Grand Prix-wegrace van Zweden 1971

Vlag van Zweden Grand Prix-wegrace van Zweden 1971
Scandinavian Raceway
Officiële naam Swedish TT
Land Vlag van Zweden Zweden
Datum 24 en 25 juli 1971
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner
Derde Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart
Derde Vlag van Finland Jarno Saarinen
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart
Derde Vlag van Finland Jarno Saarinen
125 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Zweden Börje Jansson
Derde Vlag van Zweden Kent Andersson
50 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Italië Gilberto Parlotti
Derde Vlag van Nederland Jan de Vries

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1971 was de achtste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1971. De races werden verreden op 24 en 25 juli 1971 op de Scandinavian Raceway ten zuidoosten van Anderstorp (Jönköpings län).

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Zweedse Grand Prix stond voor het eerst sinds het seizoen 1961 op de WK-kalender. Alle soloklassen kwamen er aan de start en bovendien werd er een zijspanrace georganiseerd, maar die stond niet op de FIM-kalender.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De financiële problemen van privérijder Rob Bron begonnen zich halverwege het seizoen te wreken. Hij had al een oproep gedaan om ergens een Ceriani-remnaaf te lenen of te kopen, en in Zweden was zijn Suzuki T 500 eigenlijk aan nieuwe zuigers en cilinders toe. Hij werd geholpen door het team van Jamathi, maar daar waren geen onderdelen voor een 500cc-machine voorhanden. Bron wist van de achtste naar de vijfde plaats op te klimmen, maar viel uit door problemen met zijn ontsteking. Zijn concurrent Keith Turner werd in de stromende regen tweede achter Giacomo Agostini, terwijl Tommy Robb (Seeley) derde werd.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1: 25' 14" 63 15
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Suzuki +28" 86 12
3 Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb Seeley +35" 51 10
4 Vlag van Zweden Ulf Nilsson Seeley +1 ronde 8
5 Vlag van Finland Kaarlo Koivuniemi Seeley +1 ronde 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki +1 ronde 5
7 Vlag van Zweden Morgan Rådberg Monark +1 ronde 4
8 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna +1 ronde 3
9 Vlag van Zweden Johnny Bengtsson Kawasaki +1 ronde 2
10 Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki +2 ronden 1
DNF Vlag van Nederland Rob Bron Suzuki ontsteking
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki
DNF Vlag van Italië Alberto Pagani Linto
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Seeley
DNF Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha
DNF Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
DNF Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha
DNF Vlag van Australië Peter Jones Suzuki
DNF Vlag van Australië John Dodds König
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dobson Seeley
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Linto
DNF Vlag van Zweden Börje Andersson Honda
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Yamaha
DNF Vlag van Denemarken Borge Nielsen Honda
DNF Vlag van Zweden Jöram Blom Seeley
DNF Vlag van Nederland Morten Hauger Honda
DNF Vlag van Zweden Lasse Johansson HM
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Honda
DNF Vlag van Finland Oiva Papunen Kawasaki
DNF Vlag van Zweden Hasse Rutgersson HRS
DNF Vlag van Zweden Bo Strandell Linto
DNF Vlag van Denemarken Claus Tarum Honda
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Louis With Kawasaki

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Zweden nam Giacomo Agostini meteen de leiding in de race zonder het normale "spelletje" met zijn tegenstanders te spelen. Daarom ging de aandacht uit naar het gevecht om de tweede plaats tussen Paul Smart, Jarno Saarinen en Theo Bult. Ondanks de natte baan werd er hard gevochten, waar Theo Bult het slachtoffer van werd toen hij van de baan gleed. Hij verspeelde hiermee niet alleen een goede klassering in de race, maar ook zijn tweede plaats in het kampioenschap. Als amateur kon hij niet zo makkelijk alle wedstrijden bezoeken, want hij had ook nog een baan aan de Technische hogeschool in Enschede. Smart werd tweede en Saarinen werd derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1: 11' 13" 22 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Yamaha +32" 33 12
3 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha +1' 30" 56 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +1' 46" 89 8
5 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha +1' 47" 90 6
6 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha 5
7 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha 4
8 Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki 3
9 Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb Yamaha 2
10 Vlag van Finland Hannu Kuparinen Yamaha 1
DNF Vlag van Nederland Theo Bult Yamsel

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Zweden ging het eindelijk wat beter met Rodney Gould en Kent Andersson en hun Yamaha YZ 632 fabrieksracers. Ze vochten samen om de eerste plaats, tot Andersson uitviel. Toen moest Paul Smart om de tweede plaats vechten met Theo Bult, tot die laatste met een gebroken krukas uitviel. Daardoor werd Jarno Saarinen derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha 58' 23" 18 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Yamaha +33" 22 12
3 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha +19" 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +1' 26" 44 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Yamaha +1' 30" 82 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 5
7 Vlag van Australië John Dodds Yamaha 4
8 Vlag van Zweden Börje Jansson Yamasaki 3
9 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha 2
10 Vlag van Zweden Lennart Lindell Yamaha 1
DNF Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha
DNF Vlag van Nederland Theo Bult Yamsel krukas

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-race vochten Ángel Nieto en Barry Sheene lang om de leiding, maar Nieto viel uit met ontstekingsproblemen. Börje Jansson werd tweede en Kent Andersson kon Dieter Braun maar net kloppen in de strijd om de derde plaats, die hij met 0,3 seconden verschil won.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki 49' 15" 99 15
2 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +11" 75 12
3 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +46" 01 10
4 Vlag van Duitsland Dieter Braun Maico +46" 38 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki +1' 57" 93 6
6 Vlag van Duitsland Toni Gruber Maico 5
7 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha 4
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ 3
9 Vlag van Zweden Leif Rosell Maico 2
10 Vlag van Zweden Roland Olsson Yamaha 1
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi ontsteking

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Zweden werd Gilberto Parlotti ingehuurd om met een nieuwe Derbi steun te verlenen aan Ángel Nieto. Dat deed hij ook. Vlak voor de finish liet hij Nieto met 0,1 seconde verschil winnen. Jan de Vries had het allemaal niet bij kunnen houden en werd derde met 20 seconden achterstand. Jos Schurgers was toen al uitgevallen met een gebroken schakelpedaal.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Nieto Derbi 31' 25" 61 15
2 Vlag van Italië Gilberto Parlotti Derbi +0" 15 12
3 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler +20" 49 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Van Veen-Kreidler +32" 19 8
5 Vlag van Nederland Herman Meijer Jamathi +1' 06" 56 6
6 Vlag van Nederland Jan Bruins Kreidler 5
7 Vlag van Nederland Aalt Toersen Jamathi 4
8 Vlag van Zweden Lars Persson Monark 3
9 Vlag van Zweden Lennart Lindell Tomos 2
10 Vlag van Zweden Hans Johansson HM 1
DNF Vlag van Nederland Jos Schurgers Van Veen-Kreidler schakelpedaal
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1971
FIM wereldkampioenschap wegrace
23e seizoen (1971)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1971

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1970
Grand Prix-wegrace van Zweden Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1972