فرانسوا-رنه دو شاتوبریان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرانسوا رنه دو شاتوبریان
شاتوبریان عضو مجلس اعیان فرانسه (۱۸۲۸)
سفیر فرانسه در مناطق پاپ نشین
دوره مسئولیت ۴ ژانویه ۱۸۲۸ – ۸ اوت ۱۸۲۹
گمارنده	ژان باتیست دو مارتینیاک
پس از	آدریان-پیر دو مونمورانسی
پیش از	اوگوست، کنت فرونه
وزارت امور خارجه و توسعه بین‌المللی فرانسه
دوره مسئولیت ۲۸ دسامبر ۱۸۲۲ – ۴ اوت ۱۸۲۴
نخست‌وزیر	ژوزف دو لیلل
پس از	ماتیو دو مونمورانسی
پیش از	یکسانت مکسان دو دمس
سفیر فرانسه در انگلستان
دوره مسئولیت ۲۲ دسامبر ۱۸۲۲ – ۲۸ دسامبر ۱۸۲۲
گمارنده	ژان-باتیست دو لیلل
پس از	آنتوان دو گرامو
پیش از	ژول دو پولینیاک
سفیر فرانسه در پروس
دوره مسئولیت ۱۴ دسامبر ۱۸۲۱ – ۲۲ دسامبر ۱۸۲۲
گمارنده	ژان-باتیست دو لیلل
پس از	شاری-فرانسوا دو بونه
پیش از	ماکسیمیلیان ژرارد د رینوال
سفیر فرانسه در سوئد
دوره مسئولیت ۳ آوریل ۱۸۱۴ – ۲۶ سپتامبر ۱۸۱۵
گمارنده	شارل-موریس دو تالیران
عضو فرهنگستان فرانسه
دوره مسئولیت ۱۸۱۱ – ۱۸۴۸
پس از	Marie-Joseph Chénier
پیش از	Paul de Noailles
اطلاعات شخصی
زاده	۴ سپتامبر ۱۷۶۸ سن-مالو، Brittany, فرانسه
درگذشته	۴ ژوئیهٔ ۱۸۴۸ (۷۹ سال) پاریس، سن، فرانسه
همسر(ان)	Céleste Buisson de la Vigne (ا. ۱۷۹۲–۱۸۴۷)
تخصص	نویسنده، شاعر و دیپلمات
خدمات نظامی
وفاداری	پادشاهی فرانسه
خدمت/شاخه	ارتش مهاجران
سال‌های خدمت	۱۷۹۲
درجه	سرباز وظیفه
جنگ‌ها/عملیات‌	جنگ‌های انقلاب فرانسه محاصره تیون‌ویل
پیشهٔ نویسندگی
دوره	قرن نوزدهم
سبک نوشتاری	رمان، رساله، مقاله
جنبش ادبی	رمانتیسیسم Conservatism
کار(های) برجسته	آتالا Génie du christianisme رنه Mémoires d'Outre-Tombe
سال‌های فعالیت	۱۷۹۳–۱۸۴۸

شاتوبریان
یک نقاشی دربارهٔ شاتوبریان از سده ۱۹
نام اصلی	فرانسوا رنه دو شاتوبریان
زاده	۴ سپتامبر ۱۷۶۸ سن-مالو، , فرانسه
درگذشته	۴ ژوئیهٔ ۱۸۴۸ (۷۹ سال) پاریس، فرانسه
پیشه	نویسنده، شاعر و سیاست‌مدار
ملیت	فرانسوی
بنیانگذار	رمانتیسیسم در ادبیات فرانسه

فرانسوا رنه دو شاتوبریان (به فرانسوی: François-René de Chateaubriand) ‏ (۱۷۶۸–۱۸۴۸ میلادی) معروف به (شاتوبریان) نویسنده، شاعر و سیاست‌مدار فرانسوی در سن ملو متولد گردید. او را به عنوان بنیانگذار رمانتیسیسم در ادبیات فرانسه می‌شناسند.

زندگی[ویرایش]

