Agostino Marchetto – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1 listopada 1985
Konsekrator	Sebastiano Baggio
Współkonsekratorzy	Arnoldo Onisto; Carlo Fanton
Współkonsekrowani biskupi
Philibert Randriambololona	27 listopada 1998

Agostino Marchetto
	kardynał diakon
	In patientia cum gaudio; W cierpliwości z radością
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1940 ; Vicenza
	Sekretarz Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących
Okres sprawowania	2001–2010
	Nuncjusz Apostolski na Białorusi
Okres sprawowania	1994–1999
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 czerwca 1964
Nominacja biskupia	31 sierpnia 1985
Sakra biskupia	1 listopada 1985
Kreacja kardynalska	30 września 2023; Franciszek
	Multimedia w Wikimedia Commons

Agostino Marchetto (ur. 28 sierpnia 1940 w Vicenzy) – włoski duchowny katolicki, arcybiskup, emerytowany nuncjusz apostolski, kardynał diakon od 2023. Od chwili nominacji bez uprawnień elektorskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

29 czerwca 1964 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do diecezji Vicenza. W 1964 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.

31 sierpnia 1985 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim na Madagaskarze, będąc akredytowanym również na Mauritiusie oraz arcybiskupem tytularnym Astigi. Sakry biskupiej 1 listopada 1985 r. udzielił mu kard. Sebastiano Baggio.

Następnie w 1990 został przedstawicielem Watykanu w Tanzanii. 18 maja 1994 został przeniesiony do nuncjatury na Białorusi, pełnił tam misję do 1996.

W latach 1999-2001 pełnił funkcję stałego obserwatora Stolicy Świętej przy FAO w Rzymie.

6 listopada 2001 został mianowany sekretarzem Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących^[1]. Pełnił tę funkcję do 25 sierpnia 2010^[2].

9 lipca 2023 podczas modlitwy Anioł Pański papież Franciszek ogłosił jego nominację kardynalską^[3]. Na konsystorzu 30 września 2023 został kreowany kardynałem diakonem i uzyskał diakonię San Maria Goretti^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ RINUNCE E NOMINE [online], press.vatican.va [dostęp 2023-07-12] .
↑ A Vatican lion who defied conservative/liberal labels | National Catholic Reporter [online], web.archive.org, 6 września 2010 [dostęp 2023-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-06] .
↑ Pope Francis announces Consistory for creation of new Cardinals. vaticannews. [dostęp 2023-07-09]. (ang.).
↑ Assignation of Titles and Deaconries to the new Cardinals. Stolica Apostolska. [dostęp 2023-09-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Agostino Marchetto [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-10-17] (ang.).

[1] RINUNCE E NOMINE [online], press.vatican.va [dostęp 2023-07-12] .

[2] A Vatican lion who defied conservative/liberal labels | National Catholic Reporter [online], web.archive.org, 6 września 2010 [dostęp 2023-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-06] .

[vaticannews-3] Pope Francis announces Consistory for creation of new Cardinals. vaticannews. [dostęp 2023-07-09]. (ang.).

[stolica-4] Assignation of Titles and Deaconries to the new Cardinals. Stolica Apostolska. [dostęp 2023-09-30]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

Delegat apostolski	Felice Pirozzi (1960–1967)
Pronuncjusze apostolscy	Paolo Mosconi (1967–1969) Michele Cecchini (1969–1976) Sergio Sebastiani (1976–1985) Agostino Marchetto (1985–1990) Blasco Francisco Collaço (1991–1996)
Nuncjusze apostolscy	Adriano Bernardini (1996–1999) Bruno Musarò (1999–2004) Augustine Kasujja (2004–2010) Eugene Nugent (2010–2015) Paolo Gualtieri (2015–2022) Tomasz Grysa (od 2022)

Pronuncjusze apostolscy	Pierluigi Sartorelli (1968–1970) Franco Brambilla (1970–1981) Gian Vincenzo Moreni (1982–1990) Agostino Marchetto (1990–1994)
Nuncjusze apostolscy	Francisco-Javier Lozano (1994–1999) Luigi Pezzuto (1999–2005) Joseph Chennoth (2005–2011) Francisco Padilla (2011–2016) Marek Solczyński (2017–2022) Angelo Accattino (od 2023)