French
DeutschZygmunt Beczkowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 stycznia 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wojewoda nowogródzki | |
| Okres | od 24 września 1926 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wojewoda wileński | |
| Okres | od 20 czerwca 1931 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Poseł RP na Łotwie | |
| Okres | od 21 stycznia 1933 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Senator V kadencji (II RP) | |
| Okres | od 13 listopada 1938 |
| Odznaczenia | |
      | |
Zygmunt Kazimierz Beczkowicz (ur. 21 stycznia 1887[1] w Łukowicy, pow. lubartowskim, zm. 2 maja 1985 w Gdyni) – polski prawnik i dyplomata, działacz społeczny i państwowy II Rzeczypospolitej, senator IV i V kadencji w latach 1935–1939.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Henryka[1]. Od 1921 był mężem Marii z Sawickich[1]. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego[1]. W latach 1918–1920 jeden z organizatorów sądownictwa polskiego w odrodzonej Rzeczypospolitej[1]. Od 1920 zastępca komisarza rządu w Warszawie, następnie wicewojewoda warszawski[1]. Po przewrocie majowym od 24 września 1926 do 20 czerwca 1931 wojewoda nowogródzki, od 20 czerwca 1931 do 27 stycznia 1933 wojewoda wileński. W latach 1933–1935 poseł Rzeczypospolitej w Rydze[1], w latach 1935–1939 senator Rzeczypospolitej (dwukrotnie z nominacji prezydenta RP). Wiceprezes Zarządu Głównego Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich w 1939[2].
W 1945 pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Działacz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) od 1950, w latach 1958–1960 przewodniczący Komisji Krajoznawczej Zarządu Głównego PTTK, a następnie jej członek. Wieloletni członek Głównego Sądu Koleżeńskiego PTTK oraz Komisji Historycznej Zarządu Głównego PTTK. Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze nadało mu członkostwo honorowe w 1962.
Został pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 26-19-2)[3].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[4][5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (dwukrotnie: 2 maja 1923[5][6], 1964[5])
- Złoty Krzyż Zasługi (1956)[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[7]
- Wielka Wstęga Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)[5]
- Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii (Rumunia)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 33.
- ↑ Rocznik Ziem Wschodnich 1939, s. 211.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Cmentarze Komunalne w Gdyni
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 630 „za zasługi na polu administracji państwowej”.
- ↑ a b c d e Andrzej Krzysztof Kunert (red.): Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik Biograficzny. T. 1 (A-D). Warszawa: Wyd. Sejmowe, 1998, s. 111-112.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.
- ↑ a b Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom I: A–D (pod redakcją Małgorzaty Smogorzewskiej i Andrzeja Krzysztofa Kunerta), Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998.
|
|
