Grand Prix-wegrace van de Adriatische Zee 1970

Grand Prix-wegrace van de Adriatische Zee 1970
Circuit Opatija
Land	Joegoslavië
Datum	24 mei 1970
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Giacomo Agostini
Snelste ronde	Giacomo Agostini
Eerste	Giacomo Agostini
Tweede	Angelo Bergamonti
Derde	Roberto Gallina
350 cc
Snelste ronde	Giacomo Agostini
Eerste	Giacomo Agostini
Tweede	Kel Carruthers
Derde	Silvio Grassetti
250 cc
Snelste ronde	Kel Carruthers
Eerste	Santiago Herrero
Tweede	Kent Andersson
Derde	Rodney Gould
125 cc
Poleposition	Ángel Nieto
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Dieter Braun
Tweede	Ángel Nieto
Derde	Angelo Bergamonti
50 cc
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Jan de Vries
Derde	Jos Schurgers

De Grand Prix-wegrace van de Adriatische Zee 1970 was de derde race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1970. De race werd verreden op 24 mei 1970 op het stratencircuit Opatija, in Joegoslavië langs de kust van de Kvarnergolf tussen Opatija en Rijeka.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Opatija wilde Giacomo Agostini zijn overmacht wel weer eens tonen, nadat hij in de GP van Frankrijk een spelletje had gespeeld met Alberto Pagani en Angelo Bergamonti. Er werd nog wel wat tegenstand verwacht van Pagani, maar die had tijdens de trainingen al van alles vervangen om het overslaan van zijn Linto op te lossen. Dat was niet gelukt en hij moest al in de eerste ronde opgeven. De Australiër Terry Dennehy kon met een tweecilinder Honda CB 450 nog een tijdje bij Agostini blijven, maar moest ook stoppen om bougies te wisselen. Uiteindelijk reed Agostini Angelo Bergamonti en Roberto Gallina (Paton) op een ronde en de rest van het veld op minstens twee ronden.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Giacomo Agostini	MV Agusta	1h 12' 49" 3	15
2	Angelo Bergamonti	Aermacchi	+1 ronde	12
3	Roberto Gallina	Paton	+1 ronde	10
4	Jack Findlay	McIntyre-Seeley	+2 ronden	8
5	Martti Pesonen	Yamaha	+2 ronden	6
6	Dave Simmonds	Kawasaki	+2 ronden	5
7	Ginger Molloy	Kawasaki	+2 ronden	4
8	Gyula Marsovszky	Linto	+2 ronden	3
9	Gianpiero Zubani	Kawasaki	+2 ronden	2
10	Jean Campiche	Honda	+3 ronden	1
11	Lewis Young	Honda	+3 ronden
12	František Srna	Jawa	+4 ronden
13	Alo Zanetta	Kawasaki	+7 ronden
14	Steve Ellis	Linto	+7 ronden
DNF	Alberto Pagani	Linto	motor
DNF	Terry Dennehy	Honda

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 350cc-race startten de Benelli's van Gilberto Parlotti en Kel Carruthers het beste, gevolgd door Kent Andersson (Yamaha) en Giacomo Agostini (MV Agusta). Andersson viel terug naar de vierde plaats, maar de Benelli's bleven voorop: Carruthers (met een gebroken bot in zijn voet na zijn val in de 250cc-race in le Mans) vóór Parlotti. Parlotti viel echter, waarbij zijn schakelpedaal afbrak. De versnellingsbak van Carruthers begon te haperen en Agostini begon twee seconden per ronde van hem weg te lopen. Achter hen ontstond weer enige strijd tussen de oprukkende Fin Martti Pesonen (Yamaha), Silvio Grassetti (Jawa) en Rodney Gould (Yamaha). Andersson viel halverwege de race uit toen zijn motor nog op slechts één cilinder liep, waardoor Grassetti en Pesonen om de derde plaats vochten. Dit gevecht werd gewonnen door Grassetti.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Giacomo Agostini	MV Agusta	1h 02' 48" 6	15
2	Kel Carruthers	Benelli	+41" 6	12
3	Silvio Grassetti	Jawa	+1 ronde	10
4	Martti Pesonen	Yamaha	+1 ronde	8
5	Rodney Gould	Yamaha	+1 ronde	6
6	Roberto Gallina	Aermacchi	+1 ronde	5
7	Karel Bojer	CZ	+1 ronde	4
8	Chas Mortimer	Yamaha	+2 ronden	3
9	Vasco Loro	Yamaha	+2 ronden	2
10	Paul Eickelberg	Yamaha	+3 ronden	1
DNF	Gilberto Parlotti	Benelli	schakelpedaal
DNF	Kent Andersson	Yamaha	motor

