پادشاهی بریتانیای کبیر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پادشاهی بریتانیای کبیر (به انگلیسی: Kingdom of Great Britain) پادشاهی مستقلی بود که بین ۱۷۰۷ تا ۱۸۰۱ میلادی در شمال غربی اروپا و بخشی از جزایر بریتانیا برقرار بود.^[۱] این کشور با اتحاد دو پادشاهی انگلستان و اسکاتلند به وجود آمد.

پادشاهی متحد بریتانیای کبیر پس از اتحاد با پادشاهی ایرلند در سال ۱۸۰۱ به «پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند»، و پس از استقلال ایرلند جنوبی نهایتاً به «پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی» تغییر نام داد.

منابع[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پادشاهی بریتانیای کبیر موجود است.

این یک مقالهٔ خرد بریتانیا است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.