Pierre Eyt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	28 września 1986
Konsekrator	Marius Maziers
Współkonsekratorzy	Jean-Marie Lustiger; André Collini
Konsekrowani biskupi
Jean-Charles Descubes	9 marca 1997
Patrick Le Gal	7 grudnia 1997
Jean-Louis Bruguès	30 kwietnia 2000
Współkonsekrowani biskupi
Bellino Ghirard	17 czerwca 1990
Maixent Coly	11 grudnia 1993

Pierre Étienne Louis Eyt
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1934 ; Laruns
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 2001 ; Bordeaux
Miejsce pochówku	Laruns
	Arcybiskup Bordeaux
Okres sprawowania	1989–2001
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 czerwca 1961
Nominacja biskupia	7 czerwca 1986
Sakra biskupia	28 września 1986
Kreacja kardynalska	26 listopada 1994; Jan Paweł II
Kościół tytularny	Santissima Trinità al Monte Pincio
	Odznaczenia

Pierre Étienne Louis Eyt, (ur. 4 czerwca 1934 w Laruns, zm. 11 czerwca 2001 w Bordeaux) – francuski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Bordeaux.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas studiów seminaryjnych odbył w latach 1956 – 1959 służbę wojskową w ogarniętej wojną Algierii. Po święceniach kapłańskich które otrzymał 29 czerwca 1961 roku, studiował w Rzymie, gdzie był także kapelanem francuskiej parafii św. Ludwika. W 1967 roku doktoryzował się z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Następnie związany był jako profesor, wicerektor i rektor z uniwersytetem katolickim w Tuluzie. 7 czerwca 1986 roku został mianowany arcybiskupem koadiutorem z prawem następstwa arcybiskupa Bordeaux, a 28 września tego samego roku otrzymał sakrę biskupią. 31 maja 1989 roku został arcybiskupem metropolitą Bordeaux. Na konsystorzu 26 listopada 1994 roku został wyniesiony do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera Santissima Trinità al Monte Pincio. Był członkiem Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego oraz przewodniczącym Komisji Doktrynalnej Episkopatu Francji. Członek Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Angażował się w dialog z Żydami. W 1984 roku na życzenie Stolicy Apostolskiej założył Centrum Studiów nad Judaizmem w Jerozolimie. Zmarł w Bordeaux, pochowano go w rodzinnym Laruns.

Źródło[edytuj | edytuj kod]

Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-60160-06-6

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Sylwetka kardynała w słowniku biograficznym Salvadora Mirandy
Pierre Étienne Louis Eyt [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-23] (ang.).

