Gro Harlem Brundtland – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gro Harlem Brundtland
Ilustracja
Gro Harlem Brundtland (2011)
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1939
Bærum

Premier Norwegii
Okres

od 3 listopada 1990
do 25 października 1996

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Jan P. Syse

Następca

Thorbjørn Jagland

Premier Norwegii
Okres

od 9 maja 1986
do 16 października 1989

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Kåre Willoch

Następca

Jan P. Syse

Premier Norwegii
Okres

od 4 lutego 1981
do 14 października 1981

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Odvar Nordli

Następca

Kåre Willoch

podpis

Gro Harlem Brundtland (ur. 20 kwietnia 1939 w Bærum) – norweska polityk i lekarka, działaczka Partii Pracy i jej przewodnicząca w latach 1982–1991, parlamentarzystka i minister, trzykrotnie premier Norwegii (1981, 1986–1989 i 1990–1996), w latach 1998–2003 dyrektor generalny Światowej Organizacji Zdrowia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1960 wyszła za mąż za Arne Olava Brundtlanda. Studiowała medycynę na Uniwersytecie w Oslo, gdzie w 1963 uzyskała magisterium. Następnie kształciła się na Uniwersytecie Harvarda, na którym w 1965 uzyskała magisterium z zakresu zdrowia publicznego. Po powrocie do Norwegii pracowała w instytucjach publicznych zajmujących się ochroną zdrowia dzieci, w tym jako dyrektor wydziału w administracji miejskiej w Oslo.

Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Partii Pracy. W 1974 otrzymała nominację na ministra środowiska, resortem tym kierowała do 1979. W 1977 po raz pierwszy została wybrana w skład Stortingu, z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w kolejnych wyborach, zasiadając w norweskim parlamencie do 1997. W lutym 1981 po raz pierwszy została premierem, stając się jednocześnie pierwszą kobietą kierującą norweskim rządem. Zastąpiła Odvara Nordliegoo, który ustąpił z powodów zdrowotnych. Kilka miesięcy później Partia Pracy przegrała wybory[1], w konsekwencji zakończyła urzędowanie w październiku 1981.

Również w 1981 Gro Harlem Brundtland została przewodniczącą swojego ugrupowania, pełniła tę funkcję do 1992[2]. W latach 1984–1987 na zaproszenie sekretarza generalnego ONZ przewodniczyła Światowej Komisji ds. Środowiska i Rozwoju (WCED), która opracowała raport zatytułowany Nasza wspólna przyszłość. W maju 1986 powróciła na stanowisko premiera, które zajmowała do października 1989. Ponownie objęła je w listopadzie 1990, urzędując do października 1996.

W latach 1998–2003 była dyrektorem generalnym Światowej Organizacji Zdrowia. W 2007 została specjalnym przedstawicielem ONZ do spraw zmian klimatu[3].

W 1994 otrzymała Międzynarodową Nagrodę Karola Wielkiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Brundtland, Gro Harlem. rulers.org. [dostęp 2017-05-02]. (ang.).
  2. Leaders of Norway. zarate.eu. [dostęp 2017-05-02]. (ang.).
  3. UN Secretary-General Ban Ki-moon Appoints Special Envoys on Climate Change. un.org, 1 maja 2007. [dostęp 2017-05-02]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]