French
DeutschPutinizm – Wikipedia, wolna encyklopedia
Putinizm – ustrój społeczny, ekonomiczny i polityczny Rosji doby rządów Władimira Putina, o silnym skupieniu władzy politycznej i zarządzania finansami w rękach tzw. „siłowików”, czyli byłych i obecnych funkcjonariuszy służb mundurowych i specjalnych, głównie:
- Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej,
- Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej,
- Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej,
- Federalnej Służby Wojsk Gwardii Narodowej Rosji[1][2][3].
Putinizm jest tematem różnorodnych rozważań współczesnej politologii[4], filozofii politycznej[5], publicystyki politycznej[6][7][8][9]. W pojęciach politologii zachodniej określany jest jako „całkowicie nowa, wielopoziomowa formacja polityczną, która łączy w sobie elementy bonapartyzmu, klasycznego faszyzmu z okresu międzywojennego (w szczególności wariantu włoskiego) i współczesnego populizmu Silvio Berlusconiego”[4], w pojęciach zachodniej filozofii politycznej jako „Panrosyjska odmiana ultranacjonalizmu, przesuwająca Rosjan na stanowisko dominującego narodu aryjskiego”[5]. Co więcej, podkreśla się, że „putinizm w XXI wieku stał się pojęciem równie znaczącym jak stalinizm w XX wieku”[7].
U zalążków putinizmu leżą zmiany społeczno-polityczne lat 1990., szczególnie rozpad ZSRR i wpływ Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na tok tych przemian, oraz wynikły z nich wewnętrzny spór o kształt państwowości rosyjskiej, jaki toczyli między sobą Prezydent Borys Jelcyn, parlament Rosji, zwolennicy silnej władzy prezydenckiej i zwolennicy silnej roli organów ustawodawczych. Ustrój przyjął postać dojrzałą począwszy od 2012 roku[6], gdy Dmitrij Miedwidiew kończył kadencję prezydencką, a Władimir Putin rozpoczynał trzecią kadencję prezydencką. Wówczas w Rosji rozpoczęła się szeroko zakrojona radykalizacja warunków prawnych, w tym reformy obyczajowe zgodne z tradycjonalizmem prawosławia i aparatu państwowego w duchu radzieckiego dziedzictwa społeczno-politycznego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Richard Rahn, From Communism to Putinism [online], www.brusselsjournal.com [dostęp 2020-02-17].
- ↑ George F. Will, Putinism On the March, Washington Post, November 30, 2004.
- ↑ Brian Whitmore, Putin May Go, But Can 'Putinism' Survive? [online], RadioFreeEurope/RadioLiberty [dostęp 2020-02-17] (ang.).
- ↑ a b Marcel H. van Herpen, Putinizm: Powolny rozwój radykalnego reżimu prawicowego w Rosji, Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia, 2014, ISBN 978-83-63788-01-8.
- ↑ a b Łukasz Andrzej Glinka, Aryan Unconscious: Archetype of Discrimination, History & Politics, Great Abington, UK: Cambridge International Science Publishing, 2014, ISBN 978-1-907343-59-9.
- ↑ a b Maria Domańska, Putinizm po Putinie, Ośrodek Studiów Wschodnich, Warszawa 2019.
- ↑ a b Arnold Beichman, Regression in Russia [online], politicalmavens.com [dostęp 2020-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-25].
- ↑ Rojek: Czym jest putinizm [online], klubjagiellonski.pl [dostęp 2020-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-17] (pol.).
- ↑ Putinizm w kryzysie [online], www.rp.pl [dostęp 2020-02-17] (pol.).
