Crescenzio Sepe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	26 kwietnia 1992
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Franciszek Macharski; Angelo Sodano
Konsekrowani biskupi
Wenceslao Selga Padilla	29 sierpnia 2003
Paul Hinder	30 stycznia 2004
Joseph Prathan Sridarunsil	28 listopada 2004
Francesco Marino	8 stycznia 2005
Rafael Sandoval Sandoval	9 marca 2005
Henryk Hoser	19 marca 2005
Camillo Ballin	2 września 2005
Antonio Di Donna	11 listopada 2007
Lucio Lemmo	11 lutego 2010
Ciro Miniero	19 czerwca 2011
Antonio De Luca	7 stycznia 2012
Pasquale Cascio	5 stycznia 2013
Pietro Lagnese	1 maja 2013
Orazio Francesco Piazza	21 września 2013
Gennaro Acampa	6 września 2014
Salvatore Angerami	8 listopada 2014
Michele Fusco	4 stycznia 2018
Giuseppe Mazzafaro	12 czerwca 2021
Współkonsekrowani biskupi
Renzo Fratini	2 października 1993
Angelo Fagiani	31 maja 1997
Fernando José Monteiro Guimarães	31 marca 2008
Andrea Bellandi	6 lipca 2019

Crescenzio Sepe
	Kardynał prezbiter
	; Crescenzio Sepe (2016)
	In nomine Domini; W imię Pana
Kraj działania	Watykan, Włochy
Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1943 ; Carinaro
	Arcybiskup metropolita Neapolu
Okres sprawowania	2006–2020
	Prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów
Okres sprawowania	2001–2006
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	12 marca 1967
Nominacja biskupia	2 kwietnia 1992
Sakra biskupia	26 kwietnia 1992
Kreacja kardynalska	21 lutego 2001; Jan Paweł II
Kościół tytularny	Dio Padre misericordioso
	Multimedia w Wikimedia Commons

Crescenzio Sepe (ur. 2 czerwca 1943 w Carinaro) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii i filozofii, arcybiskup, sekretarz Kongregacji ds. Duchowieństwa w latach 1992–2001, kardynał od 2001 (najpierw w stopniu diakona, w 2006 promowany do stopnia prezbitera), prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów w latach 2001–2006, arcybiskup metropolita Neapolu w latach 2006–2020, od 2020 arcybiskup senior archidiecezji Neapolu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w seminariach w Aversa i Salerno, święcenia kapłańskie przyjął 12 marca 1967 w Aversa z rąk miejscowego biskupa ordynariusza Antonio Cece. Uzupełniał studia w Rzymie; na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim obronił doktorat z teologii i licencjat z prawa kanonicznego, na Uniwersytecie La Sapienza obronił doktorat z filozofii, a na Papieskiej Akademii Duchownej uzyskał przygotowanie do pracy w dyplomacji watykańskiej. Po studiach wykładał na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim oraz na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana; od 1972 pozostawał w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej, był sekretarzem nuncjatury w Brazylii. Od 1975 pracował w centrali Sekretariatu Stanu, początkowo w sekcji organizacji międzynarodowych, potem w biurze informacji i dokumentacji. W latach 1987-1992 pełnił funkcję asesora ds. ogólnych w Sekretariacie Stanu. W październiku 1987 otrzymał tytuł papieskiego prałata honorowego.

2 kwietnia 1992 został powołany na stanowisko sekretarza Kongregacji ds. Duchowieństwa i mianowany arcybiskupem tytularnym Gradum; odebrał sakrę biskupią 26 kwietnia 1992 z rąk Jana Pawła II (któremu asystowali kardynałowie Angelo Sodano i Franciszek Macharski). Od listopada 1997 pełnił funkcję sekretarza generalnego Komitetu Centralnego Obchodów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 oraz prezydenta instytucji Peregrinatio ad Petri Sedem.

21 lutego 2001 Jan Paweł II mianował go kardynałem, nadając diakonię Dio Padre misericordioso^[1]. W kwietniu 2001 kardynał Sepe został mianowany prefektem Kongregacji Ewangelizacji Narodów^[2]; z funkcji szefa Peregrinatio ad Petri Sedem został odwołany w lipcu 2001. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a także wielokrotnie reprezentował Jana Pawła II w charakterze specjalnego wysłannika na uroczystościach religijnych i rocznicowych; w sierpniu 2003 był papieskim wysłannikiem w Mongolii, gdzie udzielił sakry biskupiej pierwszemu prefektowi apostolskiemu Ułan Bator o. Wenceslao Padilli oraz konsekrował nową katedrę pod wezwaniem św. Piotra i Pawła.

W związku ze śmiercią Jana Pawła II (2 kwietnia 2005) dalsze pełnienie przez kardynała Sepe funkcji prefekta Kongregacji Ewangelizacji Narodów uległo zawieszeniu; 21 kwietnia 2005 nowy papież Benedykt XVI ponownie powołał Sepe na stanowisko prefekta. Pełnił on tę funkcję do maja 2006, kiedy został mianowany arcybiskupem Neapolu w miejsce emerytowanego Michele Giordano^[3], tego dnia został również promowany do rangi kardynała prezbitera. 12 grudnia 2020 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji arcybiskupa Neapolu, złożoną ze względu na wiek^[4]. Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku.

2 czerwca 2023 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo udziału w konklawe^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ CONCISTORO ORDINARIO PUBBLICO PER LA CREAZIONE DI QUARANTADUE NUOVI CARDINALI E LA PUBBLICAZIONE DEI DUE RISERVATI "IN PECTORE", 21.02.2001. vatican.va, 2001-02-21. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).
↑ RINUNCIA DEL PREFETTO DELLA CONGREGAZIONE PER L’EVANGELIZZAZIONE DEI POPOLI E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2001-04-09. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).
↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI NAPOLI (ITALIA) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2006-05-20. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).
↑ Rinuncia e nomina dell’Arcivescovo Metropolita di Napoli (Italia). s. vaticanpress.va. [dostęp 2020-12-12]. (wł.).
↑ Kolejny kardynał-emeryt traci prawo do udziału w konklawe. Ilu kardynałów może obecnie wybierać papieża?. deon.pl, 1 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-01].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Nota biograficzna Crescenzio Sepe na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-06-02]. (wł.)
Crescenzio Sepe w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2011-06-29] (ang.)
Crescenzio Sepe [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-12-12] (ang.).

[1] CONCISTORO ORDINARIO PUBBLICO PER LA CREAZIONE DI QUARANTADUE NUOVI CARDINALI E LA PUBBLICAZIONE DEI DUE RISERVATI "IN PECTORE", 21.02.2001. vatican.va, 2001-02-21. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).

[2] RINUNCIA DEL PREFETTO DELLA CONGREGAZIONE PER L’EVANGELIZZAZIONE DEI POPOLI E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2001-04-09. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).

[3] RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI NAPOLI (ITALIA) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2006-05-20. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).

[4] Rinuncia e nomina dell’Arcivescovo Metropolita di Napoli (Italia). s. vaticanpress.va. [dostęp 2020-12-12]. (wł.).

[5] Kolejny kardynał-emeryt traci prawo do udziału w konklawe. Ilu kardynałów może obecnie wybierać papieża?. deon.pl, 1 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-01].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]