Mirosław Bulzacki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mirosław Bulzacki
Pełne imię i nazwisko

Mirosław Andrzej Bulzacki

Data i miejsce urodzenia

23 października 1951
Łódź

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1969–1983 ŁKS Łódź
1983–1984 Start Łódź
1984 VfL Herzlake
1984–1986 TV Wehingen 1891
1987–1988 Dozamet Nowa Sól
1988–1992 TV Wehingen 1891
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1973–1975  Polska 23 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
III miejsce Niemcy 1974 piłka nożna

Mirosław Andrzej Bulzacki (ur. 23 października 1951 w Łodzi) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, a także trener. Reprezentant Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W trakcie kariery sportowej jego głównym klubem był ŁKS Łódź. 7 grudnia 1975 w przegranym 0:3 meczu 1/8 finału Pucharu Polski ŁKS na wyjeździe ze Stoczniowcem w Gdańsku otrzymał czerwoną kartkę, a następnie został ukarany przez PZPN za niesportowe zachowanie karą dyskwalifikacji na osiem meczów ekstraklasy[1].

W reprezentacji narodowej rozegrał 23 mecze. Uczestniczył w meczu z Anglią w 1973 na stadionie Wembley. Był także w kadrze na Mistrzostwa Świata w 1974.

Absolwent Technikum Samochodowego w Łodzi. W latach 1974–1979 studiował na Wydziale Trenerskim Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Po zakończeniu kariery został trenerem piłkarskim. Trenował od 1985 przez dwa lata drużynę juniorów młodszych w niemieckim klubie TV Wehingen. Również w latach 80. przez kilka miesięcy był zawodnikiem Dozametu Nowa Sól. W marcu 1988 powrócił do Wehingen, aby trenować seniorów. W sierpniu 1992 objął zespół juniorski ŁKS-u. Od 1996 do 1999 pracował też w Pogoni Zduńska Wola i Unii Skierniewice. Objął później funkcję jednego z trenerów Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Łodzi.

Przystąpił do Platformy Obywatelskiej. Bez powodzenia kandydował z listy tej partii w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 z okręgu łódzkiego[2].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

lp. Data Miejsce Przeciwnik Rezultat Rozgrywki Grał
1. 13 maja 1973 Warszawa  Jugosławia
2–2
towarzyski
90'
2. 16 maja 1973 Wrocław  Irlandia
2–0
towarzyski
90'
3. 6 czerwca 1973 Chorzów  Anglia
2–0
elim. MŚ 1974
90'
4. 1 sierpnia 1973 Toronto  Kanada
3–1
towarzyski
90'
5. 3 sierpnia 1973 Chicago  Stany Zjednoczone
1–0
towarzyski
90'
6. 5 sierpnia 1973 Los Angeles  Meksyk
1–0
towarzyski
90'
7. 8 sierpnia 1973 Monterrey  Meksyk
2–1
towarzyski
90'
8. 10 sierpnia 1973 San Francisco  Stany Zjednoczone
4–0
towarzyski
90'
9. 12 sierpnia 1973 New Britain  Stany Zjednoczone
0–1
towarzyski
90'
10. 19 sierpnia 1973 Warna  Bułgaria
2–0
towarzyski
od 37'
11. 26 września 1973 Chorzów  Walia
3–0
elim. MŚ 1974
90'
12. 10 października 1973 Rotterdam  Holandia
1–1
towarzyski
90'
13. 17 października 1973 Londyn  Anglia
1–1
elim. MŚ 1974
90'
14. 21 października 1973 Dublin  Irlandia
0–1
towarzyski
90'
15. 17 kwietnia 1974 Liège  Belgia
1–1
towarzyski
90'
16. 15 maja 1974 Warszawa  Grecja
2–0
towarzyski
do 46'
17. 1 września 1974 Helsinki  Finlandia
2–1
elim. Euro 1976
90'
18. 4 września 1974 Warszawa  NRD
1–3
towarzyski
90'
19. 7 września 1974 Wrocław  Francja
0–2
towarzyski
od 46'
20. 26 marca 1975 Poznań  Stany Zjednoczone
7–0
towarzyski
od 61'
21. 10 września 1975 Chorzów  Holandia
4–1
elim. Euro 1976
90'
22. 8 października 1975 Łódź  Węgry
4–2
towarzyski
od 46'
23. 15 października 1975 Amsterdam  Holandia
0–3
elim. Euro 1976
90'

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomaszewski i Bulzacki – ukarani. „Nowiny”. nr 283, s. 2, 20–21 grudnia 1975. [dostęp 2022-09-12]. 
  2. Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2022-09-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]