Alojzy Łysko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alojzy Łysko

Pełne imię i nazwisko	Alojzy Ludwik Łysko
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1935 Katowice
Data i miejsce śmierci	22 marca 2021 Siemianowice Śląskie
Wzrost	172 cm
Pozycja	prawoskrzydłowy, obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1949–1954 KS 20 Katowice 1954–1958 Siemianowiczanka 1959–1967 Ruch Chorzów 172 (10) 1967–1973 GKS Katowice 92 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1964 Polska 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1976 BKS Stal Bielsko-Biała Sarmacja Będzin Szombierki Bytom (asystent) 1981 Szombierki Bytom (zastępstwo) 1982 Szombierki Bytom (zastępstwo) 1983 Górnik Zabrze (asystent) 1984 Ruch Chorzów 1985–1987 GKS Katowice 1987–1988 Zagłębie Lubin 1988 Śląsk Wrocław 1989 Szombierki Bytom 1990–? Victoria Jaworzno 1991–1992 GKS Katowice 1992 CKS Czeladź 1992–1993 Górnik Zabrze 1993–1994 Górnik Wojkowice 1996–1997 Cracovia 1997–1998 Polonia Łaziska Górne SMS Zabrze (młodzież) 2002–2003 Rozwój Katowice 2003 ŁTS Łabędy 2004–2008 MKS Siemianowice Śląskie
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Alojzy Ludwik Łysko (ur. 14 kwietnia 1935 w Katowicach, zm. 22 marca 2021 w Siemianowicach Śląskich^[1]) – polski piłkarz, jednokrotny reprezentant kraju, potem trener.

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Zmarł Alojzy Łysko

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W swojej karierze zawodniczej reprezentował barwy m.in. Ruchu Chorzów, z którym zdobył mistrzostwo Polski, i GKS Katowice. 10 maja 1964 roku wystąpił w reprezentacji Polski w meczu z Irlandią, wygranym przez Polaków 3:1.

Po zakończeniu kariery piłkarza został trenerem. Trenował m.in. Ruch Chorzów (1984) GKS Katowice (sezony 1985/1986 i 1986/1987, końcówka sezonu 1990/1991 i sezon 1991/1992, Zagłębie Lubin, Śląsk Wrocław i Cracovię. W latach 1997–1998 trenował Polonię Łaziska Górne. Z katowiczanami dwukrotnie zdobył Puchar Polski (1985/1986, 1990/1991), wicemistrzostwo w sezonie 1991/1992 i Superpuchar w 1991 roku. W styczniu 2003 roku objął funkcję trenera w ŁTS Łabędy (liga okręgowa). Funkcję tę pełnił do grudnia 2003. Piłkarze ŁTS-u pod jego kierownictwem zdobyli w roku 2003 Puchar Polski Podokręgu Zabrze.

Pochowany na cmentarzu przy Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Siemianowicach Śląskich^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945–1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017