Wczesne średniowiecze	Delfin z Bordeaux (380–404) Amand z Bordeaux (404–410) Seweryn z Cologne (410–420) Amand z Bordeaux (420–431/432) Gallicien (od 451) Emile (od 475) Cyprien (485–511) Leon I Stary (od 520) Leon II Młody (542–564) Bertrand (566 – po 585) Gondégisile (589) Nicaise (VII – VIII wiek) Arnegisile (VII – VIII wiek) Antoni (VII – VIII wiek) Fronton (VII – VIII wiek) Verevulph (VII – VIII wiek) Sicaire (816 – po 825) Adelelme (829 – po 848) Frotaire (860–876) Adelbert (od 940) Gotfryd I (od 982)
Późne średniowiecze	Gombaud (od 989) Séguin (od 1000) Arnaud (1022) Islon z Saintes (1022–1026) Gotfryd II (1027–1043) Archambaud z Parthenay (1047–1059) Andron (1059) Joscelin z Parthenay (1060–1086) Amat d’Oloron (1088–1102) Arnaud Géraud z Cabnac (1103–1130) Gérard d’Angoulême (de Blaye) (1131–1135) Gotfryd III (1135–1158) Raimond z Mareuil (1158–1160) Hardouin (1160–1162) Bertrand z Montault (1162–1173) Guillaume Le Templier (1174–1187) Hélie z Malemort (1188–1207) Guillaume Amanieu Genewski (1207–1227) Géraud z Malemort (1227–1261) Pierre z Roncevault (1262–1270) Simon z Rochechouart (1275–1280) Guillaume III (1285–1287?) Henryk Genewski (1289–1296) Boson de Salignac (1296–1300) Bertrand de Got (1300–1305) Arnaud z Canteloup (1305) Arnaud z Canteloup (1306–1332) Pierre de Luc (1332–1345) Amanieu z Cazes (1344–1348) Bernard z Cazes (1348–1351) Amanieu de La Mothe (1351–1360) Filip z Chambarlhac (1360–1361) Hélie z Salignac (1361–1378) Guillaume IV (1378 0 1379) Raimond Bernard z Roqueis (1380–1384) François z Benévent (1384–1389) François Hugotion z Aguzzoni (1389–1412) David z Montferrand (1414–1430) Pey Berland (1430–1456) Blaise Régnier z Gréelle (1456–1467) Arthur z Montauban (1467–1478) André d’Espinay (1478–1500)
Czasy nowożytne	Jean z Foix (1501–1529) Gabriel de Gramont (1529–1530) Charles z Gramont (1530–1544) Jean du Bellay (1544–1553) Jean z Montluc (1550) François z Mauny (1553–1558) Jean du Bellay (1558–1560) Antoine Prévost z Sansac (1560–1591) Jean Le Breton (1592–1599) François d’Escoubleau de Sourdis (1599–1628) Henri d’Escoubleau de Sourdis (1629–1645) Henri z Béthune (1646–1680) Louis d’Anglure z Bourlémont (1680–1697) Armand Bazin de Bezons (1698–1719) François Élie de Voyer de Paulmy d’Argenson (1719–1728) François Honoré de Casaubon de Maniban (1729–1743) L.-Jacques d’Audibert de Lussan (1743–1769) Ferdinand-Maximillien Mériadec de Rohan-Guéméné (1769–1781) Jérôme Champion de Cicé (1781–1802)
Francja Rewolucyjna	Pierre Pacareau administrator (1791–1797) Dominique Lacombe administrator (1797–1801)
Arcybiskupi	Charles François d’Aviau du Bois de Sansay (1802–1826) Jean-Louis Lefebvre de Cheverus (1826–1836) François Auguste Ferdinand Donnet (1837–1882) François de La Bouillerie (1872–1882) Aimé-Victor-François Guilbert (1883–1889) Victor-Lucien-Sulpice Leçot (1890–1908) Pierre-Paulin Andrieu (1909–1935) Maurice Feltin (1935–1949) Paul Richaud (1950–1968) Marius Maziers (1968–1989) Pierre Eyt (1989–2001) Jean-Pierre Ricard (2001–2019) Jean-Paul James (od 2020)

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Louis-Henri Luçon (1907) Pierre-Paulin Andrieu (1907) Leon-Adolphe Amette (1911) François-Virgil Dubillard (1911) Anatole de Cabrières (1911) Hector-Irénée Sévin (1914) Auguste-René Dubourg (1916) Louis-Ernest Dubois (1916) Louis-Joseph Maurin (1916) Alexis Charost (1922) Stanislas Touchet (1922) Alexis Lépicier (1927) Charles Binet (1927) Jean Verdier (1929) Achille Liénart (1930) Alfred Baudrillart (1935) Emmanuel Suhard (1935) Eugène Tisserant (1936) Pierre Gerlier (1937) Jules Saliège (1946) Clément Roques (1946) Pierre Petit de Julleville (1946) Maurice Feltin (1953) Georges Grente (1953) Paul Richaud (1958) André Jullien (1958) Joseph-Charles Lefèbvre (1960) Joseph-Marie Martin (1965) Jean-Marie Villot (1965) Gabriel-Marie Garrone (1967) Pierre Veuillot (1967) Alexandre Renard (1967) François Marty (1969) Paul Gouyon (1969) Jean Daniélou (1969) Paul-Pierre Philippe (1973) Jean Guyot (1973) Roger Etchegaray (1979) Jean-Marie Lustiger (1983) Henri de Lubac (1983) Albert Decourtray (1985) Jacques Martin (1988) Robert Coffy (1991) Pierre Eyt (1994) Yves Congar (1994) Jean Balland (1998) Louis-Marie Billé (2001) Jean Honoré (2001) Jean-Louis Tauran (2003) Bernard Panafieu (2003) Albert Vanhoye (2006)
Byli kardynałowie	Louis Billot (1911); zrzekł się godności kardynalskiej w 1927
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Paul Poupard (1985) André Vingt-Trois (2007)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Philippe Barbarin (2003) Jean-Pierre Ricard (2006) Dominique Mamberti (2015) Jean-Marc Aveline (2022) Christophe Pierre (2023) François Bustillo (2023)