Ił-102 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł należy dopracować: od 2016-05 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → zweryfikować niektóre informacje. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ił-102

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Iljuszyn
Typ	samolot szturmowy
Konstrukcja	metalowa, dwusilnikowy dwumiejscowy dolnopłat, podwozie trójpodporowe z kołem przednim wciągane w locie
Załoga	2
Historia
Data oblotu	25 września 1982
Dane techniczne
Napęd	2 x silniki turboodrzutowe RD-33I
Ciąg	2 x 5200 kG
Wymiary
Rozpiętość	16,98 m
Długość	17,75 m
Wysokość	5,08 m
Powierzchnia nośna	63,5 m²
Masa
Własna	11 600 kg
Uzbrojenia	17 200 kg
Osiągi
Prędkość maks.	950 km/h
Prędkość przelotowa	850 km/h
Prędkość minimalna	203 km/h
Pułap	10 000 m
Zasięg	400 km
Rozbieg	640 m
Dobieg	600 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 działko NU-102 kal. 30 mm, 1 ruchome działko GSz-23 kal. 23 mm, 6 węzłów uzbrojenia pod skrzydłami i 2 pod kadłubem
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Ił-102 (ros. Ил-102) – radziecki samolot szturmowy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy prototyp został oblatany 25 września 1982 r.

Próby fabryczne samolot odbył w 1984 i dały one wynik pozytywny, co zwykle otwierało drogę do produkcji seryjnej. Jednakże podstawowym wyposażeniem radzieckiego lotnictwa szturmowego był w latach 80. Su-25 i w dodatku radzieckie biuro konstrukcyjne przedstawiło już zmodernizowany wariant tego szturmowca, oznaczony Su-39, później nazwanym Su-25TM.

Władze radzieckie, kierując się zwyczajem budowania sprawdzonych typów samolotów, nie zdecydowały o rozpoczęciu produkcji seryjnej Iłów-102.

Zbudowano jedynie 2 prototypy.

• Uzbrojenie: 1 działko NU-102 kal. 30 mm pod kadłubem, 1 ruchome działko GSz-23 kal. 23 mm w ogonie samolotu. Na 6 węzłach uzbrojenia pod skrzydłami i 2 pod kadłubem istniała możliwość zainstalowania rakiet lub bomb lotniczych.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Całkowicie metalowy, dwusilnikowy dwumiejscowy dolnopłat. Podwozie trójpodporowe z kołem przednim wciągane w locie. Napęd stanowiły dwa silniki turboodrzutowe RD-33I o ciągu 5200 kG każdy.

Galeria[edytuj | edytuj kod]