Otto von Garnier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Otto von Garnier
Otto Wladislaus Eduard Konstantin von Garnier
Ilustracja
generał kawalerii generał kawalerii
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1859
Prudnik

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 1947
Hechingen

Przebieg służby
Lata służby

1876–1918

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Order Królewski Korony (Prusy) Order Lwa Zeryngeńskiego (Badenia) Order Zasługi Wojskowej (wojenny, Bawaria) Order Domowy i Zasługi Księcia Piotra Fryderyka Ludwika (Oldenburg) Order Alberta (Saksonia) Kawaler Orderu Korony Wirtemberskiej Członek Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Domowy Hohenzollernów Order „Pour le Mérite”

Otto Wladislaus Eduard Konstantin von Garnier (ur. 1 maja 1859 w Prudniku, zm. 17 czerwca 1947 w Hechingen) – niemiecki wojskowy w stopniu generała kawalerii podczas I wojny światowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 maja 1859 roku w Prudniku. Jego ojcem był pruski lejtnant Otto Wladislaus Aloys Joseph Ernst Eduard von Garnier (1830–1908), a matką Agnes Laurette von Mitzlaff (1837–1914)[1].

1 października 1876 dołączył do 6 Pułku Huzarów im. Hrabiego Goetzena jako podchorąży. Później został rotmistrzem sztabu generalnego w Berlinie. Podczas służby w 14 dywizji Cesarstwa Niemieckiego w Szczecinie 22 marca 1897 został awansowany do rangi majora, a 11 września 1903 został podpułkownikiem w 2 Gwardii Ułanów w Berlinie.

Podczas I wojny światowej dowodził 4 Dywizją Kawalerii[2], V Korpusem Rezerwowowym i VII Korpusem Rezerwowym[3]. Brał udział w walkach o Szampanię, bitwie pod Haelen, bitwie o Liège i bitwie nad Sommą. 21 listopada 1914 został poważnie ranny pod Ciechanowem. 17 listopada 1916 został odznaczony najwyższym niemiecki orderem wojskowym Pour le Mérite[4].

Grób Ottona von Garniera i Dietricha von Choltitza w Baden-Baden

Wycofał się ze służby w marcu 1918 i wrócił do Prudnika, gdzie 20 sierpnia 1929 jego córka Huberta (1902–2001) poślubiła generała piechoty Dietricha von Choltitza[5]. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Hechingen, gdzie zmarł 17 czerwca 1947. Został pochowany na cmentarzu w Baden-Baden razem z córką Hubertą zięciem Dietrichem von Choltitzem[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Miejscowa kronika rodzin Leobschütz: _Otto_ Wladislaus Eduard Konstantin VON GARNIER *1859 +1947 [online], www.online-ofb.de [dostęp 2019-05-26].
  2. Fritz von Lossberg, Lossberg’s War: The World War I Memoirs of a German Chief of Staff, University Press of Kentucky, 17 sierpnia 2017, ISBN 978-0-8131-6982-8 [dostęp 2018-06-04] (ang.).
  3. Hubertus Ochsler, Namenlos [online], www.deutsche-kriegsgeschichte.de [dostęp 2018-06-04].
  4. Otto von Garnier [online], web.archive.org, 3 czerwca 2018 [dostęp 2019-02-09] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-03].
  5. Timo von Choltitz, General der Infanterie Dietrich von Choltitz [online], www.choltitz.de [dostęp 2018-06-04].
  6. Dietrich von Choltitz (1894-1966) – Find a Grave Memorial, findagrave.com.