French
DeutschStanimir Stoiłow – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 13 lutego 1967 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pozycja | ofensywny pomocnik | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Stanimir Kolew Stoiłow, bułg. Станимир Стоилов (ur. 13 lutego 1967 w Chaskowie) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji ofensywnego pomocnika, oraz trener piłkarski.
Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]
Jest wychowankiem FK Chaskowo, który, gdy Stoiłow rozpoczynał przygodę z seniorską drużyną tego klubu, grał w II lidze. Dopiero w sezonie 1989–1990 zespół wywalczył awans do ekstraklasy, jednak krótko po tym wydarzeniu Stoiłow przeniósł się do Lewskiego Sofia. Między 1990 a 2003, kiedy zakończył piłkarską karierę, występował w Lewskim łącznie przez osiem sezonów, trzy ostatnie jako grający asystent trenera. Z klubem ze stolicy kraju zdobył pięć tytułów mistrza kraju oraz tyle samo Pucharów. W przerwach był zawodnikiem m.in. drużyn portugalskich (SC Campomaiorense, z którym w sezonie 1995–1996 spadł z I ligi) oraz tureckich (Fenerbahçe SK).
W reprezentacji Bułgarii zadebiutował 26 sierpnia 1992. W towarzyskim spotkaniu z Turcją (2:3) wystąpił od pierwszej minuty i strzelił dwa gole. Za selekcjonerskiej kadencji Dimityra Penewa zagrał w drużynie narodowej jeszcze pięciokrotnie; był poważnym kandydatem do kadry na Mundial 1994, (na którym podopieczni Penewa zajęli czwarte miejsce), jednak odpadł w ostatniej fazie selekcji. Druga przygoda z reprezentacją rozpoczęła się dla niego w czerwcu 1999, kiedy po czteroletniej przerwie znów otrzymał powołanie. Wystąpił od pierwszej minuty w meczach eliminacyjnych do Euro 2000 z Polską, Anglią, Szwecją i Luksemburgiem, oraz kilku spotkaniach towarzyskich. Z kadrą pożegnał się w marcu 2000.
Kariera szkoleniowa[edytuj | edytuj kod]
Lewski Sofia[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował w sztabie szkoleniowym Lewskiego, a w lipcu 2004 zastąpił Georgi Wasilewa na stanowisku pierwszego trenera. W ciągu trzech lat jego pracy, klub zdobył dwa mistrzostwa i dwa Puchary kraju, dotarł do ćwierćfinału Pucharu UEFA, a w sezonie 2006–2007 – jako pierwsza drużyna z Bułgarii – awansował do fazy grupowej Ligi Mistrzów. Tu jednak Lewski przegrał wszystkie mecze (z FC Barceloną, Chelsea F.C. i Werderem Brema), a rozgrywki zakończył z bilansem bramek 1:17. Wśród wychowanków Stoiłowa z tego czasu byli zawodnicy, którzy dzięki dobrym występom w Lewskim, trafili do reprezentacji Bułgarii: Stanisław Angełow, Georgi Petkow, Elin Topuzakow, Dimityr Tełkijski i Waleri Domowczijski, a także dwaj obcokrajowcy, Chorwat Igor Tomašić oraz Brazylijczyk Lucio Wagner, którzy również grali w bułgarskiej kadrze.
25 kwietnia 2007 Stoiłow zajął zwolnione przez Christo Stoiczkowa stanowisko selekcjonera reprezentacji Bułgarii. Poprowadził zespół w dwu meczach eliminacyjnych przeciw Białorusi w czerwcu (2:0 i 2:1). Zgodnie z wcześniejszą umową bez względu na wynik tych spotkań miał powrócić do Lewskiego, a latem 2007 na stanowisku trenera kadry miał zostać zatrudniony doświadczony szkoleniowiec z zagranicy, jednak to właśnie Stoiłowowi prezes Bułgarskiego Związku Piłki Nożnej Borisław Michajłow zaproponował podpisanie długoterminowego kontraktu. Opiekun mistrza Bułgarii odmówił i rozpoczął przygotowania z Lewskim do nowego sezonu.
Już po dwunastu kolejkach, 3 grudnia, na wyraźną prośbę prezesa Todora Batkowa złożył dymisję. Jej bezpośrednią przyczyną była ligowa porażka z CSKA Sofia[1], która spowodowała, że mistrz kraju spadł na trzecią pozycję w tabeli. Kibice klubu sprzeciwili się tej decyzji[2]. Ostatecznie, 6 grudnia, po specjalnym spotkaniu prezesa z działaczami Lewskiego postanowiono, że dymisja zostanie wycofana, a trener otrzyma jeszcze jedną szansę[3]. Jednak klub nie obronił tytułu mistrza kraju i w maju 2008 Stoiłow ostatecznie musiał rozstać się z Lewskim.
