Ił-20 (1948) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ił-20
Ил-20

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Iliuszyn
Typ	samolot szturmowy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie
Załoga	2 (pilot, strzelec-radiooperator)
Historia
Data oblotu	5 grudnia 1948
Dane techniczne
Napęd	1 silnik tłokowy, 12-cylindrowy AM-47
Moc	3000 KM (2206 kW)
Wymiary
Rozpiętość	17,00 m
Długość	12, 59 m
Powierzchnia nośna	44,00 m²
Masa
Własna	7 535 kg
Startowa	9 500 kg (normalna) 9 820 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość maks.	515 km/h
Prędkość przelotowa	300 km/h
Prędkość minimalna	150 km/h
Prędkość wznoszenia	6,2 m/s
Pułap	7 750 m (praktyczny)
Zasięg	1 180 km (z 1190 kg bomb) 1 680 km (z 400 kg bomb)
Rozbieg	500 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
5 działek NS-23 kal. 23 mm do 1190 kg bomb i 8 pociski rakietowe RS-82 lub 4 pociski RS-132
Użytkownicy
ZSRR
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Ił-20^[1] (ros. Ил-20) – radziecki samolot szturmowy z okresu po II wojnie światowej

Historia[edytuj | edytuj kod]

W wyniki doświadczeń w toku walk samolotów szturmowych w trakcie II wojny światowej Siergiej Iljuszyn podjął się modyfikacji samolotu Ił-10 w celu poprawienia widoczności z kabiny oraz zapewnienia większej dokładności prowadzenia ognia z broni pokładowej.

Wychodząc z tego założenia w opracowanym samolocie kabinę załogi umieszczono nad silnikiem i znacznie wysunięto ją do przodu. Takie usytuowanie kabiny zapewniało pilotowi widoczność w locie poziomym pod kątem od 37º do linii horyzontu a w locie nurkowym pod kątem 40 – 45º. Można było więc obserwować cele znajdujące się bezpośrednio pod samolotem.

Tak opracowany samolot został zbudowany i w dniu 5 grudnia 1948 roku oblatany. Podano go serii prób w locie, który potwierdziły dobre właściwości pilotażowe, ale prędkość była zbyt mała. Także zastosowany silnik, który wcześniej nie przeszedł wszystkich prób, wykazywał wiele wad. W związku z wynikami prób, które wykazały, że samolot Ił-20 ma gorsze osiągi niż nowa wersja samolotu Ił-10M i coraz częstszym użyciem do napędu samolotów silniki odrzutowe zrezygnowano ostatecznie z tego samolotu.

Użycie[edytuj | edytuj kod]

Samolot Ił-20 używany był tylko do prób i badań w locie.

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Samolot szturmowy Ił-20 był dolnopłatem, o konstrukcji całkowicie metalowej.

Kadłub w przedniej części silnie opancerzony mieścił silnik, nad którym usytuowano dwumiejscową kabinę załogi. Za kabiną znajdowały się zbiorniki paliwa.

Napęd stanowił silnik tłokowy umieszczony w przedniej części kadłuba, w obrębie pancernego korpusu, chroniący go przed uszkodzeniem od ognia przeciwnika.

Podwozie klasyczne, chowane w locie w centropłacie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Zbigniew Krala Samoloty Ił wyd. WKŁ Warszawa 1991 ISBN 83-206-0830-9

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Zdjęcia, opis w jęz. rosyjskim

Przypisy[edytuj | edytuj kod]