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De 250cc-race was erg spannend, vooral dankzij het geweldige rijden van Santiago Herrero (Ossa). Aanvankelijk ontstond er een flink gevecht om de leiding tussen Kel Carruthers (Yamaha) en Kent Andersson (Yamaha). Herrero was toen nog in een gevecht om de derde plaats gewikkeld met Dieter Braun (MZ). Toen diens koppeling begon te slippen dichtte Herrero het gat met Andersson. Uiteindelijk wist Herrero een gaatje van 2 seconden te slaan, maar Carruthers had inmiddels 5 seconden voorsprong genomen en die kon Herrero met zijn eencilinder Ossa niet meer dicht rijden. Nu lachte het geluk hem echter toe, want in de laatste ronde liep de Yamaha van Carruthers heel even op één cilinder om daarna vast te slaan. Achter dit geweld werd ook hevig gestreden door Rodney Gould (Yamaha) en Günter Bartusch, maar die laatste kwam op een gegeven moment met een afgeslagen MZ de pit in rollen. Herrero won aldus, Andersson werd tweede en Gould werd derde. Hoewel de Yamaha's onverslaanbaar werden geacht, ging Ossa-rijder Santiago Herrero als leider in het wereldkampioenschap naar het eiland Man.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Santiago Herrero	Ossa	55' 10" 4	15
2	Kent Andersson	Yamaha	+4"	12
3	Rodney Gould	Yamaha	+52" 4	10
4	Jarno Saarinen	Yamaha	+54" 7	8
5	Börje Jansson	Yamaha	+1' 28" 1	6
6	Teuvo Länsivuori	Yamaha	+1' 54" 1	5
7	Chas Mortimer	Yamaha	+2' 28" 7	4
8	Marty Lunde	Yamaha	+1 ronde	3
9	Gyula Marsovszky	Yamaha	+1 ronde	2
10	Gøsta Jensen	Yamaha	+1 ronde	1
11	Larbi Habbiche	Yamaha	+2 ronden
12	Branko Bevanda	Yamaha	+2 ronden
13	János Reisz	MZ	+2 ronden
14	F. Crocka	Jawa	+3 ronden
DNF	Kel Carruthers	Yamaha	vastloper
DNF	Dieter Braun	MZ	koppeling
DNF	Günter Bartusch	MZ

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Ángel Nieto had in Joegoslavië als snelste getraind, maar moest na de start achter Dieter Braun (Suzuki) en Heinz Kriwanek (zelfbouw-Rotax) jagen. Toen hij Kriwanek gepasseerd was, was Dave Simmonds (Kawasaki) al uitgevallen met versnellingsbakproblemen. In de derde ronde kwam Nieto bij Braun, maar hij kon hem pas in de zevende ronde passeren. Daarna begon hij echter snel weg te lopen. Er ontstond een hevig gevecht om de derde plaats tussen Kriwanek en László Szabó (MZ). Zo hevig, dat Kriwanek in de haarspeldbocht onderuit ging. Hij ging op de tiende plaats verder, maar viel in de laatste ronde zo hard, dat hij zijn been verwondde. Szabó was echter ook al uitgevallen door een gebroken krukas. Nieto leek met gemak te winnen, want vlak voor de finish had hij 9 seconden voorsprong. Toen raakte zijn benzine echter op. Braun passeerde hem vlak voor de streep en won met 0,9 seconden voorsprong. De derde plaats ging uiteindelijk naar Angelo Bergamonti met de nieuwe Aermacchi Ala d'Oro 125.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Dieter Braun	Suzuki	47' 54" 1	15
2	Ángel Nieto	Derbi	+0" 9	12
3	Angelo Bergamonti	Aermacchi	+1' 01" 5	10
4	Börje Jansson	Maico	+1' 38" 1	8
5	Aalt Toersen	Suzuki	+1' 43" 6	6
6	Giuseppe Mandolini	Villa	+1' 51" 8	5
7	Giuseppe Consalvi	Villa	+2' 07" 5	4
8	Toni Gruber	Maico	+2' 10" 2	3
9	Bernd Köhler	MZ	+2' 39" 9	2
10	Jürgen Lenk	MZ	+1 ronde	1
11	Luigi Rinaudo	Aermacchi
DNF	Dave Simmonds	Kawasaki	versnellingsbak
DNF	Heinz Kriwanek	zelfbouw-Rotax	val
DNF	László Szabó	MZ	krukas

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 50cc-klasse had Ángel Nieto (Derbi) net als in de vorige race een slechte start. Jos Schurgers (Van Veen-Kreidler) en Martin Mijwaart (Jamathi) waren het snelste weg terwijl Aalt Toersen (Jamathi) ook in het middenveld terechtkwam. Toersen had in de trainingen zijn motorfiets beschadigd en reed met een voorvork compleet met voorwiel en remmen die hem door de concurrerende Tomos fabriek ter beschikking gesteld waren. Nieto had maar drie ronden nodig om naar de leiding te rijden, en door steeds opnieuw zijn eigen ronderecord te breken nam hij een flinke voorsprong. Jan de Vries passeerde zijn teamgenoot Schurgers en Toersen passeerde zijn teamgenoot Mijwaart toen diens motor slecht begon te lopen, maar het euvel loste zichzelf op en Mijwaart kon weer aansluiten. Hij kwam uiteindelijk een halve seconde tekort. Nieto won voor een hele rij Nederlanders: de Vries, Schurgers, Toersen en Mijwaart.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Derbi	43' 49" 7	15
2	Jan de Vries	Van Veen-Kreidler	+26" 5	12
3	Jos Schurgers	Van Veen-Kreidler	+44" 5	10
4	Aalt Toersen	Jamathi	+58" 4	8
5	Martin Mijwaart	Jamathi	+58" 9	6
6	Rudolf Kunz	Kreidler	+1' 54" 7	5
7	Cees van Dongen	Kreidler	+3' 04" 1	4
8	Salvador Cañellas	Derbi	+1 ronde	3
9	Ludwig Faßbender	Kreidler		2
10	Harald Bartol	Kreidler		1
11	Gerhard Thurow	Kreidler
12	Angelo Orsenigo	Tomos
13	Luigi Rinaudo	Tomos