Liteks Łowecz i reprezentacja Bułgarii[edytuj | edytuj kod]
Niedługo potem przyjął propozycję prowadzenia Liteksu Łowecz.
Pod koniec grudnia 2008, krótko po zwolnieniu trenera reprezentacji Płamena Markowa Borisław Michajłow po raz kolejny zwrócił się do Stoiłowa z propozycją prowadzenia kadry. Ten tym razem nie odmówił, ale zastrzegł, że nie zrezygnuje z pracy w Liteksie. Michajłow zapowiedział rozmowy z prezesem klubu, a w przypadku jego oporu ws. zwolnienia Stoiłowa, nie wykluczył tego, że selekcjoner będzie łączył pracę z reprezentacją z działalnością w Liteksie.[4]
Z Liteksem zdobył w sezonie 2008–2009 Puchar Bułgarii. Jednak, kiedy klub przegrał w eliminacjach do fazy grupowej Ligi Europy z białoruskim BATE Borysów, w sierpniu 2009 Stoiłow złożył dymisję[5]. Odtąd poświęcił się wyłącznie pracy z kadrą.
W eliminacjach do Mundialu 2010 jego podopieczni zajęli trzecie miejsce, przegrywając z Włochami oraz Irlandią, z którą dwukrotnie zremisowali. Stoiłow rozpoczął również przygotowania do kwalifikacji do Euro 2012; jednak w czterech spotkaniach sparingowych Bułgarzy zanotowali trzy porażki (z Polską, Belgią i Rosją) oraz jeden remis (z RPA), dodatkowo w tym czasie z kadrą postanowił się pożegnać jej dotychczasowy lider i najskuteczniejszy w historii strzelec Dimityr Berbatow. Fatalną passę drużyna kontynuowała w samych eliminacjach: przegrała dwa pierwsze mecze, z Anglią (0:4) i Czarnogórą (0:1). Po tym ostatnim Stoiłow podał się do dymisji[6]. Bilans jego drugiej kadencji zamknął się na pięciu zwycięstwach, czterech remisach i aż siedmiu przegranych.
Po rozstaniu z kadrą[edytuj | edytuj kod]
Kilka miesięcy po rozstaniu z kadrą, w grudniu 2010, zastąpił Slobodana Krčmarevicia na stanowisku szkoleniowca Anorthosisu Famagusta. Wśród jego podopiecznych w tym czasie byli m.in. wychowanek z Lewskiego i reprezentacji Stanisław Angełow oraz polski bramkarz Wojciech Kowalewski. W pierwszym sezonie swojej pracy Stoiłow zajął z Anorthosisem trzecie miejsce w lidze i dotarł do półfinału Pucharu Cypru, w którym przegrał w dwumeczu (1:1 i 1:2) z Apollonem Limassol. Mimo to klub awansował do rozgrywek Ligi Europy. Jednak stąd odpadł już w trzeciej rundzie, po porażce w dwumeczu (0:2 i 2:1) z macedońskim FK Rabotniczki Skopje. Słabsze wyniki w europejskich pucharach oraz porażka w prestiżowym meczu derbowym z Omonią Nikozja sprawiły, że we wrześniu 2011 Stoiłow został zwolniony[7].
Do pracy szkoleniowej powrócił dopiero ponad rok później. W grudniu 2012 podpisał kontrakt z Botewem Płowdiw.
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
| Kariera piłkarska
| Kariera szkoleniowa
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanimir Stoiłow odchodzi z Lewskiego Sofia.
- ↑ Fani Lewskiego bronią Stoiłowa i domagają się jego powrotu.
- ↑ Dymisja Stoiłowa wycofana.
- ↑ Stoiłow nowym selekcjonerem reprezentacji
- ↑ „Sportal.bg”: Станимир Стоилов вече не е треньор на Литекс (Dostęp 29 sierpnia 2009)]
- ↑ Sportal.bg: Мъри призна: Напускам България. sportal.bg. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (Dostęp 8 września 2010)
- ↑ LivebeStodds: News - Official - Levski coach fired by Anorthosis (Dostęp 30 września 2011)
|
|
- ↑ tymczasowo