رنه نویسنده و شاعر معروف فرانسه در چهارم سپتامبر ۱۷۶۸ در سن-مالو در خانواده‌ای سرشناس و ثروتمند به دنیا چشم گشود او یکی از درخشان‌ترین چهره‌های ضدانقلاب در فرانسه بود فطرت شاعرانه او در کودکی تحت تأثیر عوامل خاصی مانند «خودداری‌های اسرارآمیز پدر» و تقدس زیاد از حد مادر و سنت‌های خاندان قدیمی و هم‌چنین افسانه‌های محلی و مظاهر طبیعت به‌خصوص دریا ظهور کرد او می‌خواست کشیش بشود به‌همین جهت به‌مدرسه کشیشان رفت اما پس از چندی منصرف شد او پس از تحصیلات مقدماتی به خدمت ارتش درآمد. در سال ۱۷۸۸ فرمان عضویت در هنگ (شوالیه‌های مالتا) را دریافت داشت. او در پاریس با بسیاری از شخصیت‌های بزرگ آشنا شد که از همهٔ آنان خاطراتی در کتاب‌هایش داشته‌است. در سال ۱۷۹۱ به آمریکا رفت تا در کشف نقاط شمال‌غربی آن سرزمین شرکت کند و در همان سال با یک دختر هفده ساله ازدواج کرد که ثروت هنگفتی بخانه شوهر آورد. پس از چندی به انگلستان سفر کرد و او در موقع تبعید در انگلستان یکی از بهترین آثارش را که تصویر زنده‌ای از زندگی سرخ‌پوستان آمریکاست خلق کرد. درآثار شاتو دو چهره بارز و اخلاقی دربارهٔ انقلاب بود و او در مورد مذهب آزاداندیش و از مریدان روسو بود. برادرش در سال ۱۷۹۴ به‌دار آویخته شد، خواهرش و زنش به زندان افتادند. خواهرش در زندان درگذشت و همهٔ این‌ها موجب افسردگی خاطر شدید او شد. او در سال ۱۸۰۰ به پاریس برگشت و جلال مسیحیت را نوشت این اثر یک شاهکار ارزندهٔ هنری می‌باشد.

تالیران وزیر خارجه ناپلئون او را در سال ۱۸۰۳ به سمت وابسته سفارت فرانسه در رم منصوب نمود در آنجا مادام دوبسون با او بود و در همین شهر درگذشت. او بزودی پس از مرگ معشوقه از سمت خود کناره‌گیری کرد و در سال ۱۸۰۷ از ناپلئون انتقاد شدیدی کرد و او را به نرون تشبیه کرد و در نتیجه روزنامه او توقیف شد. شاتو در سال ۱۸۱۴ آثار سیاسی خود را که بر ضد ناپلئون نوشته انتشار داد لذا لوئی هجدهم او را ارزنده‌ترین مرد معرفی کرد و او را وزیر خارجه نمود؛ ولی او پس از مدتی با خاندان سلطنتی نیز درافتاد و در سپتامبر ۱۸۱۶ مغضوب واقع شد. در زمان سلطنت لوئی فیلیپ وی در عین ناامیدی می‌زیست اثر معروف میلتون شاعر انگلیسی را به نام «بهشت گمشده» در زمان سلطنت لوئی فیلیپ ترجمه نمود و در آخر عمرش خاطرات پس از مرگ را نوشت و به یک ناشری داد که پس از مرگش آن را منتشر کند ولی ناشر در زمان حیاتش آن را منتشر ساخت.

او در این کتاب غرور، خودپرستی و عدم صداقت خود را به‌خوبی نشان می‌دهد. آثار او آمیخته‌ای از سبک کلاسیک و رمانتیک است و در آن‌ها لطافت، احساس قوی، ظرافت هنری و دلشکستگی و نومیدی به چشم می‌خورد چنان‌که بسیاری از جوانان در قرن نوزده پس از خواندن آثار او خودکشی می‌کردند.

وی در پایان زندگی سفرهایی به یونان، قسطنطنیه، فلسطین و اسپانیا کرد و در بازگشت به فرانسه به مبارزه با ناپلئون پرداخت.

آثار[ویرایش]

آتالا عنوان نخستین اثری بود که از شاتوبریان در سال ۱۳۱۰ به هم عباس بنی صدر به فارسی ترجمه و منتشر شد.^[۱]

شهرت عمده شاتوبریان مدیون اشعار رومانتیک و نثر شاعرانه اوست. او از پیشروان مکتب رومانتیسم فرانسه به‌شمار می‌رود. بعدها ویکتور هوگو این مکتب را رواج داد. شاهکار او رنه است. آثار مهم او در زیر آمده‌است:

• آتالا - (۱۸۰۱)
• رنه- (۱۸۰۲)
• نبوغ مسیحیت - (۱۸۰۲)
• شهدا - (۱۸۰۹)
• مناظرات پس از مرگ -
• عشق و عفت -
• موهبت آتشین مسیح -
• سفرنامه -

منابع[ویرایش]

• طباطبایی مجد، غلامرضا (زمستان ۱۳۷۴). دائرةالمعارف مصور زرین. انتشارات زرین. شابک ۹۶۴-۴۰۷-۰۱۹-۴.
• هفته‌نامه پیک سنجش. ۵ تیرماه ۱۳۸۵. شماره ۱۲.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فرانسوا-رنه دو شاتوبریان موجود است.

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به فرانسوا-رنه دو شاتوبریان در ویکی‌گفتاورد موجود است.