfinał, który odbył się 10 maja, w TVP1 i TVP Polonia oglądało 1,11 mln widzów. Konkurs w 2022 roku odnotował w Polsce najwyższą oglądalność od 2016[126].

W pozostałych krajach[edytuj | edytuj kod]

Telewizja hiszpańska zanotowała najwyższy wynik od 2008 roku, osiągając prawie 7 milionów widzów, co dało ponad 50% udziału w rynku[127]. W Wielkiej Brytanii konkurs oglądało 8 milionów widzów, co dało 55% udziałów w rynku[127]. W Holandii średni wynik to 3,09 miliona (w piku 6,85 mln), we Włoszech ponad 6,5 miliona (41,9% udziału), w Portugalii ponad 1,2 miliona (ponad 41% udziału), a w Rumunii 369 tys. (8,4% udziału)[127]. W Niemczech konkurs oglądało średnio ponad 6,5 miliona widzów, o 6% więcej niż w 2021[127]. We Francji zanotowano niewiele ponad 2 miliony widzów (23,4% udziału) – aż 3 miliony mniej niż w roku poprzednim[127][128]. W Austrii odnotowano najniższe wyniki oglądalności od 2013 roku[127].

Międzynarodowi nadawcy oraz głosowanie[edytuj | edytuj kod]

Sekretarze[edytuj | edytuj kod]

Poniższy spis uwzględnia poszczególne nazwiska osób, które podawały punkty od jury każdego poszczególnego państwa w finale konkursu[129][130].

  1.  Holandia – Jeangu Macrooy
    (reprezentant Holandii w konkursie w 2021)
  2.  San Marino – Labiuse
  3.  Macedonia Północna – Jana Burczeska
    (reprezentantka Macedonii w konkursie w 2017)
  4.  Malta – Aidan
  5.  Ukraina – Kateryna Pawlenko
    (reprezentantka Ukrainy w konkursie w 2021 jako członkini zespołu Go A)
  6.  Albania – Andri Xhahu
  7.  Estonia – Tanel Padar
    (zwycięzca konkursu w 2001 razem z Davem Bentonem i 2XL)
  8.  Azerbejdżan – Martin Österdal (w zastępstwie za Narmina Salmanowy)
  9.  Portugalia – Tatanka
    (reprezentant Portugalii w konkursie w 2021 jako członek zespołu The Black Mamba)
  10.  Niemcy – Barbara Schöneberger
  11.  Belgia – David Jeanmotte
  12.  Norwegia – Tix
    (reprezentant Norwegii w konkursie w 2021)
  13.  Izrael – Daniel Styopin
  14.  Polska – Ida Nowakowska
    (współprowadząca konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci w 2019 i w 2020)
  15.  Grecja – Stefania
    (reprezentantka Grecji w konkursie w 2021; reprezentantka Holandii w konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci w 2016 jako członkini Kisses)
  16.  Mołdawia – Elena Băncilă
  17.  Bułgaria – Janan Dural
  18.  Serbia – Dragana Kosjerina
  19.  Islandia – Árný Fjóla Ásmundsdóttir
    (reprezentantka Islandii w konkursie w 2021 jako członkini zespołu Gagnamagnið)
  20.  Cypr – Loukas Hamatsos
  21.  Łotwa – Samanta Tīna
    (reprezentantka Łotwy w konkursie w 2021)
  22.  Hiszpania – Nieves Álvarez
  23.  Szwajcaria – Julie Berthollet
  24.  Dania – Tina Müller
  25.  Francja – Élodie Gossuin
    (współprowadząca konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci w 2021)
  26.  Armenia – Garik Papojan
  27.  Czarnogóra – Andrijana Vešović
  28.  Rumunia – Martin Österdal (w zastępstwie za Edę Marcus)
  29.  Irlandia – Linda Martin
    (reprezentantka Irlandii w konkursie w 1984, zwyciężczyni konkursu w 1992)
  30.  Słowenia – Lorella Flego
  31.  Gruzja – Martin Österdal (w zastępstwie za Helen Kalandadze)
  32.  Chorwacja – Ivan Dorian Molnar
  33.  Litwa – Vaidotas Valiukevičius
    (reprezentant Litwy w konkursie w 2021 jako członek zespołu The Roop)
  34.  Austria – Philipp Hansa
  35.  Finlandia – Aksel
    (niedoszły reprezentant Finlandii w konkursie w 2020)
  36.  Wielka Brytania – AJ Odudu
  37.  Szwecja – Dotter
  38.  Australia – Courtney Act
  39.  Czechy – Taťána Kuchařová
  40.  Włochy – Carolina di Domenico

Nadawcy publiczni i komentatorzy[edytuj | edytuj kod]

Poniższy spis uwzględnia nazwiska komentatorów poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko.

Kraje uczestniczące
Kraje nieuczeestniczące

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Italy’s broadcaster Rai announces Eurovision Host City bid process 🇮🇹 [online], Eurovision.tv, 7 lipca 2021 [dostęp 2021-07-07] (ang.).
  2. ↑ Beppe Dammacco, Eurovision 2022: in regia ci sarà Duccio Forzano (e non poteva andarci meglio di così!) [online] [dostęp 2021-12-27] (wł.).
  3. ↑ European Broadcasting Union (EBU), Italy wins 65th Eurovision Song Contest as Europe unites on one stage [online], “Now we will begin planning for 2022 with next year’s host broadcasters RAI and look forward to bringing the ESC to Italy for the first time in 30 years.”, ebu.ch, 22 maja 2021 [dostęp 2021-05-23] (ang.).
  4. ↑ Turin, Italy, to host the 66th Eurovision Song Contest in May 2022 🇮🇹 [online], eurovision.tv, 8 października 2021 [dostęp 2021-10-08] (ang.).
  5. ↑ Anthony Granger, 🇮🇹 Eurovision 2022: Turin Council Approves Funds For Eurovision [online], Eurovoix, 13 października 2021 [dostęp 2021-10-13] (ang.).
  6. ↑ Federico <