Walki o Izium – Wikipedia, wolna encyklopedia

Walki o Izium
Inwazja Rosji na Ukrainę
Czas

7 marca – 1 kwietnia 2022 (I)
7 września 2022 (II)

Miejsce

Izium

Terytorium

Ukraina

Wynik

zwycięstwo Rosji (I)
zwycięstwo Ukrainy (II)

Strony konfliktu
 Ukraina  Rosja
Siły
brak danych brak danych
Straty
brak danych brak danych
Położenie na mapie obwodu charkowskiego
Mapa konturowa obwodu charkowskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia49°12′N 37°15′E/49,200000 37,250000

Walki o Izium – dwa starcia wojsk rosyjskich i ukraińskich podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę.

Tło[edytuj | edytuj kod]

Po zakończonej niepowodzeniem rosyjskiej próbie zdobycia Kijowa, siły rosyjskie kontrolowały tereny ciągnące się łukiem od przyczółku na Dnieprze pod Chersoniem do okolic Charkowa, a siły ukraińskie broniły się na łuku od Iziumu, przez Słowiańsk, Kramatorsk po Donieck, który wcinał się wzdłuż Dońca po Łysyczańsk i Siewierodonieck na wschodnim brzegu tej rzeki[1].

W związku z takim ukształtowaniem frontu, rosyjskie dowództwo zdecydowało się okrążyć Ukraińców, uderzając z Iziumu na południe i z Doniecka na północ, by połączyć siły między Słowiańskiem i Kramatorskiem, odcinając ukraińskie zgrupowanie od reszty kraju[1].

I bitwa o Izium[edytuj | edytuj kod]

Z północy miały uderzać jednostki 2 Armii Gwardii. Jej jednostki 7 marca dotarły pod Izium i weszły się do jego północnej części. Ukraińcy ostatecznie ewakuowali się z miasta 14 marca, ale dopiero 20 marca Rosjanie zdołali ustawić mosty pontonowe na Dońcu, by przejść na południową stronę rzeki[1].

Kontrolę nad miastem Rosjanie uzyskali 24 marca, ale walki o przeprawy na Dońcu trwały do początku kwietnia, gdyż ukraińska artyleria niszczyła rosyjskie mosty pontonowe i dopiero 1 kwietnia Rosjanie całkowicie opanowali południową część miasta[1].

II bitwa o Izium[edytuj | edytuj kod]

Przez cały kwiecień rosyjskie zgrupowanie walczyło o utrzymanie i poszerzenie przyczółka na południowym brzegu Dońca na południe od Iziumu, a nieustannie ponawiane szturmy w kierunku na Słowiańsk i Barwinkowe trwały do końca sierpnia[1].

7 września Ukraińcy wyprowadzili ofensywę na Kupiańsk i po zajęciu tego miasta jeszcze w tym samym miesiącu opanowali Izium[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Michał Fiszer, 216. dzień wojny. Rosjanie sprytnie zaciskali szczęki. I wtedy weszli Ukraińcy [online], polityka.pl, 2022 [dostęp 2022-09-28] (